Καραγκιόζηδες όλων των χωρών ενωθείτε



Μπράβο Νίκο. Μια εύστοχη πρώτη ανάγνωση των Ιταλικών εκλογών με τις ανάλογες προεκτάσεις.

του Νίκου Μπίστη από το protagon

Ωραία, κάναμε την ανάλυση σε πρώτο επίπεδο, βγάλαμε το άχτι μας κατά των Γερμανών και ξεμπερδέψαμε. Ποιος «φταίει» για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία; Η Μέρκελ, η λιτότητα, το σάπιο πολιτικό σύστημα. Όλοι εκτός από τους Ιταλούς ψηφοφόρους. Αυτούς που τιμώρησαν το πολιτικό σύστημα ξαναβάζοντας στο παιγνίδι τον πιο αντιπροσωπευτικό εκπρόσωπό του κι αυτούς που έβγαλαν πρώτο κόμμα ένα παλιάτσο που δεν θέλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των παιδιών. Τον Μπερλουσκόνι που έστειλε ατομικές ειδοποιήσεις για επιστροφή φόρου σε μια σχεδόν χρεοκοπημένη χώρα και τον Πεπε Γκρίλο που  - επιεικώς - δεν ξέρει τι θέλει και δεν έχει χρόνο ούτε, κυρίως, διάθεση να μάθει. Ο Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος Πέερ Στάινμπρουκ , που έχει καυτηριάσει την εμμονή της Μερκελ στη λιτότητα, τους το είπε πολύ ωραία: «Εκλέξατε δυο κλόουν λαϊκιστές». Και επειδή η αλήθεια πονάει, αρχίσανε τα περί «ωμής παρέμβασης στα εσωτερικά μας». Ο Ναπολιτάνο δεν μπορούσε παρά να ακυρώσει το γεύμα μαζί του, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, νοερά, του σφίγγει το χέρι.

Το μήνυμα των εκλογών είναι διπλής κατεύθυνσης και είναι πολύ βολικό να ξεχνάμε τη δεύτερη. Η πρώτη είναι προς Γερμανία και Βρυξέλλες, για χαλάρωση της πολιτικής λιτότητας. Η δεύτερη αφορά τους ίδιους τους λαούς και δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση, έχει και έντονα πολιτισμική. Αναδεικνύει θέματα αυτογνωσίας, ηθικής ευθύνης, γνώσης της Ιστορίας, σοβαρότητας, όλα αυτά που συγκροτούν αυτό που λέμε "κουλτούρα". Και το μήνυμα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει με μεγαλύτερη επιτυχία μια χώρα από τον ίδιο τον λαό της όταν βγάζει τα μάτια του και κόβει τα πόδια του, χρησιμοποιώντας μάλιστα σαν χειρουργικό μαχαίρι την ψήφο του. Οι Γερμανοί το πήραν για τα καλά το μήνυμα αυτό όταν έκαναν απολογισμό της ψήφου που απλόχερα έδωσαν στον Χίτλερ.. Η επίκληση των αδικιών και της εθνικής ταπείνωσης, που επέφερε η συνθήκη των Βερσαλλιών, δεν αποτέλεσε ελαφρυντικό ούτε στη Νυρεμβέργη, ούτε στην εθνική συνείδηση και ενοχή . Για αυτήν που γονάτισε ο Βίλι Μπράντ στο Άουσβιτς. Γι' αυτό αντιμετωπίζουν αυστηρά τους νεοναζί, γι' αυτό δεν παίζουν με την ψήφο τους, καθηλώνοντας δημοσκοπικά στο 2% το κόμμα των Πειρατών, δηλαδή τους παρόμοιους (αν και πολύ σοβαρότερους) με τον Πέπε Γκρίλο.
Αλλά εδώ είναι νότος της Ευρώπης, δεν είναι παίξε-γέλασε. Εδώ, μπορούμε να στέλνουμε τη Χρυσή Αυγή  και τους ψεκασμένους στη Βουλή, να ζηλεύουμε τον «επιτυχημένο» Μπερλουσκόνι που δεν άφησε νόμο που να μην παραβίασε και, ταυτοχρόνως, να τον επαναφέρουμε στην πολιτική, να επιβραβεύουμε ασυνάρτητους λαϊκιστές σαν τον Γκρίλο. 

Βέβαιοι ότι δεν φταίμε εμείς, αλλά πάντα οι άλλοι που μας υποχρεώνουν να γινόμαστε, παρά τη θέλησή μας, γελοίοι. Με είχε συγκλονίσει μια δήλωση του Βελτρόνι, όταν αποχώρησε από την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς το 2008, όταν ηττήθηκε από τον Μπερλουσκόνι. Σε ελεύθερη απόδοση, είχε πει ότι ο ιταλικός λαός πρέπει σοβαρά να «ψαχτεί» για τους λόγους που μπορεί να ψηφίζει κάποιον σαν τον Μπερλουσκόνι.
Είπα ότι είναι και θέμα κουλτούρας, ευρύτερα πολιτισμού. Μιας συστηματικής διάβρωσης που την ανέχτηκε και, πολλές φορές, την υπέθαλψε το πολιτικό σύστημα. Είναι και αποτέλεσμα του αχαλίνωτου μιντιακού λαϊκισμού μιας εγκατάλειψης της μαζικής κουλτούρας στα χέρια αδίστακτων γελωτοποιών που καλλιεργούσαν συστηματικά τα χειρότερα ένστικτα του ανθρώπου. Για σκεφτείτε, πόσο καιρό έχετε να δείτε ιταλική ταινία; Στη χώρα του Φελίνι, του Παζολίνι, του Βισκόντι, του Σκολα, του Φερέρι και τόσων άλλων, χρόνια τώρα η μαζική «κουλτούρα» διαμορφώνεται από τα κανάλια που εξαγόρασε ο Μπερλουσκόνι και βομβάρδιζαν με προγράμματα απόλυτης αποχαύνωσης και εξαχρείωσης. Εδώ δεν θα πληρώναμε κάποτε την κουλτούρα των σκυλάδικων της δεκαετίας του '80, την ποιοτική κατρακύλα της τηλεόρασης, τον δημοσιογραφικό υπόκοσμο που, όπως μαθαίνουμε, συνωστίζεται στην είσοδο καναλιών, τα χάχανα του «λαού» του Λαζόπουλου;

Δυο πρόσφατα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, Έπρεπε να δω το Euronews για να ακούσω συνέντευξη του Μπερσάνι. Στην ελληνική τηλεόραση οι εκλογές καλύπτονταν από τα καμώματα του Μπερλουσκόνι, αν παίρνει μάτι τις γυμνόστηθες, τι χυδαιότητες λέει. Στο τέλος, με μόλις αποκρυπτόμενη συμπάθεια – λόγω, προφανώς, αντιμνημονιακής αλληλεγγύης – μας πληροφορούσαν ότι θα επιστρέψει φόρους. Τον Μόντι τον είδα μια φορά στη θλιβερή του προσπάθεια να δείξει ανθρώπινος, γελοιοποιούμενος στο πλατό, με ένα σκυλάκι που του φόρτωσε η τηλεπαρουσιάστρια.

Ακόμα και σοβαροί άνθρωποι και μέσα αντιμετώπιζαν τον υποψήφιο της κεντροαριστεράς με τα στερεότυπα του κυρίαρχου life style. «Άνευρος, υποτονικός, άνθρωπος της διπλανής πόρτας, συνηθισμένος, δεν συνεγείρει» και άλλα πολλά αυτής της κατηγορίας, Αν είναι τώρα δυνατόν να συναγωνιστεί τον Μπερλουσκόνι ένας παντρεμένος με την ίδια γυναίκα τριάντα χρόνια, που θήτευσε τρεις φορές ως υπουργός παίρνοντας τα εύσημα από συνδικάτα και εργοδοτικές οργανώσεις, που βασική του αδυναμία είναι το πούρο του και επιμένει να μιλάει παλιομοδίτικα, προβάλλοντας προγράμματα.

Όπως μου το επιβεβαίωσε ένας φίλος μου στην Ιταλία, ο Μπερλουσκόνι δεν άφησε κανάλι για κανάλι όπου χυδαιολογώντας να μην υπόσχεται τα πάντα και ο Γκρίλο εδοξάσθη κρυπτόμενος γιατί άλλο το ατομικό ιστολόγιο και οι φιέστες κι άλλο η δημόσια αντιπαράθεση με επιχειρήματα. Αυτό τον δρόμο, πιστός στις καλύτερες παραδόσεις της ιταλικής Αριστεράς, κράτησε ο Μπερσάνι. Ήρθε πρώτος, αλλά δεν νίκησε.

Κοιτάξτε, όμως, το - εκ πρώτης όψεως - παράδοξο. Τρομαγμένοι από την ψήφο τους, σαν τα μικρά παιδιά που - αφού έκαναν τη σκανδαλιά τους, πάνε να κρυφτούν πίσω από τον κηδεμόνα τους - οι Ιταλοί, από δυο ανθρώπους, περιμένουν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Τον Ναπολιτάνο και τον Μπερσάνι. Κατά σύμπτωση(;) και οι δυο, από τη μεγάλη του ιταλικού ΚΚ σχολή. Γιατί, βλέπετε, το πρόβλημα - για τους απανταχού καραγκιόζηδες - είναι ότι μπορούν να κάνουν με ευκολία ζημιά, είναι όμως αδύνατο να δώσουν την παραμικρή λύση στα προβλήματα των ανθρώπων. 

Σχόλια

  1. Οι Ιταλοί λένε όχι σε αυτό που εμάς μας έχει ήδη τσακίσει (καταστροφική λιτότητα), ας μην τους κουνάμε το δάχτυλο λοιπόν. Αυτά τα όπλα δίνει η Δημοκρατία αυτά μεταχειρίζεται ο λαός, τι να κάνουμε να τα βάλουμε με τις εκλογές; Ο Μπερλουσκόνι ψηφίστηκε λογικά από άλλο προφίλ ψηφοφόρων σε σχέση με το Γκρίλο, ας πούμε τη "λαϊκή δεξιά" που στην Ελλάδα ψηφίζει Άδωνη (μην ξεχνάμε και τους δικούς μας κλόουν που μάλιστα "συγκυβερνούν").

    Η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα, μπορεί να διαπραγματευτεί (και να εκβιάσει) τη Γερμανία με μεγαλύτερη επιτυχία από ότι εμείς. Δε χρειάζεται μια ισχυρή χώρα να πληρώσει το υψηλό της χρέος με εκτόξευση της ανεργίας και της ύφεσης όπως η Ελλάδα. Αν το καταλάβει αυτό η αντίστοιχη σοσιαλδημοκρατία στην Ιταλία (και διαπραγματευτεί στο μεσοδιάστημα ένα καλύτερο "deal" με τους Γερμανούς) θα μπορέσει να τα πάει πολύ καλύτερα στις επόμενες εκλογές. Εν τω μεταξύ έχει στα χέρια της ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί (τους δύο "κλόουν"!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα δε νομίζω ότι η πολιτική γίνεται με εκβιασμούς. Η αντίδραση των Ιταλών είναι λογική με βάση την παρούσα κατάσταση και την Ιστορία τους ( Μη ξεχνάς την ακυβερνησία που ταλάνιζε τη χώρα στη δεκαετία του 80). Αυτό δε σημαινει ότι η επιλογή των κλόουν είναι λύση. Κάπου στη μέση θα υπάρχει μια κάποια λύση. Νομίζω όμως ότι επειδή ο καπιταλισμός λειτουργεί στη γείτονα χώρα και το κράτος εργάζεται στοιχειωδώς ανεξάρτητα από τα πολιτικά κόμματα που είναι στην εξουσία, οι πολίτες έχουν την πολυτέλεια να παίζουν με τους κλόουν. Ελπίζοντας πάντα ότι κάτι θα κερδίσουν. ϊσως να είναι αυτό που λες, χρησιμοποιούν τους Μπερλουσκόνι και Grillο για να εκβιάσουν. Είδωμεν, είναι νωρίς ακόμα.

      Διαγραφή
  2. Μπέπε Γκρίλο: «Θέλουμε να καταστρέψουμε τα πάντα»

    ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: TA NEA 16:17

    Τώρα δηλώνει ότι θέλει να «καταστρέψει» το πολιτικό σύστημα (EPA).

    Σε μια επίδειξη ριζοσπαστικής ρητορικής ο Μπέπε Γκρίλο μίλησε στο BBC για τους στόχους του κόμματος των Πέντε Αστέρων το οποίο απέσπασε το ένα τέταρτο των ψήφων στις ιταλικές εκλογές: «Θέλουμε να καταστρέψουμε το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Δεν θέλουμε να χτίσουμε πάνω σε αυτό. Θέλουμε μια νέα βάση, όχι να κάνουμε απλώς μια πολιτική ανακαίνιση» τόνισε χαρακτηριστικά.

    «Θέλουμε να καταστρέψουμε τα πάντα» επανέλαβε. «Αλλά όχι να χτίσουμε πάνω στα παλιά συντρίμμια. Εχουμε νέες ιδέες».

    «Στόχος μας είναι να γυρίσουμε ανάποδα την κοινωνική πυραμίδα. Στη Βουλή να πάνε οι πολίτες κι όχι οι πολιτικοί καριέρας. Να μπούνε στο Κοινοβούλιο, όχι τα κόμματα αλλά οι απλοί άνθρωποι. Ο κάθε πολίτης θα έχει δικαίωμα να κάνει μόνο δυο βουλευτικές θητείες και κατόπιν θα πηγαίνει σπίτι του, χωρίς να παίρνει καμία απολύτως αποζημίωση» είπε ο 65χρονος πρώην κωμικός, ο οποίος έθεσε και ζήτημα παραμονής της Ιταλίας στην Ευρωζώνη.

    «Είναι στο χέρι του ιταλικού λαού αν θα μείνει ή αν θα φύγει από την Ευρωζώνη» είπε προτείνοντας τη διενέργεια ενός δημοψηφίσματος σχετικά με το ζήτημα αυτό. «Η επανάσταση ξεκίνησε και κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει πλέον. Δεν την προκάλεσα, ούτε την άρχισα εγώ. Το διαδίκτυο ευθύνεται γι’ αυτό, με τις ιδέες που σπείρει και τις δυνατότητες που διαθέτει».

    «Κομμένες οι επιχορηγήσεις σε κόμματα και εφημερίδες»

    Οταν ο δημοσιογράφος του BBC τον ρώτησε με ποιον τρόπο θα βρει το κόμμα του τα χρήματα ώστε να υλοποιήσει προεκλογικές υποσχέσεις, ο Γκρίλο απάντησε: «Θα αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας σχετικά με τα οικονομικά. Για παράδειγμα, θα κόψουμε περιττά έξοδα. Η χώρα μας διέθεσε ένα δισεκατομμύριο ευρώ για να στείλουμε στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Ήρθε η πολυπόθητη ειρήνη; Όχι! Ε λοιπόν, κόφτε αυτό το περιττό έξοδο και κάντε το ίδιο για τις κρατικές επιχορηγήσεις. Τα κόμματα και οι εφημερίδες παίρνουν κρατικά κονδύλια ύψους ενός δισεκατομμυρίου. Κομμένα κι αυτά! Τα λεφτά ειναι εκεί».

    «Κομμένες και οι συντάξεις πολυτελείας»

    «Εχουμε 100.000 συνταξιούχους που παίρνουν μηνιαίες συντάξεις ύψους από 10 έως 90 χιλιάδες ευρώ. Εμείς θα θέσουμε “ταβάνι” σύνταξης τα 4.000 ευρώ και τα υπόλοιπα θα δοθούν στο κράτος κοινωνικής πρόνοιας», προσέθεσε ο Γκρίλο.

    Ο ίδιος περιέγραψε το πολιτικό σκηνικό που θα προκύψει το επόμενο διάστημα: «Θα γίνει ό,τι και τις προηγούμενες φορές: η Κεντροαριστερά και η Κεντροδεξιά θα συμμαχήσουν, για να κυβερνήσουν μια χώρα μέσα σε πολιτική αναστάτωση. Η κυβέρνηση αυτή θα αντέξει έναν χρόνο το πολύ και κατόπιν θα έχουμε ξανά εκλογές. Και τότε θα δείτε που το Κίνημα των Πέντε Αστέρων θα αλλάξει ξανά το κόσμο».

    http://www.tanea.gr/news/world/article/5003844/mpepe-gkrilo-na-ginei-dhmopshfisma-an-theloyme-to-eyrw-h-oxi/


    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΥΓ. Κε Μπιστη εμεις δεν αποφοιτησαμε απο το Κολλεγειο, ουτε καναμε καριερα σε 5 πολιτικους φορεις απο την κομμουνιστικη αριστερα εως την κεντροαριστερα και παλι πισω. Εργασθηκαμε. Διακρινετε καποιον δογματισμο; Με τους κολλητους ολων των κομματων και τους επαγγελματιες της πολιτικης, της αριστερας συμπεριλαμβανομενης, παρομοια ισχυουν και εδω. Μαζι του. ΑΦ οπαδος της καταστροφης ολων των υφισταμενων πολιτικων σχηματισμων (αν ειναι δυνατον)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφώτιστε θασου θυμίσω ότι η καταστροφή έγινε και εδώ με την είσοδο στη βουλή "απλών" ανθρώπων από νέα κόμματα ή από παλιά που ξαφνικά μεγάλωσαν. Πέσμου το αποτέλεσμα ρε φίλε. Αν παρακολουθήσεις λίγο βουλή θα καταλάβεις. Εγινε ανανέωση. ΚΑι λοιπόν, τα ίδια χάλια ίσως και χειρότερα. Αυτός που θα καταστρέψει θα πρέπει να ξέρει και να χτίσει. Τα αιτήματα του Γκρίλο είναι λογικά αλλά δεν είναι αυτά που από μόνα τους θα λύσουν το πρόβλημα. Αλλιώς να καταργήσουμε τη γνώση, τους θεσμούς, τη συνενόηση τη δημοκρατία και να δώσουμε στο κάθε άσχετο το δικαίωμα να μας κυβερνάει. Πολύ επικίνδυνα αυτά τα πράγματα.

      Διαγραφή
  3. Εύστοχο άρθρο, από τις λίγες φορές που συμφωνώ με τον κ. Μπίστη. Πάντως και τα σικά μας τα χάλια δεν πάνε πίσω, κι ας μην έχουμε τον Λαζόπουλο στην Βουλή. Βάλαμε τους νεοναζιστές ως αντισυστημική δύναμη, αντικαταστήσαμε το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, Ο Καμμένος κοροϊδεύει με επιτυχία τον κόσμο, η ΔΗΜΑΡ εγκλωβισμένη στις αντιφάσεις της, ενώ η μισή με πρωτεργάτη τον Μπίστη θέλει να σώσουμε τον Βενιζέλο και προωθεί τον μπλαιρισμό ως λύση των σημερινών αδιεξόδων. Πάντως ο μόνος λόγος που δεν έχουμε τον Λαζόπουλο στην Βουλή είναι γιατί ο ίδιος δεν επέλεξε να είναι!!! Προς το παρόν τουλάχιστον!!!
    Χρήστος (CM)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρήστο καλησπέρα, δεν θα διαφωνήσω. Η ανάπειρη δημοκρατία είναι δικό μας έργο, των πολιτών αυτής της χώρας. Αναρρωτιέμαι πως θα τελειώσει αυτή φάση. Με συντήρηση των ήδη αποτυχημένων πολιτικών δυνάμεων ή με κάτι άλλο καινοφανές αλλά καταστρεπτικό; Πολύ αισιόδοξος είμαι ε;

      Διαγραφή
  4. Αγαπητε Leo,

    Πραγματι "Αυτός που θα καταστρέψει θα πρέπει να ξέρει και να χτίσει." Ομως, ολη αυτη η αγαπη , ο ερωτας για την εξυπηρετηση του λαου απο τους αυτοκλητους, ακροδεξιους, δεξιους, πασοκους και αριστερους σωτηρες του, δεν μου φαινεται σοϊ. Σιγουρα μπηκαν στον συνδικαλισμο και στην πολιτικη πολυ φωτωχοτεροι απ' οτι εγιναν. Γι' αυτους ο ρυθμος αυξησης του εισοδηματος ειναι πολλαπλασιος των ελευθερων επαγγελματιων, για να μην πω των περισσοτερων επιχειρησεων.

    Σε καθε πολιτικο σχηματισμο, υπαρχουν παραλληλοι εως και υπογειοι κοσμοι που χρησμιμοποιουν το εκαστοτε κομμα, τις επαφες του , την προστασια και την ατιμωρησια, ωστε να κανουν καποιο κακο για το κρατος καια την κοινωνια : να διοριστουν, να λουφαρουν, να στελεχωσουν επιτροπες διαγωνισμων, να παρουν και να δωσουν δουλειες, εργα, προμηθειες,να κοψουν και να ραψουν τροπολογιες ντροπης, να παρουν αποφασεις ευνοϊκες για τους ολιγους και εκλεκτους.....

    Απο τα λιγα που εχουν βγει στην δημοσιοτητα απο τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρο Ρακιντζή , μαζι μ' αυτα που γνωριζω απο τον τομεα των μελετων και εργων, εχω καταληξει στην αποψη του Ε.Α. Poe.

    ΥΓ Πίσω λοιπον στους κλασσικούς(4η επαναληψις)

    1. Ας θυμηθούμε την εμβληματική φράση από τον Γατόπαρδο του Λαμπεντούζα: «όλα πρέπει να αλλάξουν για να μείνουν ίδια»
    ……

    2. Η μεγαλοφυΐα του Ποε είναι δεδομένη. Διαβάστε λοιπόν την συνέχεια.
    Απόσπασμα από το “Ήταν ο Πόε ρατσιστής;”Από την Κατερίνα Σχινά
    The Books’ journal
    “…ο Πόε θέλει τα πράγματα να μείνουν ως έχουν, είναι γιατί πιστεύει πως όσες μεταρρυθμίσεις και να επιχειρηθούν, η μυστηριώδης δύναμη που φωλιάζει μέσα στον άνθρωπο θα μείνει ανέγγιχτη. Είναι μια δύναμη ανώνυμη, μια αρχέγονη ροπή που τον τραβάει στο χείλος της αβύσσου: η έλξη προς το κακό, η φυσική του μοχθηρία. Τη βλέπει να γιγαντώνεται στην Αμερική του καιρού του, καθώς η χώρα παραπαίει ανάμεσα στο ξεγύμνωμα του κυνισμού και την αταραξία της βιβλικής υποκρισίας και όντας αφοσιωμένη στην ύλη ξεπέφτει, καθώς έγραψε ο Μπωντλαίρ, «σε μια ηθική λογιστηρίου». Είναι σαν να αντιστρέφει εκείνη την εμβληματική φράση από τον Γατόπαρδο του Λαμπεντούζα: «όλα πρέπει να αλλάξουν για να μείνουν ίδια», σε ένα: «αφού θα μείνουν όλα ίδια, γιατί να αλλάξουν;»

    3. Η ΒΙΝΤΕΟΚΑΣΕΤΑ [Τίτος Πατρίκιος]

    Κι αν γύριζε ο χρόνος πίσω στην αρχή
    όπως γυρίζει πίσω μια βιντεοκασέτα
    το ίδιο αδέξια, με την ίδια ταραχή
    τα ίδια θα κάναμε, άστα και γάμησε τα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτός ο Μπίστης ρε παιδί μου βγάζει κάτι, σαν μια υπεροψία, σαν μια "καθαρότητα" ταλιμπανίστική ή αριστερίστικη, ένα πράγμα.. Ή όχι;

    Εχει πάντως μία ικανότητα να με κάνει να τσινάω ακόμα και στα προφανή.... Μόλις διάβασα το άρθρο και πιάνω τον εαυτό μου να υποστηρίζει τον Γκρίλο ίσως και τον Μπερλουσκόνι !! λολ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε πολλούς το γεννάει αυτό Νίκο. Αλλά είναι μια χαρά παιδί ο Νίκος, άμα το γνωρίσεις. Λέει τις απόψεις του χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Ε και αυτός πέρασε από την ΚΝΕ. Εγώ όχι.

      Διαγραφή
  6. Ποοι είναι οι απλοί άνθρωποι και γιατί τους δίνουμε ηθικό προβάδισμα; Η γνώση γεννά διαφθορά; Ο άσχετος είναι ηθικότερος και αξιότερος; Τρομακτικές παραδοχές!

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλίκη.
      Πόσο δίκιο έχεις να φοβάσαι. Η καθαρότητα του ακατέργαστου. ΟΙ κοινωνίες συνθλίβονται ανάμεσα στην ιδιοτέλεια των ταγών και τη καταστρεπτική μανία του όχλου. Αλλά πάντα έτσι δεν ήταν; Αυτό είναι το παιχνίδι της πολιτικής ζωής. Η ταξική πάλη. Μόνο που οι τάξεις είναι πια τόσο συγκεχυμένες.

      Διαγραφή
  7. "Μόνο που οι τάξεις είναι πια τόσο συγκεχυμένες."


    +++++

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ δραστης και του σχολιου "Ανώνυμος1 Μαρτίου 2013 - 4:21 μ.μ."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σιγά ρε φίλε λες να μη σε κατάλαβα;

      Διαγραφή
    2. Για τους αλλους το διευκρινησα, για τον "σοφο" λαο!!!
      ΑΦ

      Διαγραφή
  8. Φίλε Λεωνίδα καλημέρα.
    Αυτό που δεν καταλαβαίνει -ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει- ο κάθε Μπίστης, είναι αυτό που "διεισδυτικότατα" διακρίνει ο Μαζάουερ
    http://www.businessspectator.com.au/bs.nsf/Article/Italy-election-Europe-eurozone-debt-crisis-pd20130301-5CRUE?opendocument&src=rss -και το λέει με θάρρος και ειλικρίνεια- και για Ιταλία και για Ελλάδα: η βαθύτατη απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος. Γιατί δεν είναι μόνο ο Παπαγεωργόπουλος: όσο οι Τσουκάτος, Πανταγιάς, Μανίκας κλπ κλπ για να θυμηθούμε τα πρωτοπαλίκαρα του σημιτικού -μην το ξεχνάμε- "εκσυγχρονισμού" σουλατσάρουν άνετοι και ο Βενιζέλος με τη λίστα το παίζει κήνσορας και στηρίζεται από τη διαπλοκή, ο όποιος λαϊκισμός παίζει εντός έδρας!!! Αλήθεια, μπορεί ο Μπίστης να υποδείξει έστω είτε ένα πασοκικό στέλεχος είτε των όψιμων εκσυγχρονιστικών ομάδων που να διαθέτει το κύρος και το εκτόπισμα των Μπερσάνι και Ναπολιτάνο; Που να έχει το έρμα και το βάρος ώστε να χρησιμοποιήσει τη σκληρή γλώσσα του Στάινμπρουκ; Μπορεί κανείς από αυτή την παράλυτη σοσιαλδημοκρατία να μιλήσει σε Λουί-Βιτόν κλπ όπως ο Ολάντ; Εγώ τουλάχιστον δεν το βλέπω/βρίσκω κι εκεί νομίζω είναι το πρόβλημα. Κι αυτό γιατί, όπως έχει γράψει και ο Μοσχονάς, η ημέτερη σοσιαλδημοκρατία ήταν αυτή με τις μακράν οποιασδήποτε άλλης στενότερες σχέσεις με μια αισχρή παρασιτική "κεφαλαιοκρατική" τάξη. Καλά κάνει η ΔΗΜΑΡ και αρνείται τα περί συνεργασιών και φόρουμ με τους όψιμους υπερασπιστές της (σοσιαλ)δημοκρατίας. Αλλά δεν είναι τόσο δυναμική στο να δώσει με το δικό της στίγμα σοβαρό έρεισμα σε αυτά τα εύλογα -ασχέτως του καισαρολαϊκισμού- του Γκρίλο. Το δυστύχημα από την άλλη είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της αλλεργίας για την "αστική δημοκρατία" δεν εναγκαλίζεται -όπως προτείνει κι ο Μαζάουερ- τους θεσμούς προκειμένου, μαζί με άλλους, να τους επαναξιώσει. Συμπέρασμα: πεδίο δόξης λαμπρό για κάθε λαϊκισμό κι η ηθικολογική του καταδίκη χωρίς να θίγει όλα αυτά, κροκοδείλια δάκρυα!!!
    Να' σαι καλά,
    Βασίλης Μπογιατζής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βασίλη προσυπογράφω.
      Η εγχώρια σοσιαλδημοκρατία είναι ένοχη όχι μόνο για τη διαφθορά που αναφέρεις αλλά και για την υποστήριξη ενός σοβιετικού τύπου κρατισμού, που έφερε τη χώρα ως εδώ. Και μάλιστα χωρίς αντίβαρα αφού και η εκάστοτε αντιπολίτευση ήταν μέσα στο κόλπο. Ο λόγος που στάθηκα και στέκομαι κριτικά απέναντι σε κάθε τέτοιου είδους προσπάθειες ανασύστασης της λεγόμενης σοσιαλδημοκρατίας είναι οι πολιτικές θέσεις για το αύριο. ¨οσο δεν τις βλέπω να διατυπώνονται ευθαρσώς και όσο δεν βλέπω νέο αίμα για να τις υπηρετήσει θα είμαι μετέωρος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θια πρέπει να συζητάμε το θέμα. Η Ευρώπη έχει τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Η κεντροαριστερά είτε στη Γαλλία είτε στην Ιταλία δεν έχει πρόταση. Δυστυχώς.

      Διαγραφή
  9. Φίλε Λεωνίδα, καλημέρα.
    Το παιχνίδι δεν παίζεται σε αυτά που λέει ο Μπίστης -ή ο Γεωργελές κλπ κλπ- αλλά σε αυτά που με θάρρος και ειλικρίνεια λέει ο Μαζάουερ:http://www.businessspectator.com.au/bs.nsf/Article/Italy-election-Europe-eurozone-debt-crisis-pd20130301-5CRUE?opendocument&src=rss,http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/02/2013_484385,http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=566. Κι αυτά έχουν όνομα: απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος που ενισχύει τα "καθαρά" αν και ναζιστικά χέρια της ΧΑ. Όσο εδώ περιφέρονται αλώβητοι οι Τσουκάτοι, Πανταγιάδες, Μαντέληδες, Λαλιώτηδες, Μανίκες, Νεονάκηδες κλπ κλπ πρωτοπαλίκαρα του εκσυγχρονισμού του Σημίτη-που τώρα ανακάλυψε τις ευρωπαϊκές ευθύνες για την κρίση, ενώ όσο κυβερνούσε δεν έπαιρνε χαμπάρι τη διαπλοκή!!!-, όσο ο Βενιζέλος παίρνει τα συγχαρίκια του ΔΟΛ, εγωπαθώς ποζάρει ως σωτήρας, ενώ η λίστα αναπαυόταν στο γραφείο του, ας μην απορούμε με την άνοδο του λαϊκισμού. Μπορούμε βέβαια ηθικολογικά και με επιλεκτική μνήμη να τον καταδικάζουμε. Είναι πολύ ενδιαφέρον όμως να αναζητήσουμε αν στην ελληνική σοσιαλδημοκρατία -λέμε τώρα...- και στην πανσπερμία των εκσυγχρονιστικών κινήσεων υπάρχουν εκείνοι που διαθέτουν το έρμα και το εκτόπισμα να πουν αυτά που λέει ο Μπερσάνι και ο Ναπολιτάνο ή να κάνουν την κριτική που ασκεί ο Στάϊνμπρουκ. Και η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπές όχι, γιατί, όπως έχει γράψει και ο Γ. Μοσχονάς, κανένα άλλο κόμμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας δεν ήταν τόσο εναγκαλισμένο με το κεφάλαιο και τις χειρότερες εκδοχές του όσο το ΠΑΣΟΚ. Το δυστύχημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ως πρώτο στόχο την επαναξίωση των δημοκρατικών θεσμών και ΔΗΜΑΡ δεν επιθυμεί να υπογραμμίσει με σοβαρότητα ό, τι εύλογο -ανεξαρτήτως σκοπιμοτήτων- εκφέρεται από τύπους σαν τον Γκρίλλο: έλεγχος πολιτικού χρήματος, περιορισμός θητειών, θυσίες πολιτικού συστήματος κλπ.
    Ο Μαζάουερ τα λέει πολύ απλά: δεν νομιμοποιείσαι να ζητάς θυσίες, ενώ δεν συμμετέχεις στο βάρος τους. Να καταγγέλλεις τους καραγκιόζηδες -βλ. Μπίστης, Γεωργελές κλπ- συναγελαζόμενος με αυτούς που ακύρωσαν τις δυνατότητες να υπάρχουν εδώ Μπερσάνι, δεν λέει...
    Να' σαι καλά Λεωνίδα,
    Βασίλης Μπογιατζής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συμφωνώ εν πολλοίς με τις απόψεις του Βασίλη Μπογιατζή. Είναι μάλλον κωμικό, διάφοροι "τιτάνες" της πολιτικής στην Ευρώπη τύπου Μπίστη να εγκαλούν και να οικτίρουν τους Ιταλούς πολίτες για τις επιλογές τους. Περισσότερα εκθέτω στο...παραβάν

    Kατά λοιπά...

    "Όταν ζητούνται θυσίες από τον κόσμο της εργασίας, χρειάζεται ευρεία συναίνεση, υψηλή πολιτική αξιοπιστία και ικανότητα να παταχθούν υπερβολικά και απαράδεκτα προνόμια. Εάν αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν, το εγχείρημα δεν θα έχει αίσιο τέλος, θα αποτύχει".
    (Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, συνέντευξη 1981)

    http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=534168

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μεταφέρω επίσης εδώ πολύ ωραίο σχόλιο του ΒΨ σε σχετικόκείμενο του Νλιου Ξυδάκη

    "Νίκο, ἀνέξου μου μιὰν μικρὴ ἀδολεσχία…

    καταρχήν, κάτι ποὺ δὲν λέγεται στὰ μέσα μαζικοῦ ἐκφυλισμοῦ, εἶναι ὅτι ὁ Γρίλλος εἶναι ὁ αὐθεντικὸς νικητὴς τῶν ἐκλογῶν μὲ 8.700.000 ψήφους (τρίτος εἶναι μόνον ἔναντι τῶν πολυπληθῶν κι ἀλλοπρόσαλων συνασπισμῶν τῶν ἄλλων).

    δεύτερον, εἶναι σημαντικὸ νὰ ἐπισημανθῆ ὅτι ὁ Γρίλλος δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνας ἀκόμη ἀντισυστημικὸς ρήτορας–πολλοὶ τέτοιοι συμμετεῖχαν στὶς ἐκλογές–ἀλλὰ ἕνας σατιριστὴς ποὺ ἀποδομεῖ τὴν σοβαροφανὴ ἀποδοχὴ τοῦ συτήματος. (ὅσοι δὲν ἀντιλαμβάνονται τὴν σημασία τῆς στήριξής του ἀπὸ τὴν γριὰ ἀλεποῦ ποὺ λέγεται Ντάριο Φὸ, ἔχουν πάθει πολιτικὴ σκλήρυνση κατὰ βλάκας ἀπὸ τὴν συνεχὴ ἀκρόαση τῶν ἀριθμολάγνων ὑπαλληλίσκων β’ κατηγορίας, τύπου Μόντι, Παπαδήμου, κ.λπ.)
    ὀ λαϊκισμός του δὲν ἔχει νὰ κάμη τίποτε μὲ τὸν χυδαῖο λαϊκισμὸ τῶν ὑποσχέσεων καὶ τῶν οὐτοπιῶν τῶν πολιτικῶν σωτήρων τοῦ λαοῦ. ὁ λαϊκισμός του εἶναι ἐκείνος ὁ παλαίφατος λαϊκισμὸς τοῦ δήμου τῶν ρωμαϊκῶν καὶ ἑλληνιστικῶν πόλεων, ποὺ δήλωνε τὴν πολιτική του ἐλευθερία μὲ τὸν περίγελω καὶ τὴν διακωμώδηση τῆς σοβαροφάνιας τῶν Δυνατῶν. εἶναι ὁ ἐννοιολογικὸς λαϊκισμὸς τῆς πλέμπας, τῶν βιλάνων, τοῦ “χυδαίου” πλήθους. (κι ὁ Μπερλουσκόνης στὸ ἴδιο πλῆθος ἀπευθύνεται, ἀλλὰ μέσα στὸν ἱππόδρομο, ἐνῶ ὁ Γρίλλος ἒξω ἀπὸ τὸν ἱππόδρομο, στὰ τρίστρατα…)
    ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι πολιτικό, τότε τί εἶναι; ἡ ἀνία τῶν ὑπηκόων τῆς λογιστικῆς; ἡ ἀλογία τῶν καθωσπρέπει παιδονόμων; (τί ἄλλο εἶναι ὅλοι τοῦτοι παρὰ ράκη ἀποκαθημένης;)

    τρίτο καὶ τελευταῖο, οἱ “τεχνοκράτες” διαχειριστὲς τοῦ πολιτικοῦ βίου συνηθίζουν νὰ ὑλακτοῦν πρὸς κάθε κατεύθυνση ἀμφισβήτησης τους ὅτι τέτοιοι λαϊκισμοὶ “δὲν προσφέρουν λύσεις” (στὰ δεσμὰ ποὺ οἱ ἴδιοι ὑφαίνουν) καὶ δὲν φέρνουν “ἀποτέλεσμα”. ξεχνοῦνε ὅτι ἡ πολιτικὴ πράξη, σὲ τοῦτα ἐδῶ τὰ θαλασσόβρεχτα ἀκρογιἀλια τῆς Μεσογείου, δὲν ἦταν ποτὲ ζήτημα ἀποδοτικότητας ἀλλὰ νοήματος, γιατὶ ἡ κοινωνία δὲν ἦταν ποτὲ μηχανὴ ἀλλὰ περιπέτεια ἐλευθερίας.

    σχῶρνα μου τὴν πολυλογία, ἀλλα μοῦ τἄπρηξαν οἱ κονδυλοφόροι ποὺ μᾶς πολιορκοῦν σὲ κάθε βῆμα

    χαιρετίσματα ἀπὸ τὰ δυτικὰ παράλια

    /βψ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Kαι μια ακόμη αφιέρωση στον Νίκο Μπίστη

    Δημοσκοπώ, δημοσκοπείς, δημοκοπούνε…Του Παντελή Μπουκάλα.

    "... Γι’ αυτό και όταν ο λαός, όποιος λαός, δεν ψηφίζει «όπως θα έπρεπε», αλλά με την ψήφο, την αποχή και το λευκό του αντιβαίνει στις προδιαγραφές, οδηγώντας σε αποτελέσματα ανοικονόμητα και μη προβλεφθέντα (δηλαδή μη επιθυμητά, αυτό είναι το ζουμί συνήθως), οι ποικίλες ελίτ που συνεξουσιάζουν και άλλα είχαν στα σκαριά, με το ζόρι κρύβουν τη ριζωμένη αποστροφή τους για την πλέμπα, με το ζόρι καταπίνουν την αυθόρμητη διάθεση να τη χλευάσουν και να την αναθεματίσουν. Και τότε το μέχρι λίγο πριν δοξολογούμενο και κολακευόμενο ψηφοφόρο πλήρωμα ξαναγίνεται «όχλος λαός», «χυλός», «ανέμελη και ανεύθυνη μάζα», «ανορθολογικό πλήθος» ή «κοπάδι», που «με την ακρισία του θέτει εν κινδύνω τις κατακτήσεις της (όποιας) χώρας, αποσταθεροποιεί την Ευρώπη» κ.ο.κ. Ποιος ξέρει. Κάποια στιγμή ίσως πέσει η πρόταση να πληροφορούμαστε τις απόψεις του λαού για τα τρέχοντα αποκλειστικά διά δημοσκοπήσεων. Να γλιτώνουμε και τα εκλογικά έξοδα. Διότι στο ερώτημα «μα τι θέλει τέλος πάντων αυτός ο λαός;» υπόκειται το πραγματικό: Μα τι έχει πάθει τέλος πάντων και δεν θέλει αυτό που θέλουμε να θέλει; Τι καταστροφική ξεροκεφαλιά είναι αυτή;..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς εδώ Σταμάτη δεν κανακέψαμε το λαό ποτέ. Απεναντίας σημαία μας είναι ότι το πιο μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο λαός της. Αυτά που λέιε ο Μπουκάλας ειλικρινά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Το αν ο Μπίστης δικαιούται "δια να ομιλεί" να το συζητήσω, αλλά να χειροκροτήσω ή να συγκατανεύσω στις επιλογές των Ιταλών όσο αφορά το Grillo ή των Ελλήνων όσο αφορά τη ΧΑ δεν θα το κάνω. Με όσα δίκια και αν έχουν οι λαοί οι επιλογές επιστροφής του Μπερλουσκόνι είναι αυτοκτονικές και "αισθητικά" εμένα με σοκάρουν. Όποιος διαφωνεί με τις επιλογές των μεγάλων μειοψηφιών ή των πλειοψηφιών φοβάμαι ότι θα πρέπει να το διατυπώνει ευθαρσώς. Μόνο έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Όσοι σαν το Μπουκάλα ή τον Τσίπρα βρίσκουν κάτι ανανεωτικό στα μπινελίκια του Grillo ας τον υποστηρίζουν. Τι να κάνουμε έτσι λειτουργεί ο διάλογος. Αλλά βλέπεις ότι και πιο σοβαροί άνθρωποι ( βλέπε Ντάριο Φο) γουστάρουν την α[αξίωση της δημοκρατίας. Επικίνδυνο οπωσδήποτε.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία