Μάνος Ματσαγγάνης: Μια ομιλία και μια παραίτηση από την ΚΕ της ΔΗΜΑΡ


Μάνος Ματσαγγάνης 

Ομιλία στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ (10 Νοεμβρίου 2011)

Την ώρα που μιλάμε ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας αμφισβητείται, από τα αριστερά και από τα δεξιά - για πρώτη φορά τόσο έντονα από τη συμφωνία σύνδεσης του 1962. Και αυτό την ώρα που η πιθανότητα αποκοπής της χώρας από το «ευρωπαϊκό γίγνεσθαι» είναι πλέον μεγάλη. Αυτό και μόνο είναι το πολιτικό διακύβευμα της συγκυρίας.

Μέχρι νεωτέρας, η ΔΗΜΑΡ είναι υπέρ του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Ελλάδας. Ας μην αρχίσουμε τώρα να συζητάμε για το εάν η Ευρώπη είναι νεοφιλελεύθερη ή όχι. Στην ΕΕ όντως κυριαρχούν οι συντηρητικές κυβερνήσεις – αλλά αυτό αν δεν κάνω λάθος ήταν γνωστό και πέρυσι που απεχώρησε από τον ΣΥΝ η Ανανεωτική Πτέρυγα. Και ας μην ξανακάνουμε τη συζήτηση που έκανε το ΚΚΕ εσωτ. (στο οποίο τότε ανήκα, μαζί με πολλούς άλλους – όχι όλους - από τους παρόντες) με το φιλοσοβιετικό ΚΚΕ και το τριτοκοσμικό ΠΑΣΟΚ. Θυμίζω την κεντρική ιδέα για όσους την έχουν ξεχάσει (ή δεν την γνώρισαν ποτέ): «Η Ευρώπη δεν είναι ούτε Γη της Επαγγελίας ούτε λάκκος των λεόντων: είναι ένα ευνοϊκότερο πεδίο πάλης για τους εργαζόμενους». Αυτό ίσχυε τότε, ισχύει και σήμερα. Εάν υπάρχει κάποιος σε αυτήν την αίθουσα που να πιστεύει ότι οι εργαζόμενοι της χώρας, τους οποίους θέλουμε να εκπροσωπούμε, θα έχουν περισσότερα δικαιώματα και υψηλότερο βιοτικό επίπεδο σε μια τριτοκοσμική Ελλάδα, ας πάρει βαθιά αναπνοή και ας το δηλώσει.

Μέχρι τότε, το τι οφείλει να κάνει η ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να είναι σε όλους μας αυτονόητο: όλες οι πολιτικές δυνάμεις που υιοθετούν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας οφείλουν να συνεννοηθούν σε μια ύστατη προσπάθεια επαναφοράς της Ελλάδας στην τροχιά της ενωμένης Ευρώπης.

Η επαναφορά της Ελλάδας στην τροχιά της ενωμένης Ευρώπης δεν εξασφαλίζεται με τη βιαστική και επιφανειακή υπογραφή της δανειακής σύμβασης αναδιάρθρωσης του χρέους (παρότι την προϋποθέτει). Μια τέτοια δέσμευση θα εξασφαλίσει την 6η δόση, αλλά δεν θα μας βγάλει από το αδιέξοδο. Το μεγάλο ζήτημα παραμένει η δημοσιονομική εξυγίανση. Στο πεδίο αυτό απέτυχε η κυβέρνηση Παπανδρέου, και θα αποτύχει με μαθηματική ακρίβεια μια κυβέρνηση Σαμαρά. Γιατί τα ελλείμματα είναι προϊόν του πελατειακού κράτους και της διαπλοκής του με ιδιωτικά συμφέροντα, δηλ. αποτέλεσμα ενός ηθικά χρεωκοπημένου τρόπου άσκησης της πολιτικής, που είναι ο μοναδικός τρόπος άσκησης της πολιτικής που γνωρίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα (αλλά, δυστυχώς, όχι μόνο αυτά).

Το πρόβλημα για αυτούς – αλλά και για εμάς – είναι ότι κάποια μορφή δημοσιονομικής εξυγίανσης είναι αναπόφευκτη, αφού κανείς πια δεν μας δανείζει (εκτός από την τρόικα). Υπάρχουν όμως δύο δρόμοι προς τη δημοσιονομική εξυγίανση. Εκτός ευρώ, με αγριότητα. Και εντός ευρώ, με μεγαλύτερη άνεση χρόνου. Η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι η τελευταία ευκαιρία που έχουμε για να παραμείνουμε εντός ευρώ, και η τελευταία ευκαιρία που έχουμε για να αξιοποιηθεί η άνεση χρόνου ώστε η δημοσιονομική εξυγίανση να γίνει με δικαιοσύνη, με σχέδιο, και πολιτικές υποστήριξης των ασθενέστερων στρωμάτων.

Αυτό εξαρτάται και από εμάς. Εάν ο Γεωργιάδης ή ο Βορίδης όντως τελικά αναλάβουν κάποιο υπουργείο, θα οφείλεται και στην απροθυμία της ΔΗΜΑΡ να «λερώσει τα χέρια» της συμμετέχοντας στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας θετικής λύσης (ακόμη και με τον ανεπίσημο τρόπο που το έκανε η ΔΗΣΥ).

Η συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση προσφέρει και σε εμάς μια τελευταία ευκαιρία να αναλάβουμε κάποια πολιτική πρωτοβουλία. (Τα πολιτικά κόμματα, τουλάχιστον τα σοβαρά, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, δεν παριστάνουν τους παρατηρητές, ούτε αναλώνονται σε βυζαντινισμούς για το κρυφό νόημα του δικού μας «όχι» σε σχέση με το «όχι» των εχθρών της δημοκρατικής ομαλότητας και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας.)

Προτείνω να δηλώσουμε εγκαίρως ότι η στάση της ΔΗΜΑΡ στη συζήτηση για ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή θα εξαρτηθεί από έναν – και μόνο έναν – όρο που το κόμμα μας θέτει δημοσίως: την άμεση λήψη μέτρων ανακούφισης των ανέργων, των οικογενειών χαμηλού εισοδήματος και όσων πλήττονται από την κρίση. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει βέβαια να είναι συμβατά με την προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, και μπορούν να κινούνται στο πνεύμα της επερώτησης των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ (τέλη Ιουλίου 2011).


H παραίτηση του Μάνου Ματσαγγάνη από την ΚΕ της ΔΗΜΑΡ

Με τη χθεσινή απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής της (με ψήφους 40 έναντι 24, και 4 λευκών), η Δημοκρατική Αριστερά αποφάσισε τελικά να μην δώσει ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ενώνοντας έτσι αντικειμενικά τις δυνάμεις της με τους υπονομευτές της δημοκρατικής ομαλότητας και τους εχθρούς του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας.
Με τον τρόπο αυτό, η Δημοκρατική Αριστερά έχασε μια ακόμη ευκαιρία να τιμήσει τις ιδρυτικές της υποσχέσεις περί «Αριστεράς της ευθύνης» και να δικαιώσει τις προσδοκίες όσων πίστεψαν σε αυτές. Όπως προσπάθησα να εξηγήσω στην χθεσινή ομιλία μου, εκτιμώ ότι η ευκαιρία αυτή ήταν μάλλον η τελευταία.
Η Δημοκρατική Αριστερά έχει πλέον μπει σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο. Η ηγεσία της αντιλαμβάνεται την πολιτική δράση ως μια σειρά τακτικών ελιγμών (τα περίφημα «σλάλομ»), με μοναδικό στόχο τη διεύρυνση της εκλογικής επιρροής. Αρνείται ή αδυνατεί να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία που να παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις. Αυτοπεριορίζεται σε έναν ρόλο απόμακρου και εκ του ασφαλούς σχολιαστή των εξελίξεων αυτών. Αναπαράγει (με ηπιότερο πράγματι ύφος) όλα τα λαϊκιστικά στερεότυπα που οδήγησαν την αριστερά στην ανυποληψία και τη χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.
Όλα αυτά είναι φυσικό να προσελκύουν έναν τύπο ανθρώπου, και να απομακρύνουν έναν άλλον.
Δεν αμφιβάλλω ότι η πορεία που επελέγη μπορεί να αποφέρει εκλογικά οφέλη, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Όμως, δεν συμμετείχα στην ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς για να βρεθώ σε ένα κόμμα που διαθέτει μερικούς βουλευτές παραπάνω στο κοινοβούλιο μιας διαλυμένης χώρας. Θυμίζω σε όλους ότι η αρχική ιδέα ήταν διαφορετική: η συγκρότηση ενός υπεύθυνου κόμματος της αριστεράς, έτοιμου να συμβάλει με τις δυνάμεις του στην αποτροπή της διάλυσης της χώρας. Η Δημοκρατική Αριστερά έχει μέχρι τώρα επιλέξει να μην είναι ένα τέτοιο κόμμα. Θα μπορούσε βέβαια να γίνει στο μέλλον, αλλά ειλικρινά δεν βλέπω πώς - και ίσως να είναι ούτως ή άλλως αργά.
Εξ αιτίας των παραπάνω, η συμμετοχή μου στην Κεντρική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν έχει πια νόημα. Υποβάλλω λοιπόν την παραίτησή μου, και εύχομαι στους υπόλοιπους καλή τύχη.
Μάνος Ματσαγγάνης
11 Νοεμβρίου 2011

Σχόλια

  1. Λάθος η απόφαση της ΔΑ αλλά αναστρέψιμη όπως ελπίζω. Λάθος και σημαντική απώλεια η παραίτηση του Μάνου. Είναι αναστρέψιμη; Όσοι τον γνωρίζουν και τον εκτιμούν, μεταξύ των οποίων και εγώ, ας του ζητήσουμε να μην επιμείνει. Αυτές τις στιγμές οι νηφάλιες φωνές είναι εντελώς απαραίτητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κρίμα για τη ΔΗΜΑΡ. Μας έκανε να πιστέψουμε (πολλούς από εμάς, τους απογοητευμένους από το ΠΑΣΟΚ που ψάχνουμε να βρούμε κάτι εναλλακτικό και λογικό στο χώρο της αριστεράς) ότι κάτι καινούργιο πάει να φέρει… Με τον σταράτο λόγο της, χωρίς φαμφάρες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες (όπως φαινόταν). Όμως αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, κουβαλώντας στους κόλπους της αρκετούς ακόμα «κολλημένους» «μικρο»πολιτικάντηδες «αριστερούς» που αγκυλωμένοι στα ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ της «αριστεράς» νομίζουν ότι θα προσελκύσουν περισσότερους ψηφοφόρους… Προσελκύστε λοιπόν τους ψηφοφόρους που ανέκαθεν είχε ο χώρος της αριστεράς και αφήστε όλους εμάς τους υπόλοιπους στο λευκό ή στο άκυρο… ΚΡΙΜΑ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά έκανε και έφυγε ο Μ.Ματσαγγάνης.
    Για δύο λόγους.
    1. Είναι απαραίτητο, όσοι κατανοούν την κρισιμότητα της περιόδου, να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις την τελευταία ευκαιρία, του "σοβιετικού μοντέλου" μας, να μετασχηματιστεί με ήπιο τρόπο -δεν σημαίνει αυτό ότι δεν θα είναι επώδυνος για μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας, κυρίως του ιδιωτικού τομέα φυσικά, αλλά και του δημοσίου τομέα, που πρέπει να μικρύνει μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα μας- πριν καταρρεύσει, που είναι η άλλη επιλογή.
    2. Για να αφήσει το κόμμα σε ανθρώπους που δεν μπορούν να διανοηθούν, ότι υπάρχει ζωή χωρίς αυτό. Ας μην είμαστε σκληροί μαζί τους, ας τους αφήσουμε να έχουν κάτι να παίζουν, για να μην ενοχλούν και την υπόλοιπη χώρα. Το ξέρουμε ότι η μεγαλύτερη χαρά τους θα είναι αν η ΔΗΜΑΡ βγάλει 15 βουλευτές ας πούμε. Για κάποιους άλλους, όπως το λέει και ο Μάνος , η μεγαλύτερη χαρά θα είναι αν η χώρα δεν μετακινηθεί μεταξύ Σουδάν και Σομαλίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για όσους δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει η χρονιά που έρχεται για την ευρωζώνη, ας επισκεφτούν τον σύνδεσμο, στους FTD.
    Η άγνοια είναι ο χειρότερος εχθρός. Μπορεί να σε οδηγήσει , με καλή διάθεση, σε λάθος εκτίμηση για τις επιλογές άλλων και να νομίζεις ότι έχεις δίκιο. Δείτε το προσεκτικά.

    http://www.ftd.de/finanzen/maerkte/:infografik-refinanzierungsbedarf-der-euro-staaten/60127833.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλα τα εσωκομματικα της ΔΗΜΑΡ, αλλα διαβαστε τις αντιδρασεις ενος συναδελφου μηχανικου, οταν του εστειλα δυο πληροφοριακα δημοσιευματα δηλ.:

    Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
    Κομματικές καταβολές δημοσίων προσώπων

    Αγαπητέ ΧΧΧ
    σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες που μας έστειλες.

    Ενα μικρό σχόλιο:
    Ολα τα «στελέχη» πέρασαν από τα κόμματα/νεολαίες της μεταπολίτευσης
    είτε σε ανώτερες θέσεις του κράτους, είτε σε μηχανισμούς εταιρειών.
    Κοινή τους «κληρονομιά» η εκπαίδευσή τους από τα αντιδημοκρατικά κόμματα
    κυρίως της αριστεράς. Γιαυτό λίγοι έχουν σήμερα ηθικό πρόβλημα με
    αυτά που γίνονται στη χώρα μας.
    Το σλόγκαν «νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη», μετατράπηκε
    σε «νόμος είναι ο,τι μας συμφέρει».
    Το 1974 οι στρατιωτικοί παρέδωσαν με «ελεγχόμενο» τρόπο την εξουσία
    στους πολιτικούς. Το 2011 οι πολιτικοί παραδίδουν την εξουσία στους
    τραπεζίτες της Τριμερούς Επιτροπής. Η Δημοκρατία στη γωνία.
    Καλώς ήρθατε στον αστερισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

    Νάσαι πάντα καλά, εναργής, τίμιος και καλή δύναμη!


    Α.Β.Γ.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ11 Νοεμβρίου 2011 στις 1:00 μ.μ.

    ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΜΑΝΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΜΕΙΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΚΑΙ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ . Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΛΕΠΕΙ ΣΤΗ ΔΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΩΣ ΔΥΝΑΜΗ ΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΑΔΡΟ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΟΝΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ. ΘΑ ΘΥΜΙΣΩ ΤΗΝ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ ΟΤΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΤΕΡΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΑΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΑΥΤΕΣ. ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ Η ΔΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΧΙΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πειράζει που εγώ συμφωνώ απόλυτα με την πλειοψηφία της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ και την απόφασή της και που δεν στενοχωριέμαι καθόλου μα καθόλου με την παραίτηση του κ. Ματσαγγάνη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οχι Σπύρο η παραίτηση του Ματσαγγάνη είναι πλήγμα για την ΔΑ. Μιλάμε για ένα άνθρωπο χαμηλών τόνων, με μυαλό, πένα, συγκρότηση, χιούμορ, ένα σύντροφο που μας τιμούσε με την παρουσία του. Τον έχασε η ΔΑ αλλά όχι τι κίνημα της ορθής λογικής. ¨Οπως γράφει και ο Παύλος οι δυνάμεις του ευρωπαικού αριστερού εκσυγχρονισμού απουσιάζουν από αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα και δεν πρέπει να αδυνατίζουν αντιθέτως να ενισχύονται. Δυστυχώς οι ίδιοι οι μηχανισμοί των κομμάτων και των νοοτροπιών παλαιού τύπου τους οδηγούν στην έξοδο. Αλλά που θα πάει η συνολική κατάρρευση του αποδομεί όλους και γίνεται εμβρυουλκός εξελίξεων. Θα δούμε. Εχει ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν αξιζει για μια κυβερνηση - φαρσοκομωδια που μετεχουν οι:
    Φωφη(που την βρηκαν)
    Αβραμο(ορισμος κενου)
    Ροντουλης (!)
    Αλεβιζατος(ρωτηστε να μαθετε)
    Βοριδης (χωρις σχολια)
    Αδωνις(χωρις σχολια)
    κ.λ.π.
    Δεν αξιζει οι δυναμεις της "ορθης λογικης" να απολεπιζονται...
    Μανο πρεπει να το ξανασκεφτεις
    Εξαλλου το αποτελεσμα της ψηφοφοριας ΔΕΝ ειναι απογοητευτικο.Οι διαδικασιες ΙΣΩΣ.. αλλα......θελει δουλεια πολυ και ηδη το "χωραφι" ειναι ετοιμο.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εντάξει, κόβω τα προβοκατόρικα σχόλια και μιλάω σοβαρά: Γιατί να ψηφίσει η ΔΗΜΑΡ τη νέα κυβέρνηση; Μήπως έχει σκοπό αυτή η κυβέρνηση να πάρει πιο δίκαια και πιο αποτελεσματικά μέτρα; Όχι, τα ίδια άδικα και αναποτελεσματικά θα συνεχίσει. Ναι, θα έπρεπε η ΔΗΜΑΡ να συμμετάσχει στο διάλογο, αν την καλούσαν. Δεν την κάλεσαν γιατί θα τους χάλαγε τη σούπα. Και να ψηφίσει μετά τη νέα κυβέρνηση, με τον όρο που θέτει ο Ματσαγγάνης συν κάποιους ακόμα. Κυρίως: νέα δίκαια και αποτελεσματικά μέτρα. Πιστεύει κανείς ότι θα το δέχονταν; Αφού δεν έχουν καλές προθέσεις. Τι ήθελε ο Ματσαγγάνης; Να ψηφίσει η ΔΗΜΑΡ αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που προέκυψε; Ε όχι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υ.Γ.: Με καλύπτει ΑΠΟΛΥΤΑ η ανακοίνωση της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ που μόλις διάβασα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλά έκανε ο Μάνος, όπως τα λέει ο Κωστής είναι. Ένα ματσο άσχετοι μαζεύονται σε μία κεντρική επιτροπή και κάνουν του κεφαλιού τους, και μετά θέλουν ανθρώπους σοβαρούς και τεκμηριωμενους να παραμείνουν ανάμεσα τους ως γλάστρες. Βρε δεν πάτε να χαθείτε!

    Πολυβώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και με την Δημοκρατία τι γίνεται σύντροφοι;
    Η (κατά την άποψή μας - της δικής μου συμπεριλαμβανομένης) ανωριμότητα της πλειοψηφίας, μας επιτρέπει να την βάλουμε στον γύψο;
    Το τυπικό έχει ουσία, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
    Μπορεί (κατά την άποψή μας πάντα) οι εκλογές να μην δώσουν την σωστή (κατά την άποψή μας πάντα) λύση, αλλά η όποια άλλη λύση πως νομιμοποιείται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. καμιά ΔΗΜΑΡ ακόμα και αν την καλούσαν δεν θα πήγαινε σε καμιά συζήτηση με τους υπόλοιπους του συστήματος. Η ηγετική ομάδα της ΔΗΜΑΡ είναι παραδοσιακή Αριστερά και ως εκ τούτου δεν θέλει να έχει επαφές με κυβερνητικούς συνασπισμούς. Ειδικά 2 μήνες πριν από εκλογές με δημοσκοπική άνοδο και σίγουρη είσοδο στη βουλή.Μπορούσε να δώσει όμως μια ψήφο ανοχής, ποντάροντας τα λεφτά της στον Παπαδήμο, τον Γιανίτση και την κα Άννα. Βασικά στην ιδέα της πολιτικής συνεργασίας για την διάσωση της χώρας. Αλλά η ΔΗΜΑΡ είναι παραδοσιακή αριστερά. Βλέπει επαχθή τη δανειακή σύμβαση, σχεδόν υποχρεωμένη την ΕΕ να μας δώσει την δόση και τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος τέτοιες που δεν θα βάζουν χέρι στους ΔΥ. Ως εκ τούτου δεν μπορούσε να ψηφίσει ΠΑΡΩΝ. Ο Μάνος εγώ και άλλοι σύντροφοι βλέπουμε τα ίδια πράγματα αλλιώς, θάλεγα στεγνά, ρεαλιστικά, όπως είναι και αναζητούμε λύσεις πραγματικές που θα σώζουν το παιχνίδι αλλά και θα ανοίγουν δρόμους, όχι για την επανάσταση αλλά για μια δικαιότερη κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σπύρο, θα σου πώ μια μόνο συμβουλή. Να την θυμάσαι.
    Αριστερά είναι ο αυτοσεβασμός, δεν είναι εκείνος που έχει τα κλειδιά, σε κάποια γραφεία, ούτε ο εκπρόσωπος πλασματικών πλειοψηφιών.
    Κάτι "αριστερούς" σαν και σένα,μόνο βολεύουν οι "πλειοψηφίες" των μηχανισμών. Για τις προβοκάτσιες σου, σου δίνουν σημασία και νομίζεις ότι κάτι είσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Οι κομματικοί μηχανισμοί της αριστεράς είναι ίδιοι 80 χρόνια τώρα. Απόλυτη κυριαρχία της ηγεσίας, διακοσμητικός ρόλος των συλλογικών οργάνων, απουσία σύνθεσης, ενοχοποίηση της διαφορετικής άποψης, ¨Όσοι συμμετέχουν το ξέρουν και έχουν την ευθύνη των ενηλίκων. Αλλοι γουστάρουν, άλλοι όχι, άλλοι αντέχουν άλλοι όχι. Τα υπόλοιπα περί δημοκρατίας κλπ είναι παπαριές για κατανάλωση παντός είδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σαν ξένος παρατηρητής σε αυτήν την οικογενειακή υπόθεση, θέλω να προσθέσω και την δική μου άποψη, αν επιτρέπετε.

    1. Προσωπικά πιστεύω ότι η λύση της κυβέρνησης Παπαδήμου, αποτελεί σήμερα την μοναδική περίπτωση να παραμείνουμε για ένα διάστημα ακόμα (άγνωστο πόσο)στην ζώνη του Ευρώ και να εξακολουθήσουμε να έχουμε ελπίδες μακροπρόθεσμης εξόδου απο την κρίση.

    2. Όμως, οι πιθανότητες επιτυχίας της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι πολύ μικρές,τόσο για αντικειμενικούς (χρέος, ελλείμματα, ανυπαρξία δημόσιας διοίκησης, στρεβλής νομοθεσίας κλπ) όσο και για υποκειμενικούς λόγους (σάπιο πολιτικό σύστημα, ανύπαρκτη υποστήριξη στην κυβέρνηση απο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ,διαλυμένη δημόσια διοίκηση, υποστήριξη της εξόδου απο ευρώ απο επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα κλπ).

    3. Οι προσδοκίες όλων μας απο τον συγκεκριμένο άνθρωπο, ο οποίος θα τα βάλει ταυτόχρονα με τα τρομακτικά οικονομικά προβλήματα, με τα πολιτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) που θα τον υπονομεύουν συνεχώς, με τις πανίσχυρες κοινωνικές ομάδες που θα σηκώσουν αντάρτικο (ΔΕΚΟ, Δικηγόροι, Ταξί κλπ), με την διεθνή κρίση που συνεχώς χειροτερεύει (Ιταλία, Γαλλία), ενδεχομένως να είναι ανεδαφικές.
    Ας μην ξεχνάμε ότι η βασική ατζέντα της κυβέρνησης Παπαδήμου, περιλαμβάνει την απαραίτητη αλλά υποχρεωτικά βίαιη προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας σε ένα πολύ χαμηλότερο βιωτικό επίπεδο (και γι αυτό πολιτικά αποκρουστική).
    Ο Παπαδήμας, σίγουρα δεν είναι ο σούπερμαν (προσωπικά δεν ξέρω ποιός ακριβώς είναι. Θα το μάθουμε σύντομα φαντάζομαι και ελπίζω να εκπλαγούμε ευχάριστα)

    3. Η λύση Παπαδήμου έβαλε τον Ελληνικό λαό στη θέση του παρατηρητή και κρίτή. Θα ήταν προτιμότερο να είχε εμπλακεί ενεργητικά στην όποια λύση μέσω των εκλογών (γνωρίζοντας το μεγάλο ρίσκο της αποπομπής απο την ευρωζώνη πριν τις τυχόν εκλογές)

    4. Σε περίπτωση αποτυχίας του εγχειρήματος Παπαδήμου για οποιοδήποτε απο τους πιο πάνω παράγοντες, η κοινωνία (αμέτοχη και κριτική όπως είναι στην διαμορφούμενη λύση) θα στραφεί υποχρεωτικά προς αυτούς που θα κρατήσουν ξεκάθαρα εχθρική και κριτική στάση απέναντι στην ευρωπαική λύση (κυβέρνηση Παπαδήμου), με ολέθριες συνέπειες (όχι μόνο οικονομικές) μακροπρόθεσμα.

    Συμπερασματικά, είναι πιθανόν, στην αγωνία μας να βρούμε μια προσωρινή λύση στα πιεστικά προβλήματα, να έχουμε υπονομεύσει και τις μελλοντικές εναλλακτικές λύσεις.

    Η προσφυγή στις κάλπες, θα μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητες άμεσης κατάρρευσης, αλλά μέσα απο την εμπλοκή της κοινωνίας, θα εξασφάλιζε μια πιο βιώσιμη μελλοντική λύση.

    Τέλος, σημειώνω το παράδοξο της επιλογής Παπαδήμου στην συγκεκριμένη συγκυρία, όπου το αντικείμενο της κυβέρνησής του είναι η εφαρμογή της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου, την στιγμή που ο ίδιος έχει τοποθετηθεί κατηγορηματικά ενάντια στην συμφωνία αυτή πριν δέκα μέρες.
    Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας, βάσει της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί με την συμφωνία αυτή. Απλώς δείχνει την φτώχεια των επιλογών που διαθέτουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. minority ευχαριστώ για τη χρήσιμη συμβολή σου στο διάλογο. ΚΑι βέβαια συμφωνώ με τα περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. 1. Επί της ουσίας των όσων έγραψα στο σχόλιό μου, καμία απάντηση. Ο μεν Leo μιλάει για το τι δεν θα έκανε η ΔΗΜΑΡ σχετικά με τη συμμετοχή στο διάλογο, ενώ κάποιος Κωστής σχολιάζει σοβαρά μια σαχλαμάρα που είπα για τον Ματσαγγάνη και μετά την άφησα. Μια απλή ερώτηση έκανα: γιατί να ψηφίσει η ΔΗΜΑΡ τη νέα κυβέρνηση. Με επιχειρήματα νομίζω (βλ. σχόλιο).
    2. Δε μου αρέσει καθόλου που βρίζουν μερικοί ένα δημοκρατικό όργανο (την ΚΕ της ΔΗΜΑΡ) που δημοκρατικά αποφάσισε ότι αποφάσισε, όταν αυτή η απόφαση δεν τους αρέσει. Δείχνει λάθος άποψη για τη δημοκρατία και είναι το τελευταίο που περιμένω να δω εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η πολύ μεγάλη διαφορά 40-24 στην πολύ λάθος απόφαση της Κ.Ε. είναι καταθλιπτική εξέλιξη.
    Είναι όχι μόνο προς τη λάθος από πλευράς συμφέροντος της χώρας κατεύθυνση,
    ούτε απλώς η 2η φορά που θα έπρεπε να υπάρξει διαφοροποίηση από το ΣΥΡΙΖΑ,
    ούτε μονάχα ότι θα απομακρύνει ψηφοφόρους από τη ΔΗΜΑΡ,
    είναι πολύ χειρότερα ένα σκηνικό déjà vu : όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μεγάλα ποσοστά, διογκώθηκαν τα εσωτερικά ρήγματά του, και διασπάστηκε. Αυτή τη φορά θα είναι η ΔΗΜΑΡ που θα διασπαστεί, ήδη άρχισε να φυλλοροεί.
    Η καλύτερη λύση θα ήταν μια πυροσβεστική παρέμβαση του προέδρου, όμως φαίνεται καλός μόνο για εμπρηστικές παρεμβάσεις. Ελπίδες μας πλέον στελέχη όπως ο Ψαριανός, η Κιντή, ας ελπίσουμε και ο Ματσαγγάνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία