Θέλω να μιλάς


Ηλίας Κανέλλης από τα ΝΕΑ

Τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 στον Πειραιά ένας εργάτης, πατέρας δύο παιδιών, μέλος ενός λόχου χρυσαυγιτών, μαχαίρωσε μέχρι θανάτου τον Παύλο Φύσσα. Ενα πρόσωπο με κοινωνική δράση που, μεταξύ των άλλων, ήταν μουσικός και είδωλο του χιπ χοπ με το ψευδώνυμο Killah P. Δεν ήταν το πρώτο θύμα της οργάνωσης, στο παρελθόν είχαν υπάρξει καταγγελίες για οργανωμένες βιαιοπραγίες κυρίως κατά μεταναστών, ενώ τουλάχιστον ένας Πακιστανός, ο Σαχζάτ Λουκμάν, είχε δολοφονηθεί από μέλη της ίδιας οργάνωσης. Αλλά ο θάνατος του Φύσσα πολλαπλασίασε την πίεση προς τους θεσμούς, που κινητοποιήθηκαν παραπέμποντας τους πρωτεργάτες της Χρυσής Αυγής με τη βαριά κατηγορία της σύστασης εγκληματικής συμμορίας.
Γιατί όμως η νεοναζιστικής ιδεολογίας και πρακτικών οργάνωση να θέσει στο στόχαστρο έναν μουσικό, μάλιστα ενός ιδιώματος που δεν κινείται στην περιοχή της ποπ κουλτούρας; Αφενός, διότι οι χρυσαυγίτες δεν θεωρούν το συγκεκριμένο ιδίωμα μουσική αλλά, σύμφωνα με σημείωμα στο περιοδικό τους, έκφραση «νέγρων» εγκληματιών που βρωμίζουν τα αθάνατα εθνικά ιδεώδη. Αφετέρου, διότι το χιπ χοπ, ως στρατευμένο κίνημα του δρόμου, προβάλλει ως ταυτότητα τον αντιναζιστικό χαρακτήρα του. Κάτι περισσότερο: απευθύνεται όχι στη μεσαία τάξη και γενικότερα στις κοινωνικές ομάδες που κατά κάποιον τρόπο έχουν πρόσβαση στη γνώση, στην εργασία, στην κοινωνική ένταξη αλλά, μάλιστα με ελκυστικό τρόπο, κυρίως σε ένα κοινό που, δυνάμει, θα μπορούσε να είναι το προνομιακό κοινό του ναζισμού: αποκλεισμένοι, άνεργοι χωρίς εύκολη πρόσβαση στη γνώση που θα τους οδηγήσει μακριά από τη γειτονιά...

Την ίδια στιγμή που η Χρυσή Αυγή αναζητεί στις γειτονιές και στα σχολεία πιτσιρικάδες που θα μυηθούν στις ιδέες της φυλής, του αίματος, του επιθετικού εθνικισμού και του μίσους για όσους δεν τους μοιάζουν, στα ίδια μέρη άλλες ομάδες συντονίζονται σε μια κοινή κουλτούρα κάτω από τέσσερα χαρακτηριστικά: τη ραπ, το μπρέικ ντανς, το ντι τζέιινγκ και τα γκραφίτι. Μέσα από τη μουσική, την κίνηση, το χρώμα και μια ποίηση άμεση και εξομολογητική, ένας ολόκληρος αποκλεισμένος κόσμος μαθαίνει τη συνύπαρξη μέσα από τις διαφορές.

Δεν είναι άγιοι, και δεν θα μπορούσαν να είναι οι χιπχοπάδες. Αλλά είναι ζωντανοί και ανοιχτοί. Πρόσωπα που παλεύουν για την ένταξη και την έκφραση, πρόσωπα που μαθαίνουν ταυτόχρονα τη συλλογικότητα αλλά και την πίστη στον εαυτό τους. Γι' αυτό ο Killah P, το είδωλό τους, βρέθηκε στο στόχαστρο της Χρυσής Αυγής - μιας κουλτούρας του μίσους και του αποκλεισμού.

Απέναντι στην κουλτούρα αυτή, και στο μαχαίρι της, βρέθηκε ο Killah P/Παύλος Φύσσας. Διεκδικώντας ό,τι λέει στον τίτλο του το πιο δημοφιλές τραγούδι ενός άλλου χιπχοπά, που παρουσιάζεται με το ψευδώνυμο Ηρωας: «Θέλω να μιλάς». Σε αντίθεση με τον χρυσαυγίτη Ματθαιόπουλο που τραγουδούσε «Μίλα ελληνικά ή ψόφα».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία