Πρέπει να εφεύρουμε ξανά την Αριστερά, του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη

Του Μιχάλη Γ. Τριανταφυλλίδη

Όταν κάποτε υπήρξα μικρό παιδί, οικογένειας Αριστερών, γνώριζα ότι το σωστό είναι να χειροκροτώ κάθε τι Ρώσικο, να δακρύζω με τα επιτεύγματα του ακοντιστή Λιούσης , τα άλματα του Σανέγιεφ, να κλαίω για τον πατέρα του τανκίστα και την αγωνίστρια Ζώγια, όπως και το « Σταυροί στο μέτωπο».

Λίγο αργότερα όλα γίναν ακόμη πιόεύκολα…Αριστερός ή ότι τέλος πάντων ζητούσες αποκατάσταση της δημοκρατίας και ήσουν εντός γραμμής.

Μετά, μεγαλώνοντας , το σωστό για αριστερό ανανεωτή όμως τώρα, σήμαινε να διαβάζεις προσεχτικά το τι είπε ο Μπερλινγκουέρ, τι σκέφτηκε ο Καρίγιο, ή ακόμη και για μια πρώτη περίοδο ο Μαρσέ , και όλα ήταν εύκολα.

Εν έτη 2012 την Αριστερά πρέπει να την ανακαλύψεις εξ αρχής.
Είσαι υποχρεωμένος και δεν ισχύει κανένας από τους τυφλοσούρτες που ήξερες
Αρα μην προσπαθείς να καλυφθείς.

Την Αριστερά πρέπει να την ανακαλύψεις εξ αρχής και να μάθεις ότι είναι αδύνατον να πορεύεται, όπως κι εσύ άλλωστε, με αποφθέγματα.

Γιατί η Αριστερά στον 21ο αιώνα θα γίνεται ολοένα και πιο απαραίτητη, όταν με την σοφία της αναγέννησης της, θα προτείνει, απαλλαγμένη από βαρίδια πολυετιών, αυτά που πράγματι αποτελούν δυνάμεις και πρωτοβουλίες προωθητικές για την σύγχρονη κοινωνία;

Ακόμη κοιτάμε με ανοιχτό το στόμα το τι συμβαίνει γύρω μας, χωρίς να αντιδρούμε ακόμη και στα απολύτως προφανή που γνωρίζουμε ότι δεν μας ταιριάζουν, δεν μας παν ως φορεσιά. Έρχεται στενό το κουστούμι. Και δε βγάζουμε άχνα. Αραγες ν’ αναρωτιόμαστε μήπως τάχα μου μπορεί και νάναι αριστερά όλα τούτα;

Όταν τελικά καταλάβουμε το τι συνέβη ίσως και να είναι αργά. Πολύ αργά γιατί υποσχεθήκαμε και τάξαμε στον εαυτό μας ότι θα ανακαλύψουμε ξανά την Αριστερά, ξεπερνώντας όλες τις φοβίες και τις βεβαιότητες του παρελθόντος και ακόμη με τις παλιατζούρες ασχολιόμαστε.

Το μόνο σίγουρο που μας έχει απομείνει απ’ όλο αυτό το πήγαινε έλα είναι πως ευτυχώς για μας και την κοινωνία, δεν περιμένει να σωθεί από εμάς.
Αρα την αριστερά σωτήρα δεν την περιμένει ούτε να την περιμένει κανείς….

Την αριστερά της πραγματικότητας, του πνεύματος, της ομορφιάς και της αισθητικής, θα την φτιάξουμε λιθαράκι-λιθαράκι, ξανά, για τα δύσκολα πού έρχονται.
Γιατί το να πορεύεται στα δύσκολα προτείνοντας, λύνοντας προβλήματα, με βήμα σταθερό μάλλον θα της έχει μείνει από συνήθειο..