Το μαύρο και το κόκκινο




του Λεωνίδα Καστανά

Το «μαύρο» και το «κόκκινο» συγκρούονται μέσα στα ΑΕΙ. Το «μαύρο» είναι οι παντός είδους αριστερίστικες δυνάμεις που θέλουν να καταστρέψουν ότι απέμεινε στα πανεπιστήμια, και να τα διατηρήσουν στην πλήρη ανυποληψία. Το «κόκκινο», οι υγιείς δυνάμεις των διδασκόντων οι οποίοι με τη μαζική συμμετοχή τους στην ηλεκτρονική ψηφοφορία ( 75%-95%) απέδειξαν ότι θέλουν να προχωρήσει η μεταρρύθμιση. Ανάμεσά τους οι πρυτανικές αρχές που συχνά έφεραν προσκόμματα στην εκλογική διαδικασία και φυσικά έκαναν τον κινέζο μπροστά στα φαινόμενα βίας και ανομίας. Από κοντά και ο επίσημος συνδικαλιστικός φορέας, η ΠΟΣΔΕΠ. Υποστήριξε την ψηφοφορία, έβγαλε την αναμενόμενη ανακοίνωση μέσω της οποίας καταδικάζει μετά βδελυγμίας τη βία, αλλά δεν είπε κουβέντα για μια άμεση και δραστική  επέμβαση της πολιτείας, απέφυγε να προτείνει τρόπους άμεσης επαναλειτουργίας των σχολών.

Τα πράγματα δεν είναι αισιόδοξα. Οι δυνάμεις του «μαύρου» με ισχυρή πολιτική κάλυψη, εξαχρειωμένες από την αδυναμία της Πολιτείας να εφαρμόσει το νόμο και φοβούμενες ότι θα χάσουν την κυριαρχία τους, δεν θα εγκαταλείψουν τα όπλα. Η οικονομική κρίση και το γενικό πολιτικό κλίμα τις ευνοεί. Η ανοχή που τους δείχνουν η κυβέρνηση,  οι πρυτάνεις και ο συνδικαλιστικός φορέας των διδασκόντων τους διευκολύνει. Οι υγιείς δυνάμεις  κατακερματισμένες και χωρίς πολιτική κάλυψη, αδυνατούν να στρέψουν τα πράγματα σε άλλη κατεύθυνση.

Δεν είναι η οπισθοδρομική Αριστερά η βαθύτερη αιτία διάλυσης των πανεπιστημίων μας. Είναι η δραματική έλλειψη αστικής τάξης στην Ελλάδα. Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, η αστική τάξη είναι αυτή που κινεί τα ΑΕΙ. Γιατί έχει κέρδη από την εύρυθμη λειτουργία και την ανάπτυξή τους. Τα πανεπιστήμια παράγουν όλο το μεσαίο και ανώτερο στελεχικό δυναμικό του κράτους και της οικονομίας. Κάνουν έρευνα υψηλού επιπέδου  και αποτελούν την ατμομηχανή της καινοτομίας και του ανταγωνισμού. Στη χώρα μας, η μεταπρατική παραπαίουσα τάξη των προνομιούχων απλά διαπλέκεται με τα κόμματα και το κράτος και αδιαφορεί για την παραγωγή και την υγιή ανάπτυξη. Ως εκ τούτου αδιαφορεί και για τα επιστημονικά επιτεύγματα, την αριστεία και την ανώτατη εκπαίδευση.

Με τη βοήθεια του ΠαΣοκ και της ΝΔ παρέδωσε τα πανεπιστήμια στην πιο αντιδραστική Αριστερά του πλανήτη. Και εκείνη τα καταστρέφει. Η Αριστερά στην Ελλάδα πιστεύει ότι η παραγωγή επιστημονικής γνώσης είναι εργαλείο του καπιταλισμού και όχι διαδικασία απελευθέρωσης των μαζών. Η διάδοση και η ανάπτυξή της  καθυστερούν την ωρίμανση των υποκειμενικών συνθηκών για την επιτάχυνση της επαναστατικής διαδικασίας. Στην ίδια αντίληψη εδράζεται και το μίσος της  για την ατομική ευθύνη, την ιδιωτική πρωτοβουλία, την καινοτομία, την παραγωγή και την ανάπτυξη. Το μίσος αυτό την οδήγησε στο να μετατρέψει τα ΑΕΙ σε μηχανές παραγωγής μελλοντικών ημιμαθών και αμαθών  δημοσίων υπαλλήλων, με ελάχιστες νησίδες αριστείας που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Δυστυχώς στην πιο κρίσιμη φάση της μεταπολεμικής ιστορίας της, η χώρα αυτή δεν μπορεί να στηριχτεί στη γνώση. Τα καλύτερα μυαλά της μεταναστεύουν, όχι μόνο λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά και γιατί είναι αδύνατον να επιβιώσουν και να αναδειχτούν ως επιστήμονες στον τόπο των κομματανθρώπων και των κολλητών. Η δημόσια εκπαίδευση οδηγείται στον πλήρη αφανισμό. Η Πολιτεία είναι ανίκανη να επέμβει.

 Δεν μας λείπουν τα φωτεινά μυαλά. Μας λείπει το πολιτικό υποκείμενο που θα τα στηρίξει, μας λείπουν τα πολιτικά εργαλεία που θα αναδιατάξουν τις πανεπιστημιακές δομές  και θα τις θέσουν στην υπηρεσία της κοινωνίας. Μας λείπει μια συνολική θεώρηση της εκπαίδευσης για τον 21ο αιώνα.

Τα ΑΕΙ και ΤΕΙ πρέπει άμεσα να γίνουν λιγότερα, να χρηματοδοτηθούν επαρκώς, να αξιολογηθούν, να εκσυγχρονίσουν τα προγράμματα σπουδών τους και να απαλλαγούν από τις εστίες των παρανόμων που τα καταστρέφουν. Για όλα αυτά υπάρχουν διαδικασίες και νόμοι. Επιτέλους ας εφαρμοστούν.

 Παραθέτω ενδεικτικά την ανακοίνωση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ και τις σύντομες δηλώσεις τριών πανεπιστημιακών, της Νιόβης Παυλίδου, του Χρήστου Μπούρα και της Βάσως Κιντή στην εφημερίδα Ημερησία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, παραμένοντας σταθερός στις θέσεις που έχει κατ’ επανάληψη εκφράσει για την καταστροφική πολιτική του νέου θεσμικού πλαισίου που επιχειρείται να υλοποιηθεί ως εφαρμοστικός νόμος των μνημονιακών κατευθύνσεων στα πανεπιστήμια, καταδικάζει απερίφραστα τη συνταγματική εκτροπή που εμπεριέχεται στην προσπάθεια εφαρμογής της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τα Συμβούλια Ιδρύματος.

Θεωρεί ότι η εξέλιξη αυτή, όπου κανείς δεν γνωρίζει, εκτός από τον υπεύθυνο διαχειριστή του ηλεκτρονικού προγράμματος Ζευς, ποιος ψηφίζει, αν ψηφίζει, πού και πότε ψηφίζει, συνιστά κατάφωρη παραβίαση δημοκρατικών δικαιωμάτων, ακύρωση της ακαδημαϊκής αυτοτέλειας και οριστική κατάργηση της συμμετοχικής και δημοκρατικής διοίκησης των πανεπιστημίων.
……………….
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συμφωνεί και στηρίζει τις συλλογικότητες των πανεπιστημίων που αντιστέκονται στην εφαρμογή αυτού του νόμου και δηλώνει απερίφραστα ότι καμιά νομιμοποίηση στην άσκηση διοίκησης δεν μπορεί και δεν πρέπει να δοθεί στα Συμβούλια Ιδρύματος που θα προκύψουν από το σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.
………….
Εκφράζει επίσης την ανησυχία του για τους κινδύνους που εγκυμονεί μια τέτοια εξέλιξη, γιατί αύριο ο τεχνοφασισμός με τον οποίο πειραματίζονται μέσω της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στα Πανεπιστήμια-ΤΕΙ σήμερα μπορεί να επεκταθεί σε κάθε δημοκρατική εκλογή εκπροσώπων για τη διοίκηση της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει δεσμευτεί από το εκλογικό του πρόγραμμα ότι μια κυβέρνηση με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς θα καταργήσει όλους τους μνημονιακούς νόμους που αφορούν την παιδεία – όχι μόνο τον ν. 4009 /11 αλλά και το ν. 4076/12 που είναι το εφαρμοστικό πλαίσιο του νόμου Διαμαντοπούλου".

Νιόβη Παυλίδου, καθηγήτρια στο ΑΠΘ
«Νόμος είναι το δίκιο της μειοψηφίας»!
Δεν μου πολυαρέσει να υπογράφω κείμενα για την προώθηση ιδεών. Πιστεύω ότι σε ώριμες δημοκρατίες γίνονται όλα με απλούς θεσμικούς τρόπους. Κι όμως τα τελευταία χρόνια χαλάρωσα την άρνησή μου αυτή, πνιγμένη από την ανομία που ξεδιπλώθηκε απροκάλυπτα γύρω μας. Και στον χώρο των ΑΕΙ, συνδυασμένη με τον εκφυλισμένο νόμο περί «ασύλου» διέλυσε την πανεπιστημιακή μας ζωή. Η τελευταία μου υπογραφή υποστηρίζει το αυτονόητο δικαίωμα συμμετοχής σε εκλογικές διαδικασίες! Δυο χρόνια τώρα συνάδελφοι λοιδορούνται, βία ασκείται συστηματικά, θεσμοί καταπατούνται για να μη στηθούν κάλπες στα ΑΕΙ.
Γιατί, δυστυχώς, η δημοκρατία στα ελληνικά ΑΕΙ είναι απλή: «Νόμος είναι το δίκιο της δυναμικής μειοψηφίας». Η οποία μειοψηφία με οδηγό το όποιο δίκιο αυτή αντιλαμβάνεται ισοπεδώνει πλειοψηφίες, θεσμούς, νόμους, κοινωνική εμπειρία, αναζητήσεις, αξίες, κατακτήσεις αιώνων της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το υπέγραψα το κείμενο. Ισως ενισχύσει την ανάσα που μάς δίνει η σημαντική συμμετοχή στις ηλεκτρονικές εκλογές στα ΑΕΙ. Για να ανοίξει, επιτέλους, η πλειοψηφία ένα παράθυρο στο μέλλον.

Χρήστος Ι. Μπούρας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών
Αναδύεται το «αβγό του φιδιού»
Τη τελευταία διετία, στα ελληνικά πανεπιστήμια βιώνουμε φαινόμενα βίας και ανομίας από μικρές ομάδες μελών ΔΕΠ, φοιτητών και διοικητικών υπαλλήλων, με την ανοχή ή τη σιωπηρή υποστήριξη θεσμικών παραγόντων της πολιτείας, εντός και εκτός των πανεπιστημίων. Οι εν λόγω κατ' επίφαση αμύντορες των θεσμών είναι αναγκαίο να γνωρίζουν πως μετά το παίγνιό τους θα παίξουν και οι «άλλοι» και κάπως έτσι αναδύεται το «αβγό του φιδιού». Δύο είναι οι βασικοί λόγοι που οδηγούν σε αυτές τις ακραίες συμπεριφορές: Τα ιδιοκτησιακά σύνδρομα που έχουν αναπτύξει για τα πανεπιστήμια ομάδες συμφερόντων και η έλλειψη επιχειρημάτων και διαλόγου εκ μέρους τους για τη μεταρρύθμιση των ανωτάτων πνευματικών ιδρυμάτων.
Η σιωπή, η απογοήτευση και η ανοχή της πλειοψηφίας των πανεπιστημιακών, για όσα συμβαίνουν εντός των πανεπιστημίων. Το επώδυνο πολιτικά και πολιτιστικά αποτέλεσμα, όμως, είναι πως εκπαιδεύουμε τους φοιτητές μας στην κοινωνική ανομία, υποσκάπτοντας έτσι το μέλλον μας και ακυρώνοντας τη μεταρρυθμιστική αποστολή που καλείται να διαδραματίσει το πανεπιστήμιο.

Βάσω Κιντή, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η φορά των πραγμάτων σαρώνει τυφλές αγκυλώσεις και εμμονές

Είχα γράψει παλαιότερα ότι οι δυνάμεις της αδράνειας στα πανεπιστήμια δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Οι εκλογές που διεξάγονται την περίοδο αυτή στα Ανώτατα Ιδρύματα με ηλεκτρονική ψηφοφορία, για να παρακαμφθούν οι θλιβερές και τραγελαφικές αντιδράσεις του αναχρονισμού, επιβεβαιώνουν ότι η φορά των πραγμάτων σαρώνει τις τυφλές αγκυλώσεις και εμμονές. Η συμμετοχή είναι εντυπωσιακή, πάνω από 75%, 85%, 95%, και δείχνει ότι η συντριπτική πλειονότητα των πανεπιστημιακών θέλει να απαλλαγεί από την αυθαιρεσία των κομματικών εγκάθετων που βλέπουν το πανεπιστήμιο ως βιλαέτι τους και έχουν πάρει εργολαβία την αντιπροσώπευσή τους. Θέλουν οι πανεπιστημιακοί ευνομούμενα ιδρύματα ώστε να μπορούν να ασχοληθούν απερίσπαστοι με το ακαδημαϊκό έργο τους χωρίς τη βία των καταλήψεων, τις κομματικές ασχημίες και την ασυδοσία που έχουν γίνει καθεστώς.
Ο νόμος Διαμαντοπούλου, που επιχείρησε να συντονίσει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο με τις διεθνείς εξελίξεις, δεν ήταν ανεφάρμοστος. Πολεμήθηκε για να μην εφαρμοστεί από τους λίγους, ελάχιστους όπως αποδεικνύεται, που έβλεπαν ότι απειλείται η κυριαρχία τους σε έναν χώρο που κρατούσαν μακριά από την κοινωνία. Ακρωτηριάστηκε το καλοκαίρι συνειδητά από δυνάμεις της αντιμεταρρύθμισης αλλά έστω κι έτσι τα ελληνικά πανεπιστήμια θα αλλάξουν.

Σχόλια

  1. Γιάννης Κ. Μπασιάκος10 Νοεμβρίου 2012 στις 1:10 π.μ.

    Λεωνίδα μου, νησιωτικό κράτος είμαστε αυτές "οι νησίδες αριστείας" στα Ελληνικά Πανεπιστήμια καταλαμβάνουν πολύ περισσότερο χώρο από ότι νομίζεις. Αν σταματούσαμε το καθημερινό βρισίδι για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και κοιτάγαμε να δούμε πως θα τις βοηθήσουμε να μεγαλώσουν και να "μολύνουν" (όπως λέει και ο φίλος μου ο Πατρίκιος στο "Εξοχικό Προάστειο") το σύνολο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης τα πράματα θα ήταν καλύτερα. Στο έχω ξαναπεί: αυτή η συνεχής υποτίμηση απογοητεύει και όσους προσπαθούν για κάτι καλύτερο ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γειά σου φίλε μου Γιάννη. Δεν φαντάζομαι να κράτησες απόλα όσα γράφονται την υποτίμηση των ΑΕΙ; Δεν φαντάζομαι να διαφωνείς για τα γεγονότα; Αλλά και έτσι να είναι, η υποτίμηση είναι μοιράια όταν οι σχολές είναι κλειστές 1 μήνα τώρα επειδή ελάχιστοι παρανοϊκοί θέλουν έτσι. ΚΑι δεν είδα καμιά ουσιαστική κίνηση εκ μέρους κανενός για να εργαστούν άρα να έχουν και ελπίδες να αναβαθμιστούν. τα τελευταία χρόνια το πανεπιστήμιο απλά υπολειτουργεί. Εσύ βέβαια ή ο άλλος κάνετε την έρευνά σας ενδεχομένως απερίπσπαστοι, αλλά το πανεπιστήμιο είναι είτε κλειστό, είτε κατειλημένο, είτε σπασμένο είτε σε αναβρασμό κλπ. Εγώ δεν ευτύχησα να σπουδάσω στο εξωτερικό. Εσύ όμως με θαυμάσιες σπουδές στην Αμερική, έχεις εικόνα του τι σημαίνει, το πανεπιστήμιο δουλεύει και προοδεύει.
      Δεν φταίμε όσοι λέμε την αλήθεια. Φταίει η αλήθεια Γιάννη μου.

      Διαγραφή
  2. Mou arese poli i anakinosi tou SIRIZA. Kimenete anamesa sta oria tis amathias ke tis skatologias. Giati opos tha elege KATHE sovaros panepistimiakos se mi tritokosmikes xores: "this is lots of shit".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Λεωνίδα
    Η υπόθεσή σου για την έλλειψη ισχυρής αστικής τάξης στην Ελλάδα(παλιά ερμηνευτική- για πολλά φαινόμενα- υπόθεση του Κ. Τσουκαλά) παραβλέπει νομίζω, τη σημασία του ότι οι ανώτερες τάξεις (οι ελληνικές ελίτ) ιστορικά επέλεγαν -είχαν την εναλλακτική δυνατότητα- να αναπαράγονται στα καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού (Γερμανία-Γαλλία το 19ο αιώνα, ΗΠΑ μεταπολεμικά, Αγγλία τα τελευταία 30 χρόνια).
    Αποστόλης Δημητρόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οχι δεν έχει καμιά σημασία που σπούδαζαν οι γόνοι των "αστικών" οκογενειών. Σημασία έχει από που στελέχωναν τις επιχειρήσεις τους και το κράτος. Οσο οι ελίτ ήταν μέσα στην παραγωγή έως το 70, τα πανεπιστήμια δούλευαν, όπως δούλευαν και οι τεχνικές σχολές για τα κατώτερα στελέχη. Ηφαιστος, Αρχιμήδης, Πάλμερ, Ατομ κλπ. Σχολές γαμάτες. Μετά τα 80 και με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ η χώρα αποβιομηχανοποιήθηκε με αποτέλεσμα να παραδοθούν και τα πανεπιστήμια στην Αριστερά για απόσυρση. Ταυχτόχρονα άρχισαν να φθίνει και η Τεχνική εκπαίδευση για να φτάσει στην πλήρη διάλυση στις μέρες μας με τα ΕΠΑΛ.

      Διαγραφή
  4. ... Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι από τη δεκαετία του ΄90 ξεκίνησε μια προσπάθεια «αναβάθμισης» του λυκείου με την διοχέτευση ενός μεγάλου μέρους του μαθητικού πληθυσμού σε μη σταθερές δομές επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΙΕΚ, ΚΕΚ κ.λπ.). Σε μεγάλο βαθμό αυτές «οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις» αποσκοπούσαν, μεταξύ άλλων, στη μεγαλύτερη ρευστοποίηση της ζωντανής εργασίας, ώστε αυτή να μεταφερθεί στις βιομηχανίες αιχμής και να συλληφθεί εκ νέου χωρίς όμως τις προστατευτικές δικλείδες της επαγγέλματος που όριζε κατά κάποιο τρόπο και το βαθμό εκμετάλλευσης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αντισταθμιστεί η «πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους» που προκύπτει από την συνεχή υποκατάσταση και μετατροπή της ζωντανής εργασίας σε νεκρή (εκσυγχρονισμός των εξοπλισμών, εγκαταστάσεις, υποδομές κ.λπ.). Στη τριτοβάθμια εκπαίδευση έπρεπε επίσης να αρθούν συνταγματικές δεσμεύσεις που περιόριζαν την μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης, όπως εξάλλου το ζητούσε από το 1999 η συμφωνία της Μπολόνια (3+2 έτη για Μπάτσελορ, Μάστερ). ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά ή κάπου αλλού; Αυτό είναι και λάθος και ψέμα. Από το 90 και μετά έχουμε στροφή στο εννιαίο λύκειο, μέσω της χαλάρωσης της αξιολόγησης, εν αντιθέσει με την υπόλοιπη Ευρώπη που στρέφεται προς το τεχνολογικό. Αυτό ακριβώς πληρώνουμε τώρα. Ποιες βιομηχανίες αιχμής αφού το ΠΑΣΟΚ αποβιομηχανοποιεί ραγδαία τη χώρα και ερημώνει η ύπαιθρος; Στα πανεπιστήμια η Αριστερά του Απέκη και του Μαίστρου είναι κυρίαρχη, τα πτυχία στέλνονται στο σπίτι και ο διορισμός στο δημόσιο ή στις ΔΕΚΟ καλά κρατεί. Αλλά η γελοιότητα δεν έχει όρια, φίλε. Αναλύσεις του κώλου που θέλον να δείξουν και καλά νεοφιλελέ προθέσεις ενώ εδώ έχουμε κρατικιστικό μοντέλο εξυπηρέτησης πελατών μέσω της απόκτησης πτυχίου άκοπα.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία