Ιαματικός τουρισμός για τη ψυχή και το σώμα


Δυο κείμενα του φίλου μας Μιχάλη Τριανταφυλλίδη για τον τουρισμό. Γιατί εκτός των άλλων έχουμε και προτάσεις.

Επιμένοντας στην αρχική και διαρκή εντύπωση μου πως κανείς δεν θέλει να αλλάξει τίποτε σ’ αυτό τον τόπο.

Του Μιχάλη Τριανταφυλλίδη
  
Παρακολουθώ αρκετές μέρες τώρα, βήμα-βήμα τη συζήτηση στην Επιτροπή της Βουλής του Νομοσχεδίου για τον τουρισμό.

Μελετώ με μεγάλη προσοχή μια-μια τις τοποθετήσεις των βουλευτών των κομμάτων, των φορέων, της Υπουργού.

Ετοιμάζεται ένα Νομοσχέδιο το οποίο έχει πολύ σαφείς στόχους εξυπηρέτησης.
Σχεδόν αποκλειστικά εξυπηρετούνται κάποια συμφέροντα και φυσικά δεν ενδιαφέρει καθόλου για το που οδεύει συνολικά ο τομέας.

Εμείς να ‘μαστε καλά.

Το δυστύχημα είναι πολλαπλό και γι’ αυτό θα είναι και πολύνεκρο.

Με ξεχωριστές προσεγγίσεις για τα σημαντικά ζητήματα που ανοίγουν με το νομοσχέδιο, στις επόμενες ημέρες θα προσπαθήσω να πω έναν λόγο διαφορετικής προσέγγισης.
Αλλά δυστυχώς αυτό που ανακαλύπτει κανείς   είναι πως κανένας δεν θέλει να αλλάξει τίποτε, πουθενά και για κανένα λόγο.

Οι βουλευτές αναλόγως της προελεύσεως τους, βαρούσαν ποιος θα φανεί, οι μεν πιο υποστηρικτικοί προς την Υπουργό, οι δε πιο επιθετικοί.

Η ίδια, ήταν σαφές, πως ένα είχε στο μυαλό της. Να τελειώνουμε και από αυτό, να περπατήσουν αυτά που σχεδιάσαμε  και επιθυμούμε διακαώς.


Και αναρωτιέσαι, όταν γνωρίζεις, ότι το σύνολο του μηχανισμού είναι στολισμένο με κόσμο ποτισμένο με αυτή την νοοτροπία, όταν αντιλαμβάνεσαι επίσης ότι ο ένας ήρθε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα τα οικογενειακά, η άλλη τα τοπικά, ο τρίτος απλά και μόνον να καταγραφεί η άναρθρη κραυγή του και πάει λέγοντας, προφανές είναι ότι οι δουλειές θα κλείσουν κατά πως έχουν ορμηνέψει οι ενδιαφερόμενοι και συ δεν πα να κουρεύεσαι.

Και δεν εννοώ εμένα που είμαι φαλακρός, αλλά το σύνολο μίας κοινωνίας και μιας οικονομίας που βουλιάζει.

Και ο τουρισμός;;;
Αυτός κουρεύεται με την ψιλή, ήδη.

Ενδιαφέρονται να μιλήσουν για νούμερα που βγάζουν μάτι, αλλά στην ουσία δεν αλλάζουν την εικόνα ενός τουριστικού προϊόντος απόλυτα γερασμένου, ξεθυμασμένου, καθόλου μα καθόλου ελκυστικού και δυστυχώς πολύ κακής ποιότητας, που με τον Νόμο που θα ψηφίσουν οδηγεί σε λάθος δρόμο.

Ο τουρισμός, των δήθεν πεντάστερων, που ποτέ κανένας διεθνής ανεξάρτητος οργανισμός ελέγχου δεν αξιολόγησε, με την καταστροφική λογική του ολ ινκλούσιβ στο μεγαλείο του…Προωθείται ακάθεκτος και το σύνολο των μεγαλοξενοδόχων περιμένουν να κατασπαράξουν ότι έχει απομείνει από κοινοτικούς πόρους για δήθεν επενδύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος..
Και περί την ποιότητα των υπηρεσιών δεν βγάζουμε άχνα..
Και διαμορφώνουμε ένα τοπίο ελάτε μαφίες και πλυντήρια όλης της οικουμένης «επενδύστε», με αριέλ οτοματικ φυσικά, κανείς δεν θα σας ελέγξει ποτέ, κάντε τη δουλειά σας και μετά άντε γειά..όπως έκαναν και οι προηγούμενοι και η κυρία βουλευτής ζητάει στην πίτα να πάρουν μερτικό και τα τριάστερα διότι στο χωριό της μόνον τέτοια ερείπια κυκλοφορούν….
Κι εσύ δόλιε πολίτη άκου για εκατομμύρια επισκέπτες και δισεκατομμύρια ευρά που έρχονται και μην αναλογιστείς ποτέ σου πόσα δις πληρώνεις για τις τράπεζες που δάνειζαν χωρίς φραγμό και τις ανακεφαλαιοποιείς, για τις προβολές και τις πληρωμές κάτω από το τραπέζι για τους μεγάλους τουρ οπερέιτορ και πάει λέγοντας..

Ιαματικός Τουρισμός, ένας θησαυρός όχι απλώς ανεκμετάλλευτος αλλά θαμμένος επί δεκαετίες. Θα μπορούσε να αποτελέσει ίσως αιχμή για την τουριστική ανάπτυξη στην Ελλάδα.

Ιαματικός τουρισμός σημαίνει ότι κάποιος θεραπεύεται, σημαίνει δηλαδή ιαίνεται, γίνεται καλά κάνοντας χρήση των ιδιοτήτων μίας πηγής, κάποιας λάσπης, κάποιου ιαματικού ατμού.

Μόνο στο τόξο Κόνιτσα-Έβρος στη διαδρομή της Εγνατίας δηλαδή, υπάρχουν πάνω από σαράντα, πάρα πολύ σημαντικές ιαματικές πηγές, περισσότερες από αυτές , όχι απλώς αναξιοποίητες και ανεκμετάλλευτες αλλά και απολύτως άγνωστες.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ένα χρόνο πριν περίπου, αποφάσισε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία, σε όλη την Ευρώπη, θα καλύπτουν τις δαπάνες ιαματικού τουρισμού, για τους ασφαλισμένους τους, σε όποια χώρα της ένωσης και αν βρίσκεται η πιστοποιημένη ιαματική πηγή .

Και εδώ αρχίζει το μαρτύριο του Ελληνικού ιαματικού τουρισμού.

Οι πηγές βρίσκονται και παραμένουν πολλές απ’ αυτές, στα χέρια Δήμων και Κοινοτήτων.
Μετά εμφανίστηκαν και ιδιώτες.
Ουδείς φυσικά, διατεθειμένος, για να πιστοποιηθούν σε ανεξάρτητη αρχή, γιατί σημαίνει κόστος.

Έλα όμως που έτσι μόνον μετράει η πιστοποίηση.

Επίσης σχεδόν ποτέ, μία Ιατρική σχολή δεν ανέλαβε να κάνει μια μελέτη, μια στατιστική προσέγγιση το κατά πόσον τα νερά, οι λάσπες, οι ατμοί, κάποιας συγκεκριμένης πηγής όντως μπορούν να ιάνουν τις όποιες ασθένειες.

Και έρχεται τώρα το Υπουργείο Τουρισμού, με ένα νομοσχέδιο και προσπαθεί με έναν τρόπο που δείχνει και βιασύνη αλλά και σπουδή να καλύψει άλλες ανάγκες και όχι να δώσει διέξοδο και λύση στην ανάπτυξη ενός μοντέλου, απολύτως εξειδικευμένου, τουριστικού προϊόντος.

Το μέγιστο δε πρόβλημα. Αδυνατεί να αντιληφθεί και το Υπουργείο και όποιος Υπουργός ότι τίποτε δεν είναι αυτονομημένο και κυρίως ένα πλεονέκτημα ενός Υπουργού απέναντι σε άλλον.

Και αναρωτιέται κανείς.
Ιαματικός τουρισμός χωρίς τη συμμετοχή και την πλήρη εμπλοκή του Υπουργείου Υγείας, είναι δυνατόν να αναπτυχθεί;

Είναι δυνατόν να πείθεις τον Ευρωπαίο να έρθει, να κάνει ιαματικά λουτρά, χωρίς την παρουσία γιατρού στο κέντρο, χωρίς υπηρεσίες πιστοποιημένες και προσωπικό επίσης πιστοποιημένο, ότι μπορεί τέλος πάντων, να καλύπτει αυτές τις ανάγκες;

Ποτέ δεν ήταν στόχος η ανάπτυξή του ιαματικού τουρισμού σε βάση υγιή.

Ο λόγος, ο πραγματικός, που όλα αυτά συμμαζεύτηκαν σε ένα νομοσχέδιο περίεργης προοπτικής, είναι να δοθούν διέξοδοι και λύσεις για σπα, κέντρα περιποίησης ατομικής και beaute.

Και έτσι ένα μεγάλο κομμάτι τουριστικού πλούτου που θα μπορούσε να δημιουργήσει όντως εκατοντάδες θέσεις εργασίας, για εκατοντάδες νέους άνεργους επιστήμονες, που θα εξειδικευτούν σε τελείως καινούρια , για την Ελληνική αγορά, αντικείμενα, παραμένει ακόμη μια φορά μπλοκαρισμένος ανάμεσα στην μέγγενη των άθλιων επιλογών, άθλιων και ιδιοτελών συμβούλων.
Ως διαφορετική λογική για την αξιοποίηση αυτού του πλούτου και δώρου της φύσης, ανοίξτε και κοιτάξτε τη Τοσκάνη και ιδιαιτέρως το ΜοντεΚατίνι και τις ιαματικές πήγες, και τις επισκέψεις για θεραπείες και τις επισκέψεις για τις διανυκτερεύσεις κλπ..

Και κάτι το οποίο παραμένει βαθιά καταχωνιασμένο σε ανήλιαγα υπόγεια, παρά το ότι αποτελεί το μεγαλύτερό μας πλεονέκτημα.

Ακόμη και για τον ιαματικό τουρισμό και τον τουρισμό των ηλικιωμένων η μεγάλη αγορά απαιτεί συνέργιες και συμπράξεις.

Η Λέσβος για παράδειγμα, είναι ολόκληρη μια ιαματική πηγή. Το ίδιο όμως συμβαίνει και στην απέναντι ακτή μέχρι τον Τσεσμέ.
Και δεν αντιλαμβάνονται οι παράγοντες της «Τοπικής Αναπτύξεως», ακόμη χειρότερα και οι τοπικοί όμοιοι των, που κρατούν όλες τις πηγές της Λέσβου χαντακωμένες και άχρηστες, το πως θα μπορούσε να συνδυαστεί ακόμη και η θεραπεία, ακόμη και η επίσκεψη των συγγενών και φίλων των θεραπευμένων, με κοινά οργανωμένα προγράμματα και στις δύο ακτές και στις δύο περιοχές, από την Τροία μέχρι τον Τσεσμέ.
Ταύτα και επιμένω και εις την συνεχεία…προσεχώς βουργάραι



  




Σχόλια

  1. Που να βρεθεί Μιχάλη καιρός για ιαματικές πηγές, λουτροθεραπεία και άλλες υγιεινές συνήθειες;

    Εδώ είμαστε χωμένοι ως έθνος μέρα νύχτα στα γουρουνάδικα (εκεί που ψήνουν τις γουρνοπούλες), στα γουναράδικα (εκεί που αγοράζουν τα βιζόν) και βρισκόμαστε μόνον σε μπάρ και καφενέδες - τέως μπαξέδες.
    Με μπέρμπον και με τσικουδιά, όπως λέγανε παλιά "με το νταούλι και με τον ζουρνά"...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία