Το κείμενο προγραμματικών αρχών ΔΗΜΑΡ- ΠΑΣΟΚ-ΝΔ



του Γιώργου Χατζηδημητρίου από την Πολιτική Επιθεώρηση

Την επαναφορά του αφορολόγητου ορίου από τα 5.000 ευρώ στα 8.000 ευρώ από το επόμενο έτος συμφώνησαν στη χθεσινή καταληκτική συνεδρίαση οι αντιπροσωπίες των κομμάτων που απαρτίζουν την κυβέρνηση συνεργασίας. Το μέτρο συγκέντρωσε την καθολική αποδοχή των διαπραγματευτών και θα περιληφθεί στις Προγραμματικές Δηλώσεις που θα αναγνώσει στη Βουλή τις προσεχείς ημέρες ο πρωθυπουργός, προκειμένου η κυβέρνηση που ορκίστηκε χθες το βράδυ να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Ωστόσο, μένει να αποδειχθεί εάν θα τύχει εγκρίσεως από την τρόικα.
Οπως αναγνωρίζεται, πρόκειται για το πρώτο γενναίο βήμα για την ανακούφιση των χαμηλότερων εισοδημάτων, τα οποία δοκιμάστηκαν εντονότερα στα χρόνια της εφαρμογής των προγραμμάτων δημοσιονομικής σταθερότητας, ενώ θα ακολουθήσει η κατάργηση του ενιαίου τέλους ακινήτων που καλούνταν να καταβάλουν οι πολίτες μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Θα αντικατασταθεί, από ένα ενιαίο φόρο για την ακίνητη περιουσία, που θα απλοποιεί το πολυδαίδαλο σύστημα φορολόγησης των ακινήτων ενσωματώνοντας όλους τους προϋπάρχοντες φόρους.
Αρχές-δεσμεύσεις
Υστερα από επίπονες και εντατικές διαβουλεύσεις που διήρκεσαν τρία 24ωρα, οι αντιπροσωπίες της κυβερνητικής τρόικας κατέληξαν χθες σε ένα πυκνό επτασέλιδο κείμενο προγραμματικών αρχών και δεσμεύσεων που απηχεί εν πολλοίς τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις και θα περιβληθεί με το κύρος των τριών αρχηγών. Οι θεματικές ενότητες αφορούν στα εξής:
  • Μέτρα άμεσης διαχείρισης.
  • Ατζέντα διαπραγμάτευσης με τους εταίρους.
  • Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης.
  • Μέτρα για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.
  • Δημόσια Διοίκηση.
  • Εξωτερική Πολιτική και ΑΟΖ.
Η ομάδα εργασίας, η οποία σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα μετεξελιχθεί σε μόνιμο όργανο επίλυσης κρίσεων, προκειμένου να διαχειρίζεται αυθεντικά τις τυχόν διενέξεις που θα ανακύπτουν στους κυβερνητικούς κόλπους, έκλεισε χθες με αμοιβαίες υποχωρήσεις και εκλογικεύσεις σε όλα τα ακανθώδη θέματα. Συμφώνησε δε, σε πρώτη φάση να παραπεμφθεί για τον προσεχή Σεπτέμβριο η λήψη των μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ που αξίωνε η τρόικα. Και αυτό, προκειμένου να διερευνηθούν οι διαθέσεις των πιστωτών στο αίτημα που θα υποβάλει επισήμως η χώρα για χρονική παράταση της εφαρμογής του Μνημονίου στο 2016, αλλά και να αναζητηθούν δημοσιονομικά ισοδύναμα μέτρα που θα υποκαταστήσουν τις όποιες απώλειες, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι από την περιστολή της σπατάλης στη Δημόσια Διοίκηση, τον εντοπισμό της φοροδιαφυγής και την πάταξη της διαφθοράς.
Αναγνωρίζοντας την ανάγκη να ξεκινήσει και πάλι η ατμομηχανή της οικονομίας που παραμένει ακινητοποιημένη, συμφωνήθηκε να μην περικοπεί εφεξής ούτε ένα ευρώ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Και αξίζει ιδιαίτερα να σημειωθεί ότι τα κόμματα συμφώνησαν σε ένα πρόγραμμα για την σωτηρία της ΑΤΕ, με πρώτο βήμα την επανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας.
Μολονότι η τρόικα πιέζει για απολύσεις στο Δημόσιο και κλείσιμο πλεοναζόντων φορέων του Δημοσίου, εν τούτοις η τριμερής κατέληξε στην ομόφωνη απόφαση να μη γίνουν απολύσεις και να καταργηθεί το μέτρο της εφεδρείας, που, έτσι και αλλιώς, είχε ατονήσει.Εξάλλου χθες, κάμφθηκε η θέση της Ν.Δ. για ιδιωτικοποιήσεις και αντ΄ αυτής επιλέχθηκε συμβολικά και ουσιαστικά ο όρος αποκρατικοποιήσεις, με γνώμονα, όπως πρότεινε η ΔΗ.ΜΑΡ. την υπεράσπιση των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που έχουν παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο.
Στο φιλολαϊκό καλάθι περιελήφθησαν και μέτρα όπως η επαναφορά της μετενέργειας στο πρότερο καθεστώς, αλλά και η άρση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία συμπαρασύρθηκε σε χαμηλότερα επίπεδα ο κατώτατος μισθός. Την ίδια στιγμή, κατοχυρώνεται η συλλογική αυτονομία και το κράτος αποσύρεται από τη διαδικασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων, προκειμένου εργοδότες και εργαζόμενοι να διαμορφώνουν από κοινού τις συμβάσεις εργασίας.
Μέτρα
Στο πλαίσιο των προγραμματικών δεσμεύσεων των τριών κομμάτων, οι κ. Μεϊμαράκης και Λαζαρίδης από τη Ν.Δ., Σκανδαλίδης και Αγγελούδης από το ΠΑΣΟΚ και Χατζησωκράτης και Παπαθανασίου της ΔΗ.ΜΑΡ, συμφώνησαν και στα εξής:
  • Να ληφθούν μέτρα για τη ρύθμιση δανείων σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις σημερινές συνθήκες.
  • Να μη μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις.
  • Να επεκταθεί στα δύο από ένα χρόνο η παροχή του επιδόματος ανεργίας.
  • Να ληφθούν μέτρα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα στο φορολογικό νομοσχέδιο που θα είναι από τα πρώτα που θα απασχολήσουν το νεότευκτο Υπουργικό Συμβούλιο, αποφασίστηκε η μείωση του ΦΠΑ στους χώρους εστίασης και στα είδη βασικής ανάγκης στο 12%, ενώ μετά την επιμονή της ΔΗ.ΜΑΡ., δεν πρόκειται να μειωθούν περαιτέρω οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων.
Φόροι
Αποφασίστηκε η μείωση του ΦΠΑ στους χώρους εστίασης και στα είδη βασικής ανάγκης στο 12%, ενώ δεν πρόκειται να μειωθούν περαιτέρω οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων.
Συμφωνήθηκε η κατάργηση του ενιαίου τέλους ακινήτων που καλούνταν να καταβάλουν οι πολίτες μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.
Θα αντικατασταθεί από ένα ενιαίο φόρο για την ακίνητη περιουσία που θα απλοποιεί το πολυδαίδαλο σύστημα φορολόγησης των ακινήτων ενσωματώνοντας όλους τους προϋπάρχοντες φόρους.
Μείωση της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων
Κοινός τόπος στα θεσμικά ζητήματα, είναι η μείωση της κρατικής επιχορήγησης στα κοινοβουλευτικά κόμματα, η τροποποίηση του θεσμού της βουλευτικής ασυλίας και η ριζική αναμόρφωση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ενώ ανοικτό παραμένει το θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου. Ακόμα, συμφωνήθηκε να παραμείνει ως έχει ο νόμος Ραγκούση για τους μετανάστες και να ιδρυθούν κέντρα φιλοξενίας μεταναστών, ενώ σε ό,τι αφορά το βίο της νέας κυβέρνησης, φαίνεται πως οι επιμέρους ενστάσεις σκεπάστηκαν κάτω από τη θεσμική διατύπωση, πως ο χρονικός βίος της θα είναι ο οριζόμενος από το Σύνταγμα.

Σχόλια

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλο αυτό το πακέτο, που προκύπτει από όσα αναφέρονται ως προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) της νέας κυβέρνησης, οδηγεί - αν εφαρμοστεί, ως έχει - την χώρα, εκτός του ευρώ και της ζώνης του. (Αυτό δεν είναι, κατ' ανάγκην, κάτι το κακό. Κάθε άλλο. Αρκεί να γίνει οργανωμένα και με προμελετημένο και λεπτομερή σχεδιασμό).

    Άλλωστε, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της εμφανιζόμενης ως κυβερνητικής προγραμματικής συμφωνίας, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να αδρανοποιεί και να αντιστρέφει ένα μεγάλο μέρος των "μεταρρυθμίσεων" (εργασιακά, δημόσια διοίκηση κλπ) για τις οποίες κόπτονται η τρόϊκα των δανειστών και οι ευρωζωνίτες.

    Γι' αυτό και τα πολλά και ουσιώδη, εξ όσων εμφανίζονται, ως κυβερνητικό πρόγραμμα, δεν θα εφαρμοστούν.

    Και ως προς την εφαρμογή τους (ή μη) τον βασικό και καθοριστικό ρόλο - μαζί με την ανάλογη ευθύνη - θα παίξει ο κ. Φώτης Κουβέλης, για όσο χρονικό διάστημα η ΔΗΜΑΡ θα συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα και θα συνδιαμορφώνει την κυβερνητική πολιτική. Ο κ. Κουβέλης, ως έμπειρος πολιτικός, μέχρι τώρα, παρά τα όποια λάθη του, απέφευγε τις μεγάλες κακοτοπιές. Τώρα πια δεν θα μπορεί να τις αποφύγει.

    Γι' αυτόν τον λόγο, ο αυθεντικός κληρονόμος της πνευματικής συνεισφοράς του Λεωνίδα Κύρκου, ή θα ενσωματωθεί στον σχεδιασμό του ευρωζωνικού Μνημονίου - με τις όποιες επί μέρους επουσιώδεις αναθεωρήσεις - και θα το υπερασπισθεί μέχρι τέλους, ή θα αντισταθεί και θα απαιτήσει την υλοποίηση της κυβερνητικής συμφωνίας. Στην δεύτερη περίπτωση, μάλιστα, θα αποχωρήσει από τον τριμερή κυβερνητικό συνασπισμό, όταν τα πράγματα θα γίνουν σκούρα και ο πρωθυπουργός και το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο - ο μπατιροτραπεζίτης Βασίλης Ράπανος, "καλή ώρα" - θα πιέζει και θα αρνείται, ή θα παύσει να εφαρμόζει τα εμφανιζόμενα, ως συμφωνηθέντα.

    Εκτός και εάν η τριμερής κυβέρνηση αποφασίσει να έλθει σε ευθεία σύγκρουση, με τους δανειστές και "εταίρους" και να διακινδυνεύσει την θέση της χώρας στην ευρωζώνη.

    Θα το πράξει;

    Δεν νομίζω. Αλλά, ό,τι και αν νομίζω εγώ, η ζωή έχει πολλές διεξόδους και ως εκ τούτου, καλόν είναι να περιμένουμε, για να δούμε τις εξελίξεις.

    Σε τελική ανάλυση, το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι ότι χρειάζεται να βρεθεί κάποιος να την βγάλει από το ευρώ και την ζώνη του, όσο το ευρώ παραμένει αυτό που είναι, δηλαδή ένα σκληρότατο νόμισμα και όσο η ζώνη του παραμένει μόνο μια νομισματική και (δευτερευόντως) οικονομική ένωση. Ως εκ τούτου, ουδόλως αποκλείεται αυτή η κυβέρνηση των νεοδημοκρατικών αριστερών του Αντώνη Σαμαρά να πράξουν αυτό το (υπό προϋποθέσεις) λυτρωτικό, για την χώρα και τον πληθυσμό της εγχείρημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η κυβερνητική σύμπραξη της ΔΗΜΑΡ με Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ υπό την πρωθυπουργία του 'φερέγγυου' Σαμαρά - τη στιγμή μάλιστα που τα δυο αυτά κόμματα της διαπλοκής και της διαφθοράς μπορούσαν να σχηματίσουν αυτοτελώς κυβέρνηση - συνιστά, πρώτον, στρατηγική επιλογή που υποδηλώνει εκκωφαντικά ότι το εν λόγω κόμμα αποκόπτεται οριστικά από το πολιτικό τόξο της αριστεράς, δεύτερον πολιτική αυτοκτονία και ηθικό εκπεσμό για κόμμα της αριστεράς. Φυσικά, δεν μας εξέπληξε το γεγονός αφού πρόκειται για την ολοκλήρωση ενός σχεδίου που εξελισσόταν σταδιακά αλλά συστηματικά υπό την έμπνευση του Φώτη Κουβέλη και της παρέας του που ουσιαστικά διοικούν τη ΔΗΜΑΡ. Κατήφορος χωρίς φρένα! Κρίμα!

    Θανάσης Αθανασίου - πρώην μέλος της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Θανάση θα προτιμούσες μια κυβέρνηση της διαπλοκής και της διαφθοράς των 2 για να εξαθλιώσει ακόμα πιο πολύ τους εργαζόμενους; Γιατί Αριστερά κατά τη γνώμη σου είναι η παράταξη που απλά παρακολουθεί το βιασμό της κοινωνίας και κάνει και καμιά παρέλαση στο Σύνταγμα; Σε ποιες από τις θέσεις που επέβαλε η ΔΗΜΑΡ στους άλλους, διαφωνείς; Ή μήπως είναι κακό που άνθρωποι σαν το Ρουπακιώτη και το Μανιτάκη έγιναν υπουργοί;
      Το αν είναι πολιτική αυτοκτονία μέλει να αποδειχθεί. Η ΔΗΜΑΡ ρίσκαρε αλλάζοντας το παράδειγμα της Αριστεράς στην πολιτικά καθυστερημένη χώρα μας. Το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον πείραμα, αλλά και πρακτικά ιδιαίτερα ωφέλιμο για την πατρίδα. Αν η δεξιά κυβέρνηση δεν αποτύχει θα το οφείλει και στη ΔΗΜΑΡ και τότε τα πράγματα θα είναι αλλιώς. Εκτός και αν εύχεσαι να αποτύχει και να καταστραφεί η χώρα. Το ήθος και η ιστορία σου προφανώς το αποκλείουν. Άρα κάτι δεν πάει καλά στις αντιλήψεις σου περί αριστεράς.

      Διαγραφή
    2. Η ουσία της όλης υπόθεσης Leo βρίσκεται στο γεγονός ότι το περιεχόμενο του εμφανιζόμενου ως συμφωνημένου προγραμματικού κειμένου της κυβέρνησης των Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ δεν είναι ειλικρινές, αποτελεί μια σκοπούμενη και καλλιεργημένη, από τα επιτελεία των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης αυταπάτη, επειδή είναι εξωπραγματικό και αντίθετο με τους διακηρυγμένους στόχους των τριών κομμάτων, που το υπέγραψαν.

      Οι διακηρυγμένοι στόχοι των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης συνοψίζονται και συγκεκριμενοποιούνται στην παραμονή της χώρας μας - πάση θυσία - στην ευρωζώνη. Και σε αυτή την βάση έκαναν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, ισχυριζόμενοι (βάσιμα) ότι το πρόγραμμά του οδηγεί στην έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και συμπεραίνοντας (αβάσιμα) ότι αυτή η εξέλιξη θα ισοδυναμούσε με την απόλυτη καταστροφή - αν και η διαδικασία εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη δεν είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία, αλλά στο βάθος του τούνελ και εφ' όσον η ευρωζώνη παρέμενε ως είχε, η επιμονή στην εφαρμογή του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγούσε, αναπόφευκτα, στην έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ως φυσική συνέπεια και ως τελικό λογικό βήμα.

      Όμως αυτό που κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, το πράττουν τα ίδια, με την προγραμματική συμφωνία, που ανακοίνωσαν. Και τούτο διότι το σύνολο του περιεχομένου της, ως προς τους προγραμματικούς στόχους της νέας κυβέρνησης συνασπισμού, υπό τον Αντώνη Σαμαρά, οδηγεί, αναπόδραστα, στην έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

      Με δεδομένο το γεγονός ότι και τα τρία κόμματα ουδόλως επιθυμούν μια τέτοια εξέλιξη - αντιθέτως, μάλιστα, επιθυμούν διακαώς την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και μάλιστα, πάση θυσία, όπως και τα τρία έχουν και προεκλογικώς διακηρύξει -, το προγραμματικό κείμενο, για την δράση της συγκυβέρνησης, το οποίο συμφώνησαν οι διαπραγματευτές των Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ είναι ένα συνειδητά ψευδές και παραπλανητικό κείμενο, το οποίο δεν θα υλοποιηθεί, πέραν, ίσως, κάποιων επί μέρους και επουσιωδών προβλέψεών του.

      Θα μου πεις ότι το κείμενο αυτό απευθύνεται όχι μόνον στους ψηφοφόρους των τριών κομμάτων και στον ελληνικό λαό, αλλά και στους δανειστές και είναι η πρώτη δήλωση των προθέσεων της νέας κυβέρνησης, που προσδιορίζει και ένα maximum επιδιώξεων της ελληνικής διαπραγματευτικής πλευράς στις διαβουλεύσεις που θα αρχίσουν με την τρόϊκα και τους λοιπούς δανειστές και "εταίρους". Προφανώς και το κείμενο αυτό απευθύνεται και στους δανειστές και αποτελεί ένα διαπραγματευτικό όπλο της νέας κυβέρνησης.

      Αλλά όταν ξεκινάς μια διαπραγμάτευση με ένα τέτοιο όπλο, το οποίο δίνει στους άλλους να καταλάβουν ότι αφήνει ανοικτή την πόρτα της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη και υπό τις παρούσες δυσχερέστατες στιγμές, πρέπει να γνωρίζεις τις απώτατες συνέπειες των λεγομένων σου και να εννοείς όσα λες, διότι εδώ - όπως έχει διδάξει και η πικρή εμπειρία με τις προηγούμενες κυβερνήσεις των ΓΑΠ και Λουκά Παπαδήμου, που καταρρακώθηκαν και υποτάχθηκαν, πλήρως, στους αντίπαλους διαπραγματευτές, εάν και εφ' όσον δεχθούμε ότι υπήρξε κάποια διαπραγμάτευση με αυτούς (που, επί της ουσίας, δεν φαίνεται να υπήρξε) - δεν χωρούν μπλόφες. Εάν μπλοφάρεις, θα χάσεις, διότι οι άλλοι γνωρίζουν ότι μπλοφάρεις και θα σε αγνοήσουν, με αποτέλεσμα να επανέλθεις στην προηγούμενη στάση σου της πλήρους υποταγής και της ζητιανιάς, η οποία όχι μόνον δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά θα επιτείνει τα ήδη υπάρχοντα, αφού οι όποιες ρυθμίσεις θα γίνουν θα είναι επουσιώδους χαρακτήρα και εμβαλωματικές.

      Και το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση μπλοφάρει οι αντίπαλοι διαπραγματευτές το γνωρίζουν, ακριβώς επειδή τους το έχει πει, με την διακήρυξη και των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης ότι, γι' αυτά, η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και την ζώνη του είναι δεδομένη και ευρίσκεται, εκτός πλαισίου διαπραγμάτευσης. Είναι, δηλαδή, αδιαπραγμάτευτη.

      Διαγραφή
    3. Ως εκ τούτου, εμφανίζεται, από την πλευρά των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης, ένα (μη ομολογημένο, αλλά εμφανέστατα) μαξιμαλιστικό κείμενο προγραμματικής συμφωνίας, για τις προτεραιότητες και τις δράσεις της νέας κυβέρνησης, το οποίο έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τους δανειστές και εταίρους και το οποίο, αν εφαρμοστεί, ως έχει, οδηγεί την χώρα εκτός ευρωζώνης, ενώ στην πράξη η νέα κυβέρνηση έχει διακηρύξει τον πλήρη διαπραγματευτικό αφοπλισμό της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που θέλει να ξεκινήσουν και οι οποίες θα γίνουν, ούτως ή άλλως, μέσα στα πλαίσια των συνεχών διαβουλεύσεων, που γίνονται, μέσα στα πλαίσια των οργάνων της Ε.Ε. και της ευρωζώνης!

      Υπ' αυτές τις συνθήκες, η ελληνική πλευρά είναι, από χέρι, χαμένη, όπως, άλλωστε, έχει, μέχρι τώρα συμβεί.


      Εκτός και εάν εννοεί ότι είναι διατεθειμένη να φθάσει την διαπραγμάτευση, μέχρι τα απώτατα όρια των επιλογών που έχει και σκοπεύει ακόμα και να βγάλει την χώρα από την ευρωζώνη. Μακάρι να το εννοεί και μακάρι να το πράξει. Αλλά, δεν νομίζω, όμως, ότι το εννοεί. Και δυστυχώς, το ίδιο θεωρούν δεδομένο και οι δανειστές.

      Αλλά, ακόμα και στην περίπτωση, που ένας από τους εταίρους της νέας κυβέρνησης (π.χ. ο Αντώνης Σαμαράς) θα μπορούσε να εννοεί και να χρησιμοποιήσει το χαρτί της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, ως μια ρεαλιστική πιθανότητα και όχι ως μπλόφα, μια τέτοια εξέλιξη δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτή από τον κ. Φώτη Κουβέλη και την ΔΗΜΑΡ, λόγω των ιστορικά εμπεδωμένων ιδεοληψιών τους, με αυτό που, χρησιμοποιώντας έναν τρέχοντα, αλλά μη δόκιμο όρο αποκαλούμε "ευρωπαϊσμό" και ο οποίος έχει ταυτιστεί από το σύνολο της "ευρωπαϊστικής" ελίτ του τόπου, με την ευρωζώνη. Ως εκ τούτου, μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε στην έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση και στην κατάρρευσή της, διότι ο άλλος εταίρος της κυβέρνησης (το ΠΑΣΟΚ) δεν θα έμενε αδιάφορος και θα ακολουθούσε τον κ. Κουβέλη και την ΔΗΜΑΡ.


      Το προγραμματικό κείμενο της νέας κυβέρνησης, λοιπόν, είναι ψευδές και παραπλανητικό, ως μη εφαρμόσιμο. Αυτή είναι η ουσία του πράγματος. Και ως προς αυτό έχει, πολιτικά, δίκιο ο κ. Θανάσης Αθανασίου, ο οποίος έχει μείνει περισσότερο σε μια ηθική και - κυρίως - συναισθηματική κριτική στο εγχείρημα της ΔΗΜΑΡ και του κ. Κουβέλη, αδικώντας, σε έναν βαθμό την ουσία της κριτικής που ασκεί στα πεπραγμένα του ίδιου του προέδρου της ΔΗΜΑΡ και της ηγετικής της ομάδας.

      Διαγραφή
  4. Η επιλογή του κ. Κουβέλη και της ΔΗΜΑΡ να συμμετάσχει στην παρούσα κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν την πλειοψηφία των 162 βουλευτών και ένα ποσοστό της τάξης του 42%, σε επίπεδο λαϊκής ψήφου, προφανώς και αποτελεί στρατηγική επιλογή. Αυτή η επιλογή είχε, επαρκώς, ειπωθεί και εξηγηθεί στο εκλογικό σώμα, κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών της 17/6/2012 και οι ψηφοφόροι, που ψήφισαν την ΔΗΜΑΡ, γνώριζαν το φάσμα των επιλογών της ηγεσίας του κόμματος.

    Ως προς αυτό, ουδείς ψόγος υπάρχει για τον κ. Φώτη Κουβέλη και τους συν αυτώ. Τώρα, από εδώ και πέρα, θα κριθούν και ο κ. Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ, για την, επί της ουσίας, διαχείριση της εντολής που έλαβαν, δηλαδή για την προγραμματική συμφωνία που έκαναν, με τα άλλα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, για την υλοποίηση του κυβερνητικού έργου και για το εφαρμόσιμο, ή μη, των προεκλογικών επαγγελιών του κόμματος, όσον αφορά την "απαγκίστρωση από το Μνημόνιο". Και τούτο, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η λαϊκή ψήφος στην ΔΗΜΑΡ είναι μία, κατά βάση και κατά συντριπτική πλειοψηφία, αντιμνημονιακή ψήφος, παρά το γεγονός ότι δεν συμβαίνει το ίδιο στα κομματικά στελέχη, που κυρίως, προέρχονται και είναι κληρονόμοι του παλαιού ευρωκομμουνιστικού ρεύματος.

    Ως προς την εκτίμηση ότι η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά υποδηλώνει τον ηθικό εκπεσμό του κόμματος, ως κόμματος της αριστεράς, παρά το γεγονός ότι, αυθόρμητα, τείνω να συμφωνήσω με τον κ. Θανάση Αθανασίου, σκεπτόμενος ορθολογικά και ψυχρά, προτιμώ να παραμείνω επιφυλακτικός στην παρούσα φάση και να μην μιλήσω, για ηθικό ξεπεσμό του κ. Φώτη Κουβέλη και των συντρόφων του, κρίνοντάς τους μόνον από την επιλογή τους να συμμετάσχουν σε αυτό το αριστεροδεξιό κυβερνητικό σχήμα, το οποίο μπορεί να είναι (και είναι) παρδαλό, αλλά αυτό δεν στοιχειοθετεί και την ύπαρξη αμοραλισμού, ή ηθικού ξεπεσμού των στελεχών της ΔΗΜΑΡ. Η επιλογή αυτή είναι μια πολιτική επιλογή και ως τέτοια πρέπει να κριθεί στην παρούσα φάση. Μπορεί αυτή η πολιτική επιλογή να είναι (και είναι) μια άστοχη, ή μια εσφαλμένη επιλογή, αλλά, στην παρούσα φάση, μπορεί και πρέπει να κριθεί με πολιτικούς και όχι με ηθικούς όρους. Θα έλθει και η ώρα της ηθικής αποτίμησης των επιλογών του κ. Κουβέλη και της ηγετικής ομάδας της ΔΗΜΑΡ. Και η ώρα αυτή θα φθάσει όταν αρχίσει να αναπτύσσεται το όποιο κυβερνητικό έργο και θα μπορεί να αποτιμηθεί η συνέπεια λόγων και έργων του κ. Κουβέλη και της ΔΗΜΑΡ, σε σχέση με τις συνθήκες, μέσα στις οποίες αυτό το έργο θα εκτυλίσσεται.

    Το να πούμε, ότι η παρούσα κυβερνητική συμμαχία των Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, υπό την πρωθυπουργία του Αντώνη Σαμαρά, αποκόπτει το κόμμα του κ. Κουβέλη από την αριστερά είναι, επίσης, υπερβολικό. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο, αφού η ελληνική αριστερά έχει ξανασυμμετάσχει σε κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε η δεξιά (π.χ. το 1944 στην κυβέρνηση της απελευθέρωσης υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, που ορκίστηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο Β', όπως επίσης το 1989 στην κυβέρνηση του Τζαννή Τζαννετάκη και στην κυβέρνηση του Ξενοφώντα Ζολώτα), χωρίς να απωλέσει την φυσιογνωμία της. Εν πάση περιπτώσει, ιστορικά, η ΔΗΜΑΡ είναι ένα κόμμα της Αριστεράς και θα παραμείνει, αφού η έννοια του αριστερού δεν είναι μια οριστικά κλειστή έννοια, αλλά το περιεχόμενό της ανατροφοδοτείται και ανανοηματοδοτείται από την ίδια την πραγματικότητα, γεγονός το οποίο αποκλείει την ύπαρξη, ή την έκδοση οποιοασδήποτε μορφής πιστοποιητικών αριστερότητας.

    Βέβαια, είναι αλήθεια ότι ο κ. Φώτης Κουβέλης θέλει να διευρύνει το ακροατήριό του, πέραν του χώρου της παλαιάς κομμουνιστικής, ή της κομμουνιστικογενούς αριστεράς. Αυτό, όμως, δεν αλλοιώνει την φυσιογνωμία του κόμματός του, ως αριστερού κόμματος. (Κάτι ανάλογο, στον δικό του χώρο, με τον δικό του τρόπο και την δική του φρασεολογία και δυναμική πράττει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, επίσης, διεύρυνε, με μια εκπληκτική δυναμική, το δικό του ακροατήριο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς, η πολιτική στόχευση και πρακτική του κ. Φώτη Κουβέλη και της ηγετικής ομάδας της ΔΗΜΑΡ υποδηλώνει την ύπαρξη μιας προχωρημένης ενσωμάτωσης της αριστεράς στο υπάρχον πολιτικό και κοινωνικό σύστημα του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού, αλλά αυτό είναι ένα άλλης τάξεως ζήτημα και δε αναιρεί τον αριστερό χαρακτήρα του κόμματος - το οποίο είναι η αλήθεια ότι υπέστη μια συντριπτική ήττα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ριζοσπαστικοποιώντας τον πολιτικό του λόγο, έκλεψε το εκλογικό ακροατήριο της ΔΗΜΑΡ και το κατέστησε δικό του, ακριβώς επειδή η ΔΗΜΑΡ δεν μπόρεσε, λόγω του στενοκέφαλου σεκταρισμού των νεοφιλελεύθερων κύκλων της, να ριζοσπαστικοποιήσει τον δικό της πολιτικό λόγο και να συγκρατήσει αυτό το ακροατήριο, το οποίο, αφού για λίγο στάθμευσε σε αυτήν, από τον Μάρτιο και μετά, απογοητευμένο από τον πολιτικό της λόγο, μετακόμισε και διόγκωσε τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ.

      Ο κ. Φώτης Κουβέλης πιστός στην παλαιά ευρωκομμουνιστική του διαπαιδαγώγηση πράττει ό,τι πράττει, για να σώσει το ευρώ και την ζώνη του και για να κρατήσει την Ελλάδα, μέσα στην ευρωζώνη. Πιστεύει πως αυτά που πράττει είναι απαραίτητα, για να διασώσουν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, την οποία έχει ταυτίσει με την ευρωζώνη.

      Φυσικά, σφάλλει. Και όχι μόνον σφάλλει, αλλά και όσα πράττει οδηγούν στην έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, αφού, εκ των πραγμάτων, θα οδηγηθεί σε μια παρωδία διαπραγμάτευσης με ανούσιους πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες για κάποιες επιμηκύνσεις, που θα στερούνται νοήματος, οι οποίες όμως θα αποτύχουν παταγωδώς να καταστήσουν βιώσιμη την ελληνική οικονομία, επιτείνοντας τα αδιέξοδα, αφήνοντας, ως μόνη επιλογή, για την αριστεροδεξιά κυβέρνηση των Αντώνη Σαμαρά - Ευάγγελου Βενιζέλου - Φώτη Κουβέλη, τον απεγκλωβισμό και την αποκοπή της χώρας από την χαοτική ευρωζώνη.

      Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται και η ουσία της κριτικής στην πολιτική της ΔΗΜΑΡ, ως προς την επιλογή της, για την συμμετοχή της στην αριστεροδεξιά κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά. Η πολιτική αυτή είναι αδιέξοδη και οδηγεί την χώρα στην καταστροφή και την ίδια την ΔΗΜΑΡ στον πολιτικό της αφανισμό (αν και το τελευταίο είναι, για εμάς τους πολίτες αδιάφορο)...

      Διαγραφή
  5. 1. Αυτην την κατασταση ποιοι την ανεχθηκαν επι 38 ετη; Ολοι.
    2. Ποια δικαιοσυνη υπαρχει, οταν η κυβερνηση συνεργασιας αναγκασθηκε να μην απολυσει τους 150.000 προσθετους ΔΥ (δηθεν για λογους υφεσης), αλλα ουσιαστικα επειδη οι κουτοπονηροι ΔΥ μετακινηθηκαν σημαντικα προς ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ εγκαταλειποντας τους πρωην ευεργετες τους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ).
    3. Οι ανεργοι πρωην ιδιωτικοι υπαλληλοι, οι αυτοαπασχολουμενοι και ελευθεροι επαγγελματιες με ελεχιστες δουλειες ή που εκλισαν τις επιχειρησεις τους ειναι-φαινεται- παιδια ενος κατωτερου θεου.

    Δυο χρονολογικα στιγμιοτυπα
    1996 ΙΚΑ Ζωγραφου Ωρες χορηγησης ασφαλιστικης ενημεροτητας 8.00 εως 10.00. Ατελειωτες ουρες .Εξυπηρετουσε απο Ιλισια εως Χολαργο.
    2012 ΙΚΑ Χολαργου Ωρες χορηγησης ασφαλιστικης ενημεροτητας 8.00 εως 15.00
    2008 ΔΟΥ …Ωρες λειτουργιας 8.00 εως 13.00 Στις 13.05 σχεδον ολοι οι υπαλληλλοι εφευγαν.
    .
    2012 ΔΟΥ …Ωρες λειτουργιας 8.00 εως 14.30.

    Γιατι ειχε κατοχυρωθει το 5ωρο σε αυτες τις υπηρεσιες και το 3ωρο μηχανικου ΔΥ επι 38 ετη;

    Αρα σε πρωτη προσεγγιση ειχαμε παραπανω ΔΥ κατα 3/8 , δηλ. 37.5%.

    Συμπερασμα : Μηπως πρεπει να ενισχυνθει και ενταθει το υφισταμενο και να βρεθει νεο αντικειμενο απασχολησης των υπαλληλων τις 3 προσθετες ωρες που αναγκαζονται να δουλεψουν παραπανω (ελεγχος εισφοροδιαφυγης, φοροδιαφυγης, συναταξεων θανοντων απο συγγενεις , κοινωνικη εργασια σε απροστατευτους ηλικιωμενους συνταξιουχους (αγορα φαρμακων, επισκεψη για συντροφια κ.λ.π.) ;

    Αφωτιστος Φιλελλην
    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Αφώτιστε σφάλλεις. Τα απολογιστικά στοιχεία και των δύο εκλογικών αναμετρήσεων (6/5/2012 και 17/6/2012) δείχνουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι παρέμειναν, σε έναν καθόλου ασήμαντο βαθμό, υπό τις δεδομένες συνθήκες, πιστοί στην παλαιά εκλογική τους συμπεριφορά και ψήφισαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. (Όπως, έκαναν, άλλωστε και οι συνταξιούχοι).

      Εκεί που τα κόμματα του παλαιού δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ.), κυριολεκτικά, κατέρρευσαν είναι στους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα και στους αυτοαπασχολούμενους, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ - ιδιαίτερα στους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα -, αλλά και η ΔΗΜΑΡ και τα άλλα μη μνημονιακά κόμματα, έκαναν θραύση.

      Αυτή είναι η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι απλή. Ο παλαιός δικομματισμός έχασε μεν την πλειοψηφία στους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά, όσο άντεξε και αν έμεινε στα ποσοστά που έμεινε και δεν κατρακύλισε, ακόμα πιο κάτω, αυτό το κατάφερε χάρη σε αυτούς (και στους συνταξιούχους, οι οποίοι, καθόλου τυχαία, είναι και αυτοί κρατικοδίαιτοι, αφού από το κράτος περιμένουν να ζήσουν)...

      Διαγραφή
    2. Μπορει και να σφαλλωως προς το ποστο της εκλογικης προτιμησης των ΔΥ (και συναταξιουχων). Οποια και να ειναι τα εκλογικα αποτελεσματα για τους ΔΥ η ουσια παραμενει ιδια. Ειναι τα υπ αριθμ. 1,2 και 3 σημεια μου.

      Επισης, αν δεν βρεθει προσθετο αντικειμενο σε αρκετες υπηρεσιες ισχυει "οτι σε πρωτη προσεγγιση εχουμε παραπανω ΔΥ κατα 3/8 , δηλ. 37.5%".

      Αφωτιστος Φιλελλην

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία