Σταυρός από ξύλο ελιάς

Μάκης Διόγος από την Κόκκινη Πιπεριά

Όσοι πίστευαν ότι η ενωτική προσπάθεια της ελληνικής Κεντροαριστεράς θα είναι ένας... περίπατος στο πάρκο μάλλον θα πρέπει να είχε πάρα πολλά χρόνια να ασχοληθεί με την πολιτική. Με ένα ΠαΣοΚ σε ιδεολογική, πολιτική και (κυρίως...) κοινωνική απαξίωση, με τη ΔηΜαΡ να ενδιαφέρεται μόνο για τα επαγγελματικά της στελέχη, με τις μικρότερες πολιτικές κινήσεις του χώρου σε διαρκή αναζήτηση στίγματος και με δεκάδες παράγοντες (πρώην υπουργούς, βουλευτές, πολιτευτές κλπ) να ψάχνουν απεγνωσμένα ρόλο (ή καρέκλα;), η εικόνα της ελληνικής Κεντροαριστεράς περισσότερο θύμιζε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας παρά πολιτικό χώρο σε λειτουργία. Γι’ αυτό και για πολλούς πολίτες που τοποθετούν τον εαυτό τους στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας το κάλεσμα των «58» ήταν, ίσως, η τελευταία απόπειρα να δημιουργηθεί ένας αξιοπρεπής πολιτικός σχηματισμός, σφήνα στον δικομματισμό ΝΔ-ΣυΡιΖα.

Η αρχική απογοήτευση από την άρνηση της ΔηΜαΡ ξεπεράστηκε, ευτυχώς, πολύ γρήγορα όπως γρήγορα διαψεύστηκαν και οι αυταπάτες περί «στροφής Κουβέλη». Πλέον οι υπόλοιπες οργανωμένες δυνάμεις που έχουν αναφορά στην Κεντροαριστερά και την Σοσιαλδημοκρατία αποφάσισαν να συμβάλλουν στην συγκρότηση του ενωτικού εγχειρήματος της ελληνικής «Ελιάς» με πρώτο σταθμό τις επερχόμενες ευρωεκλογές. Φυσικά μια καρέκλα θα υπάρχει στο τραπέζι για τη ΔηΜαΡ, αλλά πολύ φοβάμαι ότι και αυτή η καρέκλα θα μείνει άδεια, όπως έμεινε άδεια η καρέκλα που «κράταγε» για χρόνια ο Συνασπισμός για το ΚΚΕ!

Η επιτυχία του καλέσματος των «58» είναι τεράστια, καθώς με (αυτο....)εξαίρεση τη ΔηΜαΡ, όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου αποφάσισαν να βάλουν στην άκρη τις όποιες διαφορές τους και θα επιδιώξουν να βρουν εκείνα που μας ενώνουν προκειμένου η ελληνική Κεντροαριστερά να καταθέσει ένα προοδευτικό πολιτικό σχέδιο για την μετά-μνημόνιο εποχή στην Ελλάδα. Προκειμένου να συμβάλουμε στην πολύ δύσκολη ενωτική προσπάθεια πολίτες από τον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς, αποφασίσαμε την συγκρότηση της Αριστερής Μεταρρυθμιστικής Κίνησης. Το κάναμε με σεβασμό στους πολίτες που τον Ιούνιο του 2012 επέλεξαν το ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς, πιστεύοντας ότι ενισχύουν ένα αριστερό, μεταρρυθμιστικό κόμμα. Θέλουμε στην ενωμένη Κεντροαριστερά να είναι ισχυρή η φωνή της δικής μας ευρωπαϊκής, μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Θα επιδιώξουμε η ιδεολογικοπολιτική συμβολή μας στην «Ελιά» να αναδείξει τις αδιέξοδες και αντιενωτικές πολιτικές που εγκλωβίζουν πολίτες σε πολιτικό, μονόδρομο μακριά από τις πλουραλιστικές αρχές της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Η προσπάθεια για την ενότητα των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς θα είναι ανηφόρα, ένας πολιτικός Γολγοθάς. Και όπως κάθε Γολγοθάς έχει το σταυρό του. Η σκιαμαχία για τον τρόπο εκλογής των ευρωβουλευτών απλά δείχνει ότι ένα κομμάτι του χώρου μας έχει χάσει την επαφή του με τη κοινωνία. Πήραμε την απόφαση να δημιουργήσουμε ένα συμμαχικό σχήμα, το οποίο αρχικά θα δώσει τη μάχη των ευρωεκλογών. Είναι λοιπόν μεγάλη ευκαιρία για την παράταξη, για όλους εμάς που μιλάμε για αρχές, για δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων, για μεταρρυθμίσεις να δώσουμε τα πρώτα δείγματα διαφορετικής πολιτικής φιλοσοφίας, θέτοντας αξιοκρατικά κριτήρια για την συμμετοχή στο ευρωψηφοδέλτιο και έτσι να δώσουμε τη δυνατότητα τους πολίτες να επιλέξουν τους καλύτερους από 42 εκλεκτούς υποψηφίους. Αν πιστεύουμε ότι μπορούμε να συμβάλλουμε στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού πρέπει να το αποδεικνύουμε με πράξεις.