60 λεπτά για την υπεράσπιση της Ευρώπης
14 Απριλίου 2013. Νομική Σχολή ΑΠΘ. Παναγιώτης Γκλαβίνης, Αν. καθηγητής Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου. Συνέντευξη backstage στο πλαίσιο της προετοιμασίας της παράστασης θεατρικού ντοκυμαντέρ «Με λένε Παναγιώτη και είμαι Σουηδός» από την Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης OST Ensemble Berlin–Athen, σε σκηνοθεσία Στάθη Γραφανάκη, που ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2013.
Η συνέντευξη είναι ΕΔΩ
Πρόκειται, άραγε, για μετανάστευση ή για θεμελιώδη ελευθερία το να μπορώ να δοκιμάσω την τύχη μου σε μια άλλη χώρα της Ε.Ε. όταν η χώρα μου δεν μου δίνει την ευκαιρία που δικαιούμαι; Η Ευρώπη είναι το σπίτι μου. Άραγε, μεταναστεύεις σπίτι σου;
Το κράτος μου υποχρεούται να με εξοπλίσει με τα προσόντα εκείνα που θα μου επιτρέψουν να αναζητήσω την ευκαιρία μου και σε μια άλλη χώρα της Ε.Ε.
Δεν κάνω κακό στη χώρα μου αν πάω να δουλέψω σε μια άλλη χώρα της Ε.Ε. Γι’ αυτό φτιάξαμε την Ευρώπη.
Το κράτος πρέπει να προετοιμάζει τους νέους του για να μπορούν να σταθούν και να ζήσουν και σε μια άλλη χώρα της Ε.Ε.
Οι νέοι Ευρωπαίοι δε θα δουλέψουν ούτε στη φάρμα ή στη φάμπρικα, ούτε στο γιαπί. Πού θα αναπτύξουν, λοιπόν, τις δεξιότητές τους αν δεν μπορούν να απορροφηθούν στη χώρα τους;
Η είσοδος μεταναστών στην Ευρώπη από τρίτες χώρες δεν της κάνει όσο κακό νομίζουμε.
Αφήσαμε ένα κενό στις μεταβιομηχανικές οικονομίες και κοινωνίες μας, που το κάλυψαν οι μετανάστες. Μπορούμε τώρα να γυρίσουμε πίσω;
Η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση χρειάζεται όραμα για να εμπνεύσει τους Λαούς και να διασκεδάσει το φόβο τους για το αύριο. Ο φόβος, όμως, δεν αντιμετωπίζεται παρά με τη γνώση. Και η γνώση δεν αποκτάται παρά με τη διαπαιδαγώγηση.
Γιατί η κρίση μάς έκανε ευρωσκεπτικιστές; Γιατί προσωποποιούμε την Ευρώπη στο πρόσωπο της Μέρκελ; Η Ευρώπη είναι κανόνες, δεν είναι ηγέτες, ούτε κράτη. Κανόνες που δένουν τις αγορές, τις οικονομίες και τις κοινωνίες των κρατών σε κοινούς στόχους.
Δεν είν’ εύκολο στη Γηραιά Ήπειρο να προσπεράσει κανείς τις εθνικές ταυτότητες τόσο παλαιών και ισχυρών κρατών και να φτάσει σε μια ευρωπαϊκή ταυτότητα. Αυτό είναι, όμως, το ζητούμενο. Άραγε, το θέλουν τα κράτη; Το επιτρέπουν;
Πόσο χώρο είναι έτοιμο ν’ αφήσει το εθνικό κράτος στην Ε.Ε. για να ενώσει την Ευρώπη; Πόσο έτοιμοι είμαστε για περισσότερη Ευρώπη; Αυτή είναι, όμως, που μας έλειψε στην κρίση. Αν είχαμε περισσότερη Ευρώπη, δεν θα είχαμε την κρίση.
Παρά την κρίση, είμαστε προνομιούχοι στον κόσμο. Μέσα σε μια ισχυρή Ευρώπη θα διασφαλίσουμε το μέλλον μας. Αυτή μας πρόσφερε δίχτυ προστασίας όταν το χρειαστήκαμε.
Τι θα αναθέρμαινε σήμερα το ευρωπαϊκό όραμα ώστε να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση; Τι θα δημιουργούσε έναν ευρωπαϊκό πατριωτισμό; Τι θα μας έκανε να ξαναγαπήσουμε την Ευρώπη;
Μπροστά πρέπει να πάμε και μπροστά πρέπει να κοιτάμε. Όχι πίσω.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου