Και η άλλη μισή Κύπρος ;;;

του Μιχάλη Γ.Τριανταφυλλίδη

Παρακολουθώ προσεκτικά όλες αυτές τις μέρες , που ασχολούνται  άπαντες, με τα της Κύπρου, ο προβληματισμός μας δεν μπορεί να συλλάβει το γεγονός ότι η Κύπρος υπο πτώχευση ή όχι , από μηχανισμούς στήριξης Ευρωπαϊκούς ή μη, είναι κράτος –μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μονάχη της.

Διότι εάν ενθυμούμεθα , το πολιτικό πρόβλημα δεν λύθηκε και αυτή την ώρα το μοναδικό που δεν σκέφτονται οι Γερμανοί και κανένας άλλος, αλλά ούτε κι εμείς, φυσικά, είναι πως για την επόμενη μέρα, λόγο θα έχει και η Κοινότητα της Βόρειας πλευράς και έχει ήδη, αρχίσει να δείχνει κάποιες πρώτες προθέσεις.

Διάφοροι αναλυτές, λανθασμένα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πιστεύουν ότι ο Ερντογάν έχει κάνει στροφή προς Ανατολάς. Δεν τον ενδιαφέρει πλέον, λένε η Ευρωπαϊκή προοπτική και προσβλέπει πως θα ηγεμονεύσει σε περιβάλλον μουσουλμανικό.

Διαπράττουν σφάλμα μέγα εάν το πιστεύουν.

Το μυαλό του Ερντογάν βρίσκεται διαρκώς στην Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, λόγω του ότι γνωρίζει πως το παιχνίδι προς άλλες κατευθύνσεις είναι χαμένο και εν πολλοίς σημαδεμένο. Γνωρίζει επίσης πολύ καλά, υπάρχουν μάλιστα και πρόσφατες αναλύσεις και μετρήσεις, που δείχνουν πως ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός, δεν αφορά μόνον τον κόσμο του επιχειρείν αλλά πολύ πιο διευρυμένα στρώματα.

Η Τουροκυπριακή κοινότητα απεύχεται, αλλά και γνωρίζει ότι θα ζημιωθεί με την όποια αρνητική εξέλιξη στο θέμα της Κύπρου.

Από την άλλη ο Ερογλου και ο Ερντογάν γνωρίζουν πως είναι μια ευκαιρία να ανατρέψουν, εν τοις πράγμασι, την άρνηση και τη φοβία της Μέρκελ και των Χριστανοδημοκρατών της , λόγω του ότι επί της ουσίας η όποια βοήθεια προς Κυπριακές Τράπεζες και την Κυπριακή Κυβέρνηση, τώρα πλέον ανοιχτά αφορούν την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία είναι  ενιαία.

Δηλαδή θα διεκδικεί ρόλο και η τουρκοκυπριακή κοινότητα στην όποια νέα συνθήκη προδιαγράφεται, πολύ πιο ενεργά και πολύ πιο άμεσα.

Το ζήτημα είναι πολύ πιο περίπλοκο από  όσο προσπαθώ να το αναδείξω από τις γραμμές αυτές. Το γνωρίζω πολύ καλά.

Είναι όμως μια παράμετρος την οποία θα έλεγα πως οι Δημοκρατικές δυνάμεις δεν θα έπρεπε να παραβλέπουν την κρίσιμη αυτή στιγμή που όλα βρίσκονται σε ένα κλίμα αναπροσδιορισμού.