Η πάσχουσα ΕΣΗΕΑ



Tης Μαριας Κατσουνακη από την Καθημερινή
Το σημερινό σχόλιο θα μπορούσε να είναι αναξιόπιστο και μόνο από το γεγονός ότι αναφέρεται σε συνάδελφο, με τον οποίο συστεγαζόμαστε στην ίδια εφημερίδα. Επιπλέον, οτιδήποτε αφορά στη δημοσιογραφική κοινότητα, απαξιωμένη τα τελευταία χρόνια –δίκαια και άδικα–, προκαλεί χλευασμό, καχυποψία, διφορούμενα σχόλια από τους αναγνώστες. Οι ισορροπίες είναι εύθραυστες, οι εποχές φέρνουν στην επιφάνεια πολλά λασπόνερα, η ανεργία αθέμιτους ανταγωνισμούς, η ιδεολογική απόκλιση γεννάει ψυχικά τέρατα και λεκτικούς κανιβαλισμούς.
Η πειθαρχική δίωξη του Πάσχου Μανδραβέλη από το αρμόδιο όργανο της ΕΣΗΕΑ ξεκίνησε πριν από επτά μήνες. Τότε, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ απεργούσαν επί μακρόν και το κρατικό κανάλι εξέπεμπε υποτυπωδώς. Ενα άρθρο του Π. Μανδραβέλη, αποδομητικό για τη λειτουργία του καναλιού («πήρε κανείς είδηση ότι εδώ και μία εβδομάδα δεν έχουμε ΕΡΤ; Ελειψε σε κανέναν;» αναρωτιόταν μεταξύ άλλων), προκάλεσε την οργή συνδικαλιστικών εκπροσώπων του σταθμού και την καταγγελία τους στην ΕΣΗΕΑ. Η τριβή κατέληξε σε πρόσφατη απόφαση για τρίμηνη διαγραφή του δημοσιογράφου από την ΕΣΗΕΑ. Τι σημαίνει αυτό; Το βασικότερο: η επανάληψη ίδιου αδικήματος επιφέρει οριστική διαγραφή από την Ενωση Συντακτών.
Ας υποθέσουμε ότι ο κ. Μανδραβέλης είχε άδικο στην άποψή του. Προσωπικά, ανήκω σε εκείνους που τους «έλειπε η ΕΡΤ», τη θεωρούν ουσιώδη κρίκο της δημοκρατικής πολυφωνίας και ανεξιθρησκείας, απαραίτητη σε ένα πλήρως ιδιωτικοποιημένο τηλεοπτικό τοπίο, αν καλόπιστα δεχτούμε ότι δεν την επηρεάζουν δραστικά, κομματικά, συντεχνιακά ή ακόμη και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Ομως, το θέμα μας δεν είναι η ΕΡΤ ως ποιότητα προγράμματος, αλλά το συνδικαλιστικό μας όργανο ως αξιόπιστη λειτουργία. Προστατεύει και πώς τα συμφέροντα των εργαζομένων; Ποινικοποιώντας την άποψη εκείνων με τους οποίους ορισμένοι διαφωνούν; Και το δημοσιογραφικό παρακράτος της διαπλοκής και του payroll, πότε την απασχόλησε σοβαρά ώστε να συμβάλει στην αποκάλυψη προσώπων, να βάλει όρια και όρους στον τρόπο άσκησης αυτού του, δυσοίωνου πλέον, επαγγέλματος; Οι συλλογικές συμβάσεις και μισθολογικές διεκδικήσεις μπορούν να σταθούν από μόνες τους (οι καιροί έδειξαν τα δόντια τους) όταν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, με επικεφαλής τον συνδικαλιστικό τους φορέα, τραβάμε το χαλί κάτω από τα πόδια μας;
Η εποχή ενισχύει τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Οχι όμως για να ανοίξουμε άλλους, λογοκριτικούς, εκφοβιστικούς, διαλυτικά παρεμβατικούς, ανεπανόρθωτα διχαστικούς.

Σχόλια

  1. "Το σημερινό σχόλιο θα μπορούσε να είναι αναξιόπιστο και μόνο από το γεγονός ότι αναφέρεται σε συνάδελφο, με τον οποίο συστεγαζόμαστε στην ίδια εφημερίδα".


    Προφανώς και είναι αναξιόπιστο το σχόλιο της κ. Κατσουνάκη, για τον λόγο που αναφέρει η ίδια. Ο κ. Μανδραβέλης πρέπει να δικαστεί από το πειθαρχικό όργανο της ΕΣΗΕΑ, εάν υπάρχει κατηγορία για παραβίαση κάποιων από τους κανόνες που έχει θεσπίσει το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων και εφ' όσον το πειθαρχικό συμβούλιο έχει κρίνει ότι τα στοιχεία που περιέχει η κατηγορία θεμελιώνουν την παραπομπή σε πειθαρχική δίκη.

    Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κ. Πάσχος πρέπει να καταδικαστεί. Όχι, βέβαια. Κάθε άλλο. Άλλο πράγμα η παραπομπή σε δίκη και άλλο πράγμα η καταδίκη. Μην συγχέουμε τις διαδικασίες. Η παραπομπή σε δίκη ουδόλως σημαίνει και καταδίκη του κατηγορυμένου.

    Η δίκη πρέπει να γίνει, αφού υπάρχουν κάποιοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι θεωρούν ότι αδικήθηκαν από τον κ. Πάσχο, κατά την διάρκεια ενός συνδικαλιστικού αγώνα, όπως αυτός με την απεργία στην ΕΡΤ. Αν ένα συνδικαλιστικό όργανο δεν μπορεί να κρίνει, πειθαρχικά, την στάση των μελών του, σε τέτοια ζητήματα, που αφορούν την δράση και των αγώνα των μελών του, απέναντι σε μια προσπάθεια υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων κάποιων άλλων μελών του συνδικαλιστικού αυτού οργάνου τότε, πότε και τι μπορεί να κρίνει;

    Ας αφήσουμε το πειθαρχικό συμβούλιο να διεξαγάγει την δίκη και να αποφασίσει και εν τέλει, αφού δούμε το αποτέλεσμα της δίκης - δηλαδή την τελική απόφαση - θα κρίνουμε και το εάν αυτή η απόφαση θα είναι μια ορθή απόφαση, ή εάν θα είναι μια απόφαση σκοπιμότητας, που θα αδικεί τον κ. Πάσχο, καταδικάζοντάς τον για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους.

    Τώρα, όσον αφορά το δημοσιογραφικό παρακράτος της διαπλοκής και τα payrolls, που στηρίζουν αυτό το παρακράτος, μην λέμε μεγάλες κουβέντες. Ο κ. Μανδραβέλης δεν φαίνεται να έχει δώσει κάποιους αγώνες εναντίον αυτού του παρακράτους. Ο ίδιος, άλλωστε, είναι ένα από τα πολυαγαπημένα παιδιά του καθεστωτικού συστήματος, που διαφεντεύει τα ΜΜΕ στην χώρα μας.

    Φυσικά, ο κ. Μανδραβέλης δεν θα πρέπει να δικαστεί, για τις πεποιθήσεις του. Θα πρέπει να δικαστεί και να καταδικαστεί, ή να αθωωθεί, για τις πράξεις του, που ήλθαν, ή δεν ήλθαν, σε σύγκρουση, με τις προβλέψεις του καταστατικού της ΕΣΗΕΑ. Αυτό είναι που πρέπει να κριθεί και τίποτε περισσότερο.

    Σε καμμία περίπτωση, δεν πρέπει να υπάρξει αρνησιδικία. Και από εκεί και πέρα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι κρίνοντες κρίνονται.

    Αλλά, για να κριθούν, πρέπει, πρώτα, να κρίνουν. Και στην συνέχεια, βλέπουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Προσωπικά, ανήκω σε εκείνους που τους «έλειπε η ΕΡΤ», τη θεωρούν ουσιώδη κρίκο της δημοκρατικής πολυφωνίας και ανεξιθρησκείας κλπ κλπ "

    Πόσο πολύ σας έλειπε άραγε;

    Τόσο, όσο να πληρώνατε και τη δική μου συνδρομή που δεν βλέπω ποτέ τηλεόραση; Και όλων των άλλων που δεν βλέπουν ΕΡΤ (η θεαματικότητα των κρατικών καναλιών δείχνει ότι οι δεν λείπει σε πολλούς);

    Γιατί άραγε να μην πληρώνουν την λειτουργία των κρατικών μέσων "ενημέρωσης" και ψυχαγωγίας μόνο αυτοί που τα βλέπουν, τα απολαμβάνουν και τους λείπουν όταν διακόπτουν την λειτουργία τους;

    Προπσωπικά, όταν κάτι μου λείπει, βγάζω το πορτοφόλι μου και το πληρώνω με τις ώρες που χρειάστηκε να δουλέψω για να πληρώσω αυτό που μου λείπει. Δεν υποχρεώνω τους γείτονες, τους συγγενείς ή κάποιους άγνωστους να τσοντάρουν στο κόστος.

    Κι αν η δικαιολογία για την μικρή αυτή υπεξαίρεση του ιδρώτα των άλλων είναι η γνωστή "είναι για το καλό τους - για να γίνουν άνθρωποι παρακολουθώντας υπεύθυνη και αξιόπιστη ενημέρωση και ψυχαγωγία", τότε για να έχει αποτέλεσμα (και να γίνουν άνθρωποι σαν εμάς) θα πρέπει να τους υποχρεώσουμε να παρακολουθούν τα κρατικά μέσα δια της βίας.

    Και φυσικά να κλείσουμε τα ιδιωτικά που έτσι ή αλλοιώς είναι τρισάθλια.

    Για το πώς μπορούμε να υποχρεώσουμε τους πολίτες να αναβαθμίσουν την ενημέρωση και το γούστο τους, παρακολουθώντας αποκλειστικά τα κρατικά μέσα, υπάρχει εγχειρίδιο με οδηγίες απο τον μακαρίτη George Orwell.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. TassosAnastassopoulos: Λυπάσαι προφανώς που δεν γεννήθηκες στη Σοβιετία ή στην Κίνα του Μάο. Έχεις όμως την ευκαιρία να μετακομίσεις στην Βόρεια Κορέα. Κανένας δεν έχει κανένα λόγο να δικαστεί από κανένα συνδικαλιστικό όργανο. Στη δημοκρατία είμαστε ελεύθεροι να γράφουμε και να πράτομε αρκεί να μην παραβαίνουμε τους νόμους του κράτους. Καμιά δίκη της Μόσχας δεν πρέπει να γίνει επειδή ο Μανδραβέλης είπε την άποψή του. Η ΕΣΗΕΑ αποτελεί ένα από τα προπύργια του Ελληνικού Σοβιετισμού που καταρρέει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και γω συμφωνώ με τον mo. Κανένα κρατικό κανάλι δεν χρειαζόμαστε. Το κρατικό δεν το κάνει περισσότερο αξιόπιστο, τουναντίον, και αυτό έχει αποδειχθεί. Η σοβαρότητα και η αξιοπιστία κατακτώνται στην πράξη. Αφήστε εκατό λουλούδια νανθίσουν, όλα ανοικτά όλα στο φως. ¨Ασχετα βέβαια αν στη χώρας μας τα περισσότερα των λουλουδιών θα βρωμούν και θα ζέχνουν. Αν η κοινωνία το γουστάρει γιατί όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στην Βόρεια Κορέα εγώ!; Α παπαπα...

    Λεωνίδα μου, πιστεύω ότι γνωρίζεις πως λειτουργεί η αστικοδημοκρατική νομιμότητα, μέσα στα σωματεία και ως εκ τούτου, νομίζω ότι όχι μόνον υπερβάλλεις, αλλά και βρίσκεσαι εκτός θέματος. Ο κυρ-Πάσχος πρέπει να δικαστεί. (Το εάν πρέπει να καταδικαστεί, ή όχι, είναι κάτι άλλο. Και δεν είναι αυτό που εξετάζουμε εδώ).

    Όσον αφορά τον (αφελή) minority opinion αυτός δεν βρίσκεται εκτός θέματος. Έχει αντιληφθεί την ουσία του πράγματος και προφανώς στρέφεται κατά της μη ελεγχόμενης από την εργοδοσία συνδικαλιστικής δράσης των πάσης φύσεως εργαζομένων υπό το καθεστώς της μισθωτής εργασίας (όταν, δηλαδή αυτή η "συνδικαλιστική δράση" δεν κατευθύνεται από τους εργοδότες και δεν εντάσσεται στην εξυπηρέτηση των στόχων που εκείνοι θέτουν).

    Γι' αυτό και ιδεολογικοποιεί το όλο ζήτημα, κάνοντας και μια επίδειξη "αντικρατισμού" (εδώ δεν συζητούμε το εάν καλώς ή κακώς υπάρχει η ΕΡΤ, ως κρατική ραδιοτηλεόραση, ούτε εάν, καλώς, ή κακώς πληρώνουμε το τέλος υπέρ της ΕΡΤ, συζητούμε ένα συνδικαλιστικής φύσεως ζήτημα - την απεργία -, που σχετίζεται με το πειθαρχικό δίκαιο ενός σωματείου και το δικαίωμα έκφρασης γνώμης ενός δημοσιογράφου), ο οποίος "αντικρατισμός", όμως, παύει να υφίσταται μπροστά στην χωροφυλακίστικη μορφή του κράτους, η οποία του είναι, απολύτως, χρήσιμη για την επιβολή του νόμου και της τάξης, κατά των όποιων απεργών.

    Και από την πλευρά των όσων υποστηρίζει, καλώς πράττει ο minority opinion.

    Εσύ, όμως, αγαπητέ Λεωνίδα; Νομίζεις ότι με έναν "αντισοβιετικό" αφορισμό ξεμπέρδεψες;

    Για ξαναψάξε το...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο ΠάσχοςΜανδραβέλης, "από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις δημοσιογράφων που εκτελούν τις εντολές των αφεντικών τους, χωρίς να είναι ο εμετικότερος" * καταδικάστηκε, η τιμή της δημοσιογραφίας σώθηκε και το πειθαρχικό συμβούλιο θα μπορεί από δω κι εμπρός να κοιμάται ήσυχο αφού εξετέλεσε το συνδικαλιστικό του καθήκον. Με την αφορμή αυτή λοιπόν προτείνω η ΕΣΗΕΑ να οπλισθεί νομοθετικά με τη δυνατότητα να καταδιώκει όχι μόνο τα παρεκτρεπόμενα μέλη της αλλά και τον κάθε πολίτη που θα έχει το θράσος να χρησιμοποιεί τα έντυπα ή διαδικτυακά μέσα για να εκφράζεται απαξιωτικά ως προς τις πράξεις της. Στην προκείμενη περίπτωση βέβαια η ποινή της διαγραφής δεν έχει νόημα, είμαι όμως σίγουρος ότι αυτή μπορεί να αντικατασταθεί από άλλη ισοδύναμη, όπως πχ η υποχρεωτική διανομή στα φανάρια του προγράμματος της κρατικής τηλεόρασης.

    Νίκος Παπαβασιλείου

    * Άποψη του κ. Αναστασόπουλου, δημοσιευθείσα σε παλαιότερο σχόλιό του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αφού καταδικάστηκε ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης από το Π.Σ. της ΕΣΗΕΑ, για να κρίνουμε την απόφαση πρέπει να δούμε το σκεπτικό της και τα στοιχεία που προσκομίστηκαν στην πειθαρχική δίκη. Ως εκ τούτου, εφ' όσον ο κ. Παπαβασιλείου (ή όποιος άλλος) έχει δει κάπου δημοσιευμένη την σχετική απόφαση, καλόν είναι να υποδείξει την ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία είναι δημοσιευμένη, ή να την αναρτήσει στο διαδίκτυο, προκειμένου να λάβουμε γνώση και να κρίνουμε τους κρίνοντες.

    Από τα, έως τώρα, στοιχεία που έχω δει, έχω, ήδη, γράψει ότι το κείμενο του Πάσχου Μανδραβέλη κινείται στα πλαίσια της συνδικαλιστικής νομιμότητας. Όμως, για να μπορέσω να κρίνω την απόφαση του Π.Σ., πρέπει να δω το σκεπτικό της και τα στοιχεία στα οποία στηρίχτηκε η απόφαση αυτή, αφού είναι πιθανόν να έχουν προσκομιστεί στοιχεία, κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ενώπιον του Π.Σ. της ΕΣΗΕΑ, τα οποία δεν έχουν γίνει κτήμα του ευρύτερου κοινού και τα οποία, προφανώς, θα βρίσκονται - εάν υπάρχουν - μέσα στον φάκελλο της σχετικής δίκης.

    Για να δούμε, λοιπόν, τα στοιχεία...

    Όσον αφορά τον ίδιο τον κ. Πάσχο Μανδραβέλη (το αγαπημένο παιδί των Αλαφούζων και όλου του φιλομνημονιακού μπλοκ) είναι γεγονός ότι δεν είναι ο εμετικότερος. Και μπορώ να πω ότι δεν είναι ούτε καν εμετικός. Ένας δογματικός νεοφιλελεύθερος είναι και μάλιστα, ένας μπερδεμένος σταλινονεοφιλελεύθερος, που πάσχει (ως ... Πάσχος που είναι), από έναν δονκιχωτικό βολονταρισμό - δεν είναι ούτε ο μόνος, ούτε ο μόνος. Και ως προς τον σταλινονεοφιλελευθερισμό του κ. Πάσχου, για του λόγου μου το αληθές, όποιος επιθυμεί, μπορεί να δει στο μπλογκ μου ένα σχετικό άρθρο μου, με τίτλο : «ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ Κ.Κ.Ε. ΚΑΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ "ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΤΡΕΛΑΘΗΚΕ"; (‘Όχι φυσικά – Μια απάντηση στον Πάσχο Μανδραβέλη)» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2009/12/kke.html . Σχετικά, με αυτό το κείμενό μου, το οποίο το είχα στείλει ως σχόλιο στο άρθρο του ιδίου, με τίτλο : "ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΡΕΛΑΘΗΚΕ", ο κυρ-Πάσχος είχε κάνει διάφορα νούμερα και ανοησίες, αλλά, τελικά, το δημοσίευσε (με το στανιό). Μόνο, που στην συνέχεια κατέβασαν από την ηλεκτρονική σελίδα της "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" το αρχικό άρθρο του Μανδραβέλη και φυσικά, όλα τα σχόλια.

    Αυτός είναι και αυτά κάνει ο δημοσιογράφος, που θαυμάζεις(!;), αγαπητέ κ. Παπαβασιλείου. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι αυτό που πάντοτε ήταν, Και θα παραμείνει τέτοιος. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν πρέπει να υφίσταται ποινές για τις γνώμες που εκφράζει.

    Αλλά για να πούμε ότι καταδικάστηκε, για τον λόγο αυτόν, από το Π.Σ. της ΕΣΗΕΑ, πρέπει να δούμε την σχετική απόφαση, σε συνάρτηση, με τα στοιχεία, που, τυχόν, προσκομίστηκαν στην πειθαρχική δίκη και τα οποία δεν είναι γνωστά σε μας.

    Μέχρι τότε, καλόν είναι να είμαστε επιφυλακτικοί. Και ας περιμένουμε και το αποτέλεσμα των όποιων ένδικων μέσων έχει στην διάθεσή του (εάν, φυσικά, έχει κάποια ένδικα μέσα, π.χ. έφεση, ή οποιοδήποτε άλλο μέσο) ο κ. Μανδραβέλης, κατά της απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, η οποία - υπενθυμίζω ότι - είναι συνδικαλιστικό όργανο και δεν μπορεί να επιβάλει σε κανέναν άλλον, που δεν είναι μέλος της, οποιαδήποτε ποινή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία