Κουλάρισε ρε μάνα, μια χαρά τα πάω

 του Λεωνίδα Καστανά

Βλέπει η κυβέρνηση την αποτυχημένη «γενική απεργία» των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και παίρνει τα πάνω της. Ανοχή, σου λέει. Και δίνει ένα κάποιο τράτο στα υπηρεσιακά συμβούλια μέχρι να συνεδριάσουν για να αποφασίσουν, πάντα σύννομα, αν θα κόψουν το μισθό στις έγκλειστες Ικατζούδες που παντελόνιασαν κάτι εκατομμύρια, «αχρεωστήτως».

Βλέπει τους κουρασμένους κομματικούς στρατούς να σέρνουν τα βήματά τους στη Πανεπιστημίου, ψιθυρίζοντας  κάτι μπαγιάτικα συνθήματα, και σου λέει, τους έχω. Και χαλαρώνει και δίνει στον εαυτό της αβάτζιο κάνα εννιάμηνο ακόμα μέχρι να αποφασίσει το Συμβούλιο Επικρατείας αν η επένδυση 45 μυρίων με τις πολυτελείς κατοικίες στη Σάμο είναι σύννομη και πρέπει να ξεκινήσει.

Το ενάμιση όμως εκατομμύριο άνεργοι, που αυξάνεται γεωμετρικώς, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι που τους έκοψαν το επίδομα και έχουν αγανακτήσει. Μπορεί να τη βγάζουν με κάτι δανεικά, κάτι συντάξεις του παππού, κάτι αποταμιεύσεις, αλλά κάποια στιγμή αυτά θα τελειώσουν. Και τότε τι θα γίνει; Τότε θάναι αυτοί που θα βγουν στο δρόμο και θάχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους. Και τότε που σε πονεί και που σε σφάζει.

Γιατί ένα χρόνο τώρα περιμένουν τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα fast track, το «Ελληνικό», αλλά δεν βλέπουν τίποτα. Περιμένουν τις τράπεζες να σπρώξουν το χρήμα στην αγορά, να ξαναστηθούν οι δουλίτσες των 5-10 εργαζομένων αλλά πήγε Μάρτης 2013 και λέγανε κάτι για Δεκέμβρη 2012. Και η χώρα βυθίζεται στη λεγόμενη ύφεση. Τα δημόσια έσοδα βουτάνε, τα ασφαλιστικά ταμεία τα φτύνουν, γιατί ο κόσμος βγαίνει στη σύνταξη μπας και επιβιώσει. Και η κυβέρνηση  συζητάει αν και πως θα κάνει τη διοικητική μεταρρύθμιση και δεν αρέσει στη ΝΔ ο Μανιτάκης και θέλει να απαλλαγεί από αυτόν.

Η χρεοκοπία μπορεί να αποσοβήθηκε με τη συνδρομή των εταίρων, αλλά άμα ο οργανισμός θέλει να πεθάνει θα τα καταφέρει, ότι και να κάνουν οι γιατροί. Όταν σε μια χώρα που λιμοκτονεί, δέκα νοματαίοι μπορούν να παγώνουν μέσω ΣτΕ επενδύσεις εκατομμυρίων στη Χερσόνησο της Κασσιώπης, προφανώς και δεν υπάρχει γιατρειά. 

Γιατί ακόμα και αν το πνεύμα είναι πρόθυμο, η σαρξ είναι ασθενής. Οι επιθέσεις στο Στουρνάρα από μέσα και απέξω, (κυρίως από μέσα) είναι η προετοιμασία για τη μάχη μέχρις εσχάτων που θα δοθεί στις «σκληρές» αποκρατικοποιήσεις. Στα λεγόμενα Δίκτυα που πρέπει να μείνουν υπό κρατικό έλεγχο για να καταρρεύσουν μαζί με τη χώρα και τους πολίτες της. Γιατί είναι φωλίτσες μεγάλων πελατών που κρατούν όμηρους τους εργαζόμενους και τους εθίζουν στη λούφα και την παραλλαγή για να εισπράττουν ψήφους και να κάνουν τις δικές τους δουλειές. Και πληρώνει φόρους ο μισθωτός και ο μικροιδιοκτήτης και όταν δεν φτάνουν τα έσοδα πληρώνει και χαράτσια και αν δεν φτάνουν κι αυτά  έχει κι άλλα. Μέχρι να μηδενιστούν τα εισοδήματα των εργαζομένων έχουμε περιθώριο. Αρκεί να μη χαλάσει τίποτα από το δημόσιο, αρκεί να μπορούν οι συμμορίες να κάνουν το τζίρο τους. Πεσμένο λόγω κρίσης, αλλά να τον κάνουν.

Αλλά και να πωληθούν τα Δίκτυα, σε ποιους και πόσο; Μήπως θα πάνε σε μεγάλους παίκτες που θα τα αξιοποιήσουν, θα τα αναπτύξουν, θα φτιάξουν νέες θέσεις εργασίας θα δώσουν δουλειά στον κόσμο και έσοδα στο κράτος; Ή μήπως θα πάνε για ένα κομμάτι ψωμί σε τίποτα μικρομεσαία λαμόγια που θα τα ρίξουν έξω, αφού κάνουν πρώτα τη μπάζα τους; Γιατί είδαμε και τη σύμβαση με τα μεταλλεία της  Χαλκιδικής που έκαναν οι «εκσυγχρονιστές» του 2003.

Και ποιους έχει απέναντι η κυβέρνηση να την αντιπολιτεύονται και να της προτείνουν άλλες λύσεις; Μήπως έχει αυτούς που «θέλουν» τις επενδύσεις για την πραγματοποίηση των οποίων πρέπει πρώτα να ρωτηθούν οι τοπικοί παράγοντες, οι οικολογικές οργανώσεις, το ΤΕΕ, τα πανεπιστήμια, οι επιστημονικοί φορείς και ο παπάς της ενορίας; Μήπως στο πρόβλημα των εσόδων έχει απέναντι κάποιους που προτείνουν να φορολογηθούν με χαράτσι των 20.000 ευρώ οι 200.000 πλούσιοι του τόπου; Και αυτοί οι πλούσιοι είναι όσοι έχουν οικογενειακό εισόδημα 50.000 ευρώ; Αλλά για να έχουν τόσο δηλωμένο εισόδημα σημαίνει ότι φορολογούνται. Να πληρώσουν δηλαδή καπέλο όσοι ήδη πληρώνουν τα νόμιμα; Και με τους άλλους τους χιλιάδες που βγάζουν 100 και δηλώνουν 1 τι θα γίνει; Και τα λένε αυτά καθηγητές οικονομίας; Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν γράμματα στα Πανεπιστήμια;

Και μιας και τόφερε η κουβέντα για τα Πανεπιστήμια. Πασχίζει λέει ο υπουργός να μαζέψει το χάος των 520 πανεπιστημιακών τμημάτων και έχει ως «συμβούλους» μητροπολίτες, πρυτάνεις, δημάρχους και  κομματάρχες. Και ράβει και ξηλώνει και ενώνει μηχανικούς με οικονομολόγους και πληροφορικάριους με διοικητικούς και έχει χαθεί η μπάλα, για να μην χαθούν τα συμφέροντα των πιο ισχυρών. Παίζει σκληρή άμυνα η Λαμία και χάνει το ΤΕΙ ο Λεβαδειακός. Μα γίνεται έτσι;

Κάνε άνθρωπε μια έρευνα αγοράς, δες τι σου στοιχίζει ο κάθε φοιτητής,  σχεδίασε στοιχειωδώς τι επιστημονικό δυναμικό χρειάζεσαι για τα επόμενα 20 χρόνια και πράξε αναλόγως. Μείωσε τον αριθμό των εισακτέων, επανέφερε τη βάση του 10 και άσε την ίδια τη ζωή να οδηγήσει τα πράγματα.

Να δεις για πότε κλείνει το κακό ή το άχρηστο μαγαζί από μόνο του. Και δεν θα μπορεί να σου πει κανείς και τίποτα. Λυπούμαι πολύ αλλά εφέτος στο «πανεπιστημιακό σας ίδρυμα, «Ανωτάτη Νυχοκοπτική Κάτω Παναγιάς» δεν μπήκε κανείς. Κλείσατε λόγω ελλείψεως πελατών. Και άσε τους άλλους να φωνάζουν για «επιστημονικά κριτήρια», για επενδύσεις σε καφετέριες και γκαρσονιέρες και άλλα τέτοια τελείως αναπτυξιακά και σωτήρια. Δύσκολοι καιροί, δύσκολες αποφάσεις. Αλλιώς πάπαλα.

Μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι κάποιοι δεν θέλουν να ανοίξει η οικονομία και να γίνουν επενδύσεις; Και όμως είναι πολλοί αυτοί που δεν θέλουν. Το παλιό σχεδιάκι εξόδου από το Ευρώ και επιστροφής στην «Αλβανία» των ονείρων μας δεν έχει φύγει από κάποια τραπέζια. Ο  Grillo στην Ιταλία με κάτι τέτοια μαζεύει χαλαρά διψήφιο νούμερο. Γιατί όχι και εδώ. Απλώς κανείς δεν το τόλμησε ακόμα. Και από Grillo, στην Ελλάδα να φάνε και οι κότες.

Εντάξει υπάρχει η ιδεόληπτη Αριστερά. Αυτή που ακούει επενδύσεις, σκέφτεται κέρδη και βγάζει σπυράκια. Για την Αριστερά του κιτς προέχει «η οικονομία των αναγκών και όχι των κερδών». Και αυτή πραγματώνεται όχι με δουλειές αλλά με δανεικά και αγύριστα, με κατανάλωση και εισαγόμενα. Γιατί ο λαός έχει ανάγκες.  Φωνάζει για το μνημόνιο και απαιτεί κούρεμα. Δηλαδή, χαρίστε μας τα χρέη, χαλαρώστε  τους όρους και δώστε μας κι άλλα δανεικά να τη βγάζουμε όπως πριν. Και γουστάρει ο κόσμος τα παραμύθια και τρέχει και ψηφίζει κάτι αγράμματους μεσήλικες για να το νανουρίζουν με «μεταβατικές κυβερνήσεις», επανάσταση στους δρόμους και γλυκά ματάκια στην τρομοκρατία.

Αλλά δυστυχώς υπάρχουν και οι άλλοι οι δεξιοί και οι κεντρώοι που προκειμένου να κρατήσουν αυτοί τη μάνα που μοιράζει το χαρτί βάζουν χίλια δυο εμπόδια στην υγιή ανάπτυξη. Και θέλουν να μας πείσουν ότι με τους Τσάκες και τις αποικιακές συμβάσεις θα βγούμε από την κρίση. Και σχεδιάζουν αναπτυξιακό νόμο επί χάρτου και βάζουν ένα συνταξιούχο νεφρολόγο να παρακολουθεί το ΕΣΠΑ γιατί έχει νεφρική ανεπάρκεια. Και την ίδια στιγμή όλα τα νησιά και νησάκια και βραχονησίδες είναι χαρακτηρισμένα ως δασικές περιοχές, ακριβώς για να πρέπει ο επενδυτής να «διαπραγματευτεί» με τα κοράκια τον αποχαρακτηρισμό τους. Και ποιος μιλάει κορακίστικά; Προφανώς κάποιο άλλο κοράκι εγχώριο ή αλλοδαπό.

Φίλη προσπαθούσε, πότε με το καλό και πότε με το άγριο να βάλει το γιο της, μαθητή Λυκείου, να διαβάσει. «Κουλάρισε μάνα θα δεις τους βαθμούς μου, μια χαρά τα πάω» της απαντούσε εκείνος. Σε αυτούς τους βαθμούς ήλπιζε και εκείνη. Αφού το παιδί δεν ανοίγει βιβλίο οι βαθμοί λογικά θα είναι χάλια και έτσι θα έχει αποδείξεις ώστε να επιβάλει σκληρότερα μέτρα. Αμ δε. Παίρνει τον έλεγχο προόδου και ζαλίζεται, όλα πάνω από 17. Μα πως γίνεται αναρωτιέται; Αφού….. Μήπως το παιδί μου είναι φαινόμενο;

Κάνει όμως το λάθος να ρωτήσει τις επιδόσεις του στα διαγωνίσματα του τετραμήνου. Στα μαθηματικά έγραψε 8 και 9 αλλά στον έλεγχο είχε 17. Στη Φυσική έγραψε 12, αλλά στον έλεγχο είχε 18, κοκ. Και τότε τρελαίνεται και ξεσπάει. Μα πως γίνεται ρε δάσκαλοι; Αγωνίζομαι να βάλω το παιδί μου να διαβάσει και σεις το φορτώνεται αδίκως με «Άριστα» για να του επιβραβεύσετε την οκνηρία; Πως θα του κλείσω εγώ τώρα το Internet και πως θα τον μαζέψω στο σπίτι; Πως θα τον βάλω να δουλέψει; Γιατί μου καταστρέφετε το παιδί;

Δεν χρειάζεται να δουλέψει κανείς, μάνα. Αρκεί να φτιάχνουμε νομοθετικά πλαίσια και να διενεργούμε ελέγχους προόδου. Μουσαντένιους, όπως αυτός του γιου σου. Και όλα θα φτιάξουν. Κουλάρισε.