Άσ' το, βρε Αλέκα


του Νίκου Μπίστη από το protagon
Η έφεση του ΚΚΕ προς τον πολιτικό ετεροχρονισμό είναι παροιμιώδης. Αποκήρυξε τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη το 1956 και τους αποκατέστησε πρόπερσι δόξη και τιμή. Την περίοδο της τυφλής αντιμνημονιακή οργής και απελπισίας, με εξαίρεση τους ναυτεργάτες και το φάσκιωμα της Ακρόπολης, ήταν πρότυπο συμπεριφοράς. Μακριά από την πλατεία Συντάγματος, όπου στην πάνω πλατεία συναθροίζονταν Χρυσαυγίτες και ψεκασμένοι  του Καμένου και στην κάτω αριστεροί αντισυστημικοί. Έκανε παραδίπλα  μόνο του τις πορείες του, ωραία και συντεταγμένα παίρνοντας εύσημα από την Αστυνομική Διεύθυνση. Στη ΓΑΔΑ μαζευόντουσαν οι αντιεξουσιαστές, και τα τρακτέρ δεν πλησίαζαν στον κόμβο  της Νίκαιας. Το ΚΚΕ δεν ήθελε να κυβερνήσει, δεν μπορούσε και να επαναστατήσει, βαρέθηκαν οι ψηφοφόροι του να περιμένουν τη μεγάλη ώρα και απέδρασαν μαζικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, το πολιτικό σκηνικό μπαίνει σε φάση παγίωσης.
Η κυβέρνηση αντέχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε ταβάνι και οι πιο νουνεχείς σπρώχνουν για στροφή  προς το κέντρο. Η σκέψη ότι όπως πάνε τα πράγματα ο κόσμος θα υποχρεωθεί να διαλέξει ανάμεσα στον Σαμαρά και τον Τσίπρα μπορεί να συγκινεί τον αγαπητό Άρη Δαβαράκη ,αλλά προξενεί ρίγος στους περισσότερους. Η άτσαλη, ατεκμηρίωτη και ανομολόγητη στροφή του Τσίπρα προς τη λογική άρχισε από το Βερολίνο, έκανε στάση στη Νέα Υόρκη και θα προσγειωθεί αναπόφευκτα και ανώμαλα στην Αθήνα. Μόνο που τα διόδια της προσαρμογής θα είναι πανάκριβα, διπλής κατεύθυνσης και εδώ δεν έχει «δεν πληρώνω».
Κατά την MRB, 4,5% των ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνονται προς τη Χρυσή Αυγή. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Η τυφλή αντισυστημική ψήφος -για αυτό είναι και τυφλή- δεν ξεχωρίζει το κόκκινο από το μαύρο. Όταν τρία χρόνια το παίζεις αντισύστημα, δεν μπορείς ξαφνικά να ανακαλύπτεις την κρυφή γοητεία των νοικοκυραίων. Κάπου εκεί θα σε «φορολογήσει» ο Λαφαζάνης, και όχι μόνο. Στην συνέντευξη -πρόβα προσαρμογής- στην Έλλη Στάη, σε ένα μόνο σημείο προσπάθησε να είναι σαφής ο Τσίπρας και άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ, μας είπε, δεν μπορεί και δεν θέλει να κυβερνήσει μόνος του ( μέχρι εδώ σωστά) θα κυβερνήσει με τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας (ποιες είναι αυτές δεν μας πληροφόρησε) και τις δυνάμεις της λαϊκής δεξιάς. Για μισό λεπτό, ποιες είναι αυτές; Μα ο Καμένος, ο Καπερνάρος, ο Δημαράς, ο Τερενς Κουίκ, η Ραχήλ και τα άλλα παιδιά. Σε ποιο νόμισμα θα γίνει η προγραμματική συμφωνία; Στο δολάριο ή στο εθνικό μας νόμισμα που είναι το ευρώ το οποίο έγινε πάλι φετίχ; Θα συμφωνήσουν στην ΑΟΖ που κατά τον Καμένο πρέπει να ανακηρυχτεί εδώ και τώρα; Βράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σάστισαν και όσοι νόμιζαν ότι θα κάνει λίγο δεξιά ο Τσίπρας, θα κάνουν λίγο αριστερά αυτοί, και να η καινούργια κεντροαριστερά. Αμ, δεν πάει έτσι. Θα πρέπει να μου αναγνωρίσετε (ακόμα και όσοι με «στολίζατε» στα σχόλιά σας, πράγμα που είμαι βέβαιος ότι καμία επιβεβαίωση δεν θα σας εμποδίσει να το συνεχίσετε) ότι από αυτή τη στήλη έχω εδώ και έναν χρόνο προβλέψει τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Εξελίξεις που πλέον δεν κρύβονται.
Μέσα σε αυτή την αναμπουμπούλα, το ΚΚΕ αποφασίζει να κάνει τώρα ό,τι δεν έκανε πριν από τρία χρόνια, να σηκώσει την παντιέρα της απείθειας. Την ώρα που η κοινωνία από τη φάση της οργής και απελπισίας περνάει στη φάση της ψυχραιμίας, το ΚΚΕ ανεβάζει το ριμέικ της προηγούμενης σεζόν.  Τα πολεμικά ανακοινωθέντα που έχει εκδώσει τις τελευταίες ημέρες η Αλέκα, αν τα είχε πει ο Τσίπρας θα είχαμε καθημερινά δέκα ανακοινώσεις των γραφείων Τύπου της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και άφθονο «αίμα» στα κανάλια. Δυστυχώς, για το ΚΚΕ κανείς δεν το παίρνει τοις μετρητοίς. Ένα γερασμένο κόμμα που το παίζει φρικιό αντιμετωπίζεται με κατανόηση. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι πίσω από τα μεγάλα λόγια κρύβεται μια πολύ μικρή φιλοδοξία: να επαναπατρίσουν ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και να σου η Αλέκα στη ΓΑΔΑ και ο Μπούτας στον κόμβο της Νίκαιας. Εκεί που παρέα με τον γαλάζιο συνδικαλιστή Κοκκινούλη ( που μετά έφτιαξε Mall ενώ η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λάρισας στην οποία προέδρευε χρωστάει 85.000.000 ευρώ) και με το πολύ "προοδευτικό" αίτημα «Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», έγραψαν σελίδας δόξης αγωνιζόμενοι κατά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ κόβοντας την Ελλάδα στη μέση. Εκεί που ο κ. Χατζηγάκης της ΝΔ ανέβηκε ηρωικά στο τρακτέρ και όταν έγινε υπουργός έδωσε παράνομα αποζημιώσεις, με αποτέλεσμα να φάει η χώρα ένα ξεγυρισμένο πρόστιμο. Εκεί όπου, για να μην ξεχνιόμαστε, σφυρηλατήθηκε η συμμαχία ΚΚΕ-ΝΔ για τη Νομαρχία και τον Δήμο Καρδίτσας.
Με αυτά και με τούτα οδηγήθηκαν οι εργαζόμενοι στο μετρό σε ήττα και προς τα εκεί οδεύουν και οι βαμβακοπαραγωγοί (όχι γενικά οι αγρότες όπως λένε τα κανάλια) της Θεσσαλίας. Παράπλευρο αλλά σημαντικό αποτέλεσμα είναι ότι δυναμώνουν μέσα στη ΝΔ αντιλήψεις που απαιτούν, πέραν της αναγκαίας αποφασιστικότητας, επίδειξη πυγμής. Και εδώ πρέπει να μπει φρένο. Η δημοκρατία είναι άσκηση μέτρου και το μόνο που καταφέρνουν όσοι στην παραδοσιακή αριστερά βλέπουν παντού σπίθες εξέγερσης είναι να συντηρητικοποιούν ευρύτατα λαϊκά στρώματα και να ενισχύουν την αντίληψη για «περισσότερο νόμο και τάξη».
Το ότι το ΚΚΕ θα έχει περιορισμένα αποτελέσματα με τη νέα γραμμή του δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις. Ανέφερα ήδη μια στο κεφάλαιο «νόμος και τάξη». Η άλλη είναι ότι θα υπάρξει έμμεση αλλά καθοριστική επέμβαση στην εσωτερική σύγκρουση που μαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να οικοδομήσει ένα πιο μετριοπαθές προφίλ θα πιέζεται από το ΚΚΕ και από την εσωτερική του αντιπολίτευση. Θα σέρνεται σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς το ΠΑΜΕ, προς τον Μπούτα και πάει λέγοντας. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία ώσμωσης θα ενισχύονται οι φωνές που επιδιώκουν διαμόρφωση πολιτικής συμμαχίας με το ΚΚΕ, ενώ τα άγαρμπα ανοίγματα του Τσίπρα θα συναντούν ανυπέρβλητες δυσκολίες.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, είναι ηλίου φαεινότερο το τι πρέπει να κάνουν οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας. Να σταματήσουν να ατενίζουν με αμηχανία, σκεπτικισμό ή και ικανοποίηση τα μονοψήφια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, να ανασκουμπωθούν και να διαμορφώσουν έναν ευρύ μεταρρυθμιστικό τρίτο πόλο, στον οποίο να συγκεντρωθούν και όλες οι διάσπαρτες ομάδες, κινήσεις και όλα τα πρόσωπα που θέλουν να συμβάλλουν σε αυτήν την προσπάθεια. Αν μείνουμε με δύο πόλους, τον Σαμαρά και τον Τσίπρα, το αποτέλεσμα είναι προδιαγραμμένο. Μόνο ο τρίτος πόλος θα ανατρέψει αυτή την κατάσταση. Και θα την ανατρέψει άμα τη εμφανίσει γιατί ο κόσμος περιμένει. Δυστυχώς αργούμε απελπιστικά.

Σχόλια

  1. "Η σκέψη ότι όπως πάνε τα πράγματα ο κόσμος θα υποχρεωθεί να διαλέξει ανάμεσα στον Σαμαρά και τον Τσίπρα ... προκαλεί ρίγος"

    Ωραίος, σπάνια ακούς από στέλεχος ΔΗΜΑΡ (έστω και πλαγίως) ότι ο Σαμαράς είναι ... άκρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 'Ακρο στα πλαίσια του συνταγματικού τόξου φαντάζομαι. Κεντροδεξιά είναι που αν αποκτούσε φιλελεύθερα χαρακτηριστικά θα ήταν ένας ωφέλιμος παίκτης στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Αλλά η χλιμιτζουριά της ελληνικής δεξιάς είναι τόσο επαρχιώτικη που σε κάνει να κλαις. Ως εκ τούτου δύσκολα μπορούμε να πάμε μακρυά με αυτή τη ΝΔ. Δεν βλέπω όμως άλλον παίκτη στον πάγκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Kostas Ramantas:

    Απορία: Με ποια έννοια μπορεί να θεωρηθεί άκρο ο Σαμαράς;

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλίκη,

    Η πολιτική του προάγει το ρατσισμό, δίνει κάλυψη σε φασιστικές πρακτικές στην αστυνομία (βασανισμοί κρατουμένων κλπ), δείχνει ανοχή στη ΧΑ επιτρέποντας μέχρι και σε αστυνομικούς να είναι μέλη (πιθανότατα κάποιοι συμμετέχουν και σε "επιχειρήσεις"), χρησιμοποιεί εξωθεσμικές μεθόδους για να χτυπήσει την αντιπολίτευση (εμφυλιοπολεμική ρητορική, μονταρισμένα βίντεο).

    Όλα αυτά είναι ακραία, ακόμα και για τα δεδομένα της Ελλάδας που ουδέποτε την έλεγες υπόδειγμα κράτους δικαίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Kostas Ramantas: Τον ρατσισμό/φασισμό δεν τον γέννησε η πολιτική Σαμαρά. Εκφράζει ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας, που αντιπροσωπεύεται με αξιώσεις πλέον -δυστυχώς- στη Βουλή.

    Τα υπόλοιπα που αναφέρεις -κράτος δικαίου κλπ- είναι αποτέλεσμα της αντίληψης που έχει για τους θεσμούς το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας -και τους θεσμούς της Πολιτείας μέλη της κοινωνίας μας τους υπηρετούν. Η έλλειψη σεβασμού απέναντι στους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, ή και η συγκεχυμένη αντίληψη για το τι συνιστά δημοκρατία έχουν ως συνέπεια να έχουμε Πολιτεία που λειτουργεί θεσμικά σε πολύ χαμηλό επίπεδο (σε όλους τους χώρους και τους τομείς).
    Αυτό δεν αλλάζει από καμμιά κυβέρνηση βάσει διαταγμάτων, απαιτεί σταδιακή πολιτική/δημοκρατική ωρίμανση -δεν αισιοδοξώ ιδιαίτερα.

    Εδώ δεν έχουμε κατά βάθος συμφωνήσει ως προς τη φύση του πολιτεύματός μας. Η ρητορική και οι πρακτικές της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπαινοβγαίνουν κάθε τόσο στους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ή κινούνται στα όριά τους.

    Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, στο Κοινοβούλιο της οποίας εκπροσωπείται αμιγώς ναζιστικό καθώς και αμιγώς σταλινικό κόμμα.

    Ο Σαμαράς είναι, λοιπόν, το άκρο; Αν ανομάζουμε τους πάντες και τα πάντα άκρα, στο τέλος οι λέξεις θα χάσουν το νόημά τους.

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λέων αγόρι μου, επίτρεψέ μου δυο - τρία σχόλια.
    Γενικά ο Μπίστης σωστά τα λέει - κάθε φορά. Όμως μην αφήνεις "σεντόνια". Για να διαβαστεί ένα κείμενο το πολύ να είναι 250 λέξεις, άντε 300. Όχι παραπάνω.
    Το σοβαρό όμως: Όταν οι Τσιπραίοι με τη σειρά τους "την γυρίσουν" α-λα Σαμαρά οι μόνοι που θα ωφεληθούν είναι τα φασισταριά.
    Μπάμπης
    ΥΓ. Είδα τον τίτλο και προς στιγμή χάρηκα. Παίξε μας όμως και το ανεπανάληπτο "those were the days my friend".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπάμπη: Στο αφιέρωσα, είναι της γενιάς μας. Ο Μπίστης έχει μια τάση στα σεντόνια, είναι αλήθεια. Το γύρισμα του Τσίπρα θα βοηθήσει στην αλλαγή του συνολικού κλίματος. Αν υποχωρήσει η βία και ο καταγγελτισμός τα φασισταριά, νομίζω θα απομονωθούν. Στη χώρα μας πολλά πράγματα τρέχουν σα μόδα. Θα δούμε.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία