5 στα όρθια (27/09/13)

1. Τόσο καιρό η Αριστερά εγκαλούσε και δικαίως την κυβέρνηση για την ανοχή που έδειχνε στη δράση των ναζιστών. Τώρα ( μετά το φόνο) που η Δεξιά κατάλαβε επιτέλους ότι οι τύποι κάνουν πρόβες εμφυλίου πολέμου και αποφάσισε πάρει μέτρα, κάποιοι αριστεριστές το γύρισαν στις θεωρίες συνομωσίας. Και προσπαθούν να μας πουν ότι ο πραγματικός φασισμός είναι ο καπιταλισμός, το σύστημα, η κυβέρνηση και η ΝΔ και όχι το ναζιστικό μόρφωμα. Γιατί είχαν  εναποθέσει τις ελπίδες της επανάστασης στον εμφύλιο και στην καταστροφή και τώρα βλέπουν ότι δεν τους βγαίνει και ζορίζονται. Ευτυχώς που ο Τσίπρας δεν τσίμπησε και αυτοπροβάλλεται ως δύναμη σταθερότητας. Και αυτό είναι κάτι πολύ θετικό.  Αρκεί να το εννοεί.

2. Οι πρυτάνεις έκλεισαν τα πανεπιστήμια της ελληνικής επικράτειας γιατί, όπως δηλώνουν, αδυνατούν να τα λειτουργήσουν. Και δεν μπορούν γιατί απεργούν οι διοικητικοί υπάλληλοι διαμαρτυρόμενοι για τις επικείμενες απολύσεις συναδέλφων τους. Έλα όμως που δεν απεργούν όλοι και με το κλείσιμο κάποιοι εμποδίζονται να πάνε στη δουλειά τους. Έλα που αλληλέγγυοι των απεργών (λέγε μας αριστεριστές) απαγορεύουν με το γνωστό τραμπούκικο τρόπο εκπαιδευτικές λειτουργίες στις οποίες δεν εμπλέκονται διοικητικοί. Η κατακόρυφη αύξηση των διοικητικών έγινε το 2006 τότε που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Από τότε ούτε ο αριθμός των ενεργών φοιτητών αλλά  ούτε αυτός των καθηγητών αυξήθηκαν. Τότε λειτουργούσαν, σήμερα γιατί δεν μπορούν;  Κάποιοι είχαν υποσχεθεί στον Υπουργό ότι η σπάθη της κινητικότητας θα προσπεράσει τα πανεπιστήμια. Αλλά η τρόικα είχε διαφορετική γνώμη. Και τώρα όλοι τρέχουν. Και πρώτοι οι εντός που προσπαθούν να εξαιρέσουν τα πανεπιστήμιά τους. Ακολουθούν οι πρυτάνεις που αγωνίζονται να διασώσουν κάποιους ψηφοφόρους τους με όμηρους τους φοιτητές τους. Γιατί με τον παλιό νόμο με τον οποίο εκλέχτηκαν, ψήφιζαν και οι διοικητικοί. Και όλα αυτά γιατί οι πανεπιστημιακές αρχές δεν έκαναν καμιά σοβαρή απόπειρα αξιολόγησης δομών και προσωπικού. Γιατί το θέμα είναι καυτό και κανείς πρύτανης δεν θέλει να βάλει το χέρι του στη φωτιά. Έτσι, θα χάσουν τη δουλειά τους όσοι δεν έχουν άκριες στην εξουσία. Γιατί το βλέπω χλωμό να απολυθούν οι εκατοντάδες εξαφανισμένοι που πληρώνονται από τα πανεπιστήμια ή οι αποσπασμένοι σε βουλευτές και υπουργούς. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της συστηματικής αποφυγής  διοικητικής μεταρρύθμισης για την οποία υπεύθυνη ήταν η προηγούμενη τρικομματική κυβέρνηση.

3. Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, απεργίες εκπαιδευτικών και ΑΔΕΔΥ, καταλήψεις σχολείων, κλείσιμο πανεπιστημίων. Το φθινοπωρινό project του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την κυβέρνηση Σαμαρά δεν είχε αίσιο τέλος. Ο κόσμος μετράει τα λεφτά του, δεν του φτάνουν και ψάχνεται. Η ανεργία καλά κρατεί. Η ανάπτυξη δεν φαίνεται. Το διχαστικό κλίμα και η φασιστική βία επιτείνουν την αστάθεια και καθυστερούν τις επενδύσεις. Οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν πια με απεργίες και εντυπώσεις. Χρειάζονται προτάσεις πολύ συγκεκριμένες και πάντα στα πλαίσια του παρόντος συστήματος. Αν η Αριστερά θέλει να κυβερνήσει θα πρέπει να εργαστεί σοβαρά και να παρουσιάσει λύσεις. Με μισόλογα, κορώνες και μαξιμαλισμούς δεν γίνεται δουλειά. Αλλά δυστυχώς δεν ξέρει άλλο τρόπο. Τα γράμματα που έμαθε στα θρανία της μεταπολίτευσης δεν επαρκούν πια. Χρειάζεται και η Αριστερά μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

4. Όλο το καλοκαίρι καίγαμε δάση. Το φθινόπωρο ήρθε η κυβέρνηση  να ολοκληρώσει την καταστροφή δια νόμου. Μέσα στα δάση δεν στέλνουμε ότι δεν θέλουμε να έχουμε κοντά μας, δηλαδή φυλακές, ΧΥΤΑ, γήπεδα και κέντρα υποδοχής μεταναστών. Αν θέλουμε να συμβάλλουν και αυτά στην ανάπτυξη, ας βρούμε δραστηριότητες συμβατές με τα οικοσυστήματά τους. Γιατί η καταστροφή των δασών επιτείνει την ερημοποίηση και την έλλειψη νερού, βλάπτει την υγεία μας, μειώνει την τουριστική αξία της χώρας. Το δάσος είναι πηγή ζωής και ανάπτυξης. Αρκεί να μην έχουμε γι αυτό κοντόφθαλμη και αρπακολλατζίδικη πολιτική.  Αλλά και εδώ ισχύει η ίδια λογική. Μέσα στην κρίση ποιος ασχολείται με το περιβάλλον. Μπορούμε να γελάμε με τον Κρίτωνα, δηλαδή το δέντρο, αλλά να βλέπουμε και το δάσος.

5. Πολλούς στρατηγούς βλέπω, ακούω και διαβάζω στο μέτωπο της κεντροαριστεράς. Αλλά στρατό δεν βλέπω. Οι προσωπικές και κομματικές στρατηγικές απωθούν. Οι πολίτες που ενδιαφέρονται δεν είναι πελάτες, δεν ψάχνουν όχημα για να βολευτούν. Μια πλάτη θέλουν να βάλουν μπας και σωθεί ο τόπος τους. Μην τους προκαλείτε μάγκες μου και μην τους διώχνετε. Τα ποσοστά σας τα βλέπετε. Δεν είναι χαζός ο κόσμος. Τον έχετε ανάγκη. Τόσα χρόνια μάθατε να δουλεύετε με αυλές και αυλικούς και «αγαθά μέλη» που έτρεχαν για ένα πουκάμισο αδειανό, για τις ιδέες. Αλλά παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι. Αραιώνουν οι διαθεσιμότητες και το κενό δε γεμίζει με αέρα. Ούτε βέβαια βάφονται αυγά.

by Leo