Μέρες παλινόρθωσης




Go, go, go, said the bird : human kind
Cannot bear very much reality
T. Eliot

Δεν εξηγείται αλλιώς. Ο Γιακουμάτος, ο Λομβέρδος, ο Ντινόπουλος και πολλοί άλλοι στην ανασχηματισμένη κυβέρνηση πρέπει να διαβάζουν Έλιοτ. Και σου λένε «για να γράφει ο ποιητής ότι το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να αντέξει τόση πολύ πραγματικότητα κάτι θα ξέρει». Έτσι αποφάσισαν να δραπετεύσουν ομαδικώς από την κατάθλιψη που τους προκαλούν οι δεσμεύσεις των δανειακών συμβάσεων και η σκληρή εργασία που απαιτεί ο πολιτικός και οικονομικός σχεδιασμός. Βιάζονται να σκίσουν πρώτοι αυτοί τα μνημόνια, για να κλέψουν τη δόξα από τον επερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ.
Από κοντά και τα ΜΜΕ στήνουν τη δική τους «πραγματικότητα» επιμολύνοντας το δημόσιο λόγο με τεράστιες δόσεις ανορθολογισμού. Συναισθηματική καπηλεία, πάνελ υστερικής ασυναρτησίας, μικροπολιτική, παραπολιτική, κόντρες Κανέλη – Κωνσταντοπούλου, SMS στο κινητό του Λομβέρδου, λεονταρισμοί κατά του μισητού Σόιμπλε, πρωτοσέλιδα για το «πως θα ξεφύγετε από τις παγίδες της εφορίας» και «πως θα τρυπώσετε στο δημόσιο» και πάει λέγοντας. Έτσι κατάφεραν να χάσουν τη μεγαλύτερη είδηση της τελευταίας δεκαετίας, δηλαδή τη χρεωκοπία του κράτους, έτσι δεν ανέδειξαν ποτέ το χρέος ως θέμα στο δημόσιο λόγο, έτσι δεν προειδοποίησαν ποτέ για την κρίση.
Είναι σαφές μετά τις εκλογές ότι οι δυνάμεις του λαϊκισμού και της χρεωκοπίας αναθάρρησαν. Επανέρχονται με ξεδιπλωμένες τις σημαίες και τα αιτήματά τους. Προσλήψεις, επαναπροσλήψεις, τέλος διαθεσιμότητας και κάθε κινητικότητας κοκ. Πολιτικάντηδες μεταγράφονται ή έχουν έτοιμες τις βαλίτσες τους για εκεί που φυσάει η ψήφος, διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ κλείνουν το μαγαζί τους, ταξιτζήδες βαράνε απεργία γιατί «καλύτερα ήταν επί Τουρκοκρατίας», συνδικαλιστικές οργανώσεις των δασκάλων κυνηγούν και γιουχαϊζουν όποιον τολμήσει να πατήσει σε σεμινάριο για την αξιολόγηση, λαϊκατζήδες, μετά την περήφανη απεργία τους και την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους, δεν κόβουν αποδείξεις ακόμη και αν αγοράσεις όλο το μποστάνι τους, δημοτικοί υπάλληλοι αφού βάφουν 3 μαζί έναν τοίχο και 5 σκάβουν μια λακκούβα ζητούν «αντικειμενικά» κριτήρια αξιολόγησης και όλος μαζί ο πολιτικός και μιντιακός λαϊκισμός τραγουδά περήφανος το «ως πότε η ξένη ακρίδα». Μέρες παλινόρθωσης.
Τώρα, αν όλα αυτά μας βυθίζουν ξανά μέσα στη δίνη της κρίσης, αν θεμελιώδεις δομές του κοινωνικού κράτους (σύνταξη, παιδικοί σταθμοί κτλ) καταρρέουν, αν δεν μπορούμε να έχουμε φορολογικό σύστημα της προκοπής, αν δεν μπορούμε ακόμη να σχεδιάσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, αν είναι αδύνατο να πάμε σε μια σοβαρή διαπραγμάτευση για το χρέος με αυτούς τους όρους, μάλλον θεωρούνται δευτερεύοντα για το δημόσιο λόγο. Οι ιδέες, οι μελέτες, οι αριθμοί, οι επεξεργασίες ακόμη και οι συγκλίσεις δεν έχουν θέση εδώ.
Τι μπορούν να αντιπαρατάξουν οι σκόρπιες δυνάμεις της ανανέωσης, της μεταρρύθμισης και του ευρωπαϊσμού απέναντι σε αυτή την επίθεση ; Μετά το ναυάγιο της ενωμένης κεντροαριστεράς αναζητείται ο νέος ηγετικός πόλος στο χώρο του κέντρου. Φυσιολογικό και πιθανόν αναγκαίο. Αν όμως κοινή συνείδηση όλου αυτού του χώρου είναι ότι μόνο με κυβερνήσεις συνεργασίας, μεταρρυθμίσεις και ευρωπαϊκή βοήθεια μπορούμε να διαχειριστούμε την κρίση αυτό δε φθάνει. Χρειάζεται να οργανώσουν από τώρα, και όχι να περιμένουν την επομένη των εθνικών εκλογών, κοινές δράσεις για να ανεβάσουν θέματα κρίσιμα στο δημόσιο διάλογο. Να μιλήσουν για όλα αυτά που ένα ανίκανο και αδρανές κομματικό κατεστημένο σπρώχνει διαρκώς κάτω από το χαλί. Τι εμποδίζει για παράδειγμα την ΕΛΙΑ, το ΠΟΤΑΜΙ, προσωπικότητες από τους 58 να διοργανώσουν από κοινού εκδηλώσεις για την αξιολόγηση στο Δημόσιο ή για το αίσχος των Πανεπιστημίων; Τι εμποδίζει ανθρώπους με ειδικές γνώσεις από αυτούς τους χώρους να καταθέσουν κοινή δέσμη προτάσεων για τη διάσωση του ασφαλιστικού ; Ποια μέτρα θεωρούν ως αναγκαία και άμεσα για να διαχειριστούμε την καθίζηση του βιοτικού επιπέδου για χιλιάδες συμπολίτες μας ; Γιατί σε αυτές τις δράσεις να μη συμμετέχουν και εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος που είναι ο κοινός ευρωπαϊκός πολιτικός τους χώρος ;
Αν αυτές οι δράσεις δεν εξαντληθούν, όπως κάποιες άλλες, σε επικοινωνιακά event, όπου απλώς παρελαύνουν παράγοντες της κεντροαριστεράς, υπάρχει ελπίδα να παρέμβουμε ουσιαστικότερα στην ατζέντα του δημόσιου λόγου και κυρίως να «πλάσουμε» συγκλίσεις και συναινέσεις. Θα τις χρειαστούμε άμεσα.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία