Ορχήστρες την εποχή του mp3



...μια θαυμάσια συνοπτική ανάλυση του προβλήματος της μεσαίας τάξης


του Αρίστου Δοξιάδη από το fractions

Δημοσιεύτηκε στο Βήμα, στην ενότητα Νέες Εποχές, με θέμα: "Το τέλος της μεσαίας τάξης;", 4/11/2011. (Με πλάγια γράμματα οι προτάσεις που δεν δημοσιεύτηκαν.)

Στην Ινδία και στην Κίνα, πολλές δεκάδες εκατομμύρια πολίτες έχουν μπεί στη μεσαία τάξη τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Εχουν δουλειές γραφείου, πανεπιστημιακή μόρφωση, εισοδήματα που φτάνουν για να αγοράσουν αυτοκίνητα και διαμερίσματα. Στον αραβικό κόσμο η αραβική άνοιξη είναι, για πολλούς, μια επανάσταση της μεσαίας τάξης. Τα πλήθη στο Ταχρίρ δεν ήταν εκεί γιατί πεινούσαν, αλλά γιατί ζητούσαν τις ατομικές ελευθερίες και το κράτος κανόνων που αρμόζει σε πολίτες ενημερωμένους και μορφωμένους. Στην κλίμακα του πλανήτη, δεν εξαφανίζεται η μεσαία τάξη.

Στις ανεπτυγμένες χώρες όμως, πιέζεται και κινδυνεύει. Ούτε το φαινόμενο είναι απλό, ούτε οι αιτίες του. Μια απλοϊκή ερμηνεία το αποδίδει στη συγκέντρωση του πλούτου στην κορυφή της πυραμίδας, που προέρχεται από την κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αλλά η συγκέντρωση του χρήματος δεν είναι επαρκής αιτία για να εξαφανιστούν οι θέσεις εργασίας ή για να μην φτάνει το μέσο εισόδημα για να αγοράσεις αυτοκίνητο.
 Πιο κοντά στην πραγματικότητα είναι η ανάλυση που λέει οτι οι μεσαίες δουλειές στη δύση χάνονται εξαιτίας τεχνολογικών αλλαγών, ή/και επειδή μετακομίζουν στις αναδυόμενες οικονομίες. Πολλά μεσοαστικά επαγγέλματα εκτοπίζονται γιατί η παραγωγικότητα τους μένει στάσιμη ενώ σε άλλες δραστηριότητες προχωρά με άλματα. Ενα ακραίο παράδειγμα είναι η μουσική: μια συμφωνική ορχήστρα χρειάζεται σήμερα ακριβώς τις ίδιες ανθρωποώρες για να παίξει ζωντανά την Ερόικα όπως και στην εποχή του Μπετόβεν, ενώ αντίθετα η αναπαραγωγή της κάθε μιας ερμηνείας έχει γίνει όλο και πιο φθηνή. Συνεπώς, η ζήτηση για μουσική μετατοπίζεται από τη ζωντανή, όπου θα απασχολούσε πολλούς μουσικούς, στην ψηφιακή, όπου κάθε ακρόαση ενσωματώνει ελάχιστο από τον χρόνο της ορχήστρας. Πολλές δουλειές εκτοπίζονται για παρόμοιους λόγους, ιδιαίτερα στο δημόσιο: η δημοσιονομική κρίση σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στη στάσιμη παραγωγικότητα των δημόσιων υπηρεσιών σε σύγκριση με την αυξανόμενη στον ιδιωτικό τομέα.

 Οπως αλλάζει η σύνθεση της παραγωγής στη βιομηχανία (πόσα βυρσοδεψεία έχουν μείνει στην εποχή των συνθετικών υφασμάτων;) έτσι αλλάζει και η σύνθεση των επαγγελμάτων της μεσαίας τάξης. Αν προσπαθήσει το κράτος να κρατήσει ζωντανά και σε μεγάλους αριθμούς τα επαγγέλματα που τείνουν να χαθούν γιατί ο κόσμος στρέφεται σε νέες λύσεις, είναι σα να προσπαθεί στην εποχή του mp3 να επιβάλει ζωντανή ορχήστρα σε κάθε πάρτυ. Θα ψάχνει τρόπους να επιχορηγήσει τους μουσικούς και να φορολογήσει τα ipod μέχρι που τα κονδύλια για τη ζωντανή μουσική θα εκτοπίσουν κάθε άλλη δαπάνη, και το σύστημα θα καταρρεύσει.
 Η δική μας κρίση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε τέτοιες αγκυλώσεις. Η μεσαία τάξη αναπτύχθηκε κυρίως σε επαγγέλματα προστατευμένα και ενισχυμένα με μύριους τρόπους, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Λίγοι έλληνες μεσοαστοί έχουν εισόδημα από παραγωγική εργασία που ζητιέται σε μια ανοιχτή αγορά.
 Η οικονομία δεν αντέχει πια να στηρίξει αυτή τη μεσαία τάξη. Χρειάζεται όμως στελέχη και επαγγελματίες σε νέες δραστηριότητες, εξωστρεφείς και με αυξανόμενη παραγωγικότητα. Πολλοί μεσοαστοί θα πρέπει να βρουν το δρόμο προς τα εκεί, και άλλοι, οι νέοι, να ξεκινήσουν σωστά.
 Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο μεσοαστό και στον εργάτη όταν αλλάζουν κλάδο δραστηριότητας.  Η δουλειά του εργάτη είναι λιγότερο ειδική, γι αυτό και πιο κινητική (αλλά και πιο κοντα στη φτώχεια). Ο χειριστής του κλαρκ μπορεί εύκολα να μεταπηδήσει από μια αποθήκη εισαγωγέα ηλεκτρικών συσκευών σε μια αποθήκη εξαγωγέα τροφίμων. Ο ιατρός δεν μπορεί το ίδιο εύκολα να αλλάξει επάγγελμα, γιατί η αξία του βρίσκεται εν πολλοίς στην εξειδίκευση. Οι μετατοπίσεις των επαγγελματιών συχνά βιώνονται υπαρξιακά.
 Σε μια οικονομία χωρίς μεγάλους εργοδότες στους παραγωγικούς κλάδους, δεν θα υπάρχουν πολλές έτοιμες θέσεις για στελέχη επιχειρήσεων με καλούς μισθούς. Οι νέες δραστηριότητες σε εμάς θα πρέπει να βρεθούν και να εφευρεθούν από τους ίδιους τους μεσοαστούς. Αυτό σημαίνει πολλή ανασφάλεια, πολλή ευρηματικότητα, πολλές αποτυχίες.
 Δυστυχώς, το παλιό ελληνικό κράτος κάνει ότι μπορεί για να δυσκολέψει την αναζήτηση νέων εργασιών για τη μεσαία τάξη. Με τις εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες νόμων και εγκυκλίων, κάθε νέος τύπος δουλειάς κάπου σκοντάφτει και απαγορεύεται.  Με τα κατακερματισμένα ασφαλιστικά ταμεία, κάθε παλιό επάγγελμα οχυρώνεται στο δήθεν υγιές ταμείο του, που όμως είναι έτοιμο να καταρρεύσει μόλις συρρικνωθεί ο αριθμός των νέων που μπαίνει σε αυτό, όπως πρέπει να συμβεί καθώς αλλάζει η δομή της οικονομίας -- ενώ ένα ενιαίο σύστημα συντάξεων θα επέτρεπε τις μετατοπίσεις με κάποιο μίνιμουμ ασφάλειας.
 Αυτή είναι η ουσία γύρω από τις περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές που μας ζητάν οι ευρωπαίοι εταίροι. Στις χώρες τους η μεσαία τάξη έχει και πιο καλή κοινωνική προστασία και πιο παραγωγική δραστηριότητα. Εμείς αντιστεκόμαστε. Ελπίζουμε ότι τα παιδιά μας θα συνεχίσουν το ίδιο βιολί που έπαιζαν οι γονείς μας, στην ορχήστρα του κοσμικού κέντρου "Μπελ Επόκ".

Σχόλια

  1. Τα επιχειρηματα αυτου του αρθρου ισχυουν μονον για την μεσαια ταξη της δυσης.Η ελληνικη "διανοηση" (με η/και χωρις εισαγωγικα)πολυ συχνα, μεσα στον κοσμοπολιτισμο της, εισαγει ακριτα ιδεες απο αντιστοιχους αρθογραφους η αναλυτες της δυσης.

    Εφοσον ο κ. Αριστος Δοξιαδης ειναι συμβουλος επιχειρησεων, θα οφειλε να μελετησει καμπυλες αυξησης του ΑΕΠ απο το 1950 εως σημερα και της παραγωγης επιστημονων την ιδια χρονικη περιοδο.

    1. Θα διεπιστωνε, λοιπον, οτι απο το 1975 περιπου υπαρχει τρομακτικη, σχεδον εκθετικη, αυξηση των μηχανικων, γιατρων, δικηγορων, οικονομολογων,... τοσο με τα νεα τμηματα απανταχου ελλαδας που ιδρυθηκαν τα τελευταια 35 ετη(δηλ. αυτων που θα ηθελαν να ειναι μεσαια ταξη μετα την επαγγελματικη τους αποκατασταση), οσο και με την αυξηση των εισαγομενων σε παλια και ναεα τμηματα, τελος δε με σπουδες ελληνων απανταχου γης.

    Λ.χ. στα 3 πολυτεχνεια που ιδρυθηκαν εως το 1971 (ΕΜΠ, ΑΠΘ και Πολ. Πατρων)προστεθηκαν αλλα τοσα (ΔΠΘ, Κρητης και θεσσαλιας) ενω επιχειρηθηκε προ διετιας να ιδρυθει και το Πολ. Ιωαννινων!! Επισης το 25% των διπλωματοουχωνμηχαικων εχει σπουδασει στο εξωτερικο.Τελικο αποτελεσμα τα τελευται 35 ετη ο αριθμος των ελληνων μηχανικων εχει τετραπλασιασθει.

    2.Με δεδομενα την ελλειψη εξωστερεφειας των ελληνικων επιχειρησεων, την αποβιομηχανιση, την αποαναπτυξη στον πρωτογενη τομεα (ορυκτος πλουτος, γεωργια, κτηνοτροφια), την τελευταια
    5ετια παρατηρουμε -με μεγαλη καθυστερηση δηλ. 15 ετη μετα τον κορεσμο σε επιστημονες- τα αποτελεσματα μιας υπερκομματικης λαικιστικης πολιτικης "σπουδων για ολους" για να ικανοποιηθει η φαντασιωση κοινωνικης ανοδου στους πελατες-ψηφοφορους συχνα εσωτερικους μεταναστες πρωτης γενιας (πρβ. Αρχοντοχωριατης Μολιερου).

    Αυτη ειναι η κλασσικη περιπτωση της οικογενειας λυσεων του προβληματος "κυνηγος-θηραμα". Ενω στην Γερμανια με μηχανικους 5ετους φοιτησης 0.25% του πληθυσμου της η απασχοληση ειναι δεδομενη και με καλη αμοιβη λ.χ. 3000 ευρω/μηνα, στην χωρα μας με με μηχανικους 5ετους φοιτησης 1.0% του πληθυσμου της και με ελαχιστη παραγωγικη βαση η απασχοληση ειναι αμφιβολη και αν βρεθει με αμοιβη λ.χ. 1000 ευρω/μηνα,ενω σχεδον οι μισοι νεοι μηχανικοι μεταναστευσαν η θα μεταναστευσουν.

    3.Επομενως δεν ειναι το κυριαρχο οτι "Η δική μας κρίση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε τέτοιες αγκυλώσεις. Η μεσαία τάξη αναπτύχθηκε κυρίως σε επαγγέλματα προστατευμένα και ενισχυμένα ..., στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. "



    Αφωτιστος Φιλλελην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συνεχεια...

    4. Επισης δεν γνωριζει ο κ. Αριστος Δοξιαδης οτι στην χωρα μας η επιχειρηματικοτητα συνδεεται σημαντικα με τις κρατικες προμηθειες, που σημαινει -στον ελληνικο βαλκανικο καπιταλισμο που ζουμε- οτι οι επιχειρηματιες επιλεχθηκαν, συμφωνα με αρθρο του ΑΝΤΙ περι το 1986, ωστε να δημιουργηθουν τα "νεα τζακια".
    Καθε μεμονωμενη επιχειρηματικη προσπαθεια εκτος του κλειστου κυκλωματος των "νεων επιχειρηματιων", σχεδον κατεληγε σε οικονομικη περιπετεια εως την ολοκληρωτικη καταστροφη.

    Η μελετη του ρυθμου αυξησης του κυκλου εργασιων και τω κερδων ενιων εκλεκτων επιχειρησεων αποδεικνυει τα παραπανω. Τυχον εξαιρεσεις αυτοφωτων επιχειρηματιων σε τομεις που δεν εμπλεκεται το δημοσιο, απλως αποτελουν την επιβεβαιωση του κανονα.

    Αρα δεν φταιει οτι ειμαστε εγωιστες και κανουμε μικρες επιχειρησεις, γιατι οπως αποδειχθηκε, με εκλεκτες της εξουσιας μεγαλυτερες επιχειρησεις, τυχον οικονομιες κλιμακες και ευνοϊκή μεταχειριση, καταληγουν σε λογαριασμους αφανων συνεταιρων -πολιτικων.

    Ειναι γνωστο οτι σχεδον καθε υφυπουργος, Προεδρος ΔΕΚΟ, νομαρχης,... ειχε αφανη συμμετοχη με μια η περισσοτερες επιχειρησεις (συγγενεις , φιλοι, εμπιστοι) που ετροφοδοτειτο κυριως απο χρηματοδοτηση του πεδιου ευθυνης του, και που η δραστηριοτητα τους συχνα εφθινε με την απομακυνση απο την θεση εξουσιας του "αφανους εταιρου".
    Αν δεν περασουμε σε μια οικονομια δυτικου τυπου με κανονες παιχνιδιου που να παραβιαζονται πολυ λιγοτερο τοτε δεν θα ειναι δυνατον να υλοποιηθει μια αρχη της οικονομικης των επιχειρησεων που περιγραφει ο. κ. Αριστος Δοξιαδης παρακατω " Σε μια οικονομία χωρίς μεγάλους εργοδότες στους παραγωγικούς κλάδους, δεν θα υπάρχουν πολλές έτοιμες θέσεις για στελέχη επιχειρήσεων με καλούς μισθούς. Οι νέες δραστηριότητες σε εμάς θα πρέπει να βρεθούν και να εφευρεθούν από τους ίδιους τους μεσοαστούς."

    Και τελικα το επιχειρειν σημαίνει πολλή ανασφάλεια, πολλή ευρηματικότητα, και ενδεχομενως μερικες διδακτικες αποτυχίες.

    Αφωτιστος Φιλλελην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το κείμενο δεν αποτελεί κάποιου είδους ανάλυση, αφού είναι αστήρικτό και βασίζεται σε υποθέσεις τόσο αυθαίρετες που αγγίζουν τα όρια της ανοησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αφώτιστε Φιλέλληνα, επειδή έχεις εύκολους τους χαρακτηρισμούς ("εισάγει άκριτα", "δεν γνωρίζει"), σε παραπέμπω στο blog μου, και ιδίως στα εξής κείμενα:
    http://aristosd.posterous.com/35406701
    http://aristosd.posterous.com/49872080

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Αρίστος Δοξιάδης
    Επειδη δεν οφειλω να κανω, καθε φορα που σχολιαζω, για καθε αρθρογραφο ειδικη ερευνα ποιος ειναι, τι εχει γραψει, τι γνωριζει κ.λ.π. αυτο που ηξερα για σας ηταν οτι υπογραψατε την σχεδον κωμικοτραγικη εκκληση των 32. Και για να σατιρισω το κειμενο της ετεροκλητης ομαδας των 32 εγραψα την εκκληση απο τους μηχανικους της κοινης λογικης.

    Μπορειτε να την βρειτε στο διαδικτυο
    http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/06/blog-post_12.html

    Επομενως εκρινα αυτο που διαβασα στο κειμενο σας. Μου θυμισατε εναν Τζέρεμι Ρίφκιν στο "Το τελος της εργασιας και το μελλον της" αλλα 15 ετη μετα.
    Στην εισαγωγη του βιβλιου γραφεται το εξης :
    "....Υπερσύγχρονοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ρομπότ, τηλεπικοινωνίες και άλλες μορφές τεχνολογίας αιχμής αντικαθιστούν με τεράστια ταχύτητα τους ανθρώπους σε όλους τους τομείς
    και τους κλάδους -από τη βιομηχανική παραγωγή, τη λιανική πώληση και τις
    χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες μέχρι τις συγκοινωνίες, τη γεωργία και τον τομέα
    της διακυβέρνησης. Ο κόσμος, υποστηρίζει ο Ρίφκιν, πολώνεται ταχύτατα σε δυο
    δυνητικά ασυμβίβαστες δυνάμεις: από τη μια πλευρά, μια αριστοκρατία της
    πληροφορικής, που ελέγχει και διαχειρίζεται την παγκόσμια οικονομία της υψηλής
    τεχνολογίας· από την άλλη, οι ολοένα μεγαλύτεροι αριθμοί των μόνιμα
    εκτοπισμένων εργατών, που έχουν μικρές προοπτικές κι ελάχιστες ελπίδες για μια
    εργασία με κάποιο νόημα, σε έναν κόσμο που αυτοματοποιείται όλο και πιο πολύ.
    Ο Ρίφκιν προτείνει να δώσουμε ένα τέλος στην αυταπάτη της επανεκπαίδευσης για
    ανύπαρκτες εργασίες. Πιστεύει ότι πρέπει να προετοιμάσουμε τους θεσμούς και
    τους εαυτούς μας για έναν κόσμο που περιθωριοποιεί τη μαζική απασχόληση στους
    χώρους της παραγωγής και του μάρκετινγκ αγαθών και υπηρεσιών. Ο
    επαναπροσδιορισμός του ρόλου του ατόμου σε μια κοινωνία η οποία δεν θα
    προσφέρει σχεδόν καθόλου εργασία πιθανότατα θα αποτελέσει το πιο καυτό ζήτημα
    στις δεκαετίες που έρχονται. Θα πρέπει να περιμένουμε μια νέα, μετά-την-αγορά
    εποχή. Επιβάλλεται να επινοήσουμε καινούριες εναλλακτικές λύσεις στη θέση της
    τυπικής, επίσημης απασχόλησης. Θα πρέπει να εφαρμοστούν νέες μέθοδοι
    προσέγγισης όσον αφορά την παροχή εισοδήματος και την ενδυνάμωση της
    αγοραστικής δύναμης. Θα χρειαστεί να στηριχτούμε περισσότερο στον
    αναδυόμενο "τρίτο τομέα", για να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση των κοινοτήτων
    και τη δημιουργία ενός βιώσιμου πολιτισμού. Το τέλος της εργασίας θα μπορούσε
    να σημαίνει το θάνατο του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε ή την απαρχή μιας μεγάλης
    κοινωνικής μεταμόρφωσης και την αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος. "
    Και δυο καταληκτικες παρατηρησεις:
    1.Επειδη κινουμαι απο το πεζοδρομιο εως τα σαλονια και ειμαι εκ φυσεως περιεργος, γεματος ερωτηματικα,ως μηχανικος αποφοιτος ΕΜΠ και ασκων το ελευθερο επαγγελμα επι 30 σχεδον ετη, εχω αντιληφθει οτι οι τοτε συμφοιτητες μου ακομη και απο μεγαλες πολεις, δεν εγιναν τελικα μεσοαστοι, οπως λ.χ. οι Γαλλοι, αλλα ισως μονον στο οικονομικο σκελος.

    2. Το συγκεκριμενο κειμενο σας να μεταφρασθει στα αγγλικα για να αναθαρρησουν περαιτερω οι νεοι ινδοι, πακιστανοι, κινεζοι, και λοιποι ασιατες επιστημονες υψηλης σταθμης , εφοσον με το εκτεταμενο outsourcing, αφενος επεστρεψαν στις χωρες τους και εγιναν πολυ ευποροι ως ππλουσιοι και αφετερου διεφυγαν οριστικα απο τις δυτικες χωρες, οπου τα φανερα η υπογεια ( λογω πολιτικης ορθοτητας) ρατσιστικα σχολια των ντοπιων επιστημονων εδιναν και επαιρναν.

    Η λειτουργια ξενογλωσσων πανεπιστημιων ως παραρτηματα των υφισταμενων ελληνικων με διδακτρα και το outsourcing φαινεται περισσοτερο
    ρεαλιστικο για την απασχοληση των ελληνων επιστημονων κατοχων PhD , απο το υπερβαλλον δυναμικο επιστημονων που εχουμε, παραλληλα με παραγωγικες επενδυσεις.

    Αφωτιστος Φιλλελην

    Υ.Γ. Το αρθρο σας "Νοικοκυραίοι, ραντιέρηδες, καιροσκόποι" ειναι ενδιαφερον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΜΕΤΑ 70 ΕΤΗ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ

    …”Μετά τη γενιά του ’30 και τις δύο πρώτες μεταπολεμικές γενιές φαίνεται πως η ποιητική γραφή ολοένα και συχνότερα εμφανίζει πολλαπλά δείγματα μιας αναιμικής κατάπτωσης και εν γένει ανικανότητας να εκφράσει αισθητικές αξίες εφάμιλλες των προαναφερθεισών γενεών. …”
    Η όποια τέχνη θέλει (εκτός από ταλέντο και ευασθησία) και συνεχή καλλιέργεια, γι αυτό συνήθως άνθιζε από τα “κακά παιδιά” των πλουσίων.
    Για να μην αναφερθώ στου Άγγλους ποιητές του 19ου αιώνα (βρεττανική αποικιοκρατία), ας θυμηθούμε ότι ο Ελύτης είχε πουλήσει το εργοστάσιο σαπωνοποιίας Αλεπουδέλη στα Καμίνια του Πειραιά, ενώ ο Σεφέρης ήταν κρατικός μεγαλουπάλληλος (πρέσβυς) .
    Από το 1945 διοίκησε ίσως η χειρότερη αστική τάξη της Ευρώπης με πνευματικούς ηγέτες τον Π. Κανελλόπουλο που υμνούσε τους ..παρθενώνες αναμόρφωσης στην Μακρόνησο.
    Στη συνέχεια από το 1960, τα απομεινάρια της πάντα ξενόδουλης αστικής μας τάξης σε συμμαχία με μαυραγορίτες και κλέφτες περιουσιών εβραίων της Θεσσαλονίκης συνέπηξαν τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας.
    Από την άλλη η ηττημένη αριστερά δημιουργεί την λογοτεχνία και ποίηση της ήττας και της κατάθλιψης(σταλινικοί και μη με ελάχιστες εξαιρέσεις ).
    Μετά το 1974 ανεβαίνει στο επιχειρηματικό προσκήνιο μια περίεργη συμμαχία γόνων μαυραγοριτών και αριστερών (που ήδη είχαν γίνει ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες αφού δεν μπορούσαν να διορισθούν, λόγω πολιτικών φρονημάτων), υπό την ευλογία των πολιτικών κομμάτων.

    Επίσης μετά την δικτατορία και έως σήμερα διπλασιάζεται ο πληθυσμός της πρωτεύουσας με εσωτερικούς μετανάστες όχι πια κυνηγημένοι από τους κακούς δεξιούς, αλλά για να σπουδάσουν τα παιδιά και εσχάτως τα εγγόνια τους.

    Θυμάστε την κακοποίηση της Αθήνας με την κατεδάφιση όλων σχεδόν των αξιόλογων κτιρίων
    για ανοικοδόμηση εκτρωματικών πολυκατοικιών με την μέθοδο της αντιπαροχής σε μικρά οικόπεδα και την αρχιτεκτονική χωρίς αρχιτέκτονες στα περισσότερα ιδιωτικά κτίρια;

    Θυμάστε την διαφήμιση πολυτελών προϊόντων και του αντίστοιχου τρόπου ζωής (χωρίς όμως αντίστοιχη οικονομική βάση) μέσα από serial στην τηλεόραση στα χωριά της υπαίθρου και των πόλεων και την εξαιρετική επιρροή τους με δημιουργία τεχνητών αναγκών στους εσωτερικούς μετανάστες της πρωτεύουσας;

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΜΕΤΑ 70 ΕΤΗ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ (συνεχεια)


    Παράλληλα από το 1981 και μετά αποδιοργανώνεται η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση(κατάργηση αρχαίων, γεωμετρίας, τρόπου διδασκαλίας, τρόπου βαθμολόγησης (το άριστα από 17 έγινε 20 και ο μέσος όρος από 13,5 έγινε 17,5) εισαγωγή μαθητών πρότυπων γυμνασίων-λυκείων με …κλήρωση, αντί πολλαπλασιασμός τους και εισαγωγή με εξετάσεις), ΔΗΛ. ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΎΧΟΙ …ΣΧΕΔΟΝ ΑΓΡΆΜΜΑΤΟΙ

    Επιλέγεται νέος τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια που πολλαπλασιάζονται επί αυστηρά της διδαχθείσας ύλης και όχι επί παντός επιστητού
    (Θυμάστε τις διαδηλώσεις των γονέων υποψηφίων όταν το θέμα στην έκθεση ήταν “Αρωγή και …”).

    Παράλληλα πολλοί σπουδάζουν στο εξωτερικό.

    Το όνειρο των περισσότερων ήταν μια καλή θέση στο Δημόσιο, ΔΕΚΟ κ.λ.π. Το όνειρο της γενιάς μου έγινε σήμερα εφιάλτης των παιδιών της γενιάς μου, με μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους, οικονομολόγους, πολλαπλάσιους των αναγκών της χώρας.

    Η πτώση και η έκπτωση των αξιών προηγήθηκε και είναι επόμενο να ακολουθήσει όπως γράφετε “η ποιητική γραφή ολοένα και συχνότερα εμφανίζει πολλαπλά δείγματα μιας αναιμικής κατάπτωσης και εν γένει ανικανότητας να εκφράσει αισθητικές αξίες εφάμιλλες των προαναφερθεισών γενεών. …”

    Όλα τα παραπάνω που εμπειρικά προσπάθησα να θίξω δηλ. από την λεξιπενία, την παπαγαλία, την εγωϊστική παραμόρφωση της νεολαίας, την καταστροφή του αστικού περιβάλλοντος, κ.λ.π. δεν τα βλέπετε κύριοι κριτικοί και δοκιμιογράφοι ώστε να τα πάρετε υπόψη σας όταν γράφετε;

    Και ιδού μια μεγάλη ευκαιρία από την δημιουργία μεγάλης μάζας επιστημονικού προλεταριάτου υψηλών ικανοτήτων (μηχανικούς, γιατρούς, δικηγόρους) που δεν πρέπει να χαθεί. !!!

    Αν στον νέο νόμο για τα ΑΕΙ προβλεφθεί ότι 15 έως 20 % των μαθημάτων κάθε σχολής πρέπει να είναι ανθρωπιστικών σπουδών(αρχαία, φιλοσοφία, ιστορία, λογοτεχνία, κ.λ.π.) και γλώσσες, τότε αναμένουμε η επόμενη γενιά που θα αποφοιτήσει και στην πλειονότητα της θα είναι άνεργη, θα μεταναστεύσει έστω και προσωρινά , θα ανακατευθεί με τους διάφορους πολιτισμούς, θα διαβάσει λογοτεχνία και ποίηση και τελικά μερικοί απ΄ αυτούς/ές θα αποτελέσουν την γενιά του 2030 (κατά το η γενιά του 30).

    Αφωτιστος Φιλλελην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μια χώρα πολύ χαμηλού πολιτιστικού επιπέδου, με απαντήσεις σε τυχαίο δείγμα στον δρόμο, του τύπου μήπως γνωρίζετε ποιος είναι :

    Hieronymus Bosch : Γερμανός ποδοσφαιριστής, εφευρέτης αντλίας πετρελαίου οι Μηχανολόγοι
    Joseph Mallord William Turner: ο ιδιοκτήτης του CNN
    Eugène Delacroix :Γάλλος μόδιστρος
    Kenneth Loach :δεν γνωρίζω
    Claude Chabrol :δεν γνωρίζω
    Philip Roth : δεν γνωρίζω
    Το βιβλίο Silent Spring της Rachel Carson:δεν γνωρίζω, κ.ο.κ.
    Με ελαχιστες εξαιρεσεις και η "wanabee μεσαια ταξη των επιστημονων και επιχειρηματιων" θα δωσει σχεδον τις ιδιες απαντησεις με το τυχαιο δειγμα.

    Μια χώρα με έφηβους χωρίς όνειρα, ευνουχισμένους από το εκπαιδευτικό σύστημα, με «καμένη» ευφυΐα, με πενιχρή ανάπτυξη επιχειρηματικότητας, δηλ. αυτό που καθόριζε τον ελληνισμό κυρίως, όταν δραστηριοποιείται εκτός Ελλάδος.

    Δεν είναι σπάνιο, με την ”δημοκρατική ισοπέδωση προς τα κάτω” έναντι της αυταρχικής μορφής του καθηγητή προ του νόμου πλαίσιο 1268/82 για την ανώτατη παιδεία, στα ελληνικά πανεπιστήμια και πολυτεχνεία, να υπάρχουν καθηγητές σε διάφορες βαθμίδες, ακόμη και στην πρώτη, που να έχουν εισαχθεί με την δεύτερη ή τρίτη φορά, ή με κατατακτήριες από ΤΕΙ. Ειδικά, σε σχολές με φοιτητές υψηλού επιπέδου , όπως το Ε.Μ.Π. αυτό είναι εγκληματικό, διότι όταν ο καθηγητής σου φέρνει υπνηλία από την βραδύτητα του νού , απλά απέχεις από το ανιαρό μάθημα και διαβάζεις το βιβλίο του.
    Και όχι μόνον αυτό, μερικοί πολύ μέτριοι μας κυβερνούν κιόλας, ώστε να εκπληρωθεί ειρωνικά το «…και εισίν πρώτοι οι έσονται έσχατοι»

    Βέβαια υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις -ικανών κατά τα άλλα καθηγητών- που χρησιμοποιούν τον τίτλο ή την ιδιότητα του καθηγητή για ενασχόληση με την πολιτική ή την διοίκηση, σε διοικητικά συμβούλια ΔΕΚΟ, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, παραμελώντας τα διδακτικά και ερευνητικά τους καθήκοντα.

    Είναι καιρός για μια εξέλιξη αριστίδην και όχι κατ’ αρχαιότητα. Τρείς προσπάθειες είναι ήδη πάρα πολλές και δεν έχουμε χρόνο ή χρήματα για πειραματισμούς. Μας τα πήραν άλλοι (οι έσονται πρώτοι) αλλά νομίζω ότι έκάναν ένα βασικό λάθος : μας υποτίμησαν.

    11.11.2009

    Αφωτιστος Φιλλελην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Αρίστος Δοξιάδης

    ΑΡΙΣΤΙΔΗΝ Ή ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ;

    Η χώρα μας καθυστέρησε να αναπτυχθεί οικονομικά, σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι πρόσφατα, κατόρθωσε να βρίσκεται πλέον κάτω από τις 40 πρώτες παγκοσμίως, ως προς διάφορα κριτήρια ανάπτυξης-ευημερίας.

    Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, επί πολλές δεκαετίες, οι περισσότεροι ικανοί μαθητές να προτιμούν να σπουδάσουν στις ελάχιστες σχολές (που υπήρχαν έως περίπου το 1975 ) που οδηγούσαν στα πλέον επιθυμητά – και μέχρι σήμερα- επαγγέλματα : ιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί.

    Αντιστοίχως, μέχρι εικοσιπέντε χρόνια πρίν, με αρκετές εξαιρέσεις πιο πρόσφατα, οι χειρότεροι μαθητές, αρκετοί απ’ αυτούς «ψωνισμένοι», γράφτηκαν στις διάφορες σχολές θεάτρου. Μερικοί επίσης σπούδασαν σε κάποια Σχολή Κινηματογράφου ή στην πολύ δυσκολότερη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, την επίσης μοναδική τότε, έως την ίδρυση και λειτουργία της αντίστοιχης σχολής στην Θεσσαλονίκη.

    Τα αποτελέσματα των σπουδών και της μετέπειτα δράσης τους:
    των ηθοποιών μεν είναι καλύτερα, κυρίως ως αποτέλεσμα καθημερινής εξάσκησης στο θέατρο
    των σκηνοθετών σχετικά φτωχά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, με αργή εξέλιξη και χωρίς πάντα ανοδική πορεία.
    στους δε εικαστικούς καλλιτέχνες/αρχιτέκτονες, επίσης με ελάχιστες εξαιρέσεις, πολλές ανθολογίες δεν περιλαμβάνουν έναν ή και κανένα καλλιτέχνη/αρχιτέκτονα εσωτερικού

    Τι έχουμε : αρκετούς σημαντικούς λογοτέχνες/ποιητές και δύο Nobel λογοτεχνίας για τους ποιητές μας, που αν και σπούδασαν Νομικά (ο δεύτερος δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του) , σε μια τέχνη που το αποτέλεσμα είναι προϊόν καθημερινής άσκησης-σπουδής.

    Έτσι έχουμε μια χώρα “αιώνιων ταλέντων” σε μεγάλη ηλικία, σε μια ηλικία που σε άλλη χώρα θα ήταν ή προ πολλού καταξιωμένοι είτε απόμαχοι ή συνταξιούχοι.
    Μια χώρα που οι προαγωγές γίνονται κατ’ αρχαιότητα και όχι κατ’ επιλογήν..

    Μια χώρα που υπερβαίνει κατά μια φορά τις εύλογες προσπάθειες έναντι των δύο, σύμφωνα με το βικτωριανό ρητό : «If at first you don’t succeed, try, try (and try : only for Greece) again» μαζί με την ρήση του κατά Λουκάν Ευαγγελίου 13, 30 «και ιδού εισίν έσχατοι οι έσονται πρώτοι και εισίν πρώτοι οι έσονται έσχατοι»

    Μια χώρα :
    Όπου «μετά από ενέργειές του» κάποιος πολιτικός -ανεξέλεγκτα και απρογραμμάτιστα- επιφέρει την δημιουργία σχολής ΤΕΙ ή ΑΕΙ σε οποιαδήποτε μικρή πόλη της χώρας, για δημιουργία κοινωνικού προφίλ σε μια μικρή ομάδα κατόχων διδακτορικού διπλώματος και κερδών στην αντίστοιχη «τοπική κοινωνία»
    όπου την τελευταία 30ετία ο μέσος όρος της βαθμολογίας σε γυμνάσια-λύκεια και στις εισαγωγικές εξετάσεις σε ΑΕΙ επί γνωστής-διδαχθείσας ύλης από 13 ανήλθε στο 17 !!!, λόγω χαλαρότητας και μη κλιμακωτής δυσκολίας θεμάτων, αντίστοιχα.
    με γονείς, όπου τα δικά τους τα παιδιά δεν «μπήκαν» ή δεν «πέρασαν» μόλις για λίγες μονάδες
    με αποτυχόντες υποψήφιους, που – μέχρι σήμερα ενιαυσίως - προσπαθούν και προσπαθούν πάλι για να εισαχθούν σε κάποιο δευτερεύον ΑΕΙ ή ΤΕΙ της χώρας (μέχρι το 2006 και με βαθμολογία κάτω από την βάση ( 10)) ή να ξενιτευτούν στο εξωτερικό, με τελικό σκοπό, όχι κυρίως την γνώση, αλλά το πτυχίο ως απαραίτητο προσόν, σε επόμενη φάση, για τον διορισμό τους στο δημόσιο ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Μάλιστα για την διευκόλυνσή τους ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης προτείνει ανά τρίμηνο εξετάσεις έως ότου οι υποψήφιοι εισαχθούν.

    Σ΄ άλλες χώρες, οι αποτυχόντες και οι γονείς τους, μετά βέβαια από την πρέπουσα προετοιμασία, θα αντιλαμβάνονταν ότι είναι ακατάλληλοι για τις συγκεκριμένες σπουδές και θα συνέχιζαν στην επαγγελματική εκπαίδευση και περαιτέρω - χωρίς τραγωδίες - την επαγγελματική και προσωπική τους ζωή.

    Αφωτιστος Φιλλελην

    ΥΓ ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ δεν επετρεψε την δημοσιευση του παροντος πρωτου μερους στην σωστη σειρα. Δηλ. το προηγουμενο σχολιο μου ειναι το 2ο μερος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία