Ο Μανιτάκης χτύπησε την καρδιά του πελατειακού συστήματος



του Νίκου Μπίστη από το fb

Δεν ξέρω πόσοι κατάλαβαν ακριβώς τι παίχτηκε - και ελπίζω να μην χάθηκε οριστικά - πριν δυο μέρες με την απόσυρση της ρύθμισης Μανιτάκη για τους συμβασιούχους. Οι συμβασιούχοι και η περιπέτεια τους βρίσκονται στην καρδιά του πελατειακού κράτους. Όλα τα κόμματα έχουν ευθύνη για αυτήν την κατάσταση. Κυρίως τα κόμματα που άσκησαν την κεντρική εξουσία , αλλά και τα άλλα γιατί άσκησαν την τοπική. 

Και το πρόβλημα των συμβασιούχων στην Τοπική αυτοδιοίκηση είναι μείζον όπως φαίνεται και από τις κινητοποιήσεις της ΠΟΕΟΤΑ για να μην αλλάξει τίποτε στο φαύλο αυτό καθεστώς. Πριν δέκα χρόνια ήμουν υφυπουργός Εσωτερικών και το γραφείο μου ήταν εκεί που βρίσκεται σήμερα του Μανιτάκη. Επί τρεις μήνες μέχρι τις εκλογές το γραφείο επί της Βασιλίσσης Σοφίας ήταν καθημερινά αποκλεισμένο. Αποκλεισμένο από συμβασιούχους που ήθελαν διαβεβαίωση ότι θα μονιμοποιηθούν ( διαβεβαίωση που τους παρείχαν απλόχερα τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης) και από «επιτυχόντες» του ΑΣΕΠ που επέμεναν ότι παρότι είχε ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός και είχαν προσληφθεί οι κατά σειρά επιτυχίας για τον συγκεκριμένο αριθμό θέσεων για τον οποίο είχε προκηρυχτεί , στο μέλλον έπρεπε να μην γίνει νέος διαγωνισμός αλλά να προσληφθούν αυτοί από μια οιωνοί επετηρίδα. 

Κάθε βράδυ που έφευγα είχαμε τον ίδιο διάλογο : «Η δεσμεύεστε η θα ψηφίσουμε Νέα Δημοκρατία» . « Παιδιά δεν μπορώ να σας υποσχεθώ πράγματα που δεν γίνονται. Ψηφίστε ότι θέλετε». Ψήφισαν. Και επήλθε η περίφημη επανίδρυση του κράτους που τίναξε την κρατική μπάνκα στον αέρα με τον νόμο Παυλόπουλου και άλλα πολλά που ακόμα πληρώνουμε. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι δεν τους έστελναν και διάφοροι βουλευτές και Υπουργοί του λαϊκού ΠΑΣΟΚ που τους διαβεβαίωναν ότι αυτοί ήταν μαζί τους αλλά δεν τους αφήνουν οι εκσυγχρονιστές.

 Ο Μανιτάκης ,λοιπόν , για να κάνουμε ένα άλμα δέκα ετών , βρήκε μια κατάσταση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που περιφρονούσε πεισματικά αυτό που ονομάζουμε γενικό συμφέρον. Βρήκε τα αποτελέσματα μιας καλοστημένης συντεχνιακής φάμπρικας που στο όνομα του «δικαιώματος» καταπατούσε συστηματικά το γενικό καλό. Πως έχει η κατάσταση: 

Το πρόβλημα αφορά εργαζόμενους που προσλαμβάνονται στο Δημόσιο με σύμβαση ορισμένου χρόνου η έργου και συνήθως με διαδικασίες ρουσφετολογικές. Παρά την λήξη των συμβάσεων τους , οι εργαζόμενοι αυτοί καταφεύγουν στα δικαστήρια και με την πρακτική των συνεχών αναβολών, που βασίζονται στην κατάχρηση της προσωρινής δικαστικής προστασίας κατορθώνουν να παραμένουν στο δημόσιο και να μισθοδοτούνται κανονικά επί χρόνια. 
Κυκλώματα δούλεψαν, δικηγορικά γραφεία έκαναν περιουσίες και ταυτοχρόνως πουλούσαν «δικαιώματα» και «αριστερή προστασία», δικηγόροι είχαν μόνιμο στασίδι σε πρωινάδικα και μοίραζαν κάρτες για αγωγές που μόνο το όνομα του αιτούντος άλλαζε. Μετά έγιναν και «αριστεροί» βουλευτές. Οι κύριες δίκες λόγω φόρτου εργασίας της δικαιοσύνης και συμπαιγνίας Δημοσίου και αιτούντων αναβάλλονταν επ’ αόριστον. Έτσι , επιτυχόντες του ΑΣΕΠ στερούνται τις θέσεις που δικαιούνται επειδή εργαζόμενοι, χωρίς αξιολογημένα προσόντα και με συμβάσεις που έχουν λήξει παραμένουν καταχρηστικά στη θέση τους. Αυτοί δεν έχουν δικαιώματα; Και που είναι το γενικό καλό που πρέπει να καθοδηγεί τις ενέργειες της πολιτείας; 

Και ξαφνικά όλο το αντιμνημονιακό παρδαλό μέτωπο απέκτησε και γνώσεις Συνταγματικού Δικαίου. Περισσότερες προφανώς από τον Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Αντώνη Μανιτάκη. Και άρχισαν να τον κατηγορούν ότι με την τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που προωθεί περιφρονεί τις δικαστικές αποφάσεις . Όμως και πρωτοετής φοιτητής της Νομικής γνωρίζει ότι τα μέτρα προσωρινής προστασίας ( οι προσωρινές διαταγές δηλαδή) δεν αποτελούν δικαστικές αποφάσεις. Είναι προσωρινές ρυθμίσεις που εκδίδονται εν αναμονή – και για περιορισμένο χρονικό διάστημα – της κυρίας δίκης , η οποία όμως δεν γινόταν ποτέ. Ως προς την περίφημη συνταγματικότητα , η προσωρινή διαταγή αποτελεί μεν τίτλο εκτελεστό ( 904 παρ.2 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) αλλά δεν συνιστά δικαστική απόφαση και κατά συνέπεια δεν εμπίπτει στον πυρήνα του άρθρου 20 του Συντάγματος. Πώς σπάει λοιπόν με αυτό το κόλπο η αλυσίδα που θα οδηγούσε σε καθαρή και σύννομη λύση;: Η προσωρινή διαταγή στην πράξη έχει υποκαταστήσει την προσωρινή δικαστική προστασία , δηλαδή τα ασφαλιστικά μέτρα . Αυτός που ζήτησε και πέτυχε την έκδοση της προσωρινής διαταγής, προσπαθεί να την διατηρήσει σε ισχύ απέχοντας από την συζήτηση της αίτησης του για την λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Και τέλος τα δικαστήρια υποκαθιστούν μέσω της προσωρινής διαταγής την έγκαιρη έκδοση οριστικής απόφασης στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. 

Αυτό, λοιπόν, που πρότεινε ο Μανιτάκης για να μην υποκατασταθεί η κυρία δίκη από τα ασφαλιστικά μέτρα ήταν να είναι απαράδεκτη η συζήτηση της αίτησης αν δεν έχει προσδιοριστεί δικάσιμος της κυρίας αγωγής η εάν η ημερομηνία συζητήσεως της κυρίας αγωγής απέχει περισσότερο από 6 μήνες από την ημέρα συζήτησης της αίτησης για την λήψη ασφαλιστικών μέτρων. Έτσι αποκαθίσταται η λογική που πρέπει να διέπει την προσωρινή διαταγή, τα ασφαλιστικά μέτρα και φτάνουμε – επιτέλους – και στην εκδίκαση της κύριας αγωγής ώστε να τελειώνουν οι σκόπιμες εκκρεμότητες. 

Αφού τελειώσαμε με την νομική θωράκιση της πρότασης Μανιτάκη πάμε και σε μια διάσταση που φαίνεται ότι ακόμα και Υπουργοί της κυβέρνησης δεν έχουν συνειδητοποιήσει.. Μέχρι το τέλος του 2013 έχουμε συμφωνήσει ( σαν χώρα, άρα εικάζω και ως Υπουργοί) ότι θα φύγουν 4000 από το Δημόσιο. Αυτός ο αριθμός μπορεί να συγκεντρωθεί από τους ένοχους για σοβαρά ποινικά και πειθαρχικά παραπτώματα, από τους Οργανισμούς που καταργούνται η συγχωνεύονται και από τους συμβασιούχους που έληξε η σύμβαση τους. Οι δυο πρώτες κατηγορίες δεν συμπληρώνουν τον αριθμό. Ταυτοχρόνως Μανιτάκης και Στουρνάρας πέτυχαν την πρόσληψη σε ίσο αριθμό – 1 προς 1 – νέων προσοντούχων δημοσίων υπαλλήλων σε μια προσπάθεια πρακτικής αναβάθμισης του Δημοσίου. Αν οι συμβασιούχοι με παράταση του γνωστού κόλπου παραμείνουν, επειδή ο αριθμός 4000 δεν θα αλλάξει, αναγκαστικά πλέον θα πάμε σε οριζόντιες απολύσεις στο Δημόσιο. Σε αντίθετη περίπτωση θα αρχίσει πάλι το γνωστό γαϊτανάκι με τις δόσεις και τα μέτρα. Τι δεν καταλαβαίνουν; Η θέλουν να κάνουν τους τσάμπα φιλολαϊκούς ;

Σχόλια

  1. Απολύτως σωστά αυτά που λέει ο Νίκος Μπίστης.

    Η -κάπως ρητορική- απορία μου είναι η εξής: Η ΔΗΜΑΡ γιατί εξακολουθεί να στηρίζει τον Ρουπακιωτη;

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω ότι στηρίζει εξίσου και τους δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νομίζω ότι το θέμα δεν είναι η στήριξη των προσώπων αλλά των πολιτικών τους. Εκεί δεν ξέρω αν είναι τόσο ξεκάθαρες οι επιλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λεο,

    Διάβασα το άρθρο, διάβασα και την άποψη του Ρουπακιώτη που χαρακτηρίζει απερίφραστα αντισυνταγματική τη ρύθμιση. Δε βγαίνει εύκολα συμπέρασμα από μη ειδικούς. Η ουσία είναι ότι οι συμβασιούχοι δεν έκαναν κάτι το μεμπτό, όσο και να τους παρουσιάζει σαν τέρατα ο Μπίστης, ώστε να "μη δικαιούνται" την προστασία του εργατικού νόμου. Η ευθύνη ανήκει 100% στο πελατειακό κράτος που (στην περίπτωση των συμβασιούχων) όντως λειτουργούσε σαν "κακός εργοδότης".

    Υ/Γ Δεδομένη είναι η καχυποψία μου απέναντι σε μια κυβέρνηση που κυβερνά με προεδρικά διατάγματα και (αν δε μεγαλοποιείται το θέμα) βγάζει εργαζόμενους σε διαθεσιμότητα επειδή απλά παραπέμφθηκαν (!) σε κάποια δίκη. Θα με ενδιέφερε και η άποψή σου για το τελευταίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα δε νομίζω να βγει κανένας σε διαθεσιμότητα επειδή κάποιος του έκανε μήνυση. Αυτά είναι προπαγάνδα όσων δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στη ΔΔ. Η έξωση των παρανομούντων είναι θέμα τιμής για το Πολιτικό σύστημα. Δικά του παιδιά είναι. Όσο αφορά τους συμβασιούχους φυσικά και υπάρχει μπλέξιμο νομικό όχι πολιτικό. Προσελήφθησαν για ένα συγκεκριμένο έργο, αυτό τελείωσε και πρέπει να απολυθούν. Το κράτος πρέπει πλέον να προσλαμβάνει συγκεκριμένους υπαλλήλους για συγκεκριμένες θέσεις και να συνάπτει με αυτούς συμβάσεις εργασίας συγκεκριμένου ή αορίστου χρόνου.

      Διαγραφή
    2. Λεο, αναφέρομαι σε συγκεκριμένη περίπτωση (Δημήτρη Αχείμαστου) που "έπαιξε" πολύ και στο alfavita (ψηφίσματα στήριξης από ΕΛΜΕ, διδασκαλική ομοσπονδία κλπ). Όλα αυτά δημιουργούν ένα κλίμα τρομοκρατίας που παραλύει το δημόσιο. Είναι και ο Φόβος ένας τρόπος διακυβέρνησης βέβαια, που αρμόζει σε μια Δεξιά κυβέρνηση. Την Ελπίδα δε βλέπω πουθενά (αλλά και το ρόλο της ΔΗΜΑΡ που ... στο επεισόδιο Ρουπακιώτη - Μανιτάκη την είδαμε επί της ουσίας να διαφωνεί με τον εαυτό της).

      Διαγραφή
  5. Νομίζω ότι η πολιτική επιλογή είναι "Στηρίζουμε τις μεταρρυθμίσεις, χωρίς να αποξενώνουμε τους μεταρρυθμιζόμενους"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Ο Μανιτάκης χτύπησε την καρδιά του πελατειακού συστήματος". Ο Ρουπακιώτης όμως;
    Μπάμπης, Καλαμάτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. «Ανάγκη χρηστότητος-απόσπασμα»
    ΑΠΡ 27 Κατηγορία: Τα Επίκαιρα, καταχώρηση από: Σπύρος Αραβανής
    Του Κώστα Καρυωτάκη

    «…Εις την ατμόσφαιραν αυτήν του κομματισμού και της συναλλαγής οι χρηστοί υπάλληλοι ασφυκτιούν. Από τας υπηρεσιακάς ενεργείας εκλείπει ολονέν περισσότερον η γενική τάσις, ο ανώτερος σκοπός. Τα προγράμματα, αι κατευθυντήριοι γραμμαί, τα εθνικά και ανθρώπινα ιδεώδη, προς τα οποία ητένιζον άλλοτε οι φορείς της κρατικής εξουσίας, είναι σήμερον λέξεις κεναί. Το πνεύμα της εποχής -ύλη και βία- πληροί τους θαλάμους των υπουργείων. Ο είς μετά τον άλλον οι ευσυνείδητοι υπάλληλοι υποχωρούν ή υποκύπτουν εις την διαφθοράν. Επί νέων βάσεων γίνεται η υπηρεσιακή αγωγή. Οι αφελείς, όσοι επίστευσαν ότι θα εργασθούν τιμίως, με γνώμονα το κοινόν συμφέρον, σύμφωνα με τον όρκον που έδωσαν, πληροφορούνται ότι άλλος είναι ο προορισμός των. Σπασμωδικαί ενέργειαι, αντιφατικαί αποφάσεις, υπό την πίεσιν σήμερον του ενός και αύριον του άλλου ισχυρού, ατελεύτητος σειρά χαριστκών πράξαων του δημοσίου χρήματος, ιδού το σύνηθες περιεχόμενον της κρατικής επιταγής.»
    (Εφημ. Η Ελληνική, 8 Φεβρουαρίου 1928 / Άρθρον του Γ. Γραμματέως της Ενώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων-Κ.Γ. Καρυωτάκης. Γεν. Γραμ. Ενώσεως Δημ.Υπαλλήλων)

    Για την αντιγραφή Λ.Ζ.”

    http://www.poiein.gr/archives/22586/index.html

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΥΓ Μαλλον λιγοι γνωριζουν τον πανεξυπνο Ποιητη ως συνδικαλιστη των ΔΥ και μαλιστα με δυσμενη μεταθεση απο τον υπουργο Μ.Κυρκο, στην Πρεβεζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να μη λέμε και γράφουμε ότι η διαφθορά του δημοσίου είναι έργο του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. Υπάρχει από συστάσεως του ελληνικού κράτος, είναι απότοκο της τουρκοκρατίας, της βαυβαροκρατίας και του κοτζαμπασισμού.

      Διαγραφή
  8. “…Οι συνδικαλιστικές διώξεις και οι άδικες κατηγορίες

    Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο Καρυωτάκης αγωνίστηκε με πείσμα για τα δικαιώματα του κλάδου του (ήταν δημόσιος υπάλληλος) και μάλιστα σε μια εποχή που η έλλειψη συμμόρφωσης σηματοδοτούσε αναφορές, δυσμενείς μεταθέσεις, ακόμα και απόλυση, (τη χρονιά του θανάτου του ψηφίστηκε και το Ιδιώνυμο, ενδεικτικό του κλίματος). Ο ποιητής είναι αναγνωρισμένος συνδικαλιστής και εκλέγεται γραμματέας της Ενώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών. Εξαιτίας της δραστηριότητάς του, είχε τεθεί στο στόχαστρο από κύκλους του υπουργείου του. Η δημοσίευση, όμως, στην εφημερίδα «Καθημερινή» αποκαλύψεων σε βάρος του υπουργού Πρόνοιας Μιχάλη Κύρκου (πατέρα του Λεωνίδα) σχετικά με τη σκανδαλώδη διαχείριση των οικονομικών που συνδέονται με την αποκατάσταση των προσφύγων (βρισκόμαστε στην εποχή μετά την Μικρασιατική Καταστροφή) ωθεί το περιβάλλον του υπουργού στο να καταδείξει (λανθασμένα) ως υπεύθυνο των διαρροών τον Καρυωτάκη. Ο ίδιος, λόγω της θέσης που κατείχε, γνώριζε λεπτομερώς τις παρασπονδίες των ανωτέρων του κι είχε ενοχλήσει την ιεραρχία με αναφορές διαμαρτυρίας. Άρα, –συνταιριάζοντας κανείς και τη συνδικαλιστική του δράση- μοιραία βρέθηκε στο στόχαστρο. Ο ίδιος, βέβαια, μάταια κραύγαζε για την αθωότητα του, ακόμα και στην τελευταία του επιστολή («Η χυδαία πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ»).

    Οι διώξεις πολλαπλασιάζονται. Αφού δέχεται έγγραφες επιπλήξεις για διάφορα ασήμαντα παραπτώματα, μειώσεις μισθού και απειλές, μετατίθεται στην Πάτρα και δύο μήνες αργότερα στην Πρέβεζα με σκοπό την πολιτική και προσωπική εξουθένωσή του. Μάλιστα, λέγεται ότι έπεσε και θύμα εκβιασμού των παραπάνω κύκλων για «εμπόριο ναρκωτικών» (ο Καρυωτάκης είχε σχετιστεί με χρήση ουσιών, επηρεασμένος από Γάλλους συμβολιστές όπως ο Μπωντλαίρ). Ο υπερευαίσθητος ψυχισμός του ταράχτηκε ιδιαίτερα από τις τελευταίες μεταθέσεις (ο Καρυωτάκης στο σύντομο βίο των 32 του χρόνων έζησε σε 13 πόλεις!)…”

    http://www.anasyntaxi.gr/index.php/pressmenu-33/87–303/390-239

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλέλληνα σε είχα χάσει και ανησυχούσα. Επέστρεψες βλέπω κραταιός. Που τα βρήκες αυτά ρε φίλε; Φοβερός, Νάσαι καλά, καλές γιορτές

      Διαγραφή
  9. Leo

    Δεν ειμαι ουτε ο Μαργαριτης, ουδε ο Λιακος. Για θεματα διαφθορας, πετω την σκουφια μου,ομως.

    Ειναι καιρος να αναρωτηθουμε
    1.γιατι μερικα "αριστερα στελεχη" ηταν αρκετα εως πολυ ανετα οικονομικα.
    2.πως αποκτηθηκαν αυτα τα χρηματα (εργασια, κληρονομια,...) και ποσο καθαρα ειναι.
    3. εχουν εργασθει και στη συνεχεια εχουν διοικησει μια μικρη εστω επιχειρηση με επιτυχια, η τρωνε απο τα ετοιμα (οικογενειας, εμμισθης θεσης πολιτικου προσωπικου,.....)

    Καλες γιορτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε μου για το πολιτικό σύστημα έχω βαρεθεί να γράφω. Για την κρατικοδίαιτη αριστερά της μεσαίας τάξης το ίδιο. Για την ασχετοσύνη και αεργία της επίσης. Γιαυτό μόλις κάποιος παρουσιάσει ένα συνεκτικό σχέδιο, με τίποτα νούμερα και με αρχή -μέση -τέλος γίνεται αμέσως θεωρητικός. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ πχ δεν έχουν θέσεις για τα θέματα όχι από ιδεολογία κλπ αλλά είτε γιατί βαριούνται να το ψάξουν, είτε γιατί είναι ανίκανοι και φοβούνται μη πουν καμιά χοντράδα και γίνουν ρόμπες. Η Αριστερά χρόνια τώρα ήξερε μόνο την καταγγελία ,το όχι, το κάτω που οδηγούσαν πάντα στο προηγούμενο μοντέλο που ήταν δεξιό ή χουντικό κλπ. Θυμάσαι, όχι στον 815μ μετά όχι στο 1265, τώρα όχι στο 4009 αν τα βάλεις θέλουν νόμους χοντικούς ή προδιδακτορικούς. Μιλάμε για παιδική χαρά. Επειδή έκατσα απέξω 30 χρόνια και μούφυγε η αριστερή πατίνα φαίνομαι (εγώ και άλλοι φίλοι) σαν τη μύγα μεστο γάλα. καλές γιορτές και σε σένα

      Διαγραφή
  10. Στο δημόσιο υπηρετούν την μετριότητα τους και μάλιστα ανώτερες θέσεις (ΥΠΕΚΑ π.χ.) και μερικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ δεν είναι έτσι ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία