Ο Έλληνας Μπέπε Γκρίλο θα είναι πολύ πιο πρωτόγονος και τρομακτικός από τον Ιταλό

Αλήθειες που αγαπάμε να κρύβουμε, αναδεικνύοντας μόνο τις πλαστές αντιθέσεις. ( leo)

του Φώτη Γεωργελέ  από Athens Voice

Είναι κάποιοι που λένε ότι η Ελλάδα είναι μια φτωχή, δυστυχισμένη χώρα. Δεν είναι αλήθεια. Απλώς από 24η πιο πλούσια χώρα του κόσμου πήγε 35η. Λένε ακόμα ότι ο ελληνικός λαός πεινάει. Ακόμα και σήμερα μετά από τόσα χρόνια ύφεσης, το κατά κεφαλήν εισόδημα της γειτονικής Τουρκίας είναι στο 40% του ελληνικού. Δεν έχω ακούσει κανέναν στον κόσμο να μιλάει για «ανθρωπιστική καταστροφή» και «κοινωνική γενοκτονία» στην Τουρκία. Γιατί τα λένε αυτά τα πράγματα; Ίσως γιατί αυτοί που τα λένε δεν πεινάνε.

Ακούγεται αντιφατικό, αλλά δεν είναι. Η γενίκευση ο «λαός πεινάει» αποκρύπτει την αλήθεια. Ότι κάποιοι πραγματικά είναι σε δύσκολη θέση, είναι άνεργοι, τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, με το εισόδημά τους συνεχώς να μειώνεται, ενώ κάποιοι άλλοι καταφέρνουν να διασώζουν τα προνόμιά τους κρυμμένοι πίσω από το «λαό». Λες και δεν υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι της ιστορίας, αλλά όλοι μαζί είμαστε, όλοι το ίδιο, απλώς κάποιοι άλλοι, οι «ξένοι», οι «δανειστές», μας φταίνε για όλα.

Στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης, το πολιτικό παιχνίδι είναι λίγο πολύ φανερό. Κοινωνικά στρώματα, επαγγελματικές ομάδες, λόμπι συμφερόντων μάχονται διαρκώς για εξουσία και διανομή υπέρ τους του πλούτου. Στις υπανάπτυκτες χώρες, στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, το ίδιο ακριβώς γίνεται. Μόνο που εκεί γίνεται καλυμμένα. Γι’ αυτό και τα κόμματά τους έχουν ονόματα όπως Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας, αδελφοί Μουσουλμάνοι, και κάνουν «τζιχάντ». Οι πολιτικοί αγώνες και οι οικονομικές μάχες μεταμφιέζονται σε ιερούς πολέμους εναντίον των «απίστων», των «δυτικών», των «ξένων».

Αυτά τα χρόνια η κυρίαρχη ρητορική του χρεοκοπημένου συστήματος προσπάθησε να επιβάλει στην κοινωνία μια ατμόσφαιρα υπανάπτυκτης δημοκρατίας. Για να κρύψει την προσπάθειά του να διασώσει ό,τι μπορεί από το καταρρέον σύστημα των πελατειακών σχέσεων και του παρασιτισμού, μεταφέροντας τα βάρη στα ασθενέστερα στρώματα.

Την ώρα που όλοι ασχολούνται με τρόικες, μνημόνια και δόσεις, στα μικρά γράμματα των ειδήσεων περνάνε πληροφορίες με τις οποίες κανείς δεν ασχολείται, κανένα κόμμα δεν βγάζει ούτε μια ανακοίνωση. Οι διωκτικές αρχές αποκαλύπτουν ότι το 2010, με το σύστημα των εικονικών τιμολογίων, 37.000 αγρότες εισέπραξαν από το κράτος 244 εκ. επιστροφή ΦΠΑ. Εισέπραξαν, δηλαδή, περισσότερα από τους υπόλοιπους 250.000 αγρότες που πήραν επιδοτήσεις. Γιατί τους έπιασαν τώρα; Γιατί τώρα έγινε πρώτη φορά ψηφιακή αποτύπωση αγροτεμαχίων.

Χρόνια τώρα η ευρωπαϊκή κοινότητα κατηγορεί την Ελλάδα γιατί δεν εφαρμόζει το σύστημα διαχειριστικού ελέγχου που με λογισμικό από δορυφορικές εικόνες δείχνει τα αγροτεμάχια. Έτσι, όμως, παίρναμε κάθε χρόνο τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις στην Ευρώπη. Γιατί το έκαναν αυτό οι άνθρωποι; Γιατί μπορούσαν. Γιατί έτσι ήταν στημένο το σύστημα. Να μη δηλώνουν τα κτήματα στο Ε9, να μην εκδίδουν τιμολόγια, να υπερτιμολογούν οι έμποροι, να μη λειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, να πλουτίζουν πολλοί άνθρωποι, να πληρώνουν οι καταναλωτές ακριβότερα και η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιδοτεί.

Τώρα κάποιοι αγρότες κλείνουν πάλι τους δρόμους. Γιατί αυτοί οι καλοί άνθρωποι δεν έκαναν κινητοποιήσεις για το πού πηγαίνουν οι επιδοτήσεις αντί να ζητάνε περισσότερες; Τώρα η κυβέρνηση για να σταματήσουν ανεβάζει την έκτακτη ενίσχυσή τους από τα 130 στα 160 εκ. και δεν είναι ευχαριστημένοι. Λέει κάτι ακόμα η κυβέρνηση, ότι τα 30 εκ. που προσθέτει δεν είναι λίγα, είναι το 1/10 των τελευταίων μειώσεων που έγιναν στις συντάξεις. Είναι χρήσιμο να αρχίσουμε να μετράμε. Τα 244 εκ., δηλαδή, πόσο είναι σε κομμένες συντάξεις;

Τις ίδιες μέρες, το Ελεγκτικό Συνέδριο του κράτους με απόφασή του θεώρησε μη νόμιμες πληρωμές του Δημοσίου, κυρίως των δήμων, ύψους 350 εκ. Προσέξτε, δεν μιλάει για τις πληρωμές συνολικά, ούτε για πληρωμές που θα έπρεπε να θεωρηθούν σπατάλη σε μια χώρα σε κρίση. 350 εκ. είναι μόνο η καταφανής και ασύστολη λεηλασία. Όπως οι 160.000 για επίπλωση γραφείου, οι 23.000 για κοπή βασιλόπιτας, τα πούρα ως επαγγελματικά δώρα, οι πλασματικές υπερωρίες, οι υπερωρίες ακόμα και σε συνταξιοδοτηθέντες υπαλλήλους, οι παράνομες προσλήψεις και η κατάτμηση των έργων ώστε να μην περνάνε από διαγωνισμό. Πριν ένα μήνα, όμως, οι υπάλληλοι της αυτοδιοίκησης έκαναν απεργίες για να μη μειωθεί η ετήσια κρατική επιχορήγηση στους δήμους. Γιατί έκαναν απεργία αυτοί οι καλοί άνθρωποι; Για να μη λείψουν τα 350 εκ. που ανακάλυψε το ελεγκτικό συνέδριο; Γιατί δεν έκαναν κινητοποιήσεις τότε, όταν η λεηλασία συνέβαινε;

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτά τα 2 μόνο περιστατικά, ψίχουλα μέσα στην καθημερινή ειδησεογραφία τέτοιων ανάλογων, συνέβησαν το 2010. Τότε που διαδηλώναμε εναντίον των «κατακτητών». Τότε που 3 άνθρωποι δολοφονήθηκαν στη Μαρφίν. Τότε που καιγόταν η Αθήνα από την αγανάκτηση ενάντια στους «τοκογλύφους». Κάποιοι λεηλάτησαν 600 εκ., όσα δύο μειώσεις συντάξεων. Περίπου το 1/3 των φετινών φόρων επί της ακίνητης περιουσίας.

Αυτό είναι το κρυμμένο μυστικό των 3 τελευταίων χρόνων. Οι ομάδες που εγκλωβίζουν το Δημόσιο και το απομυζούν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, αμύνονται υπερασπιζόμενες τα συμφέροντά τους. Κρύβουν τις σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης εφευρίσκοντας μια πλαστή αντίθεση, λαός εναντίον τρόικας, για να διασώσουν όσο μπορούν περισσότερο το σύστημα. Όσο πιο ψηλά στην πυραμίδα του πελατειακού κράτους, τόσο πιο αδιάλλακτοι είναι.

Τώρα, πάλι, έχει αρχίσει το ίδιο παιχνίδι. Γιατί ξαφνικά μας προέκυψε αυτή η νέα εσοδεία «αντιμνημονιακών», της άλλης όχθης αυτή τη φορά, που καλούν σε απόρριψη της «αποτυχημένης συνταγής», ανακαλύπτουν λάθη πολλαπλασιαστών και ζητάνε παράταση, επιμήκυνση, ηπιότερη προσαρμογή; Σε τι ζητάνε ηπιότερη προσαρμογή; Όσους φόρους είχαν να βάλουν τους έβαλαν. Έστειλαν όλο τον κόσμο στην ανεργία. Τώρα αυτό που μένει είναι να γίνουν αυτά που δεν έγιναν 3 χρόνια. Σε τι ζητάνε παράταση; Στη σύλληψη της φοροδιαφυγής; Στη μείωση της λεηλασίας; Στην καταπολέμηση της διαφθοράς; Στην αντιμετώπιση της παραοικονομίας; Στο τέλος του παρασιτισμού;

Τον Φεβρουάριο πέρυσι πήραμε 75 δισ. πρόγραμμα δανείων, και αμέσως επιδοθήκαμε σε εκλογές, δεύτερες εκλογές, με αίτημα την επαναδιαπραγμάτευση και την κατάργηση του μνημονίου. Τον Δεκέμβριο πήραμε άλλα 55 δισ. και αμέσως ανακαλύψαμε το «λάθος του πολλαπλασιαστή», σύσσωμο το πολιτικό σύστημα συμπολιτευόμενο και δήθεν αντιπολιτευόμενο ζητάει πάλι παράταση, κάνει καθυστερήσεις, αναβάλλει για αργότερα.

Η οικονομία της χώρας είναι ένα βήμα πριν το στάδιο του κλινικά νεκρού. Καταστροφικά και αυτοκαταστροφικά πιστεύουν ότι μπορούν να συνεχίσουν έτσι, με πίεση και μιζέρια, με μπαλώματα και μικροντίλ, όπως πάντα. Κάνουν λάθος. Το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία οφείλουν να πάρουν τη μεγάλη απόφαση και να τοποθετηθούν στην πραγματική αντίθεση: Με τον ελληνικό παρασιτισμό που χρεοκόπησε τη χώρα ή με ένα μεγάλο κίνημα όλων αυτών που θέλουν να δουλέψουν, να ζήσουν απ’ τη δουλειά τους και να αλλάξουν τη χώρα. Η γειτονική Ιταλία, που είναι και πιο σοβαρό κράτος από μας, δείχνει τον κίνδυνο των αυτοκτονικών επιλογών. Ο Έλληνας Μπέπε Γκρίλο θα είναι πολύ πιο πρωτόγονος και τρομακτικός από τον Ιταλό.