Ο φόβος του τερματοφύλακα μπροστά από το πέναλτι

Ο φίλος και συνεργάτης μας Βασίλης Παππάς παρεμβαίνει χωρίς φόβο αλλά με πάθος στη συζήτηση σχετικά με το σχέδιο "Αθηνά" αλλά και με τα προβλήματα που γεννάει η κρίση στη  βασική εκπαίδευση.

του Βασίλη Παππά

Τον τελευταίο καιρό συζητείται το σχέδιο «Αθηνά» το οποίο βάζει κατά τους μνημονιακούς συντάκτες του μια τάξη στις σχολές και τμήματα των ΑΕΙ και Α-ΤΕΙ που είναι ατάκτως ειρημένα ανά την επικράτεια. Προφανώς υπακούοντας στη λογική κάθε πόλη και ΑΕΙ, κάθε χωριό και ΤΕΙ!. Προφανώς δεν θα σχολιάσουμε εδώ το γιατί και το πώς η μνημονιακή τρικομματική κυβέρνηση ασχολείται με την αναδιάταξη του πανεπιστημιακού χάρτη της χώρας.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Σε έναν μήνα και με δεδομένο την κατάρρευση των οικονομικών του κράτους, η χώρα οδηγείται σε εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει την διακυβέρνηση. Καλείται εκτός των άλλων να λύσει και τον γόρδιο δεσμό της χωροθέτησης των πανεπιστημιακών σχολών. Δεδομένης της οικονομικής στενότητας ειδικά τον πρώτο καιρό, ποιο είναι το πλάνο αναδιάταξης του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας;

Θα συνεχίσει να λειτουργεί ανύπαρκτες σχολές (όπως τα ΤΕΙ στα Τρίκαλα) που το μόνο που εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν είναι το πλέγμα συμφερόντων των τοπικών αρχόντων Πασόκ και ΝΔ σε αγαστή συμφωνία με εκκολαπτόμενους «καθηγητές» του κεντρικού ΤΕΙ της Λάρισας. Θα εξακολουθήσει να λειτουργεί την πολυτεχνική σχολή της Κοζάνης , (ωραίο ανέκδοτο) στο φέουδο της πρώην υπουργού παιδείας Διαμαντοπούλου; Ή θα συνεχίσει να λειτουργεί ΤΕΙ με σχολές φαντάσματα για τα οποία οι μαθητές των σχολείων τις προσφωνούν ως ΤΕΙ «ανωτάτης ζαμπονοκοπτικής», αυτοί κάτι θα ξέρουν! Μήπως πρέπει να παρουσιάσουμε (χθες) έναν οδικό χάρτη αναδιάρθρωσης της ανώτατης εκπαίδευσης της Ελλάδας, σύμφωνα με τις νέες προτεραιότητες που μια αριστερή κυβέρνηση οφείλει να θέσει; Δεν είναι δυνατόν να είμαστε και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Κάποιες σχολές πρέπει να κλείσουν. Το φοιτητικό δυναμικό, μπορεί να απορροφηθεί σε όμορες σχολές και τμήματα, η επακόλουθη δε εσωτερική φοιτητική μετανάστευση μπορεί να αντιμετωπιστεί με γενναία χρηματοδότηση νέων φοιτητικών εστιών, ή ξενοδοχείων που τώρα υπολειτουργούν λόγω κρίσης και μετατροπής τους σε εστίες, φοιτητικές λέσχες και άλλες κοινωνικές παρεμβάσεις. Και κάποιες πολλές άλλες μπορούν να αναβαθμιστούν. Τα ΤΕΦΑΑ στα Τρίκαλα με την παράδοση στην ποδηλασία, θα μπορούσαν να μετεξελιχτούν σε παγκόσμιο κέντρο ποδηλατικής προπόνησης με αθλιατρική υποστήριξη κλπ.

Πέρα από τον αντιπολιτευτικό (σωστά) καταγγελτικό λόγο, χρειάζονται και θέσεις. Θέσεις όχι σε γενικό πλαίσιο, αλλά τελείως εξειδικευμένες ανά περιφέρεια. Εδώ υπάρχει μεγάλη υστέρηση. Τι θα γίνει με την αναδιάρθρωση των σχολών π.χ. στη Θεσσαλία. Ας αναλάβουμε να πείσουμε την κοινωνία για τις νέες αριστερές πολιτικές. Ας αφήσουμε τις «μελό» τοποθετήσεις του στυλ «κάθε σχολείο που κλείνει ανοίγει και μια φυλακή» διότι τουλάχιστον στο νομό Τρικάλων τα περισσότερα σχολεία που έκλεισαν ήταν «πεσκέσι» δημιουργίας θέσεων διευθυντών του Πασόκ και της ΝΔ αντίστοιχα για να βολέψουν την εκλογική τους πελατεία. Άλλη προσέγγιση για τις πεδινές και άλλη προφανώς για τις νησιωτικές περιοχές. Οι μαθητές όπως και οι φοιτητές θέλουν «στιβαρά» εκπαιδευτικά ιδρύματα και όχι ρουσφετολογικού χαρακτήρα εκπαιδευτικές παροχές. Στον αντίποδα χρειάζονται βιβλιοθήκες, οργανωμένα και επιδοτούμενα (από την πολιτεία) κυλικεία, ψυχολόγους και ειδικούς παιδαγωγούς για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας, ώστε να αποκοπεί (ένας από τους τρόπους) και ο ομφάλιος λώρος με την Χρυσή Αυγή.

Η κοινωνία περιμένει. Περιμένει πολιτικές. Και η τοπικές κοινωνίες πέρα από τα αγωνιστικά παραδείγματα σε δρόμους και σε πλατείες περιμένει και άλλου είδους παραδείγματα. Δεν μπορεί να ομνύουμε στη δωρεάν παιδεία και να στέλνουμε τους μαθητές - παιδιά μας στα ιδιωτικά σχολεία. Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να στήσουμε κοινωνικά φροντιστήρια (η αριστερή φιλανθρωπία) και να μην παραδειγματιζόμαστε με τους δασκάλους του 132 σχολείου της Αθήνας για κοινωνικές – εκπαιδευτικές πρακτικές εντός σχολείου. Και εξηγώ. Ναι στην αύξηση του ωραρίου (πόσες ώρες το διαπραγματευόμαστε) αλλά για πρόσθετη διδακτική στήριξη με αναμορφωμένο πρόγραμμα εντός σχολείου για να αμβλύνουμε τις κοινωνικές ανισότητες που η μνημονιακή πολιτική επιβάλλει. Το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει ειδικά για την γ΄ λυκείου. Τμήματα που έχουν «μείνει πίσω» στην ύλη, μπορούν να την καλύψουν με επιπλέον ώρες διδασκαλίας. Εδώ λοιπόν ο συνεπής δάσκαλος θα προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, έχοντας εγγράψει ώρες διδασκαλίας οι οποίες θα μπορούν και να αποτιμηθούν στη μελλούμενη αξιολόγηση.

Συχνά στα πρόθυρα της πτώσης

Κάτω από το δέρμα έρπει ο φόβος

Γεύση φαρμακωμένη

Από επαίσχυντες προδοσίες

Μετά την πτώση

Η μνήμη λειτουργεί και πάλι

Φυσιολογικά

…

Διόλου δεν μετανοεί

Έτσι τουλάχιστο διαψεύδει τους πλησίον του

Είχε απλούστατα η κατακρήμνιση

Ανοδική φορά

(Κλείτος Κύρου – Απολογία – Θεσσαλονίκη 1976)

Για την αντιγραφή: Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός Τρίκαλα