Παλι με χρονια με καιρους



«Με πόνο καρδιάς περικόπτουμε τις δυνατότητες των παιδιών μας να απασχοληθούν στον δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα».

Αλήθειες από το gregoryfarmakis. postereous. com
Η ιστορική ευκαιρία για μεταρρύθμιση στην Ελλάδα κινδυνεύει να χαθεί οριστικά για μια γενιά ακόμη· όχι τόσο από την αντίδραση των ηχηρών, προνομιούχων μειοψηφιών που θίγονται, όσο λόγω της σχεδόν αποκλειστικά λογιστικής αντιμετώπισής της από αυτούς τους ίδιους, στους οποίους έλαχε η υπεράσπισή της. Όταν οι μεταρρυθμίσεις, που είναι αναγκαίες για να έχουμε πραγματική ανάπτυξη, και που στην άλλοτε πεισματική και άλλοτε κουτοπόνηρη άρνησή τους οφείλεται εν πολλοίς αυτή η ίδια η κρίση, ιστορούνται από τους κυβερνώντες μόνον ως αναπόφευκτα μέτρα μείωσης του δημοσιονομικού κόστους, είναι σίγουρο ότι η κοινωνία θα τις εκλάβει μόνον ως άδικες θυσίες. Αντί να τις ενστερνιστεί ως επιβεβλημένες, θα τις υπομείνει ως έξωθεν επιβαλλόμενες, για να τις ακυρώσει τελικά στην πράξη. Δεν πρόκειται απλώς για ανεπαρκή επικοινωνιακή διαχείριση. Πρόκειται για την βαθειά ριζωμένη ιδεολογική άρνηση των μεταρρυθμίσεων από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος.
Έτσι, τελευταία, η μείωση του περιττού προσωπικού του Δημοσίου δεν κατανοείται και δεν εξηγείται ως απαραίτητη προϋπόθεση ανάπτυξης, αλλά μόνο ως λογιστική μείωση κόστους. Δεν εξηγείται ότι το κόστος για την οικονομία κάθε ενός παραπανίσιου υπαλλήλου δεν είναι ο μισθός του - αυτός δεν είναι πάρα μια κοινωνικά άδικη αναδιανομή εισοδήματος των φορολογουμένων - αλλά η χαμένη του παραγωγικότητα. Με απλά λόγια: αν το Δημόσιο μπορεί να παρέχει τις ίδιες υπηρεσίες που παρέχει τώρα με 200.000 ανθρώπους λιγότερους, το πραγματικό μας κόστος είναι η συνολική αξία που θα είχαν τα πραγματικά προϊόντα και οι υπηρεσίες που θα παρήγαγαν αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι σε πραγματικές, παραγωγικές δουλειές· όχι οι μισθοί τους. Οι μισθοί τους δημιουργούν απλά δημοσιονομικό έλλειμα και κοινωνικά άδικη φορολόγηση· είναι όμως η απώλεια της παραγωγής τους, λόγω της αναγκαστικής υποαπασχόλησης στο Δημόσιο, που μας στερεί, ανάμεσα σε άλλα, την πραγματική ανάπτυξη. 
Θα είμαστε όλοι φτωχότεροι όσο μερικές χιλιάδες ανειδίκευτοι άνθρωποι υποαπασχολούνται ως θυρωροί, κηπουροί, οδηγοί, κλητήρες ή τεχνίτες στο Δημόσιο, σε Δήμους και ΔΕΚΟ, αντί να καλλιεργούν τα χωράφια που άφησαν για να διοριστούν. Όπως θα είμαστε όλοι φτωχότεροι όσο μερικές χιλιάδες άνθρωποι εξακολουθούν να ξοδεύουν τις μέρες τους διακινώντας και σφραγίζοντας άχρηστα έγγραφα, αντί να δουλεύουν παραγωγικά στις πραγματικές δουλειές, από τις οποίες έφυγαν για να διοριστούν. 
Όσο δεν το συνειδητοποιούμε, θα βλέπουμε την μείωση του Δημοσίου σαν αναπόφευκτη περικοπή κόστους και όχι σαν αφετηρία ανάπτυξης. Θα συζητάμε την επίπτωση των απολύσεων στη ζήτηση και στην ύφεση, λες και οι άλλες εναλλακτικές, της ακόμη μεγαλύτερης μείωσης μισθών ή της ακόμη μεγαλύτερης αύξησης της φορολογίας, δεν θα έχουν την ίδια ακριβώς επίπτωση στην ζήτηση, χωρίς όμως την ελπίδα ανάπτυξης. Θα αντιτάσσουμε ότι το Δημόσιο είναι αναποτελεσματικό κι όχι τάχα μεγάλο, λες και αν γινόταν αποτελεσματικό, αυτό δεν θα σήμαινε εξ'ορισμού ότι θα μας προσέφερε καλύτερες υπηρεσίες με ακόμη λιγότερους ανθρώπους. 
Ή ακόμα, αν είμαστε βέβαια ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα λέμε ό,τι είπε και στην Βουλή ο Υπουργός Οικονομικών, ως πρωταγωνιστής της τραγωδίας: «Με πόνο καρδιάς περικόπτουμε τις δυνατότητες των παιδιών μας να απασχοληθούν στον δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα». Για να μοιρολογήσουν εν χορώ οι ψηφοφόροι: «Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικό μας θά'ναι...».
Γ.Φ.

Σχόλια

  1. Σκληρό, αλλά απολύτως αληθινό. Όσο δεν το παίρνουμε είδηση, θα συνεχίζουμε προς το γκρεμό (που είναι πλέον ΠΟΛΥ κοντά). Και όπως είδα σε κείμενο γνωστού δημοσιογράφου "όποτε η Ελλάδα βρέθηκε κοντά στο γκρεμό, πάντα τα κατάφερε να πέσει μέσα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι σε αυτό έχεις δίκιο, πέφτει μέσα, γιατί κανείς από τους πολίτες της και κυρίως τους ταγούς της δεν πιστεύει ότι θα πέσει μέσα.
    Το ζήτημα δεν είναι απλό, έστω και αν θεωρητικά είναι λυμένο. Οι έφεδροι θα ανοίξουν δουλειές; Θα τους βοηθήσει το κράτος, θα τους διευκολύνει; θα ζωντανέψει η αγροτική ζωή, αλλά θα στηθεί και πάλι η παραγωγή σε κάποια υγιή βάση; Ή μήπως πάλι τα ίδια; Αυτοί που θα απομείνουν στο δημόσιο, θα το κάνουν περισσότερο παραγωγικό και χρήσιμο σε όλους; Φαντάζεσαι τι στερεότυπα και ιδεοληψίες πρέπει να ξεριζωθούν από τα μυαλά των ανθρώπων τι μηχανισμοί πρέπει να ακυρωθούν, τι δίκτυα πρέπει να φτιαχτούν για να προστατευθούν οι άνθρωποι και μετά να αρχίσουν να στήνουν πάλι τη ζωή τους; Υπάρχουν κουράγια για όλα αυτά; Θα μου πεις θα βρεθούν, αναγκαστικά. Μήπως όμως μέχρι να αποκατασταθούν οι ισορροπίες ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παραφραζοντας και συμπληρωνοντας τον συγγραφεα
    "Θα είμαστε όλοι (πλουσιοτεροι και οχι φτωχότεροι) όσο μερικές (15 εως 20 δεκαδες)χιλιάδες ανειδίκευτοι άνθρωποι υποαπασχολούνται (η λουφαρουν) ως θυρωροί, κηπουροί, οδηγοί, κλητήρες ή ( κανουν δευτερη δουλεια κατ τον εργασιακο τους χρονο)τεχνίτες στο Δημόσιο, σε Δήμους και ΔΕΚΟ, αντί να καλλιεργούν τα χωράφια που άφησαν (και που ισως καλλιεργουν με οικονομικους μεταναστες αυτοι που τα νοικισαν) για να διοριστούν.

    Όπως θα είμαστε όλοι (πλουσιοτεροι και οχι φτωχότεροι) όσο (150 και οχι μερικές χιλιάδες) άνθρωποι εξακολουθούν να ξοδεύουν τις μέρες τους (παιζοντας πασιεντζα και αλλα παιχνιδια στον Η/Υ, πουλωντας καλλυντικα στις συναδελφους τους, κατεβαινομντας στην Ερμου για καφε και ψωνια και οι πλεον ερωτικοι εχοντας ερωτικη συνευρεση, ολα αυτα κατα την ωρα εργασια τους )διακινώντας και σφραγίζοντας άχρηστα έγγραφα, αντί να δουλεύουν παραγωγικά στις πραγματικές δουλειές, από τις οποίες έφυγαν για να διοριστούν. "

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Τελικα, δεν ειναι ολα 0 και 1, ON και OFF

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σωστός ο Φιλέλλην έστω και αφώτιστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ σωστά. Είναι προτιμότερο αντί να έχουμε εκατό χιλιάδες κοπρόσκυλα που παίρνουν μισθούς 1000 ευρώ το μήνα για ένα λειψό οχτάωρο και πενταήμερο και φτάνουν ξεκούραστοι στα 65 χρόνια να συνταξιοδοτηθούν και να επιβαρύνουν το κράτος με τις συντάξει τους, να έχουμε εκατό χιλιάδες στρατιώτες της παραγωγής που να εργάζονται δεκαέξι ώρες τη μέρα επι εξαήμερο αντί τριακοσίων ευρώ το μήνα, χωρίς δώρα, πληρωμένες άδειες και άλλες λαϊκιστικές αηδίες, και να πεφτουν νεκροί πάνω στο χώρο εργασίας τους, όρθιοι και γενναίοι χωρίς να επιβαρύνουν το κράτος με τις συντάξεις τους.
    Το θάρρος σας με συγκινεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία