Συνεχής διέγερση:Πολλαπλές Φάσεις

Από το left liberal synthesis


Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από το Δεκέμβριο του οκτώ. Μέχρι σήμερα η κοινωνία είναι σε μια διέγερση ,σε μια αναστάτωση ,σε διαρκείς κινητοποιήσεις.   Οι κινητοποιήσεις , απεργίες , διαδηλώσεις αποτελούν πάντα θέμα πολλαπλών αναλύσεων που θα μπορούσαμε να ταξινομήσουμε σε δυο κατηγορίες : Στατικές και δυναμικές. 

Οι Στατικές αναλύσεις υπερτιμούν το οικονομικό στοιχείο της συγκυρίας, και συσχετίζουν γραμμικά τις κινητοποιήσεις με την Οικονομική κατάσταση. Αν η οικονομία δεν πάει καλά, αν υπάρχουν κοινωνικές αδικίες τότε έχουμε αναστάτωση. Ομοίως η κινητοποίηση είναι η μοναδική επιλογή για την αντίστροφη μιας αδικίας .Οι Στατικές αναλύσεις κατά βάθος εδράζονται ή προϋποθέτουν την έννοια μιας κοινωνίας της ειρήνης η οποία κατ´ εξαίρεση αποδιοργανώνεται.

Οι Δυναμικές αναλύσεις βλέπουν τις συγκρούσεις ως συστατικό μερικών κοινωνιών. Οι κοινωνίες τροφοδοτούν κινητοποιήσεις ως οργανικό στοιχείο της λειτουργίας τους, ως σποραδικές εκτονώσεις της βαλβίδας .Οι κινητοποιήσεις, η ένταση, είναι το πολιτιστικό περιβάλλον, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα εντός της οποίας η οικονομία αναπτύσσεται ως εάν οικονομία και τάξη να μην έχουν γραμμική συσχέτιση αιτίου αιτιατού. Στην οπτική αυτή πολιτιστικές , ιστορικές , μορφωτικές ιδιομορφίες είναι οι καθοριστικές.

Υποστηρίζω πως μπορούμε να κατανοήσουμε την Ελληνική κοινωνία ,καλύτερα μέσω μια δυναμικής ανάλυσης η οποία αποδέχεται την κινηματική διέγερση ως οργανικό συστατικό της. Μια μικρή ιστορική αναδρομή μπορεί να μας δείξει μακρές ιστορικές περιόδους όπου η Οικονομική ανάπτυξη συνυπάρχει με κοινωνική ένταση δεκαετίες 55-65 και όλη σχεδόν η μεταπολίτευση συνδυάζουν ανάπτυξη και ένταση. Ταυτόχρονα η πραγματικότητα δίπλα μας βοά ,πως υπάρχουν κοινωνίες και οικονομίες που αναπτύσσονται σε ένα διαρκές περιβάλλον οξύτητας και έντασης( Τουρκία, Ισραήλ, Λίβανος )

Είναι περίεργο πως τόσο το συντηρητικό στερεότυπο " ησυχία, τάξη" όσο και το οικονομίστικο αριστερής προέλευσης " αγώνες ξεπατικοσούρα " παραβλέπουν ότι με σχετική κοινωνική αταξία γίνονται πολλά πράγματα στην οικονομία και ότι πολλοί αγώνες είναι μέρος μιας αποδέκτης τελετουργίας χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. 

Ας το αποδεχθούμε είμαστε κοινωνία φασαρίας, αναστάτωσης, νεύρων, έντασης .Είναι ιδιομορφία , είναι ένα διαρκές σύμπτωμα το οποίο αν δεχθούμε μέσω μιας ενεργητικής ανάλυσης ,μπορούμε να κατανοήσουμε ως απόδειξη μιας υπερχειλίζουσας ενέργειας, ενός πλεονάσματος το οποίο ασφυκτιά και εκβάλει στο δημόσιο χώρο με διάφορες μορφές.

Υπάρχει πάντα ένα ερώτημα :πως ορίζεται το σημείο , πέραν του οποίου κατανοούμε την κατάσταση μας ως αναστάτωση ποιο είναι το όριο της υπομονής; Μάλλον θα παραμείνει αναπάντητο αν και οι ιστορικές εμπειρίες είναι χρήσιμες (1)

Έχοντας λοιπόν δεχθεί την ελληνική κοινωνία ως " σε διαρκή διέγερση" τότε μπορούμε να ταξινομήσουμε την τελευταία περίοδο σε τρεις φάσεις διέγερσης:


1η Δεκέμβριος 08 Μαρφιν 10

Στην περίοδο αυτή η διέγερση έχει μια συγκεκριμένη άρθρωση : η διαμαρτυρία στοχεύει να δημιουργήσει μια τηλεοπτική εικόνα η οποία θα σοκάρει τον υποτιθέμενο μέσο παθητικό πολίτη και θεατή. Καταστροφές εμπρησμοί ακρότητες γίνονται για να αναπαραχθούν ,ο τυπικός πρωταγωνιστής φορά τα ρούχα που η στερεότυπη εικόνα καθορίζει για τον αναρχικό των Εξαρχείων και γίνονται συνεχείς προσπάθειες για να μεταδοθούν τα σχετικά μηνύματα από κατειλημμένους σταθμούς . Η οργή για τις συνθήκες διαβίωσης της νεολαίας ,πυροδοτείται απο τη δολοφονία και διεκδικεί το μερίδιο έντασης που προϋπάρχει ,καταθέτοντας την δική της αισθητική και ιδεολογική σφραγίδα .Η φάση τελειώνει με την Μαρφιν όπου το θάνατο ( δυνητικό γεγονός ήδη εγγεγραμμένο στο ρεπερτόριο που ξεκίνησε τον Δεκέμβρη) αδυνατεί να νοηματοδοτήσει (μέχρι και σήμερα) η συλλογικότητα που αναδύεται ως «αντιμνημονιακή» και εκφράζεται με την εκκωφαντική αποτυχία των διαδηλώσεων ή κινήσεων αντίδρασης τις επόμενες μέρες. Οι φίλαθλοι του Αστέρα Μαγούλας είναι περισσότεροι και πιο μαχητικοί αν τους αποστερήσουν κανένα off side από όσους μαζεύτηκαν την επόμενη μέρα των θανάτων.


Η συνέχεια στο LLS