Δεξιά και Αριστερά ροκανίζουν την καρέκλα του Παπαδήμου




Ο Σαμαράς ψάχνει λόγους να ρίξει την κυβέρνηση. Θέλει εκλογές, θέλει να γίνει πρωθυπουργός και δεν κρατιέται. Μπορεί να είναι σίγουρος ότι η Ελλάδα δεν αποβάλλεται με τίποτα από το Ευρώ. Αλλά δεν θα τον χάλαγε και μια Ελλάδα με δραχμή, μια επιστροφή στο βαλκανικό και τριτοκοσμικό περιβάλλον, όπου η νατιβιστική ιδεολογία του μπορεί να ηγεμονεύσει. Θέλει να κρατήσει επαφή με όλους αυτούς που φτιάχνονται με τους ψευτοτσαμπουκάδες απέναντι στους δανειστές, με όλο τον εθνικιστικό συρφετό, εκεί δηλαδή που  κυριαρχούν ο ΛΑΟΣ, η Σπίθα, το βαθύ ΠαΣόκ και άλλες «δημοκρατικές» δυνάμεις.

Ο Φώτης Κουβέλης προέτρεψε τον Σαμαρά να μην υπογράψει, με την δήλωση:

"Είναι υπερβολή των ηγέτιδων δυνάμεων της ΕΕ να υπογραφεί ειδική επιστολή, πέραν της ψήφου εμπιστοσύνης που έδωσαν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός και των δημόσιων δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει.
Ο κ. Σαμαράς, εγκλωβισμένος στην αντιφατικότητα των ενεργειών του, εκτιμώ ότι θα αναζητήσει λύση, που, ίσως, δεν θα είναι ακριβώς η επιστολή που ζητείται, για να ισορροπήσει εν μέσω αντίρροπων δυνάμεων του κόμματός του και της αμφισβήτησής του από την Ευρώπη."

Βλέπει και αυτός τις εκλογές να πλησιάζουν και ξέρει ότι όσο γρηγορότερα γίνουν, τόσο πιθανότερο είναι να καρπωθεί η ΔΗΜΑΡ το ποσοστό που την εισάγει στη βουλή. Δεν κάνει κάτι έξω από την πολιτική του. Καταψήφισε την κυβέρνηση Παπαδήμου και ζήτησε στη θέση της, εκλογές. Τώρα συνεπής με αυτό που αποφάσισε αυτός και η πλειοψηφία της ΚΕ, κάνει ότι μπορεί για να τη φθείρει και όταν ο ίδιος δεν μπορεί, προτρέπει το Σαμαρά να το κάνει.
Η κωλυσιεργία του Σαμαρά δεν είναι το πολιτικό πρόβλημα. Έστειλε μια επιστολή, θα στείλει μια ακόμα, κάτι θα δεχτούν οι ξένοι, κάπως θα γίνει, η 6η δόση θα δοθεί. Το πολιτικό πρόβλημα είναι ότι όλοι πασχίζουν να ροκανίσουν την καρέκλα του Παπαδήμου,  να μηδενίσουν το όποιο πολιτικό κεφάλαιο έχει, να ακυρώσουν τις μεταρρυθμίσεις που ενδεχομένως μπορεί να κάνει ή να δρομολογήσει. Για παράδειγμα το υπουργείο παιδείας έχει μπροστά τους νόμους για το γενικό και το τεχνολογικό λύκειο. Έχει πετύχει μια μίνιμουμ διακομματική συναίνεση και θέλει να τους περάσει τώρα, όσο είναι καιρός. Οι συνδικαλιστές όμως και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν δεν θέλουν. Αυτά είναι που ενοχλούν τη Δεξιά και την Αριστερά. Το σημερινό κλίμα ανοίγει βαθιά τις πληγές της χώρας και αποκαλύπτει την άμεση ανάγκη των αλλαγών. Τις μεταρρυθμίσεις, την απομάκρυνση από το μεταπολιτευτικό μοντέλο, την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, όχι στα λόγια αλλά στα έργα.  Αυτά είναι που θέλουν να αποφύγουν ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, αλλά και ο Κουβέλης.

Σχόλια

  1. Καθόλου απογοήτευση. Οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις δεν εξαντλούνται στην πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ. Είναι παντού. ΤΗν μεθεπόμενη μέρα ( όχι την επόμενη) θα έχουν καταφέρει να φτιάξουν ένα μεγάλο τόξο και θα ανέβουν στην εξουσία. Απλά θα περιμένουμε να γίνουν και άλλες τέτοιες τελικά γόνιμες αποδομήσεις. Το παλιό θα φύγει τελικά αλλά δεν πρέπει να είμαστε απρεπείς. Ας το αφήσουμε να ολοκληρώσει τη θητεία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγνώμη, φίλε, αλλά εγώ μάλλον βλέπω να θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ η ΔΗΜ.ΑΡ παρά να θυμάται το ΑΡ του αρτικόλεξού της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. φίλε Δείμο: καθένας που χρωστάει υπογράφει μια δανειακή σύμβαση με τους πιστωτές του. Καλή, κακή, πιεστική ή χαλαρή είναι ένα θέμα. Σταθερή ή αναθεωρήσιμη είναι ένα άλλο. Ετσι όμως ή αλλιώς πρέπει να πληρώσει κάτι/ ΚΑι όταν δεν έχει, πρέπει να βρει τρόπους και για να το κάνει θα πρέπει να μαζευτεί, να δουλέψει παραπάνω, να αυξήσει την απόδοση κλπ κλπ. Αυτά είναι που ενοχλούν το πολιτικό σύστημα. Και γιαυτό οι τριβές.Ακόμα και στη φάση αυτή παραμυθιάζουν το λαό για να μην ζητήσει μεταρρυθμίσεις, για να διαιωνίσει μέσω και των εκλογών αυτό το φαύλο σύστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τώρα αν με το ΑΡ εννοούμε χάιδεμα αυτιών, μπιζάρισμα των συντεχνιών, έρωτες με τα συνδικάτα του δημοσίου, συμπλεύσεις με το βαθύτερον του ΠαΣοκ και κυρίως να μην αλλάξει τίποτα, τότε διαφωνούμε πλήρως. Αυτό δεν είναι ΑΡ ήταν κάποτε η βάση του ΑΡ και γιαυτό φτάσαμε στην καταστροφή και ως χώρα και ως ΑΡ. Αν με το ΑΡ εννοούμε κοινή λογική, ασφάλεια, αλληλεγγύη, δουλειά και ιδεολογική και πολιτική αναζήτηση τότε μέσα. Αλλά με δουλειά ε!!!!!!! Πολύ δουλειά!!!!! Πραγματική εκεί έξω και όχι μέσα στα ιδρύματα που ονομάζονται πολιτικά κόμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. leo,
    1. Η κοινή λογική είναι γενικό προαπαιτούμενο οποιασδήποτε επικοινωνίας και ανεξάρτητη του ΑΡ. Το ΑΡ (στο οικονομικό του σκέλος) κατά κύριο λόγο όμως εννοεί προστασία των οικονομικά ασθενέστερων και προώθηση πολιτικών άμβλυνσης των κληρονομούμενων ταξικών διαφορών. Φυσικά απαιτείται εξορθολογισμός (ανεξάρτητα του ΑΡ) αλλά ως ΑΡ να μην ξεχνάμε τα υπόλοιπα.
    2. Η κοινή λογική δεν υπαγορεύει η εκκίνηση του ανοίγματος των επαγγελμάτων να γίνει από τους λιγότερο ευνοημένους, παραπέμποντας στις καλένδες αυτούς που πραγματικά ωφελούνται από την προστασία.
    3. Η κοινή λογική δεν υπαγορεύει διατήρηση των προνομίων στις κατ' εξοχήν ευνοημένες συντεχνίες (π.χ. Βουλή, Τράπεζα της Ελλάδας κλπ.)και ταυτόχρονα οι ίδιοι που προστατεύουν τους εαυτούς τους να ζητάνε θυσίες από τους υπολοίπους.
    4. Η κοινή λογική δεν υπαγορεύει πλήρη απαξίωση του δημόσιου τομέα και ταυτόχρονα απαίτηση αύξησης της απόδοσης του. Μάλλον για παράλογο μου μοιάζει. Συμφωνώ ότι οι περισσότεροι Δ.Υ. είχαν αποκομίσει ακόμη και σκανδαλώδη προνόμια, αλλά βλέπεις υπάρχει και εκείνο περί του εφικτού (διάβαζε κοινή λογική).
    5. Τέλος δεν συνάγεται από κατ' ανάγκην (από την κοινή λογική) ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν θετική εξέλιξη για την χώρα. Προσωπικά εκτιμώ ότι ήταν αρνητική. Αυτό όμως δεν θα μπορέσουμε να το διαπιστώσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το θλιβερό είναι ότι ακούγεται κατά κόρον και από "δήθεν" αριστερούς ότι η πάλη για διατήρηση κεκτημένων δικαιωμάτων αποτελεί φωνασκία για διατήρηση προνομίων. Επίσης σύσσωμη η ελληνική κοινωνία είναι μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ. Και ερω΄τω τον κύριο Leo και όλους τους συν αυτώ: Οι Ιταλοί, οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, σε λίγο και οι Γαλλογερμανοί είναι κι αυτοί διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και συντεχνία? Είμαι περήφανος που είμαι αριστερός και όχι μετανιωμένος αριστερός σαν το Μόσιαλο, το Μπίστη και τον Ανδρουλάκη και περισσότερο που δεν είμαι μεταλλαγμένος Αριστερός σαν τον "να καεί καεί το μπ..... η βουλή το 2009, η Αριστερά εκτρέφει φασίστες και βαρέθηκα να διαηλώνω το 2011" Γρηγόρη Ψαριανό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία