Κάν'το όπως ο Yogi κι αν στραβώσει, όπως ο Φούνες



του Γιώργου Προκοπάκη

Είμαι φανατικός του baseball - και των Yankees βέβαια. Η εμβληματική φιγούρα του baseball, ο Yogi Berra - κάτι μεταξύ Βαμβακούλα και Αλέφαντου του αμερικάνικου αθλητισμού - έχει πει μερικές από τις εκπληκτικότερες αττάκες. Αυτή που πρέπει να μας καθοδηγεί είναι η απίστευτη σοφία στην λογική ταυτολογία του Yogi:
it ain't over 'till it's over - τίποτε δεν τελειώνει πριν τελειώσει
Δεν είναι η μοιρολατρική αναπομπή σε ανώτερες δυνάμεις του δικού μας "όσο ζω ελπίζω". Επειδή ακριβώς αναφέρεται στον αθλητισμό και μάλιστα σε σπορ που (είναι σχεδιασμένο να) αφήνει χώρο στις μεγαλύτερες ανατροπές μέχρι την τελευταία στιγμή, δίνει το στίγμα της μόνης προοπτικής. Προσπάθεια μέχρι την τελευταία στιγμή. Δεν έχει έννοια να βλέπεις τον πίνακα του σκορ και να σκέφτεσαι "τι δεν πήγε καλά" - πρέπει να ιδρώσεις, να σκεφτείς, να σπρώξεις την ομάδα. Κυρίως δε με το αυτονόητο: "η προσπάθεια θα γίνει και θα γίνεται μ' αυτούς που έχεις, στον αγωνιστικό χώρο, στον πάγκο, στις κερκίδες να σε σπρώχνουν ή να σε γιουχάρουν, μ' αυτούς τους προπονητές και μ' αυτή τη διοίκηση". Όχι με αυτά που θα έπρεπε ή θα ήθελες να έχεις!
Αφορμή το άρθρο του Άγγελου Στάγκου ο οποίος περιγράφει το σημερινό σκηνικό με ακρίβεια βέβαια, καταλήγει με το απαισιόδοξο έως μοιρολατρικό "όποιος είναι αισιόδοξος να σηκώσει το χέρι".
Με τον κίνδυνο της γελοιοποίησης, το σηκώνω! Κι αν το σηκώσουν πολλοί, όχι για να μουτζώσουν αλλά για να το παλέψουν 'till it's over. Γιατί τα πράγματα αλλάζουν - σιγά μεν, αλλά αλλάζουν. Γιατί τα editorials των life style περιοδικών είναι πια κοινωνικές αναλύσεις που δεν τολμούν να κάνουν ακόμη και τα κόμματα της αριστεράς. Γιατί οι φοιτητές παίρνουν σιγά-σιγά τα πανεπιστήμια από τους εγκάθετους ανεγκέφαλους. Γιατί η κοινωνία μιλάει για τους βανδαλισμούς στα σχολεία. Γιατί οι μοντέρνοι σκλάβοι οδηγοί δεν συντάχθηκαν με τους ιδιοκτήτες. Γιατί έστω και ένας από το Υπουργικό Συμβούλιο (μία εν προκειμένω) μίλησε για την διαχείριση. Γιατί έστω δύο βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος μίλησαν για απαίτηση αποτελεσματικότητας των υπουργών. Γιατί έστω και ένας κατά γενική αντίληψη sui generis βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος θέτει ανοικτά το ζήτημα της διαχείρισης. Γιατί μικροί σχηματισμοί της αριστεράς ζητάνε "πάλη για την 6η δόση και την απόφαση της 21/7". Γιατί οι σημιτικοί ξύπνησαν και από τα μνημόσυνα του εκσυγχρονισμού, μιλάνε πολιτικά για τη συγκυρία. Γιατί βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνουν με τη στάση τους ότι δεν είναι πρόβατα στο μαντρί του καταστροφικού νεοεθνικισμού. Γιατί, υπάρχουν πολλά γιατί. Σε όσους θεωρούν εαυτούς απλώς λογικούς ανθρώπους που θέλουν να σώσουν αυτήν την παρτίδα, με τη μικρότερη δυνατή καταστροφή για όλους ακόμη και τους πελάτες του συστήματος, ένα καθήκον έχουν μέχρι την τελευταία στιγμή: να πιέσουν, να μιλήσουν, να παρέμβουν, να πιέσουν ώστε αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν σε μας και στους συμπολίτες μας (για τη στάση απέναντι στο πρόβλημα μιλάω) να πολλαπλασιασθούν.
Όπως υπονοεί ο Yogi, το παλεύει μέχρι τέλους - μ' αυτούς που έχει και μ' αυτούς που θέλουν να το παλέψουν. Μ' αυτούς τους πολιτικούς πορευόμαστε. Κάποιος ή κάποιοι απ' αυτούς θα είναι τελικά οι καταλύτες για μια ελάχιστα θετική εξέλιξη. Καθήκον όλων όσοι θέλουν να το παλέψουν είναι να σπρώξουν όσους από τους πολιτικούς (ναι, αυτούς, τους αποτυχημένους, διαπλεχθέντες και τροχονόμους στο πελατειακό δίκτυο) μπορεί να γίνουν μέρος της λύσης. Να σπρώξουν τις εκατοντάδες συνάξεις ανησυχούντων διανοουμένων, επιχειρηματιών και δεν ξέρω εγώ τι άλλο που γίνονται κάθε βράδυ σε μία ελάχιστης εκ των προτέρων συναίνεσης, με δυναμική κοινωνικής αποδοχής όμως, λύση. Όχι την τέλεια, όχι αυτή που θα απαντάει στον προβληματισμό κάθε ενός. Με κάποιο τρόπο πρέπει ΣΗΜΕΡΑ, τις επόμενες δύο ή τρεις εβδομάδες, να μη μείνει κανείς κρυμμένος πίσω από ιδιοτέλεις, ωφελιμισμούς, μοιρολατρίες. It ain't over.
Ανταποκρινόμενος στην πρόκληση του Στάγκου, σηκώνω το χέρι μου. Όπως το σηκώνει κι αυτός, γιατί αυτό κάνει γράφοντας αυτό το κείμενο. Θα βγει κάτι; Αν δεν το προσπαθήσουμε όμως δεν θα ξέρουμε ποτέ.
Κι αν έλθει η καταστροφή; Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα, εδώ θάμαστε πάλι, για μια άλλη προσπάθεια, ένα καινούριο παιχνίδι. Ως γαύροι, στο ματς με τη Γιουβέντους ο γιος μου και γω ήμασταν σίγουροι μέχρι που σφύριξε ο διαιτητής ότι θα ανατρέπαμε το αποτέλεσμα. Χάσαμε 7-0. Την άλλη μέρα το πρωί ο γιος μου έβαλε τα ολυμπιακά του (η μοναδική φορά στα δώδεκα χρόνια του σχολείου) και πήγε πάντα περήφανος στο βαζελοσχολείο του. Τον λένε Φούνες.

Σχόλια

  1. Επειδη στα blogs πολιτικου προβληματισμου πρεπει να συνυπαρχει και λιγη -πικρη- σατιρα, καθως και ποιητικος αντιλογος στον συναδελφο ΓΠ, το αναρτω που και που για νεους συνιστολογιτες.

    Γιωργο, "Χαμένη η παρτίδα της πατρίδας μας" προς το παρον.

    Δεν είναι η πατρίδα μας (2010, σατιρικό)

    Δεν είν’ οι βίλες στις κορυφογραμμές
    οι ιδιωτικές παραλίες στις μπαζωμένες ακτές
    τα αξεστα λαμόγια με τις βαμμένες ξανθιές
    τα ξέκωλα στην TV και στις φυλλάδες.

    Οι λαθρέμποροι που έχουνε ποδοσφαιρικές ομάδες
    οι πουλημένοι οι “ταγοί” και οι συνδικαλιστές
    ” διανοούμενοι” που υμνούν απολύσεις από μικροκαπιταλιστές
    ” μαικήνες” businessmen επί του ασφαλούς :
    αφανείς εταίροι με τους πολιτικούς.

    Δεν είναι τα ερειπωμένα αρχαία μέλη μνημείων
    τα αγάλματα τα κλασσικά,o εναπομένων κίων
    ότι απέμεινε απ’ το ασβεστοκάμινο και την λαθρανασκαφή
    καλά που δεν τά ‘ καναν όλα ασβέστη οι χριστιανοί
    ή δεν τα’ χτισαν σε εκκλησιές στην βυζαντινή εποχή

    Fallmerayer- Παπαρρηγόπουλος 1-1
    δεν δίνω δίκιο σε κανένα
    Πάντως ο καπιταλισμός μας είναι βαλκανικός
    διαφθορά, εγκάθετοι, μετριοκρατία, νεποτισμός
    Τα αποτελέσματα γνωστά πριν το σάλπισμα της κρίσης
    Φθάνει η ώρα την μάταιη την μάχη ν’ αφήσεις
    ………………………………………………………..

    Χαμένη η παρτίδα της πατρίδας μας

    Σαν Σέρβοι επί Milošević να βγάλουν διαβατήρια
    οι νέοι των 700 ευρώ , αξιοπρέπειας εισιτήρια
    τόσους …έξυπνους δεν τους σηκώνει ο τόπος
    οδόφραγμα οι “έξυπνοι”, για πάντα κλειστός ο δρόμος

    Κι εμείς μετά την σύνταξη στην πόλη του Καβάφη
    θα κοιτάμε προς βορρά : την Κρήτη, τη Ανάφη
    κι ας τους “να βράζουν μες το ζουμί τους”
    μέχρι να τελειώσει το νερό κι η άθλια ζωή τους.


    24.03.2010


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία