Πολιτικό slalom




Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς ενόψει της ανάγνωσης των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης
Η νέα κυβέρνηση, συμψηφιστική ρύθμιση στο πλαίσιο ενός τμήματος του πολιτικού συστήματος, βρίσκεται μπροστά στην ευθύνη να λάβει άμεσα μέτρα για τη στήριξη των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων που δεινοπαθούν, να ανασχέσει την καλπάζουσα ανεργία, να στηρίξει τα ασφαλιστικά ταμεία, να εφαρμόσει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να αποτρέψει την περαιτέρω συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος.
14/ 11 / 2011


Η σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα ελάχιστη πολιτική συνεννόηση προκαλεί τριγμούς στα πολιτικά κόμματα. Διαγραφές στη ΝΔ, θέμα ηγεσίας στο ΠαΣόκ, παραιτήσεις από την ΚΕ της ΔΗΜΑΡ. Το πολιτικό σύστημα ξαφνιάστηκε και αντιδρά σπασμωδικά, μην αναγνωρίζοντας τον εαυτό του. Οι εκλογές θα του ταίριαζαν καλύτερα. Θα έδιναν ένα ισχυρό προβάδισμα στη ΝΔ για να απαιτήσει την εξουσία, μια ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία στην Αριστερά για να καταγγέλλει από θέση μιας κάποιας ισχύος και στο ΠαΣοκ την ευκαιρία να αναζητήσει τη νέα ηγετική του ομάδα. Το πιο πιθανό τελικό αποτέλεσμα θα ήταν μια κυβέρνηση της δεξιάς πολυκατοικίας, σε μια χώρα που μόλις θα είχε βρεθεί εκτός της Ευρωζώνης, πτωχή και χρεωμένη, με το λαό στο δρόμο.   Τώρα, δυστυχώς για αυτά, τα ελληνικά πολιτικά κόμματα θα πρέπει  να κάνουν σοβαρή πολιτική,  και να πάρουν αποφάσεις μπροστά στα δύσκολα προβλήματα. Και δεν το θέλουν, γιατί έτσι αποκαλύπτονται. Αποκαλύπτουν την αδυναμία τους να προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις και κυρίως εφικτές, όταν μάλιστα αυτές συγκρούονται με τις διαθέσεις των ψηφοφόρων - πελατών τους.
Ο ΓΑΠ προσπάθησε για ένα πρωθυπουργό μαριονέτα, ο Σαμαράς σύρθηκε αφού γελοιοποιήθηκε και τώρα δεν υπογράφει, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν καινούργιο εχθρό για να ανατρέψουν, η ΔΗΜΑΡ καταψηφίζει την κυβέρνηση Παπαδήμου. Μονάχα ο Καρατζαφέρης είναι ενθουσιασμένος που ξεκίνησε ως «τηλεοπτικός αστέρας» στο ΤΗΛΕ-ΑΣΤΥ και βρέθηκε να παίζει τις τύχες της χώρας στα χέρια του.

Και ο λαός; Αυτός αποδέχεται κατά 70% την κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά δίνει και ένα 30% στην αντικυβερνητική Αριστερά. Θέλει να σωθεί η χώρα με μια νέα δανειακή σύμβαση, αλλά σιγοντάρει και τις αντιμνημονιακές δυνάμεις. Δεν θέλει να πτωχεύσει, αλλά δεν θέλει και να πληρώσει. Για την κοινή γνώμη φταίνε οι «άλλοι».
Αυτή ακριβώς η αμφισημία κομμάτων και  λαού αντικατοπτρίζεται και στις δυνάμεις της υπεύθυνης Αριστεράς.
Από τη μια, αν θες να λέγεσαι αριστερά δεν μπορείς να ανέχεσαι μια κυβέρνηση του σάπιου πολιτικού συστήματος, προϊόν συμψηφισμών, πόσο μάλλον αν περιλαμβάνει και το ΛΑΟΣ. Από την άλλη αν θες να είσαι υπεύθυνη και δημοκρατική  δεν μπορεί παρά να αγωνίζεσαι για τη διάσωση της χώρας και την παραμονή της στο Ευρώ.
Και τότε τι κάνεις; Δοκιμασμένη συνταγή, κάνεις πολιτικό σλάλομ.

Καταψηφίζεις την κυβέρνηση, δηλαδή την πολεμάς, θέλεις να πέσει και να πάμε σε εκλογές. Το κάνεις όμως χαλαρά, πολιτισμένα. Ίσως και να μην το εννοείς. Γουστάρει ο αριστερός σου κόσμος, που  βλέπει τα χρώματά σου στο καθ’ ημάς αριστερό κάδρο, έστω ως μια ψυχρή απόχρωση. Γουστάρουν και οι απογοητευμένοι του ΠαΣόκ που δεν θέλουν πια Πάγκαλο, Λοβέρδο ή Ραγκούση, αλλά δεν τους πάνε και τα γιαούρτια. Και σε ψηφίζουν.
Αλλά την ίδια στιγμή ζητάς από την κυβέρνηση, να υλοποιήσει το πρόγραμμά σου, να διασώσει τους αδύναμους, να μειώσει την ανεργία, να στηρίξει τα ταμεία, να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, να σώσει το μεροκάματο και όλα αυτά μέσα σε 3 μήνες. Δεν ζητάς δηλαδή απλώς να είναι μια αστική κυβέρνηση σωτηρίας και εκταμίευσης της 6ης δόσης, αλλά μια κυβέρνηση λαϊκών supermen. Της ανεβάζεις τον πήχη, ίσως υστερόβουλα, ίσως γιατί κατά βάθος πιστεύεις σε αυτήν. Το ίδιο ακριβώς σκέφτονται και οι ψηφοφόροι σου. Η κυβέρνηση είναι κατά 80% ΠαΣόκ, αλλά ο Παπαδήμος είναι εκλεκτός, οπότε μπορούν να ελπίζουν στο εγχείρημα. Και επειδή ελπίζουν  έχουν και απαιτήσεις.

Δεν είναι κακό να ιππεύεις τη συγκυρία. Ειδικά όταν είσαι μέσα στο λαϊκό πνεύμα. Είναι και αυτό ένα είδος πολιτικής. Κουραστικό μεν, γιατί είσαι συνέχεια σε μια εύθραυστη ισορροπία,  αποδοτικό δε, γιατί ανεβάζει τα ποσοστά σου.  Ένα προβληματάκι υπάρχει, όταν θα πρέπει να κατεβάσεις την πολιτική αυτή στους μαζικούς χώρους, που λέγαμε παλιά. Σήμερα η ΟΛΜΕ  μου ζητάει να κλείσω το σχολείο και να κατέβω στο Σύνταγμα για να συμβάλλω στη δημιουργία κλίματος λαϊκής κατακραυγής ενάντια στην κυβέρνηση. Εγώ ως υπεύθυνος αριστερός τι να κάνω; Να κατέβω, πιστός στο πνεύμα της καταψήφισης της κυβέρνησης, ή θα πρέπει να την αφήσω ήσυχη, για να δείξει, αν θέλει να κάνει όλα αυτά που της ζητά το κόμμα μου; Δηλαδή να πέσουν οι κακοί ή να τους αφήσουμε μπας και τα καταφέρουν; Αυτό το είδος της πολιτικής οδηγείται αυτονόητα σε αντιφάσεις. Αλλά μάλλον δεν έχει σημασία, γιατί ο κόσμος δεν διαβάζει ψιλά γράμματα, ούτε όταν συνάπτει  προσωπικά συμβόλαια.

Χωρίς αμφιβολία, τα καλά δημοσκοπικά ποσοστά της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι ότι το πιο ελπιδοφόρο συμβαίνει αυτήν την εποχή στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Αυτό ωστόσο δεν δικαιώνει αυτόματα και εξ ολοκλήρου την επίσημη πολιτική γραμμή της. Η ιστορία είναι γεμάτη από διάττοντες αστέρες που έσβησαν, όχι μόνο γιατί δεν τόλμησαν το «κλικ» την κατάλληλη στιγμή, αλλά γιατί σε κάποια σοβαρή κρίση φοβήθηκαν να πάρουν καθαρή θέση.
Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η ρεφορμιστική Αριστερά απλώνεται και ριζώνει σε ευρύτερα ακροατήρια. Η τομή όμως στα πολιτικά πράγματα θα έχει συντελεστεί, όταν δούμε  το ΠαΣόκ να ανακάμπτει και να συσπειρώνεται και τη ΔΗΜΑΡ να μένει ψηλά ή και να ανεβαίνει. Νομίζω όμως, ότι για να γίνει αυτό χρειάζονται περισσότερη τόλμη και ρεφορμιστική γοητεία. Ίδωμεν.

Σχόλια

  1. Η ... ΓΗΡΑΣΜΕΝΗ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

    Καιρός να θεραπευθούμε και να ενηλικιωθούμε!!!
    Δυστυχώς στην χώρα το 2006 υπήρχαν μόλις 2078 νευρολόγοι-ψυχίατροι (ΕΣΥΕ).
    Όμως, με όλα αυτά τα τρελά που συμβαίνουν, η τελευταία διαθέσιμη απογραφή του 2009 αναβιβάζει το συνολικό πλήθος τους σε 2491, με ετήσιο ρυθμό αύξησης 6.6%, δηλ. μάλλον επιβεβαιωθηκα(υποθέτω ότι και άλλοι θα έχουν κάνει την ίδια διαπίστωση). Δηλ. από ψυχίατρους αρχίζουμε να πάμε καλά. Από ψυχοθεραπεία όμως , μάλλον όχι ακόμη. Ας δουμε –λοιπον- την σημασια των παραπάνω.

    Διαθετει η ΔΗΜΑΡ μια αμφιθυμική εως σχιζοφρενικη σταση απέναντι στο μνημόνιο; Φωτογραφία Αρχηγού σε αφίσα; Ειναι τελικά και η ΔΗΜΑΡ αρχηγικό κόμμα; Μηπως εχει και κρυπτοσταλινικες αποκλινουσες συμπεριφορες με κρυπτο-κυβερνητικη παλινδρομηση;

    Όταν καποτε ειχα γραψει ότι ειμαι 56 ετων και σε 4 ετη μπορω να συνταξιοδοτηθω, ενω ο Φ.Κουβελης 63, γεγονος που σε άλλες χωρες μπορει να σημαινε ότι επρεπε να οδηγειται προς την συνταξη, τα ακουσα από το blog. To επαναλαμβανω : Φ.Κουβελη, Παπαρρηγα, παραιτηθειτε μαζι με τους επαγγελματίες της πολιτικής σε όλα τα αριστερά κόμματα. Παραιτηθείτε και να συμβουλεύετε τους νεότερους. Να δοθεί σ’αυτούς η ευκαιρία για αλλαγή: ιδεολογιας, συμπεριφορας με μελη και φιλους των αριστερών κομμάτων, δρασης, παρακτικης,….

    Το προβλημα της ανανεωτικης αριστερας -και κυρίως της μεσήλικης- είναι η αυτοπαγιδευση της (θεμα για το οποιο εχω κατηγορηθει οτι το εχω αναπτυξει τους τελευταιους 5 μηνες παρα πολυ στην ΑΣ και στην Μαργαριτα, χωρίς όμως να λάβω απάντηση από στελέχη της)δηλ. δεν μπορεί να πολεμήσει τον εαυτό της, καθόσον η πλειονοτητα ανηκει σε μεσαια στρωματα απο οικονομικη άποψη και ανώτερα εως ανωτατα πνευματικα/πολιτιστικα/αισθητικα.

    Γενικα επι 30 ετη , ο χωρος που στελεχωνει σημερα την ΔΗΜΑΡ (τεως ΚΚΕεσ., ΕΑΡ) διατηρουσε σχέση έλξης-απώθησης με το ΠΑΣΟΚ. Πολλοι από τους λεγομενους «λιγουρηδες για εξουσια»έκαναν στην αρχη την λεγομενη ”κριτικη υποστηριξη” καλυπτοντας με τις γνωσεις και το κυρος τους το επαρχιώτικο νέο τότε ΠΑΣΟΚ-κυβερνηση και στη συνεχεια ενσωματωθηκαν στο ΠΑΣΟΚ. Την 8ετια του Σημιτη η διαρροη στελεχων ης αριστερας προς το ΠΑΣΟΚ συνεχισθηκε. Παραλληλα τα παιδια-ΠΑΣΟΚ μεγαλωσαν, σπουδασαν στο LSE και αλλου και εγιναν –θα ηθελα να ειμαι –μεταρρυθμιστες χωρις καμμια κοινωνικη μεριμνα για τους ασθενεστερους, τους ανεργους,κ.λ.π. (Δηλ. τελος ηλεκτροδοτησης στον χαμηλομισθο με 2 παιδια, σε σπιτι του 1950 με συντελεστή 1.0, ενώ το λαμογιο με σπιτι του 20101 με συντελεστή 1.25). Οποτε και η ζητηση για μεταρρυθμιστες ΔΗΜΑΡ επεσε πολύ. Μονον με μεταγγραφη κι αυτό θα προξενησει διχονοια στο «ολον ΠΑΣΟΚ», οσο εχει απομεινει. βεβαιως.

    Ενώ, λοιπον τα μελη ΔΗΜΑΡ θέλουν να συγκυβερνήσουν με το ΠΑΣΟΚ, το κάνουν στους ΟΤΑ η σε κοινές δουλειες κυριως πανεπιστημιακοι και οι επαγγελματιες/ επιχειρηματιες της αριστερας. Ετσι διατηρουν και τον τιτλο του αριστερου, " κόντρα και ενάντια" που λέγαμε το 70 και το περιορισμενο σχετικα εκλογικο σωμα που τους αντιστοιχει. Τους πανεπιστημιακούς και τους κουλτουριαρηδες το θεμα συγκυβερνησης με το ΠΑΣΟΚ τους ενοχλει περισσοτερο αισθητικα. Σκεφτειτε την φραση «Πολιτιστικο ΠΑΣΟΚ» και πείτε μου.

    Τωρα πως νομιμοποιουμαι να γραφω ολα αυτα;
    Aς πουμε οτι θα μπορουσα να ειμαι δυνητικος ψηφοφορος ενος καλυτερου κομματος της ανανωτικης αριστερας.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αφώτιστε το παρελθόν δεν έχει πια καμιά σημασία. Αντιθέτως όμως έχει το μέλλον. Το μοντέλο της αριστεράς των μικρών κομμάτων που μπαινοβγαίνουν στη βουλή και διανθίζουν το κοινοβουλευτικό σύστημα είναι πλέον ατελέσφορο. Εδώ χρειαζόμαστε ένα πλειοψηφικό κόμμα κοινής λογικής. Τώρα που το ΠΑσοκ καταρρέει και πριν ανακάμψει είναι ευκαιρία να αποσπαστεί το εκσυγχρονιστικό μέρος του και μαζί με δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ, του Φλωρίδη και όποιων άλλων θέλουν να συγκροτήσουν μια μεγάλη κεντροαριστερή παράταξη που θα αναλάβει να οδηγήσει τη χώρα στην επόμενη δύσκολη 10ετία. Όσο η χώρα μένει στα χέρια του Αντώνη του Γιώργου της Αλέκας και του Αλέξη θα την ξεσκίζουν και θα την κάνουν τριτοκοσμική. Η εικόνα μερικών περιοχών της Αθήνας αυτό μαρτυρά. Αν ψάχνεις για συνωμοσίες η μεγαλύτερη είναι αυτή της επιστροφής στη δραχμή και σε μια χώρα Κολομβία με καρτέλ, μαφίες, νομενκλατούρες και λαό που υποφέρει. ΚΑι να μην είσαι δυνητικός αλλά ψηφοφόρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Από τη μια, αν θες να λέγεσαι αριστερά δεν μπορείς να ανέχεσαι μια κυβέρνηση του σάπιου πολιτικού συστήματος, προϊόν συμψηφισμών, πόσο μάλλον αν περιλαμβάνει και το ΛΑΟΣ. Από την άλλη αν θες να είσαι υπεύθυνη και δημοκρατική δεν μπορεί παρά να αγωνίζεσαι για τη διάσωση της χώρας και την παραμονή της στο Ευρώ.
    Και τότε τι κάνεις; Δοκιμασμένη συνταγή, κάνεις πολιτικό σλάλομ."
    Ωραία η διαπίστωση. Αλλά περιμένω απάντηση στο τι κάνεις. Δεν τη δίνει το κείμενο, πέρα από την πλάκα περί σλάλομ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν δεν ξεφύγουμε από την μαυρόασπρη οπτική κανένα μέλλον δεν έχει οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

    Για ποιο λόγο ένα τμήμα του εκλογικού σώματος πλησιάζει ( δημοσκοπικά ) την Δ.Α. ;

    Ταυτίζεται η Δ.Α. με την παραδοσιακή αριστερά επειδή θα καταψηφίσει την νέα κυβέρνηση;

    Αν υπερψήφιζε θα ταυτιζόταν με το ΛΑΟΣ ή με το ΠΑΣΟΚ ή με τη Ν.Δ. ;

    Η συμβολή ενός κόμματος δεν κρίνεται από στιγμές αλλά από το σύνολο της δημόσιας παρουσίας του. Ποιο στίγμα δίνει σήμερα η Δ.Α. Κερδίζει ψήφους σε αντιμνημονιακή βάση; Ποντάροντας στον ευρωσκεπτικισμό; Υποστηρίζοντας πρωτοβουλίες που υποσκάπτουν τις βάσεις των δημοκρατικών θεσμών;

    Ατελής, με ασάφειες και στρογγυλέματα είναι η εικόνα της Δ.Α. αλλά παρόλα αυτά ουσιωδώς διακριτή από την "παλαβή" αριστερά.

    Είμαστε ακόμα στο ξεκίνημα. Τα φοβικά σύνδρομα ότι θα μας καταπιεί το τσουνάμι του αριστερίστικου λαϊκισμού αποτελούν εμπόδιο πραγματικό. Η ατολμία που διακρίνουμε έχει και άλλη ανάγνωση. Καλές η πρωτοππορίες αλλά όταν τις ακολουθούν και οι μάζες.

    Στο έλλειμμα μεταρρυθμιστικού λόγου δεν ευθύνεται μόνο η παραδοσιακή ηγεσία αλλά και η μεταρρυθμιστική πτέρυγα, τμήμα της οποίας από πολύ νωρίς και πριν στεγνώσει το μελάνι της ιδρυτικής πράξης του νέου κόμματος δήλωνε έτοιμη προς αποχώρηση αναδεικνύοντας υπερβολική βεβαιότητα ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Η αλήθεια όμως είναι ( έτσι νομίζω) ότι αν η προτάσεις της είχαν εισακουσυτεί, η Δ.Α. θα ήταν μια ακόμα ( πιθανόν συνεπής ) αλλά αποτυχημένη προσπάθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και γω και ο Σπύρος και ο Γιάννης θέτουμε ερωτήματα και αποφεύγουμε τις απαντήσεις.
    Για τα ερωτήματα του Σπύρου έχω μια άποψη και θα τη γράψω τις επόμενες μέρες.
    Για τις ενστάσεις του Γιάννη θέλω να πω πως το "μεταρρυθμιστικό ρεύμα" (ΜΡ)βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν η ηγεσία άλλαξε τη γραμμή ακριβώς μετά τις δημοτικές εκλογές.Αν ήταν απέξω και έβλεπαν σήμερα οι περισσότεροι δεν θα έμπαιναν. Γιαυτό και βλέπεις να μην προσχωρούν άλλοι παρά μόνο εκ του βαθέος ΠαΣοκ. Η σημερινή πολιτική εικόνα της ΔΗΜΑΡ είναι ΣΥΝ χωρίς ακρότητες και αιχμές. ΚΑι προφανώς έχει απήχηση. Άρα; Είναι σωστή; Ναι ανάλογα με τα κριτήρια που ο καθένας θέτει. Αν το πρώτιστο είναι η είσοδος στη βουλή και το ποσοστό της εκλογικής- πολιτικής επιρροής, τότε ναι. Αν είναι κάτι άλλο, δηλαδή η ανατροπή της σημερινής Ελλάδας, τότε όχι. Το θέμα είναι αν μπορούμε να βρούμε μια μέση λύση. Και πάνω στη βάση αυτή πολλοί τάχθηκαν με το ΠΑΡΩΝ στην κυβέρνηση. ¨Ηταν ένα θέμα που θα έπρεπε να στραφεί ο σκιέρ προς την άλλη πλευρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Leo

    Γραφεις "το παρελθόν δεν έχει πια καμιά σημασία"
    Αντιθετα, ειναι γνωστο ιστορικα οτι η φημη, η διαδρομη ανθρωπων, πολιτων, ομαδων, κομματων παντα παιζουν ουσιαστικο ρολο. Η πολιτικη επιλογη βρομικων η διαπλεκομενων υποψηφιων με ψηφοφορια δεν σβηνει τα παντα! Τον Κραξι,τον Μπερλουσκονι και τον Αντρεοτι πολιτες τον ψηφιζαν.
    Στις επιχειρησεις "φημη και πελατεια"
    Στον απλο λαο "Oλιγον πορνη, ολιγον εγγυος!!!"

    Εγραψα "Το προβλημα της ανανεωτικης αριστερας -και κυρίως της μεσήλικης- είναι η αυτοπαγιδευση της (θεμα ... το οποιο εχω ... αναπτυξει τους τελευταιους 5 μηνες παρα πολυ ..., χωρίς όμως να λάβω απάντηση από στελέχη της)δηλ. δεν μπορεί να πολεμήσει τον εαυτό της, καθόσον η πλειονοτητα ανηκει σε μεσαια στρωματα απο οικονομικη άποψη..."

    Οπως εγγραψε παραπανω ο Γ.Μιχαλοπουλος
    "Καλές η πρωτοπορίες αλλά όταν τις ακολουθούν και οι μάζες." Που ειναι οι μαζες; Η Δ.Α. ειναι το μικρο κομμα των επιστημονων ΔΥ και ελευθερων επαγγελματιων, γι' αυτο και στα μεγαλα αστικα κεντρα εχει υψηλοτερα ποσοστα απο την υπαιθρο.

    Το οραμα σου ειναι η "λεηλασια του ΠΑΣΟΚ" και οχι η δημιουργια θεσεων που θα ψηφιζονται δημοκρατικα σε ενα δημοκρατικο κομμα που θα αφουγκραζεται την κοινωνια, τον λαο, τις μαζες. Και πως να τον αφουγκρασθει αφου τα ξερετε ολα!

    Ξερετε ο λαος ειναι αλλεργικος στους ξερολες διανοουμενους, το εχω αντιληφθει και προσωπικα.
    Απλως η λογικη σου ειναι ιδια, αλλα πιο ξεκαθαρη απο το 1989. Και τοτε βλεπατε μονον μια εκλογικη ευκαιρια αντεκδικησης. Ενω μπορουσατε να πιεσετε για περισσοτερα δημοκρατικα νομοσχεδια.
    Αυτο ουσιαστικα επαναλαμβανεις γραφοντας:
    "Τώρα που το ΠΑσοκ καταρρέει και πριν ανακάμψει είναι ευκαιρία να αποσπαστεί το εκσυγχρονιστικό μέρος του και μαζί με δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ, του Φλωρίδη και όποιων άλλων θέλουν να συγκροτήσουν μια μεγάλη κεντροαριστερή παράταξη " Η προιστορια υπουργων η στελεχων του
    Πασοκ που περιθωριοποιηθηκαν δεν παιζει κανεναν ρολο, δεν βαραινει στην κριση σας;

    Και αφου η "γηρασμενη και ευπορη ανανεωτικη αριστερα", αποφευγει να τοποθετηθει στο προηγουμενο κειμενο μου, σας στελνω email τιμιου συμφοιτητη μου .

    "Αγαπητέ ΥΥ καλημέρα!
    Συγχαρτήρια και πάλι για το διεισδυτικό σου κείμενο!
    Επισημαίνω ότι η Αχίλλειος πτέρνα όλων των «Αριστερών» είναι
    η Δημοκρατία! Δημοκρατία που ορίζεται ως εξής:

    Το σύνολο των διαδικασιών διαχείρησης συλλογικού οργανισμού που
    που θεμελειώνεται στις εξής τρείς αρχές:
    1. Ισηγορία.
    (Ισος χρόνος, λόγου σε όλα τα μέλη.)
    2. Ισονομία.
    (Οι κανόνες του οργανισμού προβλέπουν ίση
    μεταχείριση όλων των μελών.)
    3. Ισοκρατία.
    (Ολα τα μέλη έχουν ίσο βάρος στις αποφάσεις).

    Αν λοιπόν εξετάσουμε με βάση αυτά τα κριτήρια όλους τους συλλογικούς
    οργανισμούς της μεταπολίτευσης και δή τους λεγόμενους «αριστερούς»
    μπορούμε εύκολα να δούμε ότι δέν υπάρχει οργανισμός που να πληρεί
    ταυτοχρόνως και τα τρία κριτήρια. Επομένως τελειώσαμε!

    Εγώ και εσύ --υποθέτω-- αναζητούμε τη Δημοκρατία και όχι την
    Ολιγαρχία ή μονοκρατορία, και γιαυτό έχουμε πάρει οριστικό διαζύγιο
    από τα αντιδημοκρατικά κόμματα της μεταπολίτευσης.

    Ετσι ΥΥ 38 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, αυτό που ζητάμε είναι
    απλά:
    ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


    Α.Β.Γ."


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οχι φιλέλληνα και πάλι λέω δεν με νοιάζει ποιος ήταν ο τάδε αλλά ποιο ρόλο θέλει να παίξει σήμερα. Πριν 30 χρόνια ήμουν Β Πανελλαδική και μιλούσα κατά της εντατικοποίησης των σπουδών. Τη θυμάσαι; Σήμερα θέλω σπουδές εντατικές για να μάθουν κάτι παιδιά μας, να φτιάξουν, να εξάγουν μπας και ζήσουν ανθρώπινα και δημιουργικά. Ξεκόλλα από το παρελθόν. Εδώ είναι η Ρόδος και το πήδημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Leo

    Προφανως και δεν ειμαι κολλημενος στο παρελθον. Αυτο φαινεται και απο τα κειμενα μου. Απλως η ελληνικη κοινωνια εχει κολλησει στο παρελθον, μεσω ενος ιδιοτυπου και παιδικου επαρχιωτισμου.

    Βλεπω το παρον, αλλα κυριως το μελλον της χωρας, μεσω του παρελθοντος. Η αδρανεια της ειναι ...εκπληκτικη.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πράγματι Λεωνίδα υπήρξε η στροφή στην πολιτική της ΔΑ μετά τις δημοτικές εκλογές και έγινε άγαρμπα, άκομψα με υπερβολές και λάθη (συνάντηση με Φωτόπουλο λχ). Υπήρξε όμως και μια μεταστροφή του λαϊκού αισθήματος που άρχισε να συνειδητοποιεί τα αδιέξοδα της πολιτικής που εφάρμοζε το ΠΑΣΟΚ. Την ίδια περίοδο το ΜΡ της ΔΑ διαπίστωνε ότι τα αδιέξοδα οφείλονταν στο γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν εφάρμοζε πιστά το μνημόνιο. Σήμερα νομίζω ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι ότι ήταν λάθος και η συνταγή και η εφαρμογή.

    Στο δια ταύτα η "παραδοσιακή" ηγεσία της ΔΑ αποδείχθηκε περισσότερο σοφή και πιο ευαίσθητη στο λαϊκό αισθητήριο. Κατάφερε να αποτινάξει την ρετσινιά περί λιγουρο-κυβερνητισμού, περί προθύμων να πάνε στο ΠΑΣΟΚ και τελικά η ΔΑ να σταθεί όρθια μέσα στο τσουνάμι. Σίγουρα υπήρχε καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό. Αλλά όπως είπα ήδη ... ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

    Δεν θα συμφωνήσω ότι σήμερα η πολιτική της ΔΑ είναι ένας ευγενικός ΣΥΝ. Υπήρξε όντως μια περίοδος κατά την οποία έδινε αυτή την εντύπωση αλλά αυτό άλλαξε από την στιγμή που μπήκαν επί τάπητος τα πραγματικά διακυβεύματα. Η ΔΑ βρέθηκε αποφασιστικά στο κάδρο των πολιτικών δυνάμεων που δεν ρισκάρουν ούτε το ευρωπαϊκό κεκτημένο ούτε το δεδομένο δημοκρατικό πλαίσιο. Ζητήματα εξόχως σοβαρά για να παίζει κανείς με αυτά. Την ίδια ώρα ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν σχεδόν ανοιχτά υπερβεί τα εσκαμμένα. Πυροδοτούν την όξυνση με την ψευδαίσθηση της ανατροπής του συστήματος και εγκαθίδρυσης λαϊκής εξουσίας. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο αναγκαία η εδραίωση κόμματος της δημοκρατικής αριστεράς με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιρροή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία