2013

του Λεωνίδα Καστανά

Ο κόσμος δεν καταστράφηκε το Δεκέμβρη του 2012 σύμφωνα με τις δήθεν προβλέψεις των Μάγια, όπως δεν θα καταστραφεί και η Ελλάδα το Μάρτη του 2013 σύμφωνα με τις προβλέψεις του «αριστερού προφήτη». Το αντίθετο. Η αναβάθμιση της χώρας από τη S&P σε Β- με σταθερές προοπτικές  είναι το προανάκρουσμα για μια πορεία εξόδου από την κρίση. Eπίπονη και αντιφατική, αλλά πορεία εξόδου. 

Η ευρωπαϊκή ελίτ διέσωσε την Ελλάδα από τη χρεοκοπία, αλλά έχει και κάποιο σχέδιο κατά νου. Η Ελλάδα χρειάζεται σύγχρονο κράτος, διεύρυνση της παραγωγικής της βάσης, παραγωγή και αναδιανομή του πλούτου.  Μια χώρα 100^η στην παραγωγικότητα και 20^η στον πλούτο ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε να πάει μακριά. Και πολύ πήγε δηλαδή.

 Η πραγματικότητα των αριθμών

Από την έκθεση της ΑLPHA BANK:

 Μέχρι τέλους του 2014, η Ελλάδα θα έχει λάβει € 236,8 δισ. χρηματοδοτικής βοήθειας, εκ των οποίων τα € 197.6 δισ. από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και μετά την δόση των € 52,4 δισ., τα χρήματα που απομένουν να εισπραχθούν το 2013-2014 είναι μόλις € 35,8 δισ., η προσήλωση στην εφαρμογή του προγράμματος είναι η μόνη διέξοδος που εξασφαλίζει την περαιτέρω αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας και την πρόσβαση στις αγορές από το 2015 εφόσον έχει αποκατασταθεί πλήρως μέχρι τότε η αξιοπιστία των αποφάσεων οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα. 

Καλά τα νέα και από την ΕΚΤ:

Με την απόφαση της ΕΚΤ, οι ελληνικές τράπεζες που έχουν στην κατοχή τους περίπου 50 δισ. ευρώ τραπεζικών ομολόγων με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου μπορούν να πάρουν ανάσα ρευστότητας χρησιμοποιώντας τα εν λόγω ομόλογα για να χρηματοδοτηθούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με χαμηλότοκα δάνεια. Συγκεκριμένα, ενώ έως τώρα ήταν υποχρεωμένες να αντλούν ρευστότητα μέσω του ELA (Βοήθεια Ρευστότητας Εκτακτης Ανάγκης) με επιτόκιο 3%, τώρα μπορούν - για το συγκεκριμένο ποσό ομολόγων των 50 δισ. ευρώ με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου - να δανείζονται με επιτόκιο 0,75%.

Τα spreads έπεσαν κάτω από τις 1000 μονάδες για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια, ενώ οι τιμές των ελληνικών ομολόγων εκτινάχθηκαν για πρώτη φορά μετά το Μάρτιο.

Η ανακεφαλαίωση των τραπεζών θα προχωρήσει και θα συνοδευτεί από επαναφορά καταθέσεων στην Ελλάδα. Ξένες και εγχώριες επενδύσεις έρχονται και θα συνοδευτούν από ιδιωτικοποιήσεις κρατικών υπηρεσιών. Χρήματα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το ΕΣΠΑ θα πέσουν άμεσα στην αγορά και θα ενισχύσουν τη ρευστότητα. Ήδη το περιβάλλον της εσωτερικής υποτίμησης είναι ευνοϊκό για δουλειές. Χαμηλά μεροκάματα, λογικές πλέον αξίες γης, αν ανοίξουν, εκσυγχρονιστούν και γίνουν φθηνότερες οι μεταφορές, η Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια ιδιαίτερα ελκυστική χώρα για επενδύσεις σε συγκεκριμένους τομείς όπως είναι η ενέργεια, τα αγροτικά προϊόντα και ο τουρισμός.

Τα λιμάνια μας θα έχουν την τιμητική τους. Θα επωφεληθούν από το κοινοτικό εργαλείο «Λεωφόροι της θάλασσας» που αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος ανάπτυξης των Διευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών. Στόχος είναι η αναβάθμιση των λιμενικών υποδομών, η βελτίωση των συνδέσεων με τα άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια και η σύνδεσή τους με τα χερσαία δίκτυα. Ακολουθούν άμεσα το Ελληνικό, ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ.

Σήμερα προσβλέπουμε στην κατασκευή ενός νέου παραγωγικού δικτύου, στην αναθέρμανση του πρωτογενούς τομέα, στην εξαγωγική δραστηριότητα, στην τόνωση της μεταποίησης, στην αύξηση της κατανάλωσης προϊόντων εγχώριας παραγωγής και του περιορισμού των εισαγωγών. Στόχοι εφικτοί, αρκεί η κυβέρνηση να δώσει κίνητρα και να στηρίξει τις προσπάθειες των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που είναι η καρδιά της ντόπιας επιχειρηματικότητας.  

Η προοπτική της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου στρέφει τα μάτια του διεθνούς κεφαλαίου  προς τη χώρα μας. Όλα αυτά πρέπει να μας γεμίζουν αισιοδοξία.

Και πάλι οι αριθμοί:

Σημαντική είναι η αύξηση των εξαγωγών των γεωργικών προϊόντων κατά 11,9% το τελευταίο 9μηνο του 2012. Όπως προκύπτει από τον σχετικό Πίνακα, σημαντική αύξηση σημείωσαν στο  9μηνο΄12  κυρίως οι εξαγωγές: των φυσικών υφαντικών ινών (+173,3%) και ακατέργαστων ζωικών & φυτικών υλών(+28,7%), γεγονός που υποδηλώνει τις δυνατότητες που ακόμη κατέχει η ελληνική υφαντουργίας, τα γαλακτοκομικά προϊόντα (+13,3%),  τα φρούτα και λαχανικά (+11,3%),  τα έλαια &  λίπη και ελαιούχοι καρποί (+3,4%  και +20,0%),  ο καπνός και προϊόντα του (+25,0%),  τα δέρματα &  γούνες (+23,2%),  τα δημητριακά και παρασκευάσματα (+3,3%), τα ποτά (+1,1%),  η ζάχαρη &  μέλι (+1,9%),  οι ζωοτροφές (+7,0%),  ενώ σε σημαντικό επίπεδο διατηρούνται οι εξαγωγές ψαριών &  παρασκευασμάτων και προϊόντων διατροφής & παρασκευασμάτων τους.

Αλλά και οι εισαγωγές καταναλωτικών προϊόντων υποκαθίστανται σταδιακά από την εγχώρια παραγωγή, δείχνοντας ότι θα ανατραπεί το ελλειμματικό ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων μέσα στο 2013.

Η χώρα ανασαίνει ακόμα, σφίγγει τις γροθιές της στηρίζεται και πάει να σηκωθεί. Και θα σηκωθεί.

Η κυβερνητική πολιτική

Καθοριστική είναι η πολιτική βούληση της ευρωπαϊκής ένωσης να μας στηρίξει έμπρακτα με το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό πρόγραμμα της ιστορίας.

Καθοριστική  και η αποφασιστικότητα που επέδειξε η ελληνική τρικομματική κυβέρνηση να ακολουθήσει το πρόγραμμα προσαρμογής παρ’ όλες τις «εγγενείς δυσχέρειες». Θα μου πείτε αν ήθελε ας έκανε κι΄ αλλιώς. Αλλά έχουμε πρόσφατες και τις αστοχίες των προηγούμενων κυβερνήσεων για να συγκρίνουμε. Παρόλη τη δυσανεξία κυβερνητικών παραγόντων προς τις μεταρρυθμίσεις, κάποιες από αυτές θα προχωρήσουν όχι μόνο γιατί τις επιβάλλει η τρόικα αλλά και γιατί τις απαιτεί η πραγματικότητα. Και αυτή είναι τα άδεια ταμεία. Ήδη η οικονομική προσαρμογή δρομολογεί τον περιορισμό του κράτους, τη μείωση της γραφειοκρατίας και της σπατάλης.

Επιτέλους θα γίνουν αξιολογήσεις και μετατάξεις για τον εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης. Μόνο έτσι η χώρα  θα περάσει στα πλεονάσματα.

Εδώ ο ρόλος της τρόικα είναι καταλυτικός. Αν το πρόγραμμα δεν υλοποιείται επειδή γίνονται στραβές ώστε να εξυπηρετηθεί κάποιος «πελάτης», οι αποκλίσεις θα καλύπτονται από μισθούς και συντάξεις και ότι ήθελε προκύψει. Ή αλλιώς, αν θέλετε «κοινωνική πολιτική» και γαλαντομίες βγείτε και μαζέψτε φόρους, εντοπίστε και καθαρίστε το διεφθαρμένο προσωπικό των εφοριών, μειώστε τις επαφές εφοριακών και φορολογουμένων, προχωρήστε σε οργανωτικές αλλαγές, λέει το ΔΝΤ και έχει δίκιο.

Η κυβέρνηση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Είναι και τα δύο. Είναι καλή στο μέτρο που βρήκε ένα κώδικα επικοινωνίας με την τρόικα, πήρε τη δόση, εφαρμόζει το πρόγραμμα της δημοσιονομικής προσαρμογής και δεν υποκύπτει στις πολύ παράλογες απαιτήσεις των δανειστών αλλά και των συντεχνιών. Είναι όμως και κακή στο μέτρο που καθυστερεί τους φορολογικούς ελέγχους των επιχειρήσεων, που αφήνει έκθετους τους περισσότερους ανέργους, που διορίζει ως διευθυντές των ΔΕΚΟ αποτυχημένους πολιτευτές, που δεν προχωρά γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις ώστε να μειωθεί η σπατάλη και να εξοικονομηθούν χρήματα. Που δεν βρήκε ένα τρόπο να φορολογεί τους ελεύθερους επαγγελματίες χωρίς να εξοντώνει τους πιο αδύναμους από αυτούς. Που τριπλασίασε την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης γιατί δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή.

Καθοριστικότερη όμως όλων είναι η πλάτη που βάζουν οι γυναίκες και οι άνδρες αυτής της χώρας, οι αφανείς ήρωες, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα προκειμένου να εμπεδωθεί  ένα ήπιο πολιτικό κλίμα που θα μας σπρώξει προς την έξοδο από την κρίση. Πληρώνουν τους φόρους παντός είδους που άδικα και οριζόντια τους επιβλήθηκαν, αντιπαλεύουν την ακρίβεια που τα ανεξέλεγκτα καρτέλ και τα κλειστά επαγγέλματα επιβάλλουν, στέκονται αλληλέγγυοι προς τους αδύναμους, εργάζονται σκληρά όσοι έχουν δουλειά και προσπαθούν να είναι αισιόδοξοι. Αν η κυβέρνηση τολμήσει να προχωρήσει και στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα τότε θα έχουμε καταφέρει ένα αποφασιστικό χτύπημα στη φτώχια.

Η Έρευνα για τη φτώχια στην Ελλάδα που έκανε η Ομάδα Ανάλυσης Δημόσιας Πολιτικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου με συντονιστή το Μάνο Ματσαγγάνη είναι εύλογη:

«Τα αποτελέσματά μας επιβεβαιώνουν ότι οι δείκτες φτώχειας των ανέργων είναι πολύ υψηλότεροι από ό,τι στο γενικό πληθυσμό. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι το σύστημα κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα (αντίθετα από ό,τι συνέβη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες) δεν ανταποκρίθηκε στην αύξηση του αριθμού των ανέργων θέτοντας σε κίνηση συμπαγείς μηχανισμούς στήριξης   του εισοδήματος των οικογενειών τους  Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕλΣτατ ο αριθμός των ανέργων είχε ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο 200 χιλιάδες τον Αύγουστο 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ ο αριθμός όσων ελάμβαναν επίδομα ανεργίας τον ίδιο μήνα ήταν μόλις 200 χιλιάδες: με άλλα λόγια, σχεδόν 1στους 6 άνεργους (ποσοστό 16,8%). ι η θεαματική αύξηση του αριθμού των ανέργων, σε συνδυασμό με τα τραγικά κενά που παρουσιάζει το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας, κινδυνεύει να παρασύρει ολόκληρες οικογένειες στη φτώχεια. Κατά τη γνώμη μας, αυτό το

φαινόμενο – το οποίο δεν έχει γνωρίσει τη δημοσιότητα και την προσοχή που του αξίζει – ισοδυναμεί με το «νέο κοινωνικό ζήτημα» της εποχής μας. Η αντιμετώπιση του, στο σημερινό δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, θα απαιτήσει γενναία στροφή στην κοινωνική πολιτική που ακολουθείται τις τελευταίες δεκαετίες, προς την κατεύθυνση της ενδυνάμωσης του κοινωνικού διχτυού ασφαλείας.»

Στο πλαίσιο αυτό,  το νέο Φορολογικό Νομοσχέδιο περιέχει στοιχεία που μπορεί να το χαρακτηρίσουν ως το πρώτο σωστό βήμα προς μια πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση:

α) Εκλογικεύει το σύστημα φορολογίας των χαμηλόμισθων μισθωτών,  ιδιαίτερα εκείνων που αποκτούν εισόδημα από μισθούς ή συντάξεις έως € 20.000  ετησίως που ανέρχονταν το 2011  σε 3,2  εκατ.

 β)  Καταργεί μια μεγάλη σειρά φορολογικών απαλλαγών και εκπτώσεων φόρου που περέχονταν αδιαφανώς και ανεξαρτήτως ύψους εισοδήματος και ενισχύει τις οικογένειες με εξαρτημένα παιδιά με ικανοποιητικά επιδόματα. 

γ) Επιχειρεί την αύξηση των φορολογικών εσόδων από τους μη-μισθωτούς που έως τώρα συνέβαλαν ελάχιστα στα έσοδα του κράτους. 

δ)  Επιχειρεί την εκλογίκευση της φορολογίας εισοδήματος κεφαλαίου.  

ε)  Επιδιώκει την καθαρή αύξηση των εσόδων του κράτους κατά € 1,0  δις περίπου στα επόμενα δύο έτη,  όπως προβλέπεται από τις υποχρεώσεις της χώρας για περαιτέρω προώθηση της απολύτως αναγκαίας δημοσιονομικής προσαρμογής. 

Ωστόσο το νέο Φορολογικό Σύστημα δεν μας σώζει αν δεν αναμορφώσουμε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και δεν ολοκληρώσουμε τους ελέγχους των μεγάλων επιχειρήσεων, δεν μαζέψουμε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές. Χρειαζόμαστε άξιους, ικανούς και έντιμους ανθρώπους να αναλάβουν τη διεύθυνση των εφοριών και αυτοί υπάρχουν, εργάζονται ήδη στις εφορίες και συνήθως δεν είναι μέλη των κομματικών μηχανισμών. Με το να απομακρυνθούν οι της ΠΑΣΚΕ και να αναλάβουν οι της ΔΑΚΕ με μοναδικό κριτήριο την κομματική ένταξη και χωρίς αξιολόγηση, δεν κάνουμε τίποτα. Αντιθέτως φορτώνουμε τα βάρη μόνο στους μισθωτούς  και χάνουμε πολλά εκατομμύρια εσόδων. Ο πόλεμος κατά της διαφθοράς δεν είναι ηθικός είναι κύρια αναπτυξιακός.

Η αντίδραση της κοινωνίας

Απόλυτη παραφωνία στην όλη προσπάθεια, η συνδικαλιστική νομενκλατούρα του δημοσίου που αγωνίζεται να διατηρήσει προνόμια που χάθηκαν για πάντα και το μικρό της το μυαλό αδυνατεί να χωρέσει. Όλοι αυτοί δεν θέλουν να καταλάβουν ότι τα συμφέροντα του λαού είναι αντιστρόφως ανάλογα με τα δικά τους και ότι αργά ή γρήγορα θα συντριβούν. Ήδη  η cool αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων από την πλειοψηφία των ΔΥ και η καθολική περιφρόνηση των πολιτών προς τα «δίκαια αιτήματα» των παντός είδους επιδοματούχων τους οδηγεί σταδιακά προς το περιθώριο.

Ένα παράδειγμα μόνο. Στα σχολεία καλούν τους συναδέλφους τους να μην παίρνουν υπερωρίες ώστε να μην καλυφθούν τα κενά καθηγητών που υπάρχουν. Να μένουν δηλαδή τα παιδιά χωρίς δάσκαλο για να εκβιαστεί η κυβέρνηση και να διορίσει αναπληρωτές που δεν έχει όμως να τους πληρώσει. Μιλάμε για το τέλος του συνδικαλισμού.

Χρειάστηκε να χαθούν 3 περίπου χρόνια μέχρι να καταλάβουν οι Έλληνες ότι η αρρώστια της χώρας τους είναι προχωρημένη και πρέπει να ακολουθήσουν αυστηρή και ιδιαίτερα δραστική θεραπεία. ¨Ότι με την αγανάκτηση και τη βία δεν υπάρχει γιατρειά, το αντίθετο.  Η χώρα δεν μπορεί να αυτοκτονήσει. Επειδή ακριβώς είναι η Ελλάδα, μια ιδιαίτερη περίπτωση στην άκρη των Βαλκανίων, όχι μόνο με πλούσιο παρελθόν, αλλά και αξιόλογο παρόν και μέλλον. Με φυσικό πλούτο, στρατηγική γεωπολιτικά θέση, ισχυρό επιστημονικό δυναμικό, σημαντική γραμματεία, δημοκρατική παράδοση. Δεν θέλει να ζήσει ούτε καταστάσεις Αργεντινής, αλλά ούτε και Βαϊμάρης. Και οι δύο είναι μακριά της γεωγραφικά και ιστορικά.  

Η χώρα βρίθει αναλφάβητων πολιτικά πολιτών που συμπεριφέρονται ως πελάτες λόγω της μακροχρόνιας έκθεσης της Παιδείας της στην τοξικότητα του ΠαΣόκ.

Διαθέτει όμως και πολλούς νουνεχείς ανθρώπους που παρόλη την ανέχεια καταλαβαίνουν ότι η στείρα διαμαρτυρία πρέπει να τελειώνει και να δώσει τη θέση της στη δημιουργικότητα.

Σύμφωνα με το Στέλιο Ράμφο το συλλογικό μας ασυνείδητο, δηλαδή η κουλτούρα μας, μας κρατάει στο εσωτερικό μιας μοιραίας ανωριμότητας, ανακυκλώνοντας και οξύνοντας, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή, τον παιδισμό μας.  Φαίνεται όμως ότι το φάντασμα της πείνας, της ολικής  καταστροφής, μας αναγκάζει να μεγαλώσουμε κάπως βίαια, να ψάξουμε τα πατήματά μας στη σύγχρονη Ευρώπη και να ενσωματωθούμε πραγματικά σε αυτήν. Γιατί μέχρι τώρα απλά εισπράτταμε τις επιδοτήσεις της. 

Που είναι αλήθεια τα κινήματα των αγανακτισμένων και των «δεν πληρώνω»; Εξαφανίστηκαν μαζί με τις ελπίδες κάποιων ότι η Ελλάδα θα γίνει Αίγυπτος και το Σύνταγμα πλατεία Ταχρίρ. Απεναντίας, σήμερα μας φωτίζει το παράδειγμα του δήμαρχου Καμίνη. Πέρασε δυναμικά από τα λόγια στις πράξεις. Ανέκτησε την αγορά της Κυψέλης και την παραδίδει καινούργια στους δημότες. Ανέκτησε και τη βίλα Αμαλία για κάτι ανάλογο. Κάπως έτσι θα πρέπει να ανακτήσουν και οι πανεπιστημιακοί τις σχολές τους, να αποκαταστήσουν ένα γόνιμο, επιστημονικά και εκπαιδευτικά, περιβάλλον στα ΑΕΙ. Για να ωθήσουν την καινοτομία και την ανάπτυξη, μακριά από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του κράτους αλλά και της μπαχαλαοειδούς Αριστεράς . Η πολιτεία θα πρέπει να τους στηρίξει αντί να κάθεται και να παρακολουθεί τις καταστροφές.

Η αξιωματική αντιπολίτευση

Το κόμμα έκπληξη του 2013 θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζει να μελετήσει κανείς λεπτές αποχρώσεις της πολιτικής του για να καταλάβει τα αδιέξοδα στα οποία εμπλέκεται καθημερινά που μπορεί να είναι και γόνιμα. Από τη μια η Λενινιστική ιδεοληψία των στελεχών του και από την άλλη η φιλελεύθερη πραγματικότητα τον αναγκάζουν να πέφτει σε αντιφάσεις, οι οποίες ωστόσο έχουν ενδιαφέρον. Από τη μια πλευρά την καθαρά επικοινωνιακή, αριστερές αντιμνημονιακές κορώνες για να τρέφονται οι αγανακτισμένοι Πασόκοι που έχασαν την Αλεξάνδρεια και κάποιος πρέπει να τους την τάξει ξανά. Από την άλλη Sympathy for the devil για το ίδρυμα Λάτση, επαφές με το Δασκαλόπουλο, είσοδο στη διεθνή διπλωματία και η αποθέωση; η επίσκεψη στον σοσιαλφιλελεύθερο πραγματιστή Λούλα που εφάρμοσε το πρόγραμμα του ΔΝΤ, πολιτικές ανάπτυξης και αναδιανομής και είδε η Βραζιλία κάποια προκοπή.

Και όλα αυτά ενώ του παίρνουν την Αγορά της Κυψέλης και δεν βγάζει κιχ και καλά κάνει γιατί ένα θεσμικό κόμμα δεν μπορεί να κατέχει παράνομα δημόσια κτήρια. Για τη βίλα Αμαλία δεν το συζητώ, μάλλον το χάρηκαν. Ο Δένδιας καθαρίζει για πάρτι του και δεν θα χρειαστεί να γίνει κακός με παλιούς φίλους αν τα καταφέρει και πιάσει την κορυφή.

Βέβαια ένα κόμμα εξουσίας  δεν μπορεί να στηρίζει την πολιτική του στην καταγγελία του μνημονίου χάρις στο οποίο όμως εισπράττει το χρόνο καμιά δεκαπενταριά εκ. ευρώπουλα. Στην υιοθέτηση  όλων των συντεχνιακών αιτημάτων ακόμα και των υπαλλήλων της βουλής, στην υποστήριξη της βίας ως μεθόδου διεκδίκησης εργατικών αιτημάτων, αλλά και σε αμφισημίες στο δίλημμα Ευρώ ή δραχμή. Όλα αυτά μπορεί μέχρι χτες να του έφερναν ψήφους λόγω του σοκ της κρίσης, αλλά το αύριο θα είναι διαφορετικό. Ήδη στα πανεπιστήμια υπέστη πανωλεθρία, άσχετα αν κανείς δεν το φωνάζει.

Αν η πολιτική Τρόικα - Σαμαρά φέρει απτά αποτελέσματα και μειώσει την ανεργία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστεί να πει και κάτι πιο συγκεκριμένο που μάλλον δεν θα είναι αριστερό, αλλά φιλελεύθερο. Δεν είναι σίγουρο ότι θα υποκύψει στον κυβερνητισμό. Η βαθιά αριστερή ψυχή του είναι πάντα ζωντανή, οι φυλές του εύφλεκτες, η πανσπερμία απόψεων μπορεί να αποβεί αυτοκαταστροφική. Τον έχω ικανό την κρίσιμη στιγμή να μιλήσει για σοσιαλιστική επανάσταση και να σκολάσει ο γάμος.  

Αλλά υπάρχει μόρφωμα να απεγκλωβίσει και να  ενσωματώσει κεντρώους ψηφοφόρους που ενδεχομένως αναζητήσουν αυτό το συγκεκριμένο; Προς το παρόν όχι. Το απέναντι μαγαζί μάλλον ελπίζει σε μια πραγματιστική μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως και γι αυτό έστειλε το Μπίστη και το φόρουμ του για διακοπές. Έτσι ή αλλιώς το κόμμα έχει ενδιαφέρον όπως εξάλλου έδειξε και ο LLS, τον οποίο πρέπει να διαβάσετε.  

Ο ρόλος της Δημοκρατικής Αριστεράς

Σημαντικός όμως είναι και ο ρόλος της Δημοκρατικής Αριστεράς στη διαφαινόμενη πια σωτηρία της χώρας. Η ΔΗΜΑΡ ήταν εκεί που έπρεπε την κατάλληλη στιγμή διασώζοντας την τιμή της Αριστεράς στην πιο δύσκολη, για τον τόπο, μεταπολεμική συγκυρία. Στηρίζει και θα συνεχίσει να στηρίζει τη συγκυβέρνηση παγιώνοντας τη θέση της στο πολιτικό σκηνικό ως ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα συνεργασίας, με ιδέες, επεξεργασίες και προτάσεις. Είναι σαφές ότι έχει αδυναμίες, ότι της λείπουν τα πολλά και εξειδικευμένα πολιτικά στελέχη. Της λείπει και η τεχνογνωσία. Όμως προσπαθεί και συνεισφέρει σε ένα κόσμο που η τεχνοκρατική γνώση είναι δυσεύρετη.

 Θεωρώ μεγάλο λάθος  την εμπλοκή της στη νομή του κράτους. Μια αριστερή μεταρρυθμιστική δύναμη πρέπει να υποστηρίζει την αξιοκρατία όχι μόνο λόγω αλλά και έργω. Όχι μόνο για λόγους ηθικούς αλλά και πρακτικούς. Όταν, για παράδειγμα, ο ΕΛΓΑ ξαναγυρίσει με τη νέα «φωτισμένη» ηγεσία του στα ελλείμματα δεν φαντάζομαι να έχει κανείς εκ της συγκυβέρνησης το θράσος να διαμαρτυρηθεί. 

Το πρόβλημα που καλείται να λύσει σήμερα η ηγεσία της είναι η ευκρίνεια του πολιτικού στίγματος που το κόμμα εκπέμπει. Ο μεταρρυθμισμός δεν κουμπώνει ούτε με την υποστήριξη των συντεχνιών των δικαστών, ούτε με τη χλιαρή αντιμετώπιση της βίας στα πανεπιστήμια. Η συμμετοχή στη συγκυβέρνηση και η συμφωνία σε επώδυνα μέτρα δεν συνάδουν με το Παρών στη ψήφιση του 3^ου μνημόνιου. Οι επικλήσεις για την ανασύσταση της μεγάλης κεντροαριστεράς  δεν συμβαδίζουν με την άρνηση της συμμετοχής στο μόνιμο φόρουμ διαλόγου.

Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ διαβάζει δημοσκοπήσεις και αναλύσεις και βλέπει ότι το σώμα που την υποστήριξε στις εκλογές του Μαϊου δεν είναι πια εδώ. Οι παραδοσιακοί αριστεροί πολίτες φεύγουν, οι κεντροαριστεροί και  αριστεροί φιλελεύθεροι έρχονται. Ας τους υποδεχθεί με ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις. Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να πολιτευτεί ορθολογικά και η παράλληλη ανάκαμψη της χώρας ίσως προκαλέσουν στο άμεσο μέλλον μαζική δυσαρέσκεια  στους εν δυνάμει ψηφοφόρους του.

Ποιο κόμμα θα μπορέσει να τους απεγκλωβίσει και να τους προσεταιριστεί;

Η βλάβη του ΠαΣοκ είναι μάλλον ανήκεστος, η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ακόμα έτοιμη και η μεγάλη κεντροαριστερά πέθανε πριν γεννηθεί; Καλό είναι να καταλάβει η έλλογη αριστερά ότι εκ των πραγμάτων ένα μέρος του κόσμου της κεντροαριστεράς περιστρέφεται γύρω από το ΠαΣόκ.

Κατανοώ τη δυσανεξία προς τους ηγετικούς παράγοντες του κόμματος αυτού, αλλά δεν καταλαβαίνω  και την απώθηση ανεξάρτητων αλλά ανενεργών παραγόντων που περίμεναν το εγχείρημα για να αναλάβουν δράση. Συμφωνώ ότι με τους παράγοντες μόνο δεν γίνεται δουλειά, αλλά αν δεν υπάρξουν άλλες πρωτοβουλίες δεν βλέπω να δημιουργείται πολιτικό μόρφωμα ικανό  να αντιπαλέψει με αξιώσεις το ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός και αν η ΔΗΜΑΡ δεν θέλει να σταθεί απέναντι αλλά δίπλα.  

Γιατί, ποιος άλλος εκτός της ΔΗΜΑΡ μπορεί να στηρίξει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο άμεσο μέλλον; Το δίλημμα της ΔΗΜΑΡ είναι φανερό. Ή θα μείνει για πάντα ένα παραπλήρωμα κυβερνητικών συνεργασιών παντός τύπου ή θα αποτελέσει τη μαγιά για κάτι πολύ ευρύτερο. Δεν ξέρω αν τι θέλει. 

 Η σωτηρία είναι κοντά, η έξοδος από την κρίση έχει δρόμο

Η χρεοκοπία και η έξοδος από το ευρώ απομακρύνθηκαν μάλλον οριστικά. Η ανάκαμψη και η έξοδος από την κρίση θέλουν χρόνο, δεν γίνονται με μια απόφαση, με το πάτημα ενός κουμπιού. Είναι μια επίπονη διαδικασία που δοκιμάζει νοοτροπίες και πολιτικές. Προϋποθέτει εκσυγχρονισμό, εξυγίανση  και έλεγχο. Διαφανείς κανόνες, άνοιγμα των αγορών, συνεργασία του κράτους με την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα. Οι επενδύσεις προϋποθέτουν ανταγωνιστικότητα. Όταν η οικονομία θα πάρει μπροστά, η προσφορά και η ζήτηση θα επιβάλλουν και νέες συνθήκες στην αγορά εργασίας, τα μεροκάματα θ’ ανέβουν, η κατανάλωση θα διαμορφωθεί στα επίπεδα που θα καθορίζει η παραγωγή. Η οικονομία έχει τους δικούς της νόμους, απλά εμείς ζούσαμε τόσο χρόνια παράνομα με την ανοχή των εταίρων μας. 

Οι αλλαγές δεν έρχονται από τη μια μέρα στην άλλη. Το κράτος δεν στρίβει σαν ποδήλατο αλλά σαν υπερωκεάνιο, αργά αλλά σταθερά. Στο τέλος του 2013, θα έχει αποκατασταθεί η ρευστότητα στην εγχώρια αγορά, οι δουλειές θα αρχίσουν να ανοίγουν, η αισιοδοξία θα ανεβαίνει, το πολιτικό κλίμα θα είναι πολύ καλύτερο και η ανεργία θα έχει μειωθεί. Η ανάκαμψη της Ελλάδας θα δώσει ελπίδα και στους άλλους χειμαζόμενους λαούς της Νότιας Ευρώπης, θα σημάνει την αρχή μιας νέας εποχής.

Τι χρειαζόμαστε; Δουλειά, σκληρή δουλειά, διαφάνεια, αξιοκρατία, δημοκρατία, περιορισμό της βίας, συνεχείς και βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην αγορά, ικανούς και κυρίως έντιμους ανθρώπους στα κρίσιμα πόστα των δημόσιων υπηρεσιών και επιχειρήσεων,  συμφέρουσες και παραγωγικές ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα των επαγγελμάτων και των αγορών, φορολογική δικαιοσύνη, κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων, εγχώρια παραγωγή που θα μειώσει τις τιμές, ξένες και ντόπιες επενδύσεις που θα μειώσουν την ανεργία. Και όλα αυτά με σεβασμό στο περιβάλλον, στις περιοχές Νatura, στις παραλίες και τα δάση μας, γιατί αυτά είναι για μας όχι μόνο «πνεύμονες ζωής», αλλά και εθνικό κεφάλαιο, «καύσιμο» ανάπτυξης. Συνεπώς η επένδυση των Ορυχείων Χρυσού στη Χαλκιδική δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει στην κατεύθυνση αυτή. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Τον επόμενο χρόνο ελπίζουμε ότι θα προχωρήσουν όλα αυτά που το πολιτικό σύστημα δίστασε ή απέφυγε σκοπίμως να δρομολογήσει εγκαίρως.

Το κράτος και οι τράπεζες  έχουν καθήκον να διευκολύνουν το «επιχειρείν» με κάθε νόμιμο τρόπο. Και η βασική διευκόλυνση είναι να μη του φέρνουν ανυπέρβλητα γραφειοκρατικά εμπόδια και να το χρηματοδοτούν διαφανώς. Να ορίσουν καθαρούς όρους παιχνιδιού και να τους τηρήσουν. Η καθαριότητα όμως απαιτεί πάνω απ’ όλα καθαρούς ανθρώπους στα κρίσιμα πόστα. Πόσους τέτοιους έχουμε που θέλουν να παλέψουν με τα θηρία;

 Η «μαργαρίτα» σας ευχαριστεί για την υποστήριξη και σας εύχεται μια καλή διαβίωση και το 2013. Και μη ξεχνάτε ότι πάνω απ’ όλα πρέπει να είμαστε υγιείς.