Αφ ενός και αφ ετέρου




 του Χαίμ Πολίτη

Η κουβέντα που άνοιξε, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, μοιάζει ατέρμονη. Κουβέντα επί της διαδικασίας, επί των αλληλοσυγκρουόμενων, πολλές φορές επιθυμιών, αλλά όχι επί της ουσίας. Κουβέντα περισσής αυταρέσκειας και αυτοαναφορικότητας του τύπου «εμάς έχει ανάγκη ο τόπος», αλλά, τελικώς, εν κενώ. Ποιοι την παρακολουθούν; Μήπως η κοινωνία κρατά την αναπνοή της περιμένοντας τον μεσσία ή το θάμα; Δυο με τρεις χιλιάδες άνθρωποι – πιθανόν και να είμαι υπερβολικός στην εκτίμησή μου – που αφιερώνουν αρκετές ώρες απ΄ τον καθημερινό τους χρόνο στα κοινωνικά δίκτυα διαβάζουν τους πενήντα, περίπου, ανθρώπους που καταθέτουν τις «αγωνίες» τους στα διάφορα sites γνώμης, στα ΜΜΕ, στο fb.

Ποια είναι η ανθρωπογεωγραφία όλων αυτών που συζητούν, συμμετέχουν στην επιχειρούμενη προσπάθεια, αγωνιούν κλπ; Αφ΄ ενός επαγγελματίες της πολιτικής, άνθρωποι που διαχρονικά αποτέλεσαν μέρος αυτού που οδήγησε τη χώρα στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, στη χρεοκοπία, δηλαδή, έστω και αν, τυπικά και ευτυχώς, δεν ονομάζεται έτσι, αλλά προτιμούμε το νεολογισμό «Ελλάδα των μνημονίων». Πολλοί απ΄αυτούς άσκησαν εξουσία, συμμετείχαν στη λήψη αποφάσεων, επηρέασαν – παντοιοτρόπως – καταστάσεις. Στην κατηγορία αυτή, μπορούν άνετα να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους και τα, κάθε λογής και προέλευσης, στελέχη που βιοπορίζονται απ΄ το δημόσιο κορβανά με τη μορφή των αποσπάσεων σε κομματικά ή βουλευτικά γραφεία. Για κάποιους απ΄ αυτούς τους «αφ΄ ενός» δε θα΄ταν ψέμα αν λέγαμε πως έβαλαν και το χέρι τους στο μέλι αμέσως ή εμμέσως.


Αφ΄ ετέρου άνθρωποι της καθημερινότητας που είχαν ή διατηρούν ακόμη επαγγελματική ενασχόληση και που πολιτικά προέρχονται απ’ την παράδοση της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, όπως κι αν αυτές εκφράστηκαν στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι εξ αυτών απείχαν απ΄ αυτό που λέγεται δημόσιος λόγος, ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΝ και, τώρα πια και, ΔΗΜΑΡ ή και ΔΡΑΣΗ. Η κρίση ενεργοποίησε τα πολιτικά τους αντανακλαστικά και η αγωνία τους για το δέον γενέσθαι ή η θεμιτή φιλοδοξία κάποιων τους ώθησε να δραστηριοποιηθούν στην προσπάθεια για τη μετάλλαξη της χώρας από δυτικό (αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουμε) κράτος ειδικών χαρακτηριστικών σε σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος δικαίου.

Όσο κι αν αποτελεί κλισέ η φράση «το νέο δε θα προέλθει από παρθενογένεση», άλλο τόσο είναι πασιφανές πως ο κίνδυνος για τους «αφ΄ ετέρου», ανιδιοτελείς κατά βάση, να αποτελέσουν το πλυντήριο των «αφ΄ ενός» είναι παραπάνω από υπαρκτός, γεγονός που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την απέχθεια ή, έστω, την καχυποψία για πολλά πρόσωπα που ακούγονται. Οι συζητήσεις σε σπίτια, καφενεία, ταβέρνες ή μπαρ για τον τρίτο πόλο είναι βέβαιο πως διαρκούν περισσότερο από όσο θα διαρκούσαν οι – ό μη γένοιτο – αντίστοιχες για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Πολύ λάδι, αλλά από τηγανίτα τίποτε, όμως. Κι όσο δεν καταφέρνουμε να προσδιορίσουμε το «πώς» η συζήτηση θα ανακυκλώνεται στο «ποιοι». Δεν είναι, όμως, το αναγκαίο σχέδιο της επόμενης μέρας αυτό που πρέπει να επεξεργασθούμε, ώστε, λογικά, να προκύψει («συνεπάγεται» που λέμε στις θετικές, και όχι μόνο, επιστήμες) ποιοι και πόσοι επιθυμούν να ακολουθήσουν και να συστρατευθούν; Γιατί είναι απολύτως βέβαιο πως το κομβικό θέμα, η αδήριτη ανάγκη της όποιας προσπάθειας είναι η συζήτηση και η συμφωνία επί του πολιτικού σχεδίου κι όχι το αν η φάτσα π.χ. του κ. Καστανίδη είναι πιο λαμπερή απ΄ αυτήν του κ. Φλωρίδη. Στο γήπεδο του πολιτικού σχεδίου θα κριθεί, σε μεγάλο βαθμό, η επιτυχία του όποιου εγχειρήματος και εκεί θα δούμε πόσα απίδια βάνει ο σάκος.

Κι ένα ερώτημα για σκέψη: Ποια θα είναι η σχέση του υπό διαμόρφωση νέου φορέα στο μεσοδιάστημα μέχρι τις εκλογές με την κυβέρνηση; Ας μην ξεχνούμε πως η παρούσα κυβέρνηση έχει, τυπικώς, ακόμη, σχεδόν, δυο χρόνια θητείας, χρόνια εξαιρετικά κρίσιμα για το μνημονιακό πρόγραμμα και όχι μόνον. Συμμετέχει, αντιπολιτεύεται, στηρίζει;

Σχόλια

  1. Συγνώμη, δεν σας θυμάμαι. Εσείς κύριε που αυτοτοποθετείσθε; Στους «αφ΄ ενός» ή στους «αφ΄ ετέρου»; Μήπως το άρθρο σας είναι κι αυτό "πολύ λάδι, αλλά από τηγανίτα τίποτε";
    Για να το σοβαρέψουμε. Μήπως είναι καιρός για δράση κι όχι για κουβέντες;
    Μπάμπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Μπάμπη, ούτε εγώ σας θυμάμαι. Αυτοτοποθετούμαι στην περιοχή εκείνων που ουδέποτε η πολιτική έγινε επαγγελματική ενασχόληση και δεν βιοπορίσθηκαν από κόμματα, συνδικαλιστικές ενώσεις κλπ. Σεβαστή η κριτική σας. Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν, για δράση! Προχωρείτε!
      Χ.Πολίτης

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ μου Χαίμ,αφού συγκροτηθεί αυτή η πρόταση γιά το αύριο,θα ήταν υπερβολή (έστω γιά διδακτικους σκοπούς και γιά την ιστορία)να ζητήσουμε(εάν δεν το πράξουν μόνοι τους)και ολίγον αυστηρό δημόσιο χαρακίρι, κυρίως από κάποιους από τους ,γιά να μην πώ και γιά κάποιους (λίγους)από τους ,ως ελάχιστη, ύστατη συμβολή στην ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς και κυρίως της πατρίδας;;;ο παλιόφιλος-Ρ.Φ.Θεσ/νίκης φυσικός από την Καρδίτσα Γ.ΤΖ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, αγαπημένε μου παλιέ σύντροφε Γ.Τζ.
      Το ζήτημα, νομίζω, είναι να μπορέσει η κοινωνία να απαλλαγεί από αυτούς όλους που συνέβαλαν στη σημερινή κατάντια. Αλλά, όπως επεσήμανε κι ο Γκράμσι (περίπου έτσι, αν δεν κάνω λάθος) "μέχρι να γεννηθεί το καινούριο και να πεθάνει το παλιό η ενδιάμεση εποχή είναι μια μακρά περίοδο χάους". Αυτή η περίοδος είναι που βιώνουμε σήμερα....Ας φροντίσουμε, ο καθένας με τις δυνάμεις του, να την ελαχιστοποιήσουμε.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία