Τυφλές απολύσεις;

του Λεωνίδα Καστανά

O ανορθολογισμός είναι ο κανόνας του εγχώριου πολιτικού συστήματος ακόμα και όταν θέλει να κάνει αλλαγές που φαίνονται απαραίτητες. Τηρείται και στο ζήτημα των απολύσεων ΔΥ που επιβάλλει η τρόϊκα. Πριν ένα χρόνο περίπου ζητήθηκε από την κυβέρνηση να απολύσει  εκπαιδευτικούς. Μετρήθηκαν και βρέθηκαν πολλοί. Χωρίς καμιά αξιολόγηση και περίσκεψη  αυτή κατάργησε τους τομείς Υγείας και Γραφιστικών Τεχνών των ΕΠΑΛ δηλαδή εκείνους των οποίων οι απόφοιτοι είχαν άμεση διέξοδο στην αγορά εργασίας. Σε μια εποχή που από όλες τις πλευρές προβάλει η ανάγκη ενίσχυσης της τεχνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι 1787 καθηγητές δεν απολύθηκαν αλλά τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και η κυβέρνηση βρέθηκε να ψάχνει που θα τους βολέψει. Επί ένα χρόνο τους δίνει το 70% του μισθού τους για να κάθονται και κανείς δεν ξέρει ακόμα πως και που θα αξιοποιηθούν. Χρεώθηκε το πολιτικό κόστος και οικονομία δεν έκανε. Πρόσφατα  το ΥΠΟΙΚ απέλυσε 586 καθαρίστριες οι 531 εκ των οποίων ήταν 4ωρης απασχόλησης με 1066 ευρώ (μεικτά). Πολλά λεφτά και καθόλου δίκαια για τις μέρες που ζούμε. Οκ. Δεν θα μπορούσε να βρει πόσες και ποιες χρειάζεται κατόπιν αξιολόγησης, να τους προτείνει ένα μισθό ανάλογο αυτού της αγοράς εργασίας για την ίδια δουλειά και να τελειώσει εκεί το πράγμα;

Σήμερα προτίθεται να απολύσει άλλους 6000 ΔΥ. Αλλά και αυτές οι απολύσεις θα είναι τυφλές, οριζόντιες και ενδεχομένως άδικες όχι μόνο για τους εργαζόμενους αλλά και για το ίδιο το δημόσιο. Διότι δεν θα γίνουν με αξιολόγηση, μιας και αυτή ως φαίνεται, θα είναι τελείως προσχηματική και δεν θα οδηγεί ούτε σε απολύσεις αλλά ούτε και σε μείωση μισθού. Αντίθετα, όσοι δεν πιάνουν τη βάση (υποχρεωτικά το 15%, άλλο και τούτο πάλι), θα υποβάλλονται σε επιμόρφωση προς ικανοποίηση των «εταιριών επιμόρφωσης» του απόλυτου τίποτα. Στο τέλος δηλαδή θα πληρώσει και από πάνω κερατιάτικα. ¨Όλα αυτά γίνονται γιατί κανείς στη συγκυβέρνηση δεν έχει σχέδιο και γιατί ελάχιστοι θέλουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις στοχευμένες και αξιολογημένες. 4 χρόνια παίζουν τον παπά προσπαθώντας να εξαπατήσουν την τρόικα και να μειώσουν το πολιτικό κόστος των αναδιαρθρώσεων. Δεν καταφέρνουν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλά ζημιώνουν το κράτος και πλήττουν την αξιοπιστία του.

Το ελληνικό Δημόσιο δεν ξέρει να διαχειρίζεται το προσωπικό του ούτε φυσικά να το αξιολογεί. Δεν το ήξερε αλλά δεν θέλησε και ποτέ να το μάθει. Τώρα που έσφιξαν τα γάλατα βρίσκεται σε κρίση πανικού. Θα καταργήσει άχρηστους οργανισμούς; Οκ να το κάνει, επιβάλλεται. Αν όμως αυτοί απασχολούν ικανούς υπαλλήλους χρήσιμους και έμπειρους γιατί να τους απολύσει;  Γιατί δεν προχωρά με συνοπτικές αλλά έγκυρες διαδικασίες στην ολοκλήρωση των ερευνών ώστε να απαλλαγεί από όλους τους επίορκους; Γιατί δεν ολοκληρώνει ταχύτητα τον έλεγχο όλων των πτυχίων ώστε να διαπιστώσει πόσοι και ποιοι έχουν πλαστά χαρτιά; Υπολογίζονται γύρω στους 2500. Τι θα γίνει με όλους αυτούς που διορίστηκαν με παράνομες και χαριστικές διατάξεις υπουργών για ρουσφετολογικούς λόγους; Έχει απαλλαγεί από τους συμβασιούχου ορισμένου χρόνου που κατσικώθηκαν με το κόλπο των ασφαλιστικών μέτρων; Γιατί υπάρχουν άχρηστοι και παράνομοι στο δημόσιο αλλά διαφεύγουν. Συνήθως είναι πελάτες του κομματικού συστήματος. Αντ’ αυτών μπαίνουν σε διαθεσιμότητα οι δημοτικοί αστυνομικοί και οι σχολικοί φύλακες. Και αν κάποιοι νομίζουν ότι λουφάρουν (και για πολλούς ισχύει) ας βρει η Δημόσια Διοίκηση τρόπους να τους αξιοποιήσει ορθολογικά. Γιατί είναι απαραίτητοι.

Το πολιτικό κλίμα δηλητηριάζεται από την ατολμία των κρατούντων να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με δίκαιο τρόπο και προς όφελος των πολιτών. Έτσι η κοινή γνώμη παρασύρεται από την αντιπολίτευση και εμπεδώνει ότι καμιά αλλαγή στο κράτος δεν είναι αναγκαία. Το σύνολο των ΔΥ τρομοκρατείται και αυτό κοστίζει. Η ανασφάλεια οδηγεί σε μαζικές συνταξιοδοτήσεις επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία. Η υπόθεση της αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα οδηγείται σε ένα πλήρες φιάσκο. Και χωρίς αυτή η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει. Ούτε η γραφειοκρατία θα μειωθεί, ούτε η διαφθορά ούτε η αναποτελεσματικότητα.  Στο τέλος οι φίλοι των μεταρρυθμίσεων θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ μπας και κάνει αυτός έστω και τις ελάχιστες. Εκεί φτάσαμε.