Ενιαία Δημοκρατική Παράταξη: Χωρίς ηγεμονισμούς αλλά με τους αναγκαίους αποκλεισμούς

Λεωνίδας Καστανάς από το Βooks Journal

Δημοσιονομική προσαρμογή, μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις δεν αρκούν για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Απαιτείται γενναία εισροή ιδιωτικών κεφαλαίων στην εγχώρια οικονομία, διεύρυνση και ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης. Αυτή προϋποθέτει μείωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, απελευθέρωση των επαγγελμάτων, σταθερό φορολογικό σύστημα, παραγωγή και διακίνηση σύγχρονης τεχνογνωσίας και όλα αυτά σε περιβάλλον ήπιου και κυρίως σταθερού πολιτικού κλίματος. Ποιος μπορεί να το εγγυηθεί;

Οι δύο ισοδύναμοι αντίθετοι πόλοι που έχουν διαμορφωθεί σήμερα εγγυώνται μόνο το διχασμό και απειλούν συνεχώς την εύθραυστη ισορροπία. Αν σε αυτούς προστεθεί το ισχυρό φασιστικό μόρφωμα, το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο. Προχωρώντας προς τις εκλογές, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα απομακρύνονται συνεχώς και θα οξύνουν τις αντιθέσεις με στόχο τα πρόσκαιρα κομματικά οφέλη. Δεν γνωρίζουν να κάνουν κάτι διαφορετικό στην αγωνιώδη τους προσπάθεια να διατηρήσουν ή να κατακτήσουν την εξουσία. Το  πολιτικό σκηνικό κάθε άλλο παρά θα ενθαρρύνει τις επενδύσεις και τη διέξοδο. 

Εδώ χρειαζόμαστε μια νέα ενιαία δημοκρατική παράταξη ως εγγυήτρια δύναμη πολιτικής σταθερότητας και προοπτικής. Με χαρακτηριστικά σύγχρονης ευρωπαϊκής φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας. Με νέα άφθαρτα πρόσωπα αλλά και έμπειρους επαγγελματίες της πολιτικής, πλην όμως, με καθαρά χέρια. Μια παράταξη, που θα αντλήσει εκλογικές δυνάμεις από την άκρα Αριστερά και θα την εμποδίσει να ανέλθει στην εξουσία. Που αν χρειαστεί θα συγκυβερνήσει με τη Δεξιά, θέτοντας όμως τελείως διαφορετικούς όρους από αυτούς που έθεσαν ΠΑΣΟΚ και  ΔΗΜΑΡ στο εγχείρημα της τρικομματικής κυβέρνησης.

Η νέα παράταξη πρέπει να διαθέτει σαφές και ρεαλιστικό πολιτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση και πολιτικό προσωπικό ευρωπαϊκού κύρους για να το υλοποιήσει. Θα αποτελεί μια έτοιμη δύναμη εξουσίας και όχι απλώς συμπλήρωμα τους ενός εκ των δύο πόλων. Θα πρέπει να έχει απαντήσεις σε πραγματικά πολιτικά ερωτήματα. Πως θωρακίζουμε τη δημοκρατία και εξυγιαίνουμε το πολιτικό σύστημα; Πως επιβάλλουμε τη νομοκρατία και μειώνουμε τη διαφθορά; Πως ανακατασκευάζουμε εν λειτουργία τις κρατικές δομές; Πως περιορίζουμε την ισχύ των παντός είδους κρατικοδίαιτων συλλογικοτήτων; Πως προστατεύουμε τους αδύναμους και επιβάλλουμε τη δίκαιη λιτότητα; Πως ανοίγουμε την οικονομία στον ελεύθερο ανταγωνισμό, με απόλυτη διαφάνεια και αυστηρούς κανόνες; Θα πρέπει να απαντήσει ακριβώς σε αυτά που οι πρόσφατες κυβερνήσεις αρνήθηκαν και αρνούνται να προσεγγίσουν.

Η ενιαία δημοκρατική παράταξη με τις θέσεις, τα πρόσωπα και τις καθημερινές της πολιτικές  παρεμβάσεις  θα εμπεδώνει στην κοινωνία το πνεύμα συνεννόησης  που τόσο της λείπει και θα συμβάλει στην απομόνωση της ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Θα προστατεύει τη Δημοκρατία. Δεν έχει κανένα λόγο να αναμειχθεί στο στείρο και εξοντωτικό παιχνίδι αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο πόλων. Θα αποτελεί μια ήρεμη δύναμη και θα αποδεικνύει επιστημονικά τα αιτήματά της.

Ήδη μια πλειάδα ανθρώπων από τον κόσμο της διανόησης και της αγοράς, ετοιμάζεται να πάρει την  πρωτοβουλία να καλέσει κόμματα, κινήσεις και  πρόσωπα του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς και του φιλελευθερισμού. Να τους καλέσει να συγκροτήσουν το πρώτο υβρίδιο της ενιαίας δημοκρατικής παράταξης. Με τους αναγκαίους αποκλεισμούς αλλά χωρίς ηγεμονισμούς. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα κληθούν να αποδείξουν ότι έχουν την πολιτική διορατικότητα και το σθένος να προχωρήσουν σε κάτι μεγάλο. Να κάνουν την αυτοκριτική τους κοιτώντας στα μάτια την κοινωνία και να ενθαρρύνουν την ανάδειξη νέων πολιτικών προσώπων. Είναι ευνόητο, ότι ειδικά το ΠΑΣΟΚ  θα πρέπει να κρατήσει απέξω πάμπολλα αμφιλεγόμενα πολιτικά στελέχη που κυβέρνησαν και πλήγωσαν αυτόν τον τόπο. Διαφορετικά η προσπάθεια ακυρώνεται εν τη γενέσει της.

Η νέα δημοκρατική παράταξη θα πρέπει να προχωρήσει σε εύλογο χρονικό διάστημα στη δημιουργία ενός ενιαίου κόμματος με την ταυτόχρονη διάλυση των σημερινών σχηματισμών. Και φυσικά το εγχείρημα πρέπει να προχωρήσει ακόμα και αν η ηγεσία του  ενός εκ των δύο κομμάτων δεν ακολουθήσει, τουλάχιστον εξ αρχής. Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν και οι διαθέσεις μπορούν γρήγορα να μεταβληθούν. Οι  left-liberal δυνάμεις που εγκλωβίστηκαν  στη ΔΗΜΑΡ έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι μπορούν να αποκοπούν από τον παραδοσιακό αριστερό μαστό και να βρουν το δρόμο τους.  

Το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο. Κανείς δεν μας εγγυάται  ότι όσοι προστρέξουν στο νέο σχήμα θα συμφωνήσουν σε ένα ελάχιστο ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Ο κίνδυνος των γενικεύσεων είναι υπαρκτός. Ότι θα τηρήσουν τις συμφωνίες κατά τη διάρκεια της καθημερινής πολιτικής πρακτικής. Η προσωπική στρατηγική είναι η ταυτότητα του επαγγελματία πολιτικού.  Ότι δεν θα αναλωθούν σε αλληλοϋπονομεύσεις. Οι έριδες, τα μίση, τα «προηγούμενα» είναι το αλατοπίπερο της εξουσίας.

Η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί το εγχείρημα για να ξεπλυθούν ανομήματα του παρελθόντος είναι ισχυρή. Το ενδεχόμενο, το παλιό και αμαρτωλό να καταπιεί το νέο και αθώο είναι μπροστά μας. Γι αυτό όσοι θα συμμετάσχουν στις διαπραγματεύσεις θα πρέπει να ανακαλύψουν τρόπους απομόνωσης του κακού που θα σέρνεται στα πόδια τους. Οι αποκλεισμοί είναι αναγκαίοι, το ζήτημα είναι βάσει ποιων κριτηρίων θα γίνουν.

 Υπάρχει το ανοικτό θέμα της συμμετοχής στελεχών του ΠΑΣΟΚ και φυσικά του προέδρου του στη σημερινή κυβέρνηση. Το νέο σχήμα δεν έρχεται για να βάλει τη χώρα σε περιπέτειες. Αντιθέτως έρχεται και για να δώσει λύσεις στα αδιέξοδα της σημερινής διακυβέρνησης. Μπορεί όχι απλά να τη στηρίζει κριτικά, αλλά και να της επιβάλλει ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής στα μέτρα των δικών του θέσεων.

Έτσι όπως διαμορφώνεται σήμερα το πολιτικό σκηνικό οι υγιείς, ανιδιοτελείς και ορθολογικές πολιτικές δυνάμεις είναι ούτως ή άλλως αδύναμες. Οι δυνατότητες άμεσης πρόσβασής τους στην κοινωνία είναι μικρές. Χρειάζονται όχημα για να διεμβολίσουν το κραταιό πολιτικό σύστημα. Αν καταφέρουν να είναι αυτές που θα χρησιμοποιήσουν το παλιό για να αναδείξουν το νέο θα έχουν κάνει το μεγαλύτερο κόλπο στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Ας το τολμήσουν και το κρίμα στο λαιμό τους.