Άρθρο 99. Μήπως το Κόμμα δεν είναι αλάνθαστο;



Μετά την ΙΜΑΚΟ, μια άλλοτε κραταιά εκδοτική εταιρεία, η Τυποεκδοτική, μπήκε στη προστασία του Άρθρου 99. Αν δεν ήταν η εταιρία του ΚΚΕ, ούτε θα το παίρναμε χαμπάρι. Εδώ δεν είναι εκδόσεις lifestyle, μιλάμε για την επιμελητεία της σοσιαλιστικής επανάστασης.
Θα το βλάψει το Κόμμα αυτή η υπόθεση. Δεν είναι κακό που το Κόμμα είχε εταιρεία. Τουλάχιστον έδινε δουλειά σε εκατοντάδες ανθρώπους, παρήγαγε πλούτο, αυτόν τον πλούτο, που «παράνομα» παράγει  κάθε άλλος καπιταλιστής. Απλά έσκασε στα χέρια του η καπιταλιστική φούσκα στον κλάδο του τύπου και άρχισε η εσωτερική υποτίμηση στα οικονομικά και της επανάστασης.
Δεν είναι κακό που το Κόμμα κατέφυγε στο άρθρο 99. Ούτε θα ισχυριστώ ποτέ ότι το έκανε για να φάει τα δεδουλευμένα των εργατών, ή τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Δεν θα τολμούσε, έστω και αν δεν είχε πραγματικά να τα πληρώσει. Μπορεί να θεωρεί ότι το άρθρο 99 είναι ένα ακόμα όπλο του αστικού συστήματος στην υπηρεσία του καπιταλισμού, αλλά το κόμμα είναι υποχρεωμένο να εκμεταλλεύεται κάθε δυνατότητα που του δίνει η αστική νομιμότητα. Για την επανάσταση πάντα.

'Για τους εργαζόμενους, το άρθρο 99 σημαίνει ότι χάνουν τα πάντα, δεδουλευμένα, αποζημιώσεις, ασφαλιστικές εισφορές, δικαίωμα εγγραφής στο Ταμείο ανεργίας, με παράλληλους εκβιασμούς από την εργοδοσία για να αποχωρήσουν, παίρνοντας μισή αποζημίωση ή και με επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, ή μερικής απασχόλησης και όλα αυτά για να σωθούν τα κέρδη της εταιρείας.' Από ανακοίνωση του ΠΑΜΕ τον Νοέμβριο του 2010 για την υπαγωγή των Σούπερ Μάρκετ Ατλάντικ στο συγκεκριμένο άρθρο.

Ούτε θα ψάξω τις πληροφορίες που λένε ότι το 2006-07  επιδοτήθηκε με 1 εκατομμύριο Ευρώ και συμπλήρωσε το υπόλοιπο κόστος της επένδυσης με τραπεζικό δανεισμό. Αυτά κάνουν όλες οι επιχειρήσεις. Όσο αφορά τις δικαιολογίες τις καταλαβαίνω:

Η κλαδική κρίση, που πλήττει εδώ και μια εξαετία τουλάχιστον τις εκδόσεις και τα έντυπα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, παράλληλα με τη γενικευμένη οικονομική κρίση στην Ελλάδα και παγκόσμια, επιδείνωσαν δραματικά την κατάσταση της εταιρείας. Ο οξύς ανταγωνισμός εντάθηκε. Τα μονοπώλια του κλάδου πρωταγωνίστησαν στην κατακόρυφη πτώση των τιμών, αξιοποιώντας το οπλοστάσιο των αντεργατικών ρυθμίσεων που νομοθέτησαν οι αστικές κυβερνήσεις. Η «Τυποεκδοτική» έχασε μεγάλο μέρος των εργασιών της. Σε αυτό συντέλεσε καθοριστικά και η γενικότερη πολιτική επίθεση που έχει δεχτεί από διάφορες κατευθύνσεις, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ιδιότητας του κύριου μετόχου της. Από το ΒΗΜΑ
Τι να πεις όταν είσαι κομμουνιστικό κόμμα και συμμετέχεις στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό με δική σου τεράστια επένδυση που πριν μερικά χρόνια ήταν leader στο χώρο των εκδόσεων; Τι να πεις όταν έχεις το μεγαλύτερο εκτυπωτικό συγκρότημα των Βαλκανίων και τώρα βαράς κανόνι;  Τι να πεις, όταν πρέπει να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα;

Το θέμα είναι αλλού. Το κόμμα έχασε και αυτό δύσκολα καταπίνεται.

Το ΚΚΕ έχει δομήσει την εικόνα ενός σιδηρού ιδεολογικού και πολιτικού μηχανισμού, με αξιωματικά θεμελιωμένη ιδεολογία, τέλεια οργάνωση, μέγιστη αποτελεσματικότητα. Είναι μονολιθικό, δεν επιτρέπει διαφωνίες, οι οποίες ακόμα και όταν υπάρχουν, δεν βγαίνουν ποτέ προς τα έξω. Εδώ δεν υπάρχει τούπα, μούπες, σούπα. Ξέρει από πριν πόσους και ποιους θα εκλέξει σε κάθε είδους εκλογές. Δεν επιτρέπει στο αστικό κράτος να ελέγξει τους χρηματοδότες του κάτι που απαιτεί να γίνεται για όλα τα άλλα κόμματα. Μπορεί να κλείσει λιμάνια, να καταλάβει δημόσιες υπηρεσίες, να αποκλείσει μεγάλα ξενοδοχεία, να μπλοκάρει εργοστάσια, να προπηλακίσει δημόσιους λειτουργούς, χωρίς καν αστυνομική σύσταση, χωρίς έναν υπαινιγμό από τον τύπο.
Στις διαδηλώσεις, τα μπλοκ του είναι απροσπέλαστα σαν τη λοξή φάλαγγα. Έχει τη δύναμη να μετατρέπει την μετωπική του συνδικαλιστική οργάνωση σε μαζικό συνδικάτο.  Μπορεί να συνομιλεί με δικτατορίες τύπου Κορέας και να χειροκροτείται από τα μέλη και τους ψηφοφόρους του. Μπορεί να εκδίδει σχολικά τετράδια με τη μούρη του Στάλιν στο εξώφυλλο και να μην ασχολείται κανείς. Μπορεί να φτύνει όλες τις όμορές του πολιτικές δυνάμεις και αυτές σαν απατημένοι καψούρηδες να του τραγουδούν «λίγα ψίχουλα συνεργασίας σου γυρεύω και ως την άλλη τη ζωή θα σε λατρεύω». Μπορεί να επιβάλλει στην κοινή γνώμη, τον χαρακτηρισμό αντικομμουνιστής ως τη χείριστη των πολιτικών ύβρεων. Μπορεί να ισχυρίζεται ανοικτά ότι δεν σέβεται το σύνταγμα, αλλά να απαιτεί να το σέβονται και να το τηρούν όλοι οι άλλοι.

Και ξαφνικά μια ήττα. Κλείνει η ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ. Οι σύντροφοι εδώ δεν τα κατάφεραν. Έχασαν. Είναι σαν να έχασε το χρυσό σε αγώνες των 110+, ο Σοβιετικός αρσιβαρίστας  Βασίλι Αλεξέγιεφ. Αδύνατο. Η κρίση ανέδειξε μια αδυναμία του κόμματος. Μια ρωγμή σε ένα απόλυτα επιτυχημένο image. Μήπως είναι η αρχή μια γενικότερης κατάρρευσης;  Δηλαδή, στα επιχειρηματικά το κόμμα χωλαίνει; Μήπως οι οικονομολόγοι του δεν είναι οι καλύτεροι; Πως δεν μπόρεσαν να προβλέψουν τέτοια καταστροφή, αυτοί που εδώ και χρόνια έχουν προβλέψει όλες τις κρίσεις του καπιταλισμού και τα βρωμερά κόλπα που αυτός θα επινοήσει εις βάρος της εργατικής τάξης για να ανακάμψει;  Μήπως το κόμμα γέρασε; Μήπως χρειάζεται ανανέωση; Μήπως έχασε το μπούσουλα; Μήπως τελικά δεν είναι αλάνθαστο;

Σχόλια

  1. Leo, για μένα το πρόβλημα δεν υφίσταται ως ήττα. Εξάλλου, η ανακοίνωσή του ΚΚΕ δείχνει πώς έγινε τούτο. Κι αν θες, η τυποεκδοτική έκανε τις καλύτερες τιμές ενισχύοντας όλο το χαμηλού μπάτζετ αριστερό κίνημα και πλήθος του free press, ακόμα και τιμές κάτω του νομίμου.

    Η δική μου κριτική είναι ότι ακόμα επιμένει να διαδίδει και να ανακοινώνει ότι καλώς έπραξε που ακολούθησε το αστικό δίκαιο και τους νόμους του καπιταλισμού (λογικό μεν αφού κινείται σε τέτοιο σύστημα). Η ειρωνεία είναι ακριβώς σε τούτη την πολεμική, σε τούτη τη σκληρή στάση να υπερασπιστεί αυτό που μέχρι χτες κατηγορούσε. Η τα λόγια τους είναι το κακό, όχι η στάση τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η παρομοίωση με τον Αλεξέγιεφ κορυφαία. Έγραψε !! Που τον θυμήθηκες ;
    Dimef

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Καλύτερα ανοικτές επιχειρήσεις με μικρότερους μισθούς, παρά κλειστές και ανεργία".

    Γιατί σας είναι τόσο προφανές ότι πρέπει να συμφωνεί κανείς με το παραπάνω;

    Το "πόσο" μικρότεροι μισθοί έχει μήπως κάποια σημασία;

    Π.χ. συμφωνούμε με ημερομίσθιο πραγματικής σημερινής αξίας 5 ευρώ / ημέρα αν αυτό μηδενίζει την ανεργία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημήτρη δεν θέλω να πιστέψω ότι είσαι κακεντρεχής. Η ιστορία του Blog έχει δείξει ότι δεν μιλάει στον αέρα. Εχουμε μιλήσει για αριστερή λιτότητα στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Που σημαίνει ότι μειώνουμε τους μισθούς φούσκα και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί στον ιδιωτικό αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο, και σώζουμε τα χαμηλά μεροκάματα των αδυνάμων και κυρίως τις δουλειές τους. 500Ε είναι 500Ε δεν είναι μηδέν. Αν μπορείς να ζήσεις; ¨Οχι γιαυτό και μιλάμε για αποπληθωρισμό, για δίχτυ προστασίας, για αλληλεγγύη κλπ. Το άλλο που εσύ ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ υποστηρίζουν είναι πόλεμος μέχρι να κλείσουν οι εταιρίες ( βλέπε χαλυβουργία) να μείνουν οι άνθρωποι στο δρόμο, να πυκνώσουν τις γραμμές των κρατικοδίαιτων κομμάτων που θα κάνουν την επανάσταση. Μόνο που ο κόσμος δεν είναι πια μαλάκας και ξέρει ότι από την "επανάσταση" θα αποκομίσει ως δυνάστες του τους ΚΚΕεδες και τους Συριζαίους, δηλαδή τους οραματιστές του νέου σοβιετισμού, οπότε μένει με τον ΠΑπαδήμο και τον καπιταλισμό και είναι χαρούμενος. Το χειρότερο; Απέναντι σε αυτές τις αριστερές μούρες φοβάται και καταφεύγει σε παλιοπασόκους και ακροδεξιούς που του τάζουν και πάλι ΜΟΠ και διορισμούς με δανεικά, οπότε βυθίζεται σε ακόμα μεγαλύτερο χάος. ΤΑ 5Ε της μέρα λοιπόν μην μας τα λες εδώ. Μας είχες συνηθίσει σε ένα κάποιο επίπεδο κριτικής. Μην μας το χαλάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λέο,
    Το ερώτημα στο in.gr φαίνεται να είναι απλό και η απάντηση να προκύπτει με προτασιακή λογική. Άρα με τους περίπου μισούς που απαντούν διαφορετικά κάτι περίεργο πρέπει να συμβαίνει.
    Όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και αυτό ήθελα να δείξω με το (προβοκατόρικο;) ερώτημα που έθεσα.
    Με την απάντησή σου με μπερδεύεις περισσότερο.
    1ο Τα 500Ε είναι οι τρέχοντες μισθοί. Οι κατώτατοι μισθοί ισχύουν μόνο στα χαρτιά και για μια μειοψηφία. - Μισθοί φούσκες στον ιδιωτικό τομέα (αν υπάρχουν) είναι ελάχιστοι.
    2ο Εγώ και εσύ μιλάμε για αποπληθωρισμό δίχτυ προστασίας αλληλεγγύη κλπ. Το ερώτημα όμως δεν τίθεται από εσένα ούτε και οι απαντήσεις δίδονται σε εσένα.
    3ο Όποιος δεν συμφωνεί πλήρως ένα με ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ.
    2ο. Η έλλειψη αστικής κουλτούρας στην Ελλάδα ακόμη και σε περιόδους μεγάλης έλλειψης στην αγορά εργασίας δεν οδήγησε σε μισθούς πάνω από τους κατώτατους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για να ανέβουν οι μισθοί θα πρέπει η χώρα να παράγει. Και για να το κάνει θα πρέπει να μειωθεί το κράτος και όσο μείνει να είναι μέγιστα ωφέλιμο και καθόλου σπάταλο. Να πληρώσει τα χρέη του το κράτος των κολλητών στους ιδιώτες, να μειωθεί η φορολογία, αλλά να εισπράττονται οι φόροι από τους εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες- ψηφοφόρους και τις επιχειρήσεις των κολλητών. Δεν δίνω εγώ τις απαντήσεις δεν τις δίνει η κυβέρνηση, τις δίνει η τρόικα οι δανειστές. Δεν υπάρχει περιθώριο πάλης φίλε, είμαστε στο καναβάτσο. Με δική μας ευθύνη. Συνεπώς το μόνο που μας μένει είναι να κρατηθούμε ζωντανοί και να δουλέψουμε, όλοι όμως. Oχι μόνο οι outsiders. Οι μισθοί ήταν μια χαρά για τα δεδομένα της παραγωγικής βάσης της χώρας. ΑΠλά οι ευνοημένοι insiders του δημοσίου και τα κρατικοδίαιτα λαμόγια του ιδωτικού πήγαν τις τιμές στα ύψη και έφτιαξαν τις φούσκες που πλήρωσαν όλοι. Τώρα που σκάνε τους παίρνουν όλους σβάρνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας ότι ο κατώτερος ή ο ανώτερος ή ο μέσος μισθός δεν μπορεί να ορισθεί σε πρακτικό επίπεδο απο καμμιά κυβέρνηση. Ορίζεται απο τη σχέση προσφοράς και ζήτησης της εργασίας. Αλλιώς δεν θα έπρεπε να μιλάμε για € 500 αλλά γιατί όχι € 1.400 που λέει το ΚΚΕ ή € 3.000 που θέλει ένας φίλος μου.

    Αντίθετα, η κυβέρνηση μπορεί, όπως λέει ο leo, να παρέμβει μέσα απο την φορολογία και την αναδιανομή και να συμπληρώσει το εισόδημα όσων δουλεύουν με πολύ μικρές αμοιβές, διατηρώντας με τον τρόπο αυτό ανοικτές τις επιχειρήσεις που λόγω χαμηλής ανταγωνιστικότητας θα έκλειναν, λόγω μισθολογικού κόστους.

    Ο νομοθετικά κατώτατος μισθός δεν είναι ένα πάτωμα που ανεβάζει τις αμοιβές των εργαζομένων, αλλά ένα ταβάνι που εμποδίζει τους εκτός εργασίας να μπούν στην παραγωγική διαδικασία.

    Πέραν όμως των πιο πάνω, η δική μου πρακτική εμπειρία επι 35 χρόνια στην αγορά μου λέει ότι η επικέντρωση της συζήτησης σήμερα στην μείωση του κατώτερου μισθού, είναι υπερβολική. Το καθαρό μισθολογικό κόστος (δηλαδή αυτά που παίρνει στο σπίτι ο εργαζόμενος) είναι πολύ μικρό μέρος του συνολικού κόστους μιας επιχείρησης. Είναι ενδεχομένως πιο πρακτικό νε τα δούμε όλα μαζί πριν επικεντρωθούμε σε αυτό που μοιάζει πιο εύκολο, αλλά έχει και τις μεγαλύτερες αντιδράσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία