Κεντροαριστερά και φιλελεύθεροι


του Δημήτρη Κουρέτα από το Protagon
Είναι σχεδόν παράδοση κάθε συζήτηση για το μέλλον της κεντροαριστεράς να γίνεται κάτω από το έδαφος μιας μικρής η μεγάλης κρίσης.
Στην Ελλάδα του 2014 η συζήτηση αυτή τείνει να πάρει τη μορφή μνημόσυνου προς το ΠΑΣΟΚ, εφόσον υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ εδώ και αρκετό καιρό, είναι ένα πτώμα, το οποίο δυστυχώς είναι άταφο. Και η μη ταφή ενός πτώματος δυσχεραίνει κάθε περαιτέρω διαδικασία. Υπό το πρίσμα λοιπόν αυτού καλείται η κοινωνία και ειδικότερα ο κόσμος εκείνος που συγκινείται από τα ιδεώδη της κεντροαριστεράς, να προβληματιστεί.
Η έννοα της κρίσης, αυτή καθαυτή στον χώρο της κεντροαριστεράς, δεν νομίζω ότι συνιστά απειλή, όπως την αντιλαμβάνονται αρκετοί που βρίσκονται αυτή τη στιγμή μέσα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ (ή ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ). Για τους πολλούς που νιώθουν άστεγοι κεντροαριστεροί δεν είναι κατ' ανάγκην αρνητική πραγματικότητα. Αυτό το οποίο αποκαλείται κρίση στον χώρο σήμερα, αποτελεί συνήθως την ένδειξη ότι βρισκόμαστε σε μια μετάβαση από μια φάση, της οποίας εξαντλήθηκε η δυναμική, προς μια κατεύθυνση, της οποίας δεν έχουμε αποσαφηνίσει ακόμη τους κανόνες. Έτσι λοιπόν σήμερα στην ελληνική κοινωνία η κρίση στην Κεντροαριστερά είναι μια αρνητική κατάσταση, στον βαθμό που οι πολίτες δεν έχουν την εφευρετικότητα να προσαρμοστούν και να ανανεώσουν τον χώρο. Και να αντιληφθούν με τι προκλήσεις έρχονται αντιμέτωποι.
Να αντιληφθούν σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο της ελληνικής κοινωνίας ότι πρέπει πλέον ο πολίτης να πιστέψει ότι επιλέγεται στα δημόσια αξιώματα, όχι επειδή ανήκει σε μια κάστα ατόμων που ήλεγχαν την πολιτική ζωή, αλλά για την προσωπική του αξία. Αυτό όπως είναι τα πράγματα σήμερα δεν είναι τόσο δύσκολο αλλά για να συμβεί θα πρέπει ο χώρος να κάνει βήματα πολλά. Και κυρίως να συζητήσει θέματα που για χρόνια δεν άνοιγαν. Ένα σοβαρό. Ένα σημαντικό τμήμα των ανθρώπων που εκπροσωπούν τους πολίτες στα όργανα σήμερα είναι χαμηλής ποιότητας, δημιουργεί κακή εικόνα και προβληματίζει όλους. Αν δει ο πολίτης μια συνεδρίαση είτε στη βουλή, είτε σε ένα περιφερειακό συμβούλιο ή δημοτικό συμβούλιο, θα διαπιστώσει ότι τα καμώματα των αντιπροσώπων του ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ -στην πλειοψηφία, για να μην είμαι και άδικος- θα τον έκαναν να θυμώσει πάρα πολύ με αυτά που θα άκουγε. Και σωστά θα αναρωτιόταν ο πολίτης για τις επιπτώσεις στη χώρα ή στην περιφέρεια ή στον Δήμο με τη συμμετοχή τέτοιων αντιπροσώπων. Είτε μας αρέσει αυτό είτε όχι, είναι μια πικρή αλήθεια. Άρα μια συζήτηση σήμερα για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς (και όχι μόνο, βέβαια) θα έπρεπε να ξεκινά από τον τρόπο που επιλέγονται να εκπροσωπούν τους πολίτες οι θεσμικοί του εκπρόσωποι.
Δεύτερο, πρέπει να μάθει ο χώρος της κεντροαριστεράς να συμπεριλάβει στους συνομιλητές του τους φιλελεύθερους, οι οποίοι πρακτικά σήμερα και πάντα στη χώρα είναι άστεγοι πολιτικά. Γιατί οι πραγματικά φιλελεύθεροι είναι αυτοί οι πολίτες που επιζητούν δωρεάν ασφάλιση, υγεία και παιδεία. Έτσι εκφράζονται στην Αμερική οι φιλελεύθεροι. Ετσι ήταν και στην Ευρώπη μετά τη γαλλική Επανάσταση. Βέβαια εδώ στην Ελλάδα εκείνη την εποχή που γεννιόταν ο φιλελευθερισμός στην Ευρώπη (τον 18ο αιώνα) εδώ είχαμε να αποφασίσουμε αν θα μας σβέρκωνε ο πασάς ή ο βασιλιάς. Και ακόμη η Ελλάδα ζει τον ευρωπαϊκό μεσαίωνα στην οικονομία. Το οικονομικό μοντέλο του μεσαίωνα στηριζόταν στις συντεχνίες που δεν επέτρεπαν τον ανταγωνισμό (διαβάστε την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για τις στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας) και επίσης στα φέουδα όπου ο αρχηγός αυθαιρετούσε χωρίς έλεγχο.
Δυστυχώς, έτσι λειτουργεί ακόμα η Ελλάδα σήμερα. Με κλειστές συντεχνίες που προστατεύονται από το κράτος και με διαπλεκόμενους φεουδάρχες (πολιτικούς, επιχειρηματίες, πανεπιστημιακούς) που έχουν πιάσει ο καθένας ένα μαστάρι και το αρμέγουν. Εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Και ίσως από 'δω θα άξιζε τον κόπο να ξεκινήσει η συζήτηση για την αναμόρφωση της κεντροαριστεράς σήμερα στην Ελλάδα του 2014.
Συνοψίζω. Ποιοι και με ποιον τρόπο θα μας εκπροσωπούν στα όργανα της πολιτείας, και ποιοι θα πρέπει να βρεθούν να συζητήσουν για το πού πάει ο χώρος αυτός σήμερα.
Η κρίση θα παραμείνει κρίση όταν υπάρχει στασιμότητα, εμμονή στο παρελθόν, όταν κυριαρχούν οι δυνάμεις της συντήρησης.
Ο Δημήτρης Κουρέτας είναι Αναπληρωτής Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία