Τα ΙΕΚ στους Δήμους και από εκεί στις χωματερές



«Οι «άρχοντες» της τοπικής αυτοδιοίκησης θα αναλάβουν από την 1η Ιουλίου την αρμοδιότητα της επαγγελματικής κατάρτισης και την ευθύνη της λειτουργίας των δημόσιων ΙΕΚ. Τα  Ιδρύματα αυτά, τα επόπτευε μέχρι σήμερα το υπουργείο Παιδείας.» Από το ΒΗΜΑ. 

Υποτίθεται ότι στην πτωχή πλέον χώρα μας η ανάκαμψη θα άρχιζε από την επαγγελματική εκπαίδευση. Αλλά μάλλον μαζί με  αυτήν τελειώνει. Τα επαγγελματικά λύκεια είναι προς το παρόν οτιδήποτε άλλο, παρά σύγχρονα σχολεία μιας χώρας της ΕΕ. Αλλά και μετά την μετονομασία τους σε Τεχνολογικά, δεν αναμένεται να μεταμορφωθούν σε κάτι άλλο συνταρακτικά διαφορετικό και καλύτερο. Απέμεναν μόνο τα δημόσια ΙΕΚ, τα περισσότερα από τα οποία έδιναν μέχρι τώρα αξιόπιστη επαγγελματική κατάρτιση. Οι απόφοιτοι των ΙΕΚ έβρισκαν μέχρι χτες πιο εύκολα δουλειά και τα επόμενα χρόνια αναμένεται να αυξηθεί η ζήτησή τους πράγμα που θα μειώσει την ανεργία στους νέους.
Από την άλλη, όλοι γνωρίζουμε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση στη χώρα μας είναι το μεγαλύτερο άντρο κακοδιοίκησης, διαφθοράς και διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Οργανισμοί καταχρεωμένοι, με πλεονάζον άχρηστο και ανεκπαίδευτο προσωπικό που αδυνατούν να μαζέψουν ακόμα και τα σκουπίδια τους. Είναι γνωστό ότι τους πόρους που τους εμπιστεύεται η πολιτεία για τη χρηματοδότηση των σχολείων τους χρησιμοποιούν συνήθως για να κλείνουν άλλες τρύπες του προϋπολογισμού τους. Σε αυτούς αποφάσισε το Υπουργείο Παιδείας να εμπιστευτεί τα δημόσια ΙΕΚ, μεταφέροντας βέβαια και τους αντίστοιχους πόρους; Για να τα εντάξουν δήθεν στους στρατηγικούς στόχους και τις προοπτικές της περιφερειακής ανάπτυξης; Υπάρχει τέτοιο πράγμα στη χώρα μας; Και θα γίνει τώρα πάνω στην φούρια της κρίσης και της πτώχευσης;
Ένα νέο ακόμα πάρτυ είναι έτοιμο ν’ αρχίσει στους Δήμους. Μόνο που αυτό θα σημάνει και την αρχή της διάλυσης της δημόσιας επαγγελματικής κατάρτισης. Προφανώς προς όφελος της ιδιωτικής. Προς όφελος των κομματικών παρατάξεων που λυμαίνονται τους Δήμους. Ένα φαινομενικά αθώο διοικητικό μέτρο που θα λειτουργήσει και πάλι κατά της δημόσιας εκπαίδευσης. Κάνουν πως δεν ξέρουν ή μας θεωρούν τόσο αδαείς; Τελικά το πολιτικό σύστημα δεν θα μας αφήσει ποτέ να πλήξουμε.

Σχόλια

  1. Η μοναδική ελπίδα για τη σωτηρία της χώρας μας είναι η άμεση και ριζική αναμόρφωση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι σε 5-10 χρόνια θα αρχίσουμε να βλέπουμε πραγματική οικονομική και κοινωνική αλλαγή προς το καλύτερο.

    Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να γίνει, γιατί τα αποτελέσματα φαίνονται μετά τα 4 χρόνια που είναι ο χρονικός ορίζοντας κάθε πολιτικού. Επιπλέον μια καλύτερα μορφωμένη νέα γενιά θα είναι πιο δύσκολο να εξαγορασθεί με τις χάνδρες και τα καθρεφτάκια μιας θέσης στο δημόσιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πριν από πολλά χρόνια εκτιμούσα ότι η μεταφορά αρμοδιοτήτων στους Δήμους θα μείωνε αντίστοιχα και τις πελατειακές σχέσεις και θα αύξανε την αποδοτικότητα. Είχα την ψευδαίσθηση ότι οι πελατειακές σχέσεις αναπτύσσονται πιο εύκολα σε ένα απρόσωπο κεντρικό κράτος παρά σε τοπικό επίπεδο, όπου "γνωριζόμαστε" και οι τοπικοί άρχοντες υπό την πίεση των "πολλών" θα ήταν υποχρεωμένοι να δρουν πιο έλλογα και αξιοκρατικά.
    Διαψεύσθηκα. Οι "πολλοί" δεν αντέδρασαν ή ίσως δεν ήταν και τόσοι πολλοί.
    Παρ' όλα αυτά επιμένω ότι οι δυνατότητες ελέγχου και πίεσης είναι πιο πολλές σε τοπικό επίπεδο, αρκεί να αφυπνισθούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Δημήτρης
    Πολύ σωστά. Σε αυτό το επίπεδο ο έλεγχος είναι ευκολότερος.

    Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει η τοπική κοινωνία είτε στα δημοτικά συμβούλια είτε στα σχολικά συμβούλια να αποκτήσει την δυνατότητα να προσλαμβάνει ή να απολύει καθηγητές ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες και ικανότητες, να επιβάλλει πρόσθετους πόρους για την καλύτερη λειτουργία των σχολείων είτε μέσω δημοτικών φόρων ή συνδρομών κλπ κλπ. Δηλαδή η διοίκηση των σχολείων θα πρέπει να μεταφερθεί απο την κεντρική διοίκηση σε τοπικό επίπεδο. Μέχρι τότε, η κεντρική διοίκηση με την τοπική διαχείριση των πόρων είναι συνταγή για αποτυχά

    Μέχρι τότε ο κάθε δήμαρχος μπορεί να επικαλείται έλλειψει νομοθετικού πλαισίου, προσωπικού, πόρων κλπ για να μην κάνει τίποτα ή να κάνει αυτά που τον βολεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οχι η σημερινή τοπική αυτοδιοίκηση είναι μια επιβλαβής παιδική χαρά και πρέπει να εξαφανιστεί αν θέλουμε να αλλάξει.ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ. Μόλις γίνει αυτό οι δημοτικοί άρχοντες θα διορίζουν τους φίλους τους ως καθηγητές, θα βάζουν χέρι στον προυπολογισμό, θα φτιάχνουν ειδικότητες όχι με βάση της ανάγκες αλλά τους γνωστούς που θέλουν να βολέψουν, Κάποτε πήγαν να βάλουν τις κομμώτριες στα ΕΠΑΛ και όχι στις ΕΠΑΣ δηλαδή να τις αναβαθμίσουν επειδή αυτός που τα κανόνιζε αυτά ( συνδικαλιστής βεβαίως) είχε γκόμενα κομμώτρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στους Δήμους κανένα έλεγχος φίλοι μου δεν είναι τελικά ευκολότερος. Αυτοί που ελέγχουν δηλαδή η αντιπολίτευση είναι απλά χειρότεροι από τους ελεγχόμενους πουν είναι χειρότεροι από τους ελεγκτές τους. Οι δημότες δεν ανακατεύονται, τα ΜΜΕ είναι μακρυά, η κεντρική διοίκηση πιο μακρυά και οι δημοτικοί άρχοντες στήνουν ένα κανονικό παρτάκι στο μέσο της πόλης που μόνο κάτι ψώνια ενδιαφέρονται αν τα ποτά έχουν απόδειξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Leo

    Οι διαπιστώσεις σου για τους δήμους είναι απόλυτα ακριβείς.Εγώ είχα στο μυαλό μου τις αποφάσεις να έπαιρναν οι ίδιοι οι γονείς που έχουν και το μεγαλύτερο συμφέρον για καλά σχολεία.

    Αν όμως αποκλείσουμε την περίπτωση της κρατικής χορήγησης κουπονιών για δίδακτρα με ελεύθερη επιλογή ιδιωτικού σχολείου απο τους γονείς, σαν μη ρεαλιστική για τη χώρα μας σήμερα, δεν βλέπω πως μπορούν να βελτιωθούν τα δημόσια σχολεία χωρίς την συμμετοχή των γονιών στις κρίσιμες αποφάσεις. Με ποιό τρόπο μπορεί να γίνει αυτό είναι μεγάλη συζήτηση, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να γίνει ανάμεσα στους ειδικούς, δηλαδή τους καθηγητές και τους γονιούς.

    Καταλαβαίνω ότι πολλοί γονείς σήμερα, ακόμα και να είχαν τον χρόνο, δεν έχουν ούτε το ενδιαφέρον ούτε την ικανότητα να βοηθήσουν στη βελτίωση των σχολείων. Είναι σαν παιδιά που γκρινιάζουν κατα καιρούς για το φαγητό, αλλά δεν θέλουν να ασχοληθούν με το μαγείρεμα. Παρόλα αυτά, προσωπικά πιστεύω ότι αν δεν ενδιαφερθούν οι πελάτες, δηλαδή οι γονείς, το προιόν δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Η συνειδητοποίηση των γονιών για την ευθύνη που έχουν για την παιδεία των παιδιών τους, μπορεί να πάρει χρόνο, όπως όλα τα πράγματα χρειάζεται ένας χρόνος ορίμανσης, αλλά είναι η μόναδική μακροπρόθεσμη λύση. Καμμιά γραφειοκρατία δεν μπορεί να δώσει αποτελεματικές λύσεις, ακόμα και να το ήθελε, σε ένα τόσο σύνθετο και γιγαντιαίο πρόβλημα που είναι η παροχή παιδείας, σε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, διασπαρμένα σε όλη την χώρα, το καθένα με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Η αποτελεσματική διαχείριση ενός και μόνο σχολείου μου φαίνεται εξίσου δύσκολη, ίσως και δυσκολότερη, με την διαχείριση οποιασδήποτε άλλης μεσαίας ή μεγάλης επιχείρισης. Πολύ δε περισσότερο η διαχείριση χιλιάδων σχολείων όλων των βαθμίδων απο ανθρώπους που δεν ξέρουν καν ποιά και πού είναι τα σχολεία αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία