O Ι. Γρυσπολάκης: Νίκη των συντεχνιών οι αλλαγές στο νέο νόμο για τις ανώτατες σχολές



Από το ΝEWS247

Σφοδρή επίθεση εξαπολύει με επιστολή του ο πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης, Ιωακείμ Γρυσπολάκης στους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση, μετά τη συνάντηση των τριών, το μεσημέρι της Πέμπτης.
Αφορμή για την επίθεση του αυτή, είναι η "απενεργοποίηση του νόμου 4009/11 για δύο χρόνια", όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Πρόκειται για τον γνωστό και ως "νόμο Διαμαντοπούλου" που έχει επιφέρει σειρά αντιδράσεων από ακαδημαϊκούς και πολιτικούς.
Με την επιστολή του ο κ. Γρυσπολάκης, καταφέρεται και εναντίον του κ. Κουβέλη, το κόμμα του οποίου είχε ζητήσει αλλαγή διατάξεων του νόμου για τα ΑΕΙ.  
Μετά τη συνάντηση των τριών, "κλείδωσαν" οι αλλαγές στο νόμο για τα ΑΕΙ για να ξεκινήσει κανονικά η ακαδημαϊκή χρονιά.
Συγκεκριμένα, το υπ. παιδείας θα προχωρήσει σε επτά αλλαγές στο νόμο - πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η ηγεσία του Υπουργείου, έχει εξασφαλίσει άλλωστε τη συναίνεση της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ. Υπενθυμίζεται ότι οι Πρυτάνεις είχαν καταγγείλει τον "Νόμο Διαμαντοπούλου", χαρακτηρίζοντας τον ως ανεφάρμοστο και αντιακαδημαϊκό.
Ο κ. Γρυσπολάκης, κάνει λόγο για "κωλυσιεργία" στην εφαρμογή του νόμου και κατηγορεί τον κ. Κουβέλη για ανάσχεση μεταρρυθμίσεων που όπως αναφέρει, αν δεν πραγματοποιηθούν "η καταστροφή της χώρας είναι εκ των προτέρων δεδομένη". Παράλληλα αναφέρει, πως η κυβέρνηση "παραδειγματίζει" τους πολίτες να μην εφαρμόζουν ένα νόμο, "κωλυσιεργώντας".
Υπερτονίζει, "την αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ με την καθιέρωση της αξιοκρατίας, της εισόδου κοινωνικών εταίρων στη Διοίκησή τους, την επιβολή της εξωτερικής αξιολόγησης και την καθιέρωση των διακριτών ρόλων διδασκόντων και διδασκομένων".

Συγκεκριμένα αναφέρει στην επιστολή του που φέρει ως τίτλο: "Η νίκη των συντεχνιών και η ήττα της πολιτείας":

"Κύριοι βουλευτές,
Χθες βράδυ πληροφορηθήκαμε ότι οι πολιτικοί αρχηγοί, που στηρίζουν την Κυβέρνηση, μετά από επιμονή του κ. Κουβέλη, συμφώνησαν κατ' ουσίαν να απενεργοποιήσουν τον νόμο 4009/11 για δύο χρόνια.
ΕΥΓΕ! Από σήμερα θα γνωρίζουν όλοι οι πολίτες ότι αν δεν θέλουν να εφαρμόσουν ένα νόμο θα κωλυσιεργούν στην εφαρμογή του και η Πολιτεία θα τους επιβραβεύει. Όσοι δε αφελείς θελήσουν να υπερασπιστούν και να εφαρμόσουν ένα νόμο, ας γνωρίζουν ότι θα χλευαστούν και θα γελοιοποιηθούν.
Τα κόκαλα του Σωκράτη (θυμάστε. Εκείνος που ήπιε το κώνειο για να αποδείξει σε όλους ότι πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους που θεσπίζει η Πολιτεία, ακόμη και αν αυτό είναι ενάντια στην ίδια μας τη ζωή) θα τρίζουν από απελπισία. Μετά από αυτό, με ποιο ηθικό ανάστημα θα έλθουν οι κυβερνώντες να απαιτήσουν από τους φοροφυγάδες να πληρώσουν φόρους;
Έτσι δεν μένει παρά να ομολογήσω δημοσίως ότι οι πρυτάνεις και οι άλλοι συνδικαλιστές, που με την ανομία τους γελοιοποίησαν 255 από τους 300 βουλευτές της Βουλής των Ελλήνων (συμπεριλαμβανομένων του Πρωθυπουργού και του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ) που ψήφισαν τον νόμο 4009/11, πέτυχαν την απενεργοποίηση του, παραβαίνοντας οι ίδιοι κατάφωρα τις ακαδημαϊκές αρχές, το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους. Αυτή είναι η νίκη των συντεχνιών".
Κάνει λόγο μάλιστα για συντεχνοκρατία στα Πανεπιστήμια, κομματοκρατία και στρεβλώσεις στον τρόπο διοίκησης.

Εν συνεχεία, επισυνάπτει επιστολή που ο ίδιος είχε αποστείλει πριν από 17 ημέρες στον κ. Κουβέλη:

"Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Η τολμηρή και επικροτηθείσα από όλους τους σκεπτόμενους πολίτες πράξη του κόμματος, του οποίου προΐσταστε, για συμμετοχή στην Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, θα πρέπει να συνοδευθεί και από ανάλογες προτάσεις και τολμηρές ενέργειες. Αν η συμμετοχή σας στην Κυβέρνηση αυτή έχει ως στόχο την ανάσχεση σημαντικών και επιβαλλομένων μεταρρυθμίσεων, τότε η καταστροφή της χώρας είναι εκ των προτέρων δεδομένη. Επειδή όμως θέλω να πιστεύω ότι κάθε άλλο παρά αυτές είναι οι προθέσεις σας, επιβάλλεται να τολμήσετε, να αψηφήσετε τις προτροπές για επαναφορά στην προτέρα φαύλη κατάσταση και να δώσετε σάρκα και οστά στο άλμα που πραγματοποιήσατε.
Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στην αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ με την καθιέρωση της αξιοκρατίας, της εισόδου κοινωνικών εταίρων στη Διοίκησή τους, την επιβολή της εξωτερικής αξιολόγησης και την καθιέρωση των διακριτών ρόλων διδασκόντων και διδασκομένων.
Ο νόμος 4009/2011, που ψήφισαν τα 5/6 της Βουλής των Ελλήνων, ήταν απόρροια ενός μακροσκελέστατου χρονικά διαλόγου, που διεξήγαγε η υπουργός παιδείας κα Α. Διαμαντοπούλου και διήρκεσε δέκα (ναι καλά διαβάσατε) μήνες, δηλαδή από τις 23-10-2010 έως τις 31-8-2011. Επιπλέον, η κατάρτιση του εν λόγω νόμου δεν απετέλεσε την ανακάλυψη του σχήματος του τροχού, αλλά απλώς την καταγραφή των κατασταλαγμένων διδαγμάτων και της καταγεγραμμένης εμπειρίας από τον τρόπο οργάνωσης, λειτουργίας και διοίκησης των πανεπιστημίων σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Οι στρεβλώσεις στον τρόπο διοίκησης, λειτουργίας και οργάνωσης, που είχαν επιφέρει η κομματοκρατία, οι συντεχνίες των βολεμένων και κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, αλλά και η υβριδική αναπαραγωγή του καθηγητικού σώματος σε πολλές σχολές (αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της ΑΔΙΠ, στην οποία έχουν αναρτηθεί όλες οι εξωτερικές αξιολογήσεις Τμημάτων που έχουν πραγματοποιηθεί έως σήμερα), καταπολεμούνται και αποτρέπονται με τον παρόντα νόμο.
Ήταν αναμενόμενη η λυσσαλέα αντίδραση εκείνων που θίγονται, αφού με τον παρόντα νόμο πολλοί από τους καθηγητές δεν θα είχαν τη δυνατότητα καν να θέσουν υποψηφιότητα για κατάληψη θέσης ΔΕΠ. Σημειώνω ότι ο νόμος απαιτεί το προφανές: εάν το Α πανεπιστήμιο σου χορηγήσει διδακτορικό δίπλωμα, θα πρέπει να  σταδιοδρομήσεις σε άλλο ίδρυμα, πριν θέσεις υποψηφιότητα για την επιστροφή σου στο πανεπιστήμιο των σπουδών σου. Ήταν, επίσης, αναμενόμενος ο πόλεμος λάσπης που εξαπέλυσαν πολλοί πρυτάνεις εναντίον του νόμου, αφού ορισμένοι εξ αυτών  με τον παρόντα νόμο δεν θα είχαν εκλεγεί, δεδομένου ότι οι φοιτητές και οι διοικητικοί υπάλληλοι δεν συμμετέχουν πλέον στα εκλεκτορικά σώματα.
Υπάρχει και η τρίτη ομάδα αντιδρώντων: αποτελείται από εκείνους που προσβλέπουν στην καθηγητοποίησή τους, προερχόμενοι εκ του σώματος των βοηθών εργαστηρίων, μετά την απόκτηση διδακτορικού από το πανεπιστήμιο στο οποίο υπηρετούν. Αυτή η  συνδικαλιστική κατάκτηση του 1997 ορθώς έχει καταργηθεί.
Κύριε Πρόεδρε,
Τα πανεπιστήμια και τα τεχνολογικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, από κοινού με τα ερευνητικά κέντρα, αποτελούν τους πυλώνες οικονομικής, τεχνολογικής και πολιτισμικής ανάπτυξης κάθε χώρας, αφού αυτά δίνουν στην κοινωνία τόσο το επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό όσο και τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, που μπορούν να μετουσιωθούν σε προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας για την ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης της χώρας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Δεδομένης πλέον της κυβερνητικής ευθύνης που έχετε αναλάβει, σας προτείνω να ζητήσετε να πληροφορηθείτε για την έκθεση του ΟΟΣΑ, στην οποία αναφέρεται το πλήθος των ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (πανεπιστημίων και ΤΕΙ) που μπορεί να αντέξει μία χώρα 10,8 εκατομμυρίων πολιτών. Θα εκπλαγείτε, όταν διαπιστώσετε ότι η αναλογία σε όλες τις χώρες, που σέβονται τα χρήματα των φορολογουμένων, είναι περίπου ένα ίδρυμα ανά ένα εκατομμύριο κατοίκους. Στη δική μας χώρα, στη χώρα της ευμάρειας και του πλούτου μέσω της υποθήκευσης του μέλλοντος πολλών ερχόμενων γενεών, έχουμε σαράντα Α.Ε.Ι. διάσπαρτα σε 72 πόλεις.
Μετά από αυτήν την πολύ συνοπτική περιγραφή, θέλω να ελπίζω ότι, συναισθανόμενος τις ευθύνες που έχετε επωμισθεί, θα κάνετε κάθε δυνατή προσπάθεια να στηρίξετε, να πείσετε την κοινωνία και να επιβάλετε, από κοινού με τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους, τις μεταρρυθμίσεις που έχουν θεσμοθετηθεί και προγραμματισθεί στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ της χώρας. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε ας πούμε όλοι μαζί, παραφράζοντας τα λόγια του Νίκου Γκάτσου: "Καληνύχτα Ελλάδα. Ετούτος ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα", καταλήγει ο πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Σχόλια

  1. Ορέστης Καλογήρου28 Ιουλίου 2012 στις 6:11 μ.μ.

    "Η κυρία Ρεπούση έχει, ωστόσο άλλες ασχολίες. Λένε ότι αυτή βρίσκεται πίσω από τις αλλαγές που προωθούνται στο νόμο πλαίσιο για την Παιδεία. Βρίσκεται σε συνεχείς συσκέψεις. Είναι «τομεάρχης Παιδείας» της ΔΗΜΑΡ και τούτες τις ημέρες ασχολείται αποκλειστικά θά 'λεγε κανείς με τις αλλαγές αυτές, έστω κι αν μπορούν να προκαλέσουν πολιτικές αναταράξεις τόσο στο ΠαΣοΚ, όσο και στη ΝΔ:

    ***
    «Στόχος μας είναι να γίνουν αλλαγές, για να εφαρμοστεί ο νόμος, δεν αλλάζουμε το νόμο, κρατάμε κάποια πράγματα από το νόμο, αλλά τον μετατρέπουμε σε πιο λειτουργικό», έλεγε υπερηφάνως η κυρία Ρεπούση σε συνεργάτη μου. Και ποια είναι η σημαντικότερη αλλαγή; Ο διαχωρισμός του πανεπιστημιακού συμβουλίου από τη σύγκλητο και η επαναφορά των τμημάτων και των τομέων."

    Από το σημερινό ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε Ορέστη: Οι αλλαγές είναι νίκη της συντεχνίας αυτό είναι σαφές και φανερό και στη λογική αυτή ανέβασα και τις επιστολές του Γρυσπολάκη. Αλλά όταν κάνεις πολιτική πρέπει να ξέρεις που σε παίρνει και που όχι. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Ο νέος νόμος θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο με τι ΒΙΑ. Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα. Σύσσωμη η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν τον θέλει και έχει τον τρόπο να μην τον εφαρμόσει ποτέ.Η συντεχνία με κριό την παλαβή αριστερά και τους μπάχαλους θα μπορούσαν να κρατούν το πανεπιστήμιο όμηρο. Προ του αδιεξόδου και προ του κινδύνου γενικότερης ανάφλεξης, η ΔΗΜΑΡ δρομολόγησε τις αλλαγές. Μακάρι οι αλλαγές να σταματήσουν στις 7. Γιατί φοβάμαι ότι άνοιξε η όρεξη για ...........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αναρωτιέμαι ως πότε ο φόβος του Σύριζα θα χρησιμοποιείται για να υποβάλει τη γραμμή της Δημάρ κρύβοντας τις πραγματικές στοχεύσεις (συλλογικές και ατομικές από ορισμένους/ες). Το κάνατε στις εκλογές της 6ης Μαΐου: από τον δήθεν φόβο για το υποτιθέμενο μπάχαλο του Σύριζα πήγαμε σε δεύτερες εκλογές με όλες τις δραματικές συνέπειες για τη χώρα (και τη γιγάντωση του Σύριζα). Το κάνατε και τώρα με τα πανεπιστήμια. Ποιο μπάχαλο και ποια βία; Πολιτική βούληση χρειάζεται που σπανίζει και σίγουρα σπανίζει από τη Δημάρ που "παρασύρεται" από εκτιμήσεις που μετά βίας κρύβουν τους προσωπικούς και συντεχνιακούς λόγους που τις υπαγορεύουν (και δεν αναφέρομαι σε σένα Λεώ). Αν ενδιαφερόταν η Δημάρ για την εφαρμογή του νόμου θα εργαζόταν γι' αυτό την προηγούμενη χρονιά και δεν θα ζητούσαν τα στελέχη της αναβολή της εφαρμογής για να κριθεί η υποτιθέμενη αντισυγματικότητα από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ούτε θα συντασσόταν αναφανδόν με τους αντιστασιακούς πρυτάνεις ούτε θα επιβράβευε με υφυπουργείο έναν από αυτούς. Η Δημάρ ήταν εξ αρχής αντίθετη στον νόμο και έκανε κάθε τι (πλην βίας) για να επιβάλει την άποψή της. Αυτό επιχειρεί και τώρα και το φάσμα του Σύριζα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
    Όταν κάνεις πολιτική πρέπει να ενδιαφέρεσαι για το κύριο. Και το κύριο αυτή τη στιγμή δεν είναι να αφεθούν τα πανεπιστήμια στη μοίρα τους και στα χέρια της συντεχνίας από το φόβο του μπάχαλου αλλά να ευθυγραμμιστούν με ό,τι γίνεται διεθνώς. Δεν είναι πολιτική να σύρεσαι ως κόμμα φοβισμένος (τάχα) πίσω από εικοτολογίες για τον Σύριζα. Αυτό ειναι μικροπολιτική. Η πολιτική θέλει να θέτεις στόχους και να τους υπηρετείς. Είναι στόχος να αποφεύγεις το εικαζόμενο μπάχαλο και να παραδίδεις τα Πανεπιστήμια και τη χώρα γενικά στην εγκατάλειψη; Έτσι θα κάνεις μεταρρυθμίσεις; δια της παράδοσης στις συντεχίες; Τι θα πείς σε λίγα χρόνια στην ελληνική κοινωνία όταν τα δημόσια πανεπιστήμια θα παρακμάζουν; ότι δεν έκανα τίποτα επειδή ο Σύριζα θα έκανε φασαρία;
    Βάσω Κιντή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις τόσο της κ. Κιντή όσο και του κ. Καλογήρου.
    Σημειώνω μόνο ότι η υπόθεση των καλών προθέσεων της ΔΗΜΑΡ, η οποία για λόγους "πολιτικού ρεαλισμού", αναγκάζεται να στηρίζει συστηματικά τις συντεχνίες που καταδυναστεύουν την ελληνική κοινωνία και κατασπαταλούν το υστέρημα του έλληνα που είναι εκτός συστήματος, αρχίζει να αδυνατίζει επικίνδυνα.
    Αυτό που μένει τελικά, είναι ένα ακόμα κόμμα των ΔΥ και των συντεχνιών των ΔΕΚΟ, των ΑΕΙ κλπ, το οποίο εναντιώνεται συστηματικά σε κάθε μεταρρύθμιση, για να εξυπηρετήσει τους πελάτες και ψηφοφόρους του. Με ευπρέπεια και καλούς τρόπους χωρίς αμφιβολία, όμως πολύ πιο αποτελεσματικά απο τους "αγροίκους" του Σύριζα.
    Κάτι σαν εκσυγχρονισμένο ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ.
    Προσωπικά πιστεύω ότι κόμματα αυτού του τύπου έχουν σύντομη ημερομηνία λήξεως.
    Ελλείψει πραγματικού εκσυγχρονιστικού κόμματος, ο ελληνικός λαός, πολύ σύντομα θα έχει μόνο δύο επιλογές, Σύριζα ή/και Χρυσή Αυγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. mo H ΔΗΜΑΡ είναι η μόνη σοβαρή μεταρρυθμιστική δύναμη της ελληνικής πολιτικής σκηνής και μάχεται μέσα από την κυβέρνηση για να περάσουν κάποιες αλλαγές. Το ξέρεις ότι το έργο είναι τιτάνιο. Η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα απεχθάνονται τις αλλαγές. Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι κόμμα ΔΥ με την έννοια ότι δουλεύει για τα συμφέροντά τους, αλλά ούτε και η πούρα μεταρρυθμιστική δύναμη. Η ΔΗΜΑΡ κάνει πολιτική και προσπαθεί να σώσει τη χώρα προωθώντας κάποιες αλλαγές για τις οποίες συντάσσονται ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Χωρίς συμμαχίες είναι αδύνατο να επιβιώσει. Οι τυφλές συγκρούσεις στο όνομα ενός ορθολογικού μεταρρυθμισμού δεν είναι στις επιλογές της.

      Διαγραφή
    2. Το πολιτικό σύστημα σίγουρα απεχθάνεται τις μεταρρυθμίσεις. Ίσως και η κοινωνία.
      Αλλά ο μόνος τρόπος για να βεβαιωθούμε, είναι μέσα απο την υιοθέτησή των μεταρρυθμίσεων απο κάποιον πολιτικό σχηματισμό που διαθέτει κάποια εχέγγυα αξιοπιστίας μέσα στην ελληνική κοινωνία.
      Καλώς ή κακώς αυτή τη στιγμή μόνο η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε, αν πραγματικά το ήθελε, να το τολμήσει με κάποιες πιθανότητες επιτυχίας.

      Διαγραφή
  5. Αγαπητή μου Βάσω.
    Ανέβασα τα γράμματα του Γρυσπολάκη γιατί συμφωνώ και γω ότι οι συντεχνίες αλλάζουν το νόμο και όχι η μη λειτουργικότητά του η οποία δεν απεδείχθη ποτέ, αφού δεν εφαρμόστηκε.
    ¨Ομως σε αυτή τη σελίδα του blog βλέπουμε τους μόνους πανεπιστημιακούς οι οποίοι υποστηρίζουν ανοικτά το νόμο ΚΙντή, Καλογήρου Γρυσπολάκης. Δυστυχώς μείναμε πολύ λίγοι. Το μεταρρυθμιστικό κίνημα στα ΑΕΙ που γκρέμισε τους Απέκηδες από την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ διαλύθηκε. Σήμερα οι ενδοπανεπιστημιακές δυνάμεις που υποστηρίζουν το νόμο είναι ελάχιστες και ακόμα πιο λίγες όσες προτίθενται να αγωνιστούν γι' αυτόν. Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ που τον πρότεινε, τον εγκατέλειψε. Συνεπώς ο συσχετισμός είναι σαφώς εναντίον μας. Όση πολιτική βούληση και αν υπάρχει, οι δυνάμεις της αντίδρασης έχουν τέτοια ισχύ τόσο θεσμική (πρυτάνεις) όσο και πολιτική ( Αριστερά) που μπορούν να κρατήσουν τα πανεπιστήμια κλειστά επί μακρό και το νόμο σε εκκρεμότητα. Στα πλαίσια αυτά συμφωνώ με την κίνηση της ΔΗΜΑΡ και όχι επί της ουσίας των αλλαγών. Δυστυχώς αυτές ενισχύουν τη συντεχνία και την κομματοκρατία. Αλλά πρέπει να προχωρήσουμε, η χώρα έχει προβλήματα πολύ σοβαρότερα της διοίκησης των ΑΕΙ. ¨Ασε που είναι τέτοια η διαπλοκή εκεί μέσα που σύντομα τα Συμβούλια Διοίκησης θα ενσωματώνονταν στο γενικότερο παιχνίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λυπάμαι, leo, αλλά δεν υπερασπίζεσαι τη μεταρρύθμιση των πανεπιστημίων. Υπερασπίζεσαι τη γραμμή της Δημάρ που είναι γραμμή αντιμεταρρύθμισης και ενίσχυσης της συντεχνίας εν ονόματι της κοινωνικής ειρήνης (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν κινδυνεύει από τις κινητοποιήσεις των πρυτάνεων! Τις είδαμε και πέρυσι) Αυτό που υποστηρίζεις είναι ότι δεν σε ενδιαφέρει η μεταρρύθμιση των πανεπιστημίων επειδή υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα. Καλύτερα να το πεις ευθέως και να μην θέλεις και την πίτα ακέραιη και τον σκύλο χορτάτο (και εναντίον των αλλαγών και υπέρ τους αφού το κόμμα σου, τη γραμμή του οποίου υποστηρίζεις, είναι αυτό που κυρίως τις προωθεί. Όσο για τους Πανεπιστημιακούς που υποστηρίζουν τη μεταρρύθμιση σε διαβεβαιώ ότι είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που γράφουν στη φιλόξενη Μαργαρίτα.
    Πάντα φιλικά,
    Βάσω Κιντή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ορέστης Καλογήρου29 Ιουλίου 2012 στις 1:45 π.μ.

    Λεωνίδα διαφωνώ ριζικά με την ανάλυσή σου. Ποιος 3ος γύρος και ποια βία??? Μια διάταξη για επιστολική ψήφο έλυνε όλα τα προβλήματα. Η ΔΗΜΑΡ, δηλαδή η ΜΡ, πήρε τη ρεβάνς. Θα μείνετε με το στίγμα του κατεδαφιστή της μεταρρύθμισης για χάρη του βαθέως πανεπιστημίου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ορέστης Καλογήρου29 Ιουλίου 2012 στις 1:49 π.μ.

    Εδώ αγαπητέ Λεωνίδα θα βρεις πολλούς από τους μεταρρυθμιστές πανεπιστημιακούς.

    http://syndesmosauth.gr/

    http://panepistimiakisymparataxi.blogspot.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τί σημαίνει 'είσοδος κοινωνικών εταίρων στην διοίκηση των Πανεπιστημίων'; Ο νόμος Διαμαντοπούλου κατά την γνώμη είναι ένας συντηρητικός νόμος, αφού περιορίζει την δημοκρατία και την αυτοτέλεια των πανεπιστημίων. Η δημοκρατία έχει κόστος, δεν είναι τζάμπα, και η λύση δεν μπορεί να είναι η κατάλησή της. Νομίζω πως έχουμε μυθοποιήσει τις συντεχνίες, καθώς και τις μεταρρυθμίσεις. Ειδικά οι δεύτερες προβάλλονται ως αυτοσκοπός. Συμφωνώ με τις αλλαγές που προωθεί η ΔΗΜΑΡ, είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Νομίζω μια κουβέντα γύρω από την έννοια της μεταρρύθμισης δεν θα έβλαπτε. Σταματήσαμε να μιλούμε για το άτομο, την κοινωνία και τις ανάγκες της, και μιλούμε για αναγκαίες δήθεν μεταρρυθμίσεις. Εξού και οι διαχωρισμοί περί μεταρρυθμιστών - αντιμεταρρυθμιστών. Η ουσία της πολιτικής πουθενά στο προσκήνιο, συγκαλημένη κάπου από πίσω, διότι ότι και να κάνουμε πάντα υπάρχει, η ουσία της πολιτικής. Δεν υπερασπίζομαι τις λεγόμενες συντεχνίες, απλά είμαι αντίθετος στην δημιουργία μίας έννοιας στον δημόσιο διάλογο για τον αρνητικό χαρακτηρισμό μιας καθόλα δημοκρατικής διαδικασίας. Τελικά αυτό που κάνουμε είναι αντικαθιστούμε εκλεγμένους εκπροσώπους-αντιπροσώπους με πεφωτισμένους ηγέτες-τεχνοκράτες. Κόβουμε από την δημοκρατία, επειδή οι πρώτοι απέτυχαν.
    CM

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία