H πρώτη Κυριακή και οι 7 ουρές της

Οι εκπληκτικές εικόνες της Lena Mal

του Λεωνίδα Καστανά

Μια γρήγορη αποτίμηση της χτεσινής εκλογικής διαδικασίας με το φακό της «μαργαρίτας».

1. Επιτέλους να τελειώνουμε με τους δημοσκόπους και τους δήθεν εκλογολόγους. Κάποιοι κάνουν την πλάκα τους ή τη δουλειά τους με την κοινή γνώμη. Κάτι, που δεν έχουν πια χρήματα, κάτι που ο κόσμος δεν απαντά στο τηλέφωνο αφού τους θεωρεί μέρος του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, έπεσαν πανηγυρικά έξω. Αναγκάστηκαν μέχρι και EXIT POLL να διορθώσουν, πράγμα υποθέτω καινοφανές. Στο κρίσιμο και μεγίστης ακροαματικότητας δύωρο 7-9μμ εμφάνιζαν, με σαφή πρόθεση, το ΣΥΡΙΖΑ ως καθολικό θριαμβευτή αναγκάζοντας τα πάνελ να ομιλούν για πολιτικό ζήτημα, πτώση της κυβέρνησης και βουλευτικές εκλογές. Ηρθαν γρήγορα τα πραγματικά αποτελέσματα και ανέτρεψαν πλήρως την εικόνα. Τη δουλειά τους ως ένα ποσοστό την έκαναν. Κάποιοι παίζουν με την πολιτική σταθερότητα και την οικονομία της χώρας. Θα άξιζε να μαθαίναμε τις αναλήψεις της Δευτέρας από τις τράπεζες.  

2. Η Χρυσή Αυγή παρόλο το χτύπημα που δέχτηκε κατέγραψε σημαντικά ποσοστά. Ειδικά στην Αττική που φαίνεται να αγαπά ιδιαίτερα τον αντικοινοβουλευτισμό και να φλερτάρει ιδιαζόντως με το φασισμό. Το «κίνημα των αγανακτισμένων» μας άφησε παρακαταθήκη. Είναι λογικό αποτέλεσμα της πολιτισμικής κρίσης των μητροπόλεων; Ίσως. Θέλει βαθύτερο ψάξιμο. Δυστυχώς η δημοκρατία μας δεν βρήκε αντίδοτο στο φαινόμενο. Τεράστια η ευθύνη των ΜΜΕ και σύσσωμου του πολιτικού και εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ο εθνολαϊκισμός δεν αβαντάρει μόνο την Αριστερά. Ο φασισμός είναι εδώ, δεν απειλεί πλέον, αλλά κατέχει μόνιμη  θέση και διεκδικεί το δικαίωμα να καθορίζει τις εξελίξεις.

3. Τα κόμματα της κεντροαριστεράς, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ βυθίστηκαν στην αφάνεια ως πολιτικοί σχηματισμοί. Δεν μπόρεσαν να προβάλουν την άλλη αυτοδιοικητική εικόνα, που εξάλλου δεν έχουν.  Οι επιτυχίες που κατέγραψαν οι υποψήφιοι που υποστήριξαν όπως οι Καμίνης, Μπουτάρης ή τα καλά ποσοστά όπως αυτά του Δελή και του Ζάψα οφείλονται στην αξία των υποψηφίων και στη γενικότερη συσπείρωση που δημιουργήθηκε γύρω από αυτούς. Σίγουρα οι εκλογές αυτές θα προκαλέσουν ανακατατάξεις στο χώρο. Με αμφίβολα ωστόσο αποτελέσματα.

4. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαθίσταται ως μεγάλη πολιτική δύναμη σε όλη την επικράτεια. Κατέβασε παντού κομματικούς υποψήφιους με το δικό του καταγγελτικό και αντιμνημονιακό λόγο και πήγε συνολικά πολύ καλά. Η χώρα δείχνει να αγαπά ακόμα τον ξύλινο λόγο και είναι λογικό. Πολιτιστική κρίση γαρ. Ωστόσο ηττήθηκε κατά κράτος από τη ΝΔ σε όλη την επικράτεια. Στις δήθεν μεγάλες επιτυχίες του, τόσο ο Σακελαρίδης όσο και η Δούρου απέχουν γύρω στις 7 ποσοστιαίες μονάδες από τα αποτελέσματα που κατέγραψε το κόμμα τους στις εκλογές του Ιουνίου 2012. Τα υστερικά «έχουμε πόλεμο», «φεύγουν» κλπ δεν είχαν την αναμενόμενη απόδοση. Η ήττα του Δρίτσα στον Πειραιά αφαιρεί και το δήθεν ταξικό πλεονέκτημα. Οι άνεργοι ψήφισαν 1 στους 2 Μώραλη. Αν είναι δυνατόν. Και όμως είναι όταν λες μόνο λόγια του αέρα και δεν έχεις λύσεις.   Θα περιμένουμε και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ωστόσο τα χτεσινά δεν δείχνουν ότι υπάρχει πολιτική απονομιμοποίηση της κυβέρνησης. Οι πολίτες το σκέφτονται σοβαρά να μπουν σε επικίνδυνες περιπέτειες. Οι χώρες δεν αυτοκτονούν. Συνήθως.

5. Η ΝΔ πήγε καλά στις περιφέρειες αλλά έχασε στις εντυπώσεις στα μεγάλα αστικά κέντρα. Για συγκεκριμένους λόγους πολιτικής δυσκαμψίας και τυφλότητας. Η δεξιά στην Ελλάδα είναι ότι και η Αριστερά. Παρωχημένη. Κατέβασε δυο υποψήφιους στο Δήμο της Αθήνας και μάλιστα ο επίσημος ήταν τραγικός. Σαν τύπος και σαν πολιτικός. Και πολύ πήρε. Έπρεπε να υποστηρίξει Καμίνη έστω και διακριτικά και θα είχε πολύ μεγαλύτερα πολιτικά οφέλη. Καλύτερα που δεν το έκανε, αν και μια τέτοια κίνηση θα είχε ιδιαίτερο εθνικό πολιτικό βάρος. Στην περιφέρεια Αττικής κανείς δεν κατάλαβε την υποψηφιότητα του σοβαρού Κουμουτσάκου που πέρασε απαρατήρητη. Ας υποστήριζε το Σγουρό αφού είχε άλλωστε δικά της στελέχη στις τάξεις του. Στην περιφέρεια της Θεσσαλονίκης πήγε να αναστήσει τον Ιωαννίδη, αλλά δεν γίνονται τέτοια θαύματα. Σημείωσε τρεις ήττες  χωρίς κανένα λόγο και έδωσε το δικαίωμα στον πολιτικό της αντίπαλο να θριαμβολογεί. Αποδείχτηκε πως είναι μια ασθενής δύναμη πολιτικής σταθερότητας, όταν μάλιστα παίζει χωρίς ισχυρή κεντροαριστερά. Είναι τελείως φυσιολογικό η χώρα αυτή να στηρίζεται σε αυτό το κόμμα.

6. Το ΠΟΤΑΜΙ έκανε τελικά πολιτικό λάθος να μην εμπλακεί στις τοπικές εκλογές. Παρότι η στάση του ήταν θεωρητικά σωστή σύμφωνα με αυτά που μάλλον πρεσβεύει, δηλαδή την πλήρη αυτονομία των μαζικών χώρων που λέγαμε παλιά.  Βρέθηκε έξω  από το κάδρο της πρώτης Κυριακής και ίσως αυτό να του στοιχίσει στη δεύτερη. Θάταν ωφέλιμο να εμπλακεί υποστηρίζοντας πραγματικά ανεξάρτητα σχήματα. Αλλά ίσως δεν προλάβαινε οργανωτικά.  Ή να μην ήθελε να βάλει στο δικό του κάδρο ισχυρές περσόνες.

7. Τα κριτήρια που ψηφίζει ο Έλληνας στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ποικίλα και δεν επιτρέπουν εξαγωγή ασφαλών γενικότερων συμπερασμάτων. Άλλος ψηφίζει με αμιγώς πολιτικά, άλλος με τοπικά, αυτοδιοικητικά ή φιλικά, πολλοί θέλουν να στείλουν μήνυμα, άλλοι κάνουν απλά την πλάκα τους. Ας ελπίσουμε ότι την δεύτερη Κυριακή θα έχουμε κάμποσα ικανά στελέχη να διαχειριστούν δήμους και περιφέρειες και κυρίως ότι δεν θάχουμε κομματανθρώπους ή λαμόγια. Δύσκολο, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ο Έλληνας είναι σιγουρατζής. Αν ο μέσος όρος έχει πιστέψει στην υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ θα τον απογειώσει και θα προκαλέσει πολιτική κρίση. Μόνο όμως αν είναι πεπεισμένος ότι ο Τσίπρας μπορεί να δώσει άμεσα σταθερότητα και προοπτική, χωρίς να τα κάνει μπάχαλο, κυρίως σε επίπεδο κρατικών μηχανισμών με λογικές ρεβανσισμού. Δύσκολο, αλλά όχι απίθανο. Διαφορετικά θα κρατήσει τον Σαμαρά στο τιμόνι για ένα χρόνο ακόμα, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Αν γίνει αυτό μπορεί να μην μπει ούτε στον κόπο να επιλέξει. Μπορεί τότε να μην υπάρχει ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ. Ζούμε σε γελοία συναρπαστικά καιρούς.