Οι καταλήψεις των σχολείων είναι μέρος του "σχεδίου" διάλυσης της χώρας

H σταλινική και νεοσταλινική Αριστερά είναι αυτή που οργανώνει και υποστηρίζει, πάντοτε υπόγεια και ποτέ ανοικτά, τις καταλήψεις στα γυμνάσια και τα λύκεια. Ιδιαίτερα στις λαϊκές και φτωχές περιοχές της χώρας, εκεί που ο δήθεν φιλεργατικός λόγος της έχει περισσότερη απήχηση. Μικρές ομάδες  5-10 ατόμων, βάζουν τα ξημερώματα, λουκέτα στα σχολεία, επικαλούμενοι την έλλειψη βιβλίων, ή τις τιμές και το ΦΠΑ των κυλικείων, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου ή γενικά την οικονομική κρίση και τα κυβερνητικά μέτρα. Στη συνέχεια η πλειοψηφία των παρευρισκομένων μαθητών, στο όνομα της γενικής διαμαρτυρίας και του χαβαλέ, επικυρώνει με ψηφοφορία την κατάληψη. Την επόμενη μέρα, οι περισσότεροι μαθητές αποχωρούν, είτε γιατί δεν θέλουν να συμμετάσχουν στη διάλυση των σχολείων τους, είτε γιατί διαβάζουν ή κοιμούνται, ή παρακολουθούν φροντιστήριο και απομένουν ελάχιστοι να κρατούν το σχολείο κλειστό.  Έπονται, το τάβλι, τα ολονύκτια πάρτυ, οι χρήσεις ουσιών, και φυσικά οι βανδαλισμοί,  εκεί που ο χάνεται ο έλεγχος από τους νεοκομσομόλους, ή εκεί που τα ηνία της κατάληψης έχουν από την αρχή άλλες πιο εξτρέμ ομάδες ή απλά μαθητές με έντονη παραβατικότητα.

Οι καταλήψεις των σχολείων είναι μέρος του γενικότερου «σχεδίου» του πολιτικού συστήματος με τίτλο «διαλύστε τη χώρα». Από τη μια, η ΟΛΜΕ με ανακοινώσεις που καταδικάζουν τις δήθεν πράξεις βίας κατά των καταληψιών από τους καθηγητές τους  φτιάχνει το συνδικαλιστικό πλαίσιο:

 «Υποδιευθυντής λυκείου στο Γαλάτσι προκάλεσε το σοβαρό τραυματισμό μαθήτριας, σε Γυμνάσιο της Αργυρούπολης «αγανακτισμένος» γονέας κτύπησε με τον κόπτη που κρατούσε μαθητή που συμμετείχε σε κατάληψη. Τα κρούσματα βιαιοπραγίας σε βάρος μαθητών είναι πάμπολλα και η Ομοσπονδία μας αδυνατεί να τα καταγράψει» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης.

«Οι απειλές, οι προπηλακισμοί και η σωματική βία σε βάρος μαθητών είναι απαράδεκτες από παιδαγωγική άποψη και όσοι προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες δεν έχουν καμία θέση στο δημόσιο σχολείο» επισημαίνει.

και από  την άλλη, οι ανακοινώσεις των κομμάτων που «δεν έχουν καμία σχέση με το φαινόμενο» δημιουργούν το πολιτικό πλαίσιο:

Σύμφωνα με τον ΣΥΝ,«η επιστράτευση των δυνάμεων καταστολής και η αντιμετώπιση των μαθητών ως ποινικών παραβατών -όπως και των φοιτητών και των εργαζομένων γενικότερα- δείχνει ως ποιο σημείο μπορεί να φθάσει ο κατήφορος της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να επιβάλει «διά πυρός και σιδήρου» την πολιτική των Μνημονίων, της Τρόικας και των περικοπών στη δημόσια εκπαίδευση».

Το ΚΚΕ καλεί τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς «να περιφρουρήσουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους, να εξασφαλίσουν τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις τους, να διαμορφώσουν κοινό μέτωπο λαϊκής αντεπίθεσης για την απόκρουση και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής». Από το Βήμα

Οι σαμποτέρ της δημόσιας εκπαίδευσης ούτε ενιαίοι είναι, ούτε έχουν κοινές μεθόδους. Δουλεύουν όμως πάνω στο ίδιο «σχέδιο», την ολοκληρωτική απαξίωση της εκπαίδευσης των παιδιών του λαού, ως μέρος της συνολικής χρεοκοπίας.

Χρόνια τώρα, η φράξια του κυβερνητικού δικομματισμού με αλλοπρόσαλλες μεταρρυθμίσεις και κυρίως απορυθμίσεις καταστρέφει μεθοδικά την εκπαιδευτική δομή της ΜΕ. Η δήθεν αντίπαλη φράξια  του συνδικαλισμού φροντίζει να καλλιεργεί μέσα στα σχολεία ένα κλίμα μιζέριας, αδικίας, καταπίεσης και διαμαρτυρίας για εργαζόμενους και μαθητές, ενώ από την άλλη διαπλέκεται με την εξουσία. Οι  μόνες  λύσεις που προτείνει ανοικτά είναι η απεργία, η κατάληψη, η στάση εργασίας, η αποχή, η καταστροφή. Στα κλειστά γραφεία, φυσικά και υπάρχουν πάντοτε «προσφορότερες λύσεις».

Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών αντιμετωπίζει αδιάφορα τις μεθοδεύσεις των σαμποτέρ και πασχίζει με τη δουλειά της να αντιμετωπίσει τα καθημερινά προβλήματα, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι. Όμως η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, οι ιδεοληψίες και η ιδεολογική σύγχυση, τα οικονομικά προβλήματα και η έλλειψη μιας νέας εναλλακτικής πρότασης δεν επιτρέπουν τη δημιουργία μιας μαζικής αντισυσπείρωσης απέναντι στις δυνάμεις της έκπτωσης. Παρατηρούμε ότι οι δάσκαλοι είναι απρόθυμοι να αγωνιστούν για να μείνουν τα σχολεία ανοικτά και να πείσουν τους «εξεγερμένους» μαθητές και μαθήτριες ότι μόνο με ανοικτά σχολεία και με καθημερινή διακίνηση ιδεών και απόψεων μπορούμε να προσεγγίσουμε τα προβλήματα και να βρούμε τις λύσεις.

Σήμερα μια κρατική φράξια σαμποτέρ, κατάφερε να αφήσει τα σχολεία χωρίς βιβλία. Μεγάλη η νίκη της, γιατί έστρωσε το χαλί για πρώιμες καταλήψεις, μέσα σε εποχή καθολικής κρίσης.

Μια άλλη φράξια, «αριστερή» οργανώνει τις καταλήψεις και κερδίζει μέρα με τη μέρα μέτρα στην εγκατάσταση της πλήρους ανομίας. Οι απειλές για «γενικό ξεσηκωμό» και «ζωή κόλαση», τρομοκρατούν τους πολίτες και τους στέλνουν στην αγκαλιά της ακροδεξιάς, χωρίς φυσικά να αντιμετωπίζουν ουδόλως την κυβερνητική επίθεση.

 Όλοι τους ξέρουν πολύ καλά ότι η μέση εκπαίδευση  είναι προνομιακός χώρος για να δημιουργηθεί στις γειτονιές  όλης της χώρας σκηνικό εξέγερσης και διάλυσης, που θα επιταχύνει την πτώση της κυβέρνησης, τις εκλογές, την άνοδο της ακροδεξιάς, τη χρεοκοπία και την επιστροφή στην εθνική μας μοναξιά. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια «συνομωσία»  την οποία οι δυνάμεις της κοινής λογικής είναι ακόμα πολύ αδύναμες για να αντιπαλέψουν. Έχουν αρχίσει όμως να οργανώνονται και κάνουν νίκες. Από ένστικτο αυτοσυντήρησης και απλή αίσθηση του καθήκοντος.