Φάτε τη σκόνη του Αντώνη

του Λεωνίδα Καστανά

Εδώ που τα λέμε έχει δίκιο ο Σαμαράς. Συζητάμε νόμο κατά των διακρίσεων, όταν πριν ένα μήνα υποδεχτήκαμε με τιμές αρχηγού κράτους το «άγιο φως»; Με ένα τσούρμο φιλοχιτλερικούς βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο εξήντα και βάλε χρόνια μετά το τέλος(;) του Ναζισμού. Με τα κόμματα του συνταγματικού τόξου να μην μπορούν να βγάλουν μια κοινή ανακοίνωση που να καταδικάζει την πολιτική βία. Με «ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ το ΚΑΠΝΙΣΜΑ» ακόμα και μέσα στα χειρουργεία.  Με βεβαιωμένη την πανελλήνια πεποίθηση ότι είμαστε το πειραματόζωο διεθνών σκοτεινών κέντρων ή ότι μας ψεκάζουν και άλλα τέτοια που φαίνονται αστεία αλλά αποτελούν το ιδεολογικό υπόβαθρο της ελληνικής κοινωνίας, παράγουν πολιτική και διαμορφώνουν αναπόφευκτα το προφίλ της εξουσίας.

Ο νόμος του 79 προβλέπει:

Όστις δημοσίως, είτε προφορικώς είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός έτερου μέσου εκ προθέσεως προτρέπει εις πράξεις ή ενέργειας δυναμένας να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βίαν κατά προσώπων ή ομάδος προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των "ή του θρησκεύματος" [1] , τιμωρείται με φυλάκισην μέχρι δύο ετών ή με χρηματική ποινή ή και αμφοτέρων των ποινών τούτων.
Δια των εν παρ. 1 ποινών τιμωρείται και όστις συνιστά ή συμμετέχει εις οργανώσεις αι οποίαι επιδιώκουν ωργανωμένην προπαγάνδαν ή δραστηριότητας πάσης μορφής τείνουσας εις φυλετικάς διακρίσεις." –

Πείτε μου αν ο νόμος εμπόδισε την ίδρυση της ΧΑ, την κάθοδό στις εκλογές και την είσοδό της στο ελληνικό κοινοβούλιο. Και πείτε μου αν μια επικαιροποίηση του νόμου θα προκαλούσε τον περιορισμό  της ισχύος της.

Προφανώς και έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία, στο συμβολικό επίπεδο, η κατάθεση ενός τέτοιου νόμου από τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης. Και θα είχε ακόμα μεγαλύτερη αν το νόμο ψήφιζε και η αξιωματική αντιπολίτευση. Θα έδειχνε  μια από κοινού στάση απέναντι στο φαινόμενο των διακρίσεων. Έστω και αν οι περισσότεροι θα δυσπιστούσαν και θα τη θεωρούσαν επικοινωνιακό κόλπο. Θα έστελνε ένα αντιρατσιστικό μήνυμα στην κοινωνία, μιας κάποιας βαρύτητας. Όχι και μεγάλης βέβαια, αλλά θα έστελνε. Οι πολίτες έχουν μάθει να θεωρούν κάτι τέτοια διακοσμητικά της Δημοκρατίας και δεν δίνουν βάση. Άσε που ο αντιρατσισμός των πολιτικών δεν πουλάει με τίποτα.

Πρακτικά βέβαια δεν θα σήμαινε και πολλά. Αναγκαστικά τέτοιοι νόμοι που έχουν έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά μπορούν να ερμηνευθούν κατά το δοκούν από τα δικαστήρια. Το σημερινό πολιτικό κλίμα δείχνει ότι η εξουσία θέλει να έχει επιλογές. Οι αρχές δεν έχουν πάψει να «αγαπούν» τον εθνικισμό και την «ελληνική πολιτική ορθότητα». Αλλά ακόμα και αν αύριο απαγορεύονταν δικαστικά η λειτουργία της ΧΑ, οι ίδιοι άνθρωποι θα την επανίδρυαν με άλλο όνομα, προσεκτικότερες διατυπώσεις και ενισχυμένο στην κοινωνία το ρατσιστικό και φασιστικό προφίλ της.

Ως βέλος κατά του πολύπαθου νόμου χρησιμοποιείται και η δήθεν «διπλή ανάγνωση». Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα. Αν βγει κάποιος και πει ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ ήταν καλό πράγμα και καταδικαστεί και πάει φυλακή, δε βρίσκω γιατί πρέπει να τη γλιτώσει ο απέναντι που θα πει ότι τα αντίστοιχα στρατόπεδα του Στάλιν ήταν πολιτιστικά κέντρα. Δεν ήταν το ίδιο, αλλά γιατί όλα τα κακά πρέπει να είναι ίδια; Επειδή τα σταλινικά εγκλήματα τα εντάξαμε εδώ και χρόνια στην κουλτούρα μας ως ιδεολογία, ενώ η αντίστοιχη διαδικασία για τα χιτλερικά μόλις τώρα ξεκίνησε;

Η Δεξιά ( όχι μόνο του Σαμαρά)  δεν θέλει να μπει στο ίδιο αντιρατσιστικό κάδρο με την κεντροαριστερά. Δεν έχει τόσο πρόβλημα να καταδικάσει το ρατσισμό, πράγμα που το κάνει ενίοτε, αλλά έχει πρόβλημα στο «από κοινού με τους άλλους». Είναι το ίδιο πρόβλημα με αυτό της Αριστεράς να καταδικάσει την πολιτική βία, από κοινού με τη Δεξιά. Κανένα αριστερό κόμμα δεν εκθειάζει επίσημα την πολιτική βία, υπάρχουν όμως πολλοί αριστεροί που τη θεωρούν  μέθοδο δίκαιης επίλυσης κοινωνικών διαφορών. Κανένα δεξιό κόμμα δεν εκθειάζει επίσημα τη ρατσιστική βία, αλλά πολλοί δεξιοί, δημοκράτες κατά τ’ άλλα, δεν θα έλεγαν και όχι σε κάποιες «αναγκαίες διακρίσεις». Όταν μάλιστα οι ξενόφοβοι και οι υπερασπιστές των διακρίσεων απλώνονται και πολύ αριστερότερα του δεξιού άκρου, τότε ο Σαμαράς και οι σύμβουλοί του ξέρουν ότι μπορούν και πάλι να ηγεμονεύσουν.

Να μη κοροϊδευόμαστε. Και το λίγο 52% υπέρ του αντιρατσιστικού νόμου κάτι δείχνει. Αν συνυπολογίσουμε και την υποκρισία στις απαντήσεις των πολιτών σε τέτοιου είδους ερωτήματα, θα διαπιστώσουμε  ότι η ελληνική κοινωνία δεν καίγεται για ένα τέτοιο νόμο, δεν καίγεται για νόμους που της επιβάλλουν το πώς θα χειριστεί τον επιλεκτικό ρατσισμό της. Τόσα χρόνια έχει μάθει να λύνει τα προβλήματα αυτού του είδους εκ των ενόντων, με βάση την ατιμωρησία παντός υπευθύνου. Δεν θα αλλάξει τώρα. Η κεντροαριστερά διάλεξε λάθος θέμα για να πάρει ένα κόκαλο ηγεμονίας από τον Αντώνη. Και η ψαλίδα θα ανοίγει και ο Αντώνης θα φεύγει μπροστά. Και θα τρώμε τη σκόνη του.