Τα ΑΕΙ, ως πεδίο συνέργιας δικομματισμού και αριστεράς, του Λεωνίδα Καστανά



 του Λεωνίδα Καστανά

Ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ έχει μπει σε τροχιά πτώσης. Ήταν αναμενόμενο και το έχουμε ήδη επισημάνει. Καταρχήν τον εγκατέλειψε ή ίδια του η μάνα φεύγοντας ξαφνικά από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Κατά δεύτερο, τη θέση της ανέλαβε ένας  δεξιότατος πανεπιστημιακός, από αυτούς που δεν τον είχαν δει ποτέ με καλό μάτι. Κατά τρίτο και σημαντικότερο, το νόμο αυτό δεν τον ήθελε, ούτε το ΠαΣόκ, ούτε η ΝΔ και ας τον ψήφισαν. Για την Αριστερά, ανανεωτική και δογματική, ούτε λόγος.

Ο νόμος ήταν ένα στοίχημα της Άννας και της ομάδας που τον έφτιαξε. Υποστηρίχτηκε πολιτικά από ένα μέρος της ΔΗΜ.ΑΡ και των φιλελευθέρων, από ένα μεγάλο μέρος των καθηγητών που κάνουν τη δουλειά τους, αλλά δεν ανακατεύονται με το συνδικαλισμό και την κομματική καμαρίλα, από το κλάσμα εκείνο των φοιτητών που πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο αποκλειστικά για να σπουδάσουν και δεν είναι λίγοι. Τέλος, υποστηρίχτηκε από την κοινωνία που ματώνει για να σπουδάσει τα παιδιά της και εννοεί να φοιτούν σε ένα πολιτικά υγιές και επιστημονικά αξιόπιστο, ακαδημαϊκό περιβάλλον.  

Η ευρύτατη κοινωνική αποδοχή του νόμου, την εποχή που ήρθε στη βουλή, ανάγκασε ΠαΣόκ και  ΝΔ να τον ψηφίσουν χωρίς αντιρρήσεις. Αν θυμάστε τότε είχε λανσαριστεί ότι τα δύο αντίπαλα κόμματα μπορούν να ψηφίζουν μαζί νόμους που αφορούν το μέλλον της χώρας, προετοιμάζοντας έτσι την μετέπειτα συγκυβέρνηση. Γρήγορα όμως «κατάλαβαν» ότι με το νόμο αυτόν είχαν ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.
Ο νόμος καταργούσε το άσυλο και απέκλειε τους φοιτητές και τους διοικητικούς από την εκλογή της διοίκησης. Έβαζε όριο στα χρόνια σπουδών, καταργούσε τους αιώνιους φοιτητές. Συνεπώς ξεσήκωνε τις φοιτητικές νεολαίες όλων των κομμάτων, που χάρις στη διαπλοκή τους με τους πρυτάνεις και στη δύναμη του όχλου, συμμετείχαν στη νομή της εξουσίας.
Ο νόμος απέκλειε τη σύγκλητο από τη διοίκηση του πανεπιστημίου και εισήγαγε το θεσμό των συμβουλίων διοίκησης στα οποία θα συμμετείχαν και παράγοντες εκτός των ΑΕΙ. Το νέο σύστημα εκλογής καθιστούσε πρακτικά αδύνατη  τη συναλλαγή και τη μεθόδευση. Έβαζε χέρι στο άβατο των ενδοπανεπιστημιακών καστών, στους κομματικούς μηχανισμούς διοίκησης και οικονομικής διαχείρισης. Επίσης, άλλαζε το σύστημα χρηματοδότησης, διάθεσης των συγγραμμάτων, αξιολόγησης τμημάτων και προσωπικού, ίδρυσης ή και κατάργησης σχολών κλπ. Συνεπώς, ξεσήκωνε τους πρυτάνεις, τους κομματικούς εγκάθετους, τους συνδικαλιστές και όλους τους διαπλεκόμενους με την εξουσία, που έβλεπαν να θίγονται άμεσα και βάναυσα τα συμφέροντά τους, αλλά και τα συμφέροντα των κομμάτων τους.    

Ειλικρινά, ή οι ηγεσίες των δύο κομμάτων ήταν τόσο αφελείς, ή είχαν εξ αρχής κατά νου, να ψηφίσουν το νόμο,  για να δείξουν μεταρρυθμιστικό πνεύμα και μετά να τον ακυρώσουν διά των διορθώσεων. Συγκλίνω προς το δεύτερο. Στην ουσία η υπερψήφιση του νόμου στρεφόταν ενάντια στα συμφέροντα του πολιτικού συστήματος, σε ένα χώρο με ιδιαίτερες πολιτικές ευαισθησίες.
Η δογματική και νεοδογματική Αριστερά τάχθηκε εξαρχής και καθαρά κατά του νόμου. Με πάγια πολιτική την υπεράσπιση των συντεχνιακών συμφερόντων των εργαζομένων και του «φοιτητικού κινήματος» δεν θα μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Πέρα όμως από αυτό, η Αριστερά αυτή παρουσιάζει μια δυσανεξία στις μεταρρυθμίσεις και μια καχυποψία σε οποιαδήποτε αλλαγή αποπειράται να μετατρέψει τα ΑΕΙ σε χώρους μάθησης, καινοτομίας και ανάπτυξης.
Ο νέος νόμος βρήκε την ανανεωτική Αριστερά κυρίαρχη στο χώρο των διδασκόντων. Μια κυριαρχία που οφειλόταν αποκλειστικά στο μεταρρυθμιστικό πνεύμα που πρώτη αυτή εισήγαγε στα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας. Πολλές από τις νέες ρυθμίσεις ήταν βασικά δικές της ιδέες και οράματα. Ωστόσο, την ύστατη στιγμή, επικαλούμενη ένα ασαφές αριστερό πρόσημο για τις αλλαγές, πισωπάτησε, φοβήθηκε να συγκρουστεί με τη συντεχνία, μέτρησε υπερβολικά το πολιτικό κόστος και παραδόθηκε. Μπορεί να μη ψήφισε όχι σε όλα, αλλά ουσιαστικά στάθηκε και στέκεται απέναντι στο νόμο.  Αξίζει να σημειώσουμε ότι ενώ ζήτησε να εφαρμοστεί ο νόμος που ψηφίστηκε, απέφυγε να καταδικάσει, ως συνδικαλιστική παράταξη,  τις τραμπούκικες επιδρομές και τη βίαιη ακύρωση των εκλογών των συμβουλίων.

Έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Ο νόμος δεν εφαρμόζεται όχι μόνο στο μέρος εκείνο που αφορά τη διοίκηση, αλλά και στις υπόλοιπες διατάξεις του. Τα κόμματα που κυβερνούν, ενώ προβάλλουν τον εαυτό τους ως εγγυητή της νομιμότητας, της σωτηρίας και της αναγέννησης της χώρας, εργάζονται στο παρασκήνιο, με στόχο να ανατρέψουν κάθε μεταρρυθμιστική απόπειρα που εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένα να κάνουν. Προστατεύουν τα συμφέροντα των συντεχνιών, που αποτελούν τα εξαπτέρυγα του πολιτικού συστήματος, των οποίων αυτά ηγούνται.

Από κοντά και η Αριστερά. Είτε από ιδεοληψία, είτε από το μικροκομματικό συμφέρον αναλαμβάνει να κάνει «τη βρώμικη δουλειά», δηλαδή να ανατρέψει ή να ακυρώσει με τη βία  κάθε μεταρρύθμιση, κάθε απόπειρα εξυγίανσης.
Σε αυτή τη φάση, ο δικομματισμός προσπαθεί να περισώσει την εξουσία του. Υποκρίνεται προς την Τρόικα, αλλά και τον ελληνικό λαό ότι διακατέχεται από μεταρρυθμιστικό και αναπτυξιακό πνεύμα, ενώ ταυτόχρονα κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δείχνει όμως θαυμαστή συνέπεια και άτεγκτο πνεύμα σε όποιες ρυθμίσεις, κουρεύουν οριζόντια μισθούς και εργασιακά δικαιώματα και βυθίζουν στη φτώχεια και στην ανέχεια τους πλέον αδύναμους. Τη στιγμή που η νέα ηγεσία του Υπουργείου παιδείας υποσκάπτει ένα νόμο του κράτους, την  ίδια στιγμή, σχεδιάζει να μετατρέψει σε κόλαση τα λύκεια της χώρας θεσπίζοντας πανελλαδικές εξετάσεις και στις τρεις τάξεις του Λυκείου, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο την ελληνική οικογένεια, τη μεσαία αλλά και κατώτερη τάξη.
Δυστυχώς ο ελληνικός λαός βρίσκεται τελείως απροστάτευτος στις δύσκολες αυτές ημέρες, καθώς βαδίζει προς τις εκλογές που δεν θα αλλάξουν ουσιαστικά τίποτα.
 Η Αριστερά μεταφέροντας ψευδεπίγραφα το διακύβευμα στο αντιμνημονιακό μέτωπο, αφήνει ΠαΣόκ και ΝΔ ελεύθερες να καταστρέψουν την κοινωνία των αδυνάμων και να διασώσουν με ελαφρά τραύματα το πελατειακό τους κράτος.
Η καθεστωτική Αριστερά φιλοδοξεί να παραλάβει από το δικομματισμό την εκλογική του πελατεία και όχι να σώσει τη χώρα και την εργατική της τάξη. Αρνείται να υποστηρίξει, τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, την τήρηση της νομιμότητας, την λειτουργικότητα του κράτους, τις αναγκαίες περικοπές, προς όφελος όλων, αλλά κυρίως των outsiders. Αντίθετα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να εμποδίσει την εγκατάσταση ενός κλίματος αλληλεγγύης και συνεργασίας που μπορεί να φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη. Ποτέ άλλοτε στην μεταπολιτευτική περίοδο, το πολιτικό σύστημα δεν είχε τόση αγαστή συνεργασία στην καταστροφή της κοινωνίας μας. Οι δυνάμεις της προόδου βρίσκονται σε άμυνα. Αν έχουμε να κάνουμε κάτι στις εκλογές είναι να τις ενισχύσουμε σε όποιο κόμμα και αν βρίσκονται.              


Σχόλια

  1. Τείνω να συμφωνήσω, αν και δεν έχω μελετήσει ιδιαιτέρως το νόμο. Ούτε η επιχειρηματικότητα είναι απαραιτήτως κακή ούτε και ο νέος τρόπος ανάδειξης, ειδικά από τη στιγμή που φάνηκε ότι αυτή τη δημοκρατία (φοιτητική συμμετοχή) δεν μπορούμε να τη διαχειριστούμε σωστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δείμο, αυτή τη δημοκρατία την μετατρέψαμε στο όχημα της πιο χυδαίας συναλλαγής στα πανεπιστήμια. Δεν είναι όμως αυτό η βασική αιτία της έκπτωσης. Στη σημερινή εποχή για να σταθείς σε παγκόσμιο επίπεδο, χρειάζεσαι αυστηρούς κανόνες λειτουργίας και επιστημονική επάρκεια. Διάβασε την παραίτηση του Τσεμπελή και θα το δεις. Τα ΑΕΙ σήμερα λειτουργούν όπως πριν 35 χρόνια όταν αποφοίτησα εγώ.

      Διαγραφή
    2. Leo, χωρίς να ξέρω καλά τι γίνεται στο χώρο των κοινωνικών επιστημών (γνωρίζω όμως καλύτερα το χώρο των θετικών επιστημών) δε συμφωνώ ότι το κείμενο της παραίτησης Τσεμπελή περιγράφει εξ ολοκλήρου την κατάσταση στα πανεπιστήμια. Υπάρχουν πανεπιστήμια στην Ελλάδα που οι εξελίξεις των καθηγητών γίνονται με τα διεθνώς αναγνωρισμένα κριτήρια (με πολλά βέβαια προβλήματα λόγω λομπυ και συντεχνιων). Αυτό αποτυπώνεται και σε διάφορους δείκτες έρευνας που δείχνοουν πχ ότι ο αριθμός επιστημονικών δημοσιεύσεων σε περιοδικά με κριτές (peer review) έχει αυξηθεί σημαντικά. Ο Τσεμπελης αναφέρει ότι στα βιογραφικά καθηγητών αναφέρονται άρθρα στον ημερήσιο τύπο κλπ. Ωστόσο ένα από τα κριτήρια αξιολόγησης στην Α' βαθμίδα καθηγητή είναι η σύνδεση με την κοινωνία (που μπορεί να γίνει και μέσω άρθρων στον περιοδικό τύπο). Γνωρίζω ωστόσο ότι σε κάποιους τομείς κοινωνικών επιστημών ισχύουν αυτά που αναφέρει αλλά όπως προείπα δεν είμαι ειδικός επί του θέματος (κι εμένα μου φαίνονται εξωπραγματικά προερχόμενος από τις θετικές επιστήμες). Χωρίς να θέλω να διαφωνήσω με την παραίτησή του, αυτό που εννοώ είναι ότι πρόκειται για μια γενίκευση που δεν είναι αληθής στην έκταση που το παρουσιάζει.

      Κωνσταντίνος

      Διαγραφή
    3. Kωνσταντίνε. Και η δική μου πληροφόρηση είναι παρόμοια. Στο χώρο των θετικών επιστημών δεν ισχύουν αυτά. Αλλά στο χώρο των κοινωνικών είναι πολλές οι ανάλογες περιπτώσεις. Στην Ελλάδα τελικά έχουμε αποκτήσει πάμπολλους καθηγητές πανεπιστημίου, χωρίς να επιβεβαιώνεται πάντοτε ο τίτλος. Η παθολογία της Ελλάδας είναι παντού.
      Ωστόσο δεν είμαι εγώ αυτός που θα πει ότι τα πανεπιστήμια δε λειτουργούν ( όταν βέβαια δεν είναι κλειστά), Το θέμα είναι να λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, πράγμα που αμφισβητείται πια καθολικά.

      Διαγραφή
  2. Η υπόθεση Μπαμπινιώτη, σε συνδυασμό με δεκάδες άλλες παρόμοιες θλιβερές ειδήσεις, επιβεβαιώνουν την "μεγάλη επιστροφή" του καθεστώτος.

    Πόσα παιδιά πρέπει να θυσιαστούν ακόμα στο βωμό των "ειδικών λογαριασμών" των Μυλόπουλων και των Μπαμπινιώτηδων.

    Πόσες βιομηχανίες πρέπει να κλείσουν ακόμα και πόσοι άνεργοι πρέπει να οδηγηθούν στην απόγνωση, στο βωμό των Φωτόπουλων και σια, μέχρι να πούμε "Φτάνει. Μέχρι εδώ";

    Η δράση της εγκληματικής οργάνωσης με τα χίλια πλοκάμια που οδηγεί στον συστηματικό αφανισμό κάθε εργαζόμενο Έλληνα και λέγεται ελληνικό κράτος, πρέπει να σταματήσει.

    Νομίζω ότι είναι καιρός όσοι ελπίζαμε ότι με το υπάρχον πολιτικό και κοινωνικό δυναμικό και με την οικονομική υποστήριξη της ΕΕ, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε τη κρίση, να ομολογήσουμε ότι κάναμε λάθος.

    Τα χρηματοδοτικά πακέτα, οι επιδοτήσεις, τα ΕΣΠΑ και τα PSI, εξακολουθούν να τροφοδοτούν και να συντηρούν τις συνήθειες αλκοολικών και χαρτοπαικτών, που ακόμα και να ήθελαν, δεν μπορούν να απεξαρτηθούν απο το πάθος τους.

    Τελικά αποδεικνύεται ότι ο Τσίπρας, μέσα στην παιδική του άγνοια και αθωότητα, είχε δίκαιο.

    Το μεταπολιτευτικό τέρας που έχουμε δημιουργήσει όλοι μαζί, πρέπει να αφεθεί να λιμοκτονήσει. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο οι εκάστοτε κυβερνώντες διαχειρίζονται 70+ δις.

    Η χώρα χρειάζεται επειγόντος την διαδικασία της χρεοκοπίας και της διάλυσης για να ξεκινήσει πάλι απο την αρχή.

    Ένα ολικό RESET. Cntl-Alt-Del

    Χωρίς λεφτά, το κράτος και οι πολίτες θα πρέπει να ξαναδούν τα πάντα απο την αρχή.

    Χωρίς λεφτά για επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, κρατικές προμήθειες, διορισμούς, μετατάξεις, "υπερωρίες", "δωρεάν" φάρμακα, "δωρεάν" παιδεία, ειδικά μισθολόγια, ειδικούς οργανισμούς κλπ, ενδεχομένως να έχουμε ελπίδα να φτιάξουμε κάτι που να μοιάζει με κράτος δικαίου, περιορίζοντας τα παρασιτικά στρώματα στο ελάχιστο δυνατό.

    Όσο πιο γρήγορα γίνει, τόσο το καλύτερο για τον τόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. mo
      φίλε νομίζαμε ότι η κρίση και η απειλή της πτώχευσης θα τους αναγκάσει να αλλάξουν ρότα, να δουλέψουν διαφορετικά. Κάναμε λάθος, η πορεία είναι η ίδια. Απλά πετάνε από το τρένο τη "σαβούρα", δηλαδή τους outsiders και κρατάνε τους πιο τεμπέληδες και άχρηστους insiders, δηλαδή τα αντίγραφά τους, έχοντας σαν καβάτζα την απόφαση της Ευρώπης να μας σώσει. Αυτό προσπαθώ να πως στην Αριστερά, αλλά φοβάμαι πως και αυτή είναι μέχρι τα μπούνια μέσα στο παιχνίδι. Αυτό που με εντυπωσιάζει δεν είναι η στάση της ηγεσίας της. Είναι τα μέλη, ο κόσμος που βιώνει την φτώχεια, την ανεργία και δεν ζητά άλλη πολιτική. Μετά από 3 μήνες απεργία, οι χαλυβουργοί δεν ξεσηκώνονται κατά του ΠΑΜΕ, αλλά περιμένουν να κλείσει το εργοστάσιο οριστικά και να χάσουν τη δουλειά τους. Ανέχονται κάποιους επαγγελματίες να ψηφίζουν γιαυτούς. Πως γίνεται;

      Διαγραφή
  3. Αγαπητέ leo μέσα σε αυτές τις σειρές του άρθρου σου βγαίνει όλη η αλήθεια για το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, για το πώς σκέφτεται και το πώς ενεργεί.
    Κυβέρνησαν 30 χρόνια αυτή τη χώρα και ιδού τα αποτελέσματα.

    Βρισκόμαστε δυστυχώς σε πορεία ελεύθερης πτώσης και δεν φτάσαμε ακόμη στον πάτο, μας περιμένουν και άλλα χειρότερα!! Και αυτοί αντί να καθίσουν και να βρουν τη ρίζα του κακού και να δώσουν τις πραγματικές λύσεις που χρειάζεται ο τόπος, το μόνο που κάνουν είναι να παίζουν με τον ίδιο τρόπο που έπαιζαν και οι "πατεροπαππούδες" προκάτοχοί τους, μετρώντας μόνο το πόσα περισσότερα κουκιά μπορούν να συγκεντρώσουν στις επερχόμενες εκλογές.

    Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε παρά μόνο το πως θα γίνουν Πρωθυπουργοί Υπουργοί και πάει λέγοντας. Δεν λένε και δεν πρόκειτε να πούνε ποτέ την αλήθεια στον Ελληνικό Λαό.

    Δεν χτυπούν τα "συμφέροντα" γιατί και οι ίδιοι είναι βουτηγμένοι μέσα σε αυτά. Και όπου πάνε κάτι να κάνουν τελικά ο έμεσα θιγόμενος είναι ο απλός πολίτης (βλέπε υγεία).

    Συνυπογράφουν όλα όσα τους υπαγορεύει η τρόικα γιατί τους έχουν τυλιγμένους σε μια κόλλα χαρτί. Ξέρουν τα αλισβερίσια τους και τα δούνε και λαβείν τους.

    Δεν μπορούν να χτυπήσουν το χέρι τους πάνω στο τραπέζι ούτε καν για θέματα Εθνικής σημασίας (βλέπε ΑΟΖ) και γιατί αυτό παρακαλώ; Θέλετε απάντηση; Απλά είναι όλοι τους ξεπουλημένοι σε ξένα διευθυντήρια που αν τολμήσουν να ξεφύγουν λίγο από το μαντρί μπορεί να τους απειλήσουν και για τη ζωή τους. Αλλά εδώ είναι το καίριο ζήτημα!!!!

    Αν κύριε Χ θέλεις να αναλάβεις τις τύχες αυτής της χώρας πρέπει να είσαι αποφασισμένος να πολεμήσεις και να δώσεις και τη ζωή σου ακόμη αν χρειαστεί!!! Αλλιώς κάτσε στα αυγά σου και μη πεδαίυεις τον εαυτό σου και τον Ελληνικό Λαό με φούμαρα και τα συναφή.

    Και απότι βλέπω ένας τέτοιος Ηγέτης δε διαφαίνεται να υπάρχει πουθενά στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό, όλοι τους είναι των σαλονιών και πολιτικοί καριέρας.

    Αλλίμονο λοιπόν για το τι μας περιμένει...εύχομαι να βγω ψεύτης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμε.
      Δεν ξέρω ποιος είναι πουλημένος και ποιος όχι σε ξένα διευθυντήρια. Δεν έχω την εντύπωση ότι παίζονται συνωμοσίες, αντίθετα όλα παίζονται μπροστά μας, απλά δεν τα διαβάζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι κοιτούν μόνο το μικροσυμφέρον τους. Αγωνιούν μόνο για το μισθό που μειώθηκε και τα προνόμια που χάσανε, δεν βλέπουν ότι κάθε μέρα πάμε και πιο κάτω. παρόλη την επιτήρηση και τα δάνεια. Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που είναι κακοί, είναι δυστυχώς και ένα μεγάλο μέρος του λαού που δεν μπορεί να δει πολιτικά. Ο κοτζαμπασισμός είναι βαθιά μέσα μας, είναι η παράδοση του έθνους. Πρόσεξε. Ο αγώνας για επιστροφή των ΑΕΙ δέκα χρόνια πίσω είναι ακριβώς η διατήρηση αυτής της αφήγησης για τη χώρα. ΚΑι είναι αγώνας της Δεξιάς και της Αριστεράς.

      Διαγραφή
  4. Leo, kalispera i kalimera.

    RELAXXXXXXXXXXXXXX!:
    Min anisixis katholou gia ta AEI. Tha ta ftiaxi ola ta pragmata o Dr. Babouinos (me ligi voithia apo Pelegrinides ke Milopoulous).

    No shit, opos lene kapou, vlepo oti egine epitelous arxigos komatos o Benito. Tora meni na gini prothipourgos o Antonakis. Oxi tipote alo, exoume ke ekino to Makedoniko na lisoume (ke mas pethane ke ekinos o xristianos filos tou Anthimou, o stenos mas simaxos o xasapis).

    Exi perasi poli keros apo tote pou kaname thriskevtika. Pios ipe ekino to o sozon eafton sothito? Mpori na ixe ke dikio...

    Kali vdomada

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάκη καλή εβδομάδα και σε σένα.
      Ανησυχώ για τα ΑΕΙ, γιατί είχα μια ελπίδα ότι τα παιδιά μου θα σπουδάσουν σε ένα περιβάλλον διαφορετικό απ' ότι εμείς. Αν και εμείς ζήσαμε στην δεκαετία του 70 την ελπίδα για μια άλλη εκπαίδευση και εργαστήκαμε γιαυτό σκληρά τα χρόνια εκείνα. Ήμασταν στα πρώτα έτη όταν τρέχαμε στις επιτροπές παιδείας και τις τριμερείς, ακούγαμε με προσοχή τους μεγαλύτερους, διαβάζαμε και ψάχναμε δασκάλους για να τους στηρίξουμε στην αλλαγή του προγράμματος σπουδών, κλπ. Η συμμετοχή μας είχε την αγωνία της προσφοράς. Σήμερα η Αριστερά είναι εξουσία μέσα στα ΑΕΙ. Διοικεί τα ΑΕΙ μαζί με δεξιούς, χουντικούς, φιλελεύθερους αριστεριστές κλπ με άξονα την αναπαραγωγή της εξουσίας των εργαζομένων και των κομμάτων τους. Στόχος δεν είναι το συμφέρον των παιδιών του ελληνικού ούτε του συνόλου, αλλά το δικό τους. Ως εκ τούτου δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Αυτό πήγε να σπάσει με το νέο νόμο πλαίσιο. Τώρα επέρχεται η ολική επαναφορά. Και επειδή υπάρχει και άφθονη μνησικακία, θα επιτεθούν σε όσους δασκάλους τόλμησαν να τους αντισταθούν. Ερχονται δύσκολες μέρες. Χαιρετισμούς.

      Διαγραφή
  5. Πάντως ο κ. Καρτάλης, την Πέμπτη στη συζήτηση της Πολιτείας στην ΕΣΗΕΑ, θεώρησε καλό σε ειδική αποστροφή της ομιλίας του,να εξάρει τη στάση του Μπαμπινιώτη που πήρε πίσω τον ωμό εκβιασμό της προηγούμενης ηγεσίας του Υπουργείου απέναντι στις αρχές των ΑΕΙ. Ευτυχώς, εν συνεχεία ο κ. Χριστοδουλάκης έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και καταχειροκροτήθηκε από το ακροατήριο.
    Συμπέρασμα: Ακόμα και το σχετικά εξευγενισμένο -υποτίθεται- ΠΑΣΟΚ παραμένει το γνωστό ΠΑΣΟΚ που όλοι αγαπήσαμε -αμετανόητοι οι δράστες!

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλίκη σιγά μη δεν είναι το γνωστό ΠαΣόκ, σιγά μη δεν είναι όλοι μα όλοι μα όλοι όλοι βουτηγμένοι μέσα στη διαπλοκή, στη διασπάθιση δημοσίου χρήματος, στην ευνοιοκρατία και στην κονόμα. Ευχαριστώ για την ενημέρωση γιατί δεν μπόρεσα να έρθω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λεωνίδα, για μία ακόμη φορά υπογράφεις ένα δυνατό κείμενο που παρουσιάζει την αντίληψη σου για τα πράγματα με λόγο καίριο, ευθύ, χωρίς περιστροφές. Ανατέμνεις το κουφάρι της μεταπολίτευσης χωρίς έλεος. Ο τρόπος που περιγράφεις την πραγματικότητα είναι ρεαλιστικός. Θα προσέθετα μόνο δύο παραμέτρους επί του συγκεκριμένου θέματος των ΑΕΙ:
    α) Επαμφοτερίζουσα-κατευναστική στάση, τήρησε στο θέμα και ο Πρωθυπουργός, ο οποίος είναι νομίζω και αυτός πλέον περισσότερο μέρος του προβλήματος και λιγότερο μέρος της λύσης. Μπήκε και σε αυτό το ζήτημα σε παιχνίδια ισορροπιών, κομματικών, πανεπιστημιακών, προσωπικών και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.
    β) Χωρίς να το γνωρίζω το θέμα καλά, ακούω και διαβάζω, ότι τα Πανεπιστήμια, όπως και κάποια Νοσοκομεία, υπέστησαν σημαντικές οικονομικές ζημιές από το PSI, γιατί τα αποθεματικά τους είχαν τοποθετηθεί (υποχρεωτικά-δια νόμου) σε ομόλογα του δημοσίου. Μπορεί αυτά να είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, (και πάντως τα ομόλογα που κουρεύθηκαν δεν είναι πολύ λογικό να σχετίζονται με προβλήματα ρευστότητας, αλλά κυρίως με απομείωση των περουσιακών στοιχείων), αλλά ίσως αν ισχύει, να δημιουργεί ένα πρόσθετο οικονομικό πρόβλημα στα Πανεπιστήμια, άσχετο με τη μη εφαρμογή του νόμου.
    Πάντως, στην άποψη σου, ότι το πολιτικό σύστημα (και μεγάλο μέρος της κοινωνίας, δυστυχώς) συνεχίζει αμετανόητο σε μια λογική business as usual, συμφωνώ απολύτως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία