Η Παρασκευή και 21 ενός ΔΗΜΑΡ-αίου και ποιοι μας κουνάνε το δάχτυλο

του Κώστα Τσεκούρα

Την Παρασκευή το πρωί δεν είχα καλή διάθεση. Μου την χάλασε ακόμα περισσότερο και η εικόνα των υπερ-εξακοσίων γραπτών που κατέλαβαν τον καναπέ του γραφείου από την προηγούμενη και που περιμένουν να «διορθωθούν».

Μετά από μια επαγγελματική συνάντηση ο Χαρίδημος, συνάδελφος από άλλα Επιστημονικά Πεδία, ΠΑΣΟΚος από τα γεννοφάσκια του, στην διαχείριση της εξουσίας επί ΓΑΠ, δηλωμένος εκσυγχρονιστής οπαδός της Βορειο Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, που απαξιώνει να ασχοληθεί με τον Βενιζέλο μου δηλώνει: «Τι κάνατε? Απομακρύνατε τη δημιουργία της Ελληνικής Ελιάς! Καταστροφή! Αυτοκτονήσατε!». Δεν απάντησα. Έφυγε.

Αμέσως μετά χτύπησε το τηλέφωνο. Ο Γιάννης στην άλλη άκρη, στέλεχος επιχείρησης, σκληρός δεξιός αλλά απογοητευμένος από την αναποτελεσματικότητα του Δημόσιου Τομέα, ορκισμένος υποστηρικτής της «ιδιωτικοποίησης των πάντων», που δεν καταδικάζει τα διάφορα ρατσιστικά της Χρυσής Αυγής μου δηλώνει: «Τι είναι αυτά? Τι ανευθυνότητες? Πήγατε να καταστρέψετε τη χώρα για 200 διπλοθεσίτες κηφήνες της ΕΡΤ. Την μια μέρα λέγατε έτσι και την επόμενη αλλιώς! Θα εξαφανιστείτε». Και πάλι δεν απάντησα. Έκλεισε.

Στο γραφείο μου μπαίνει χαμογελαστή και αεράτη με ένα φραπέ ανά χείρας η συνάδελφος Ειρήνη. «Συριζαία». Όπου κίνημα στον δρόμο και άκακο μπάχαλο μέσα και η Ειρήνη. Μανιώδης «δικτυο-θεάτρια» της ΕΡΤ μετά το off του περίφημου διακόπτη όπως μου δήλωσε στις αρχές της εβδομάδας. Επεκτείνοντας το αρχικό της χαμόγελο σε χαιρεκακία μου λέει: «Τι έγινε Κωστάκη? Πως τα βλέπεις τώρα? Άλλαξες γνώμη?» Και πάλι δεν είχα καμιά διάθεση να απαντήσω. Της έδωσα σιωπηλά να καταλάβει ότι είχα πολύ δουλειά. Έφυγε. Κρίμα, σπάνια την βλέπω

Καπάκι μήνυμα στο κινητό. Δεν πρόκειται να δουλέψω σήμερα κι’ εκείνα τα revisions περιμένουν. Πιέζει, πολύ ευγενικά και με περισσή κατανόηση είναι η αλήθεια, και η Υποψήφια Διδάκτορας συν-συγγραφέας. Είναι και καλό το περιοδικό που να πάρει με πολύ υψηλό impact factor. Δεν είχα όμως καλή διάθεση, όπως είπα από την αρχή, που είχε γίνει χειρότερη στο μεταξύ από τις επισκέψεις, το τηλεφώνημα και κυρίως από τη σιωπή μου. Άστο λοιπόν και σήμερα…

Διαβάζω το sms στο κινητό μου. Είναι από τον Συμεών. Συνάδελφος κι αυτός, από άλλα Επιστημονικά πεδία κι αυτός, εξαιρετικός επιστήμονας σύμφωνα με το h-index, Ρηγάς στα νιάτα του, με έντονες εμπειρίες από την Β’ Πανελλαδική, αποστασιοποιημένος πολιτικά μετά, φιλο-ΔΗΜΑΡ αλλά που ποτέ δεν υπέγραψε αίτηση να γίνει κομματικό μέλος παρά τις πιέσεις μου στους άπειρους καφέδες-κρασιά που έχουμε πιεί, οπαδός πια ενός μίγματος μάλλον συντηρητικής σοσιαλδημοκρατίας και ασαφούς (φιλ-) ελευθεριασμού, και σχεδόν πάντα οργισμένος. Το μήνυμα λέει: «Ε όχι και για την ΕΡΤ ρε γαμώτο!» Το διάβασα δυο τρεις φορές. Αποφάσισα να μην απαντήσω. Έτσι κι αλλιώς ο Συμεών είναι σε Συνέδριο σε Ανατολικο-Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα.

Όλη την υπόλοιπη μέρα δυο ερωτήματα τριγυρνούσαν στο μυαλό μου. Τι έγινε? Και τώρα τι κάνουμε?  Στο πρώτο δεν είχα και την πιο καθαρή εικόνα καθώς την κρίσιμη εβδομάδα των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και την Εξέγερσης των ΕΡΤικών βρισκόμουν στο βροχερό Manchester με προβλήματα σύνδεσης στο διαδίκτυο και  εξαντλητικό 12ωρο καθημερινό πρόγραμμα. Αμάν κι αυτός ο Σαμαράς timing που επιλέγει να κάνει τις «μεταρρυθμίσεις…».

Οι ερωτήσεις το απόγευμα της ίδιας Παρασκευής και 21, των συντρόφων από την ΔΗΜΑΡ της μικρής και -πάλαι ποτέ- πανέμορφης πόλης μας, που παρεμπιπτόντως μέσα στη τρελή χαρά τους βρήκα,  «Πως τα βλέπεις? Ποια είναι η άποψή σου?» αύξησαν την πίεση για απαντήσεις που δεν ξέρω γιατί μού βγήκαν αμέσως και αυθόρμητα. Απάντησα λοιπόν σαν ένα μίγμα από Πυθία, Α. Παπανδρέου του ’80 και Α. Τσίπρα του 2013:. «Ψυχολυτρωτικό, Τα κάναμε μαντάρα, Και τώρα ο Θεός Βοηθός»

Ψυχολυτρωτικό. Πονάγαμε κάθε φορά που συναινούσαμε σε μια οικονομική πολιτική που ξέραμε ότι είναι τουλάχιστον αναποτελεσματική, ότι αγοράζει μόνο χρόνο, ότι είναι άδικη και δίνει το γήπεδο να συνεχίζουν να παίζουν μπάλα αυτοί που μας έφεραν ως εδώ. Εμείς είχαμε αναλάβει, και είμαστε περήφανοι γι αυτό, να ανεχθούμε όλα αυτά, χωρίς να μας αναλογούν, για να κρατήσουμε ότι είχε απομείνει ζωντανό. Και κυρίως την ελπίδα. Έγινε αντιληπτό Χαρίδημε, Γιάννη, Ειρήνη, Συμεών? Γιατί είμαστε η Αριστερά της Ευθύνης. Και γι αυτό ιεραρχήσαμε τις προτεραιότητες της ευθύνης μας.  Και πρώτη προτεραιότητα για εμάς δεν μπορεί παρά να είναι η λειτουργία της Δημοκρατίας. Δεν είναι η λογιστική αποτίμηση του κοινωνικού κόστους του συρφετού της ΕΡΤ. Ψυχολυτρωτικό γιατί έστω και την τρίτη – τέταρτη – πέμπτη φορά  ο εκβιασμός τους κατέρρευσε. Που είναι το αντιρατσιστικό? Που είναι το νέο δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό και η πάταξη της φοροδιαφυγής? Που είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης για τον φόρο στα ακίνητα? Που είναι η αναδιάρθρωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με το περίφημο Αθηνά που ξεκίνησε να διορθώσει το έκτρωμα των πελατειακών σχέσεων και που έγινε πρότυπο δόμησης νέων πελατειακών σχέσεων? 

 Έγινε αντιληπτό Χαρίδημε, Γιάννη, Ειρήνη, Συμεών?

Τα κάναμε μαντάρα. Βοηθούντων τα μάλα των περίφημων ΜΜΕ, η προφανής ανικανότητά μας, η οργανωτική μας ανυπαρξία αλλά κυρίως η αδυναμία άμεσης αποτύπωσης της παραπάνω στρατηγικής ιεράρχησης στην τακτική μας (βλ. συναντήσεις του Φώτη με Σαμαρά και Βενιζέλο, δημόσιος λόγος των στελεχών της ΔΗΜΑΡ) κατέληξαν σε ένα επικοινωνιακό αχταρμά. Οι περισσότεροι σήμερα θεωρούν ότι η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ στηρίχθηκε στην επιδίωξη της διατήρησης του status quo στην ΕΡΤ.

 Έγινε αντιληπτό σύντροφοι από την ΔΗΜΑΡ της μικρής και -πάλαι ποτέ- πανέμορφης πόλης μας, που παρεμπιπτόντως μέσα στη τρελή χαρά σας βρήκα?

Τα κάναμε μαντάρα γιατί ένα χρόνο τώρα ξεχάσαμε, έστω και κάτω από την πίεση των συνεχών εκβιασμών, ότι η κύρια ευθύνη μας ήταν η προώθηση των αριστερών μεταρρυθμίσεων. Οι «εκπρόσωποί μας» στην Κυβέρνηση μόνο αυτό τον ρόλο δεν έπαιξαν. Περιμένω δέκα σημεία του Μανιτάκη για την μεταρρύθμιση του Δημόσιου Τομέα αλλά μάλλον δεν πρόλαβε να τελειώσει την διαβούλευση με του Γάλλους. Περιμένω τον εκσυγχρονισμό του συστήματος Δικαιοσύνης από τον Ρουπακιώτη αλλά μάλλον έχει χαθεί στις υποχρεωτικές παραστάσεις των δικηγόρων και σε συναλλαγές μέσω διαδικτύου! Περιμένω να ακούσω κάτι για την αλλαγή της βάρβαρης πρέσας των Πανελλαδικών από τον Παπαθεοδώρου αλλά μάλλον είναι απασχολημένος με το να λειτουργεί ακόμα σαν εκπρόσωπος της Συνόδου των Πρυτάνεων και να επεξεργάζεται το περίφημο ΑΘΗΝΑ με διαφόρους τοπικούς παράγοντες. Από την Σκοπούλη δεν περιμένω τίποτα γιατί δεν κατάλαβα ότι ήταν στο Υπουργείο. Δεν ξέρω αν το κατάλαβε η ίδια.

 Έγινε αντιληπτό σύντροφοι από την ΔΗΜΑΡ της μικρής και -πάλαι ποτέ- πανέμορφης πόλης μας, που παρεμπιπτόντως μέσα στη τρελή χαρά σας βρήκα?

Έγινε αντιληπτό Χαρίδημε, Γιάννη, Ειρήνη, Συμεών? 

Και τώρα ο «Θεός» Βοηθός.

Δυστυχώς (μάλλον) είμαι Άθεος! Δεν είναι να είσαι ποτέ σίγουρος για τέτοια πράγματα!

Ας ανοίξουμε λοιπόν τον διάλογο για την αναστροφή του ακροδεξιού κατρακυλίσματος της πολιτικής και της Κοινωνίας. Ας ανοίξουμε τον διάλογο για τις αριστερές μεταρρυθμίσεις και την αποδόμηση του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού. Ας ανοίξουμε τον διάλογο που θα μας επιτρέψει να υλοποιήσουμε τον αυτοχαρακτηρισμό μας σαν Αριστερά της Ευθύνης: να καταθέσουμε, στον βαθμό που μπορούμε, τη συνεισφορά μας για την συγκρότηση ενός νέου προτύπου για την έξοδο από την κοινωνική και οικονομική κρίση.

Στις βαλίτσες ας έχουμε: την ιεράρχηση των αξιών μας, τον Ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό, την πίστη μας στον ορθολογισμό και κυρίως την καθημερινή μας πρακτική.

Έγινε αντιληπτό σύντροφοι από την ΔΗΜΑΡ της μικρής και -πάλαι ποτέ- πανέμορφης πόλης μας, που παρεμπιπτόντως μέσα στη τρελή χαρά σας βρήκα?

 Έγινε αντιληπτό Χαρίδημε, Γιάννη, Ειρήνη, Συμεών?

Μου έφτιαξε η διάθεση. Ας ξαναπιάσω τα revisions…  Η διόρθωση των γραπτών μετά του Αγίου Πνεύματος