μη μαδας τη μαργαριτα

  του Λεωνίδα Καστανά Η χώρα δεν έχει ανάγκη από εκλογές στην παρούσα φάση. Έχει ανάγκη από σοβαρές μεταρρυθμίσεις που θα της επιτρέψουν να απαλλαγεί κάποια στιγμή από τα μνημόνια και να ανατάξει την οικονομία και την κοινωνία της. Δυστυχώς όμως το πολιτικό σύστημα δεν έχει καμιά διάθεση να προχωρήσει σε αυτές. Είτε η παρούσα συγκυβέρνηση είτε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ψεκασμένους φίλους του ένα στόχο έχουν. Την αποφυγή των μεταρρυθμίσεων που θα θίξουν το σκληρό πυρήνα της πελατείας τους, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τις ποικιλώνυμες συντεχνίες. ¨Ολους αυτούς που με κάθε τρόπο νόμιμο ή παράνομο φώλιασαν στις δομές τους κράτους και τις μετέτρεψαν σε εργαλεία πλουτισμού και λούφας. Όλη αυτή η αθλιότητα σήμερα κοιτάζει προς το ΣΥΡΙΖΑ ακολουθώντας το ρεύμα ελπίζοντας να διασωθεί πίσω από αριστερίστικους παιάνες και οριζόντιες λαϊκίστικες δήθεν λύσεις. Όλοι αυτοί που σκίζουν κάθε μέρα τα μνημόνια ένα στόχο έχουν. Να σπρώξουν το χρόνο, να διαχειριστούν τη μιζέρια και έτσι να

του Λυκούργου Λιαρόπουλου από το ΕΘΝΟΣ Χθες βράδυ, σε δεξίωση του Ελληνο-Αυστραλιανού Επιμελητηρίου μίλησα με ένα παλιό πολιτικό στέλεχος, πρώην υπουργό, της ΝΔ. Με σιγουριά που πήγαζε και από την τεράστια εμπειρία του μου είπε ότι «θα εκλεγεί Πρόεδρος τον Μάρτη». Το επιχείρημα ήταν ότι κανείς από όσους δεν πιστεύουν ότι πρόκειται να επανεκλεγούν δεν θα δεχθεί να χάσει τη σύνταξη, η οποία απονέμεται μόνο μετά από θητεία 48, και όχι 47 ή 46 μηνών. Προσθέτω και τα αρκετά χιλιάρικα που θα χαθούν σε μισθούς κ.λπ., αλλά η σύνταξη είναι σίγουρα η ιερή αγελάδα των Ελλήνων. Ο.ε.δ. όπως λέγαμε και στο γυμνάσιο. Φεύγοντας, σκέφθηκα ότι μετά την αναθεώρηση του 2001 η ψηφοφορία είναι ονομαστική, άρα κόλπα όπως τα... χρωματιστά ψηφοδέλτια του παρελθόντος δεν μπορούν να υπάρξουν. Αυτό, βεβαίως, περιπλέκει κάπως τα πράγματα, αλλά φαντάζομαι ότι δεν θα δυσκολευθούν οι πατέρες και οι μητέρες του Εθνους να σκεφθούν ότι «τώρα δεν είναι ώρα για εκλογές και περιπέτειες». Μπορεί να μην πείθου

του Κώστα Λαπαβίτσα Την τιμητική της είχε η Ελλάδα στην πρόσφατη έκρηξη χρηματοπιστωτικής αστάθειας. Το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου πήρε ανοδική πορεία στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν ήταν περίπου 5,5%. Η άνοδος έγινε εκρηκτική την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς ο σπασμός της αστάθειας διέτρεξε τις παγκόσμιες αγορές, φτάνοντας το 9%. Ταυτόχρονα κατέρρευσε και το Χρηματιστήριο Αθηνών. Όπως περίμεναν οι ψυχραιμότεροι - ακριβώς επειδή επρόκειτο για σπασμό και όχι για την ίδια την κρίση - η κατάσταση εξομαλύνθηκε παγκοσμίως την εβδομάδα αυτή και το ελληνικό επιτόκιο έπεσε ταχέως γύρω στο 7%. Αλλά το μήνυμα για την Ελλάδα ήταν αμείλικτο, ιδίως για το πολιτικό της προσωπικό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Η ελληνική αναπτυξιακή καχεξία Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της αναταραχής γιατί η πορεία της οικονομίας της κατέδειξε για μια ακόμη φορά την αποτυχία της Ευρωζώνης και τους μεγάλους κινδύνους που ενέχει για την παγκόσμια οικονομία. Το 2014 η εξάχρονη ύφεση βαίνει προς το τέλος τη

των Παγουλάτου - Τσακλόγλου από την Καθημερινή Π ​​ οιες θα ήταν οι επιπτώσεις του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ; Καθώς αρκετές δηλώσεις στελεχών του διαφοροποιούνται, επικεντρωθήκαμε στις προτάσεις που διατύπωσε ο πρόεδρός του . Με δύο παραδοχές ξεκινά ο ΣΥΡΙΖΑ. 1. Το Μνημόνιο ευθύνεται για την κρίση, και όχι το αντίστροφο. 2. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η έλλειψη επαρκούς ζήτησης και όχι επαρκούς προσφοράς. Και οι δύο παραδοχές, παρότι δημοφιλείς, είναι εσφαλμένες. Ο κ. Τσίπρας λέει ότι αν καταργηθούν οι μνημονιακοί νόμοι, επανέλθουν μισθοί και συντάξεις (κυρίως κατώτατοι) στα προ κρίσης επίπεδα και αναιρεθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών, μαζί με γενναία αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, η οικονομία θα ανακάμψει με ταχείς ρυθμούς. Ισως αυτά να ήταν βάσιμα εάν ζούσαμε σε κλειστή οικονομία με δικό της νόμισμα. Αυτό δεν συμβαίνει. Τυχόν υιοθέτηση των παραπάνω θα επέφερε επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας που με τόσο κόπο

τ ου Παναγιώτη Γκλαβίνη από το Capital   Το καλοκαίρι του 2011, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε μόλις αναλάβει υπουργός Οικονομικών και επέστρεφε από τη Σύνοδο Κορυφής που είχε αποφασίσει το αρχικό PSI. Είχα τολμήσει τότε, σ’ ένα  άρθρο  μου εδώ στο Capital.gr, να του δώσω μια συμβουλή: «να μη διανοηθεί να πει “βγαίνουμε στις αγορές”. Η Ελλάδα δε χρειάζεται να βγει στις αγορές. Έχει διασφαλισμένη τη χρηματοδότηση των δανειακών της αναγκών. Έχει ένα homework να επιτελέσει κι αυτό πρέπει να κάνει. Και αυτό περιμένουν και οι εταίροι μας και η διεθνής κοινότητα που μας χρηματοδοτούν στη θέση των αγορών να κάνουμε. Τα επιτεύγματά μας θα μας βγάλουν στις αγορές. Όχι τα λόγια!» Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως ο κ. Βενιζέλος, ως υπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, διαχειρίστηκε με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα το PSI+, το δεύτερο Μνημόνιο και τις νέες Συμβάσεις με το EFSF. Το δε επιτελείο του κ. Παπαδήμου, που διαχειριζόταν την πιο καυτή agenda που αντιμετώπισε ποτέ κυβέρνηση μετ

του Σταύρου Θεοδωράκη από τη Real News Τι συνέβη λοιπόν αυτόν τον μήνα; Και γιατί η οικονομία δε συμμερίζεται τη χαρά που νιώθουν οι κυβερνητικοί τώρα που βγαίνουμε από την κρίση; Γιατί οι οικονομικοί δείκτες συνεχίζουν να υποχωρούν; Γιατί δεν υπάρχει κανείς στην οικονομία που να ενθουσιάζεται με την ιδέα ότι την εξουσία πλησιάζει ένας νέος πολιτικός που θα διαγράψει τα προσωπικά, εταιρικά και εθνικά χρέη και αν βρει χρόνο θα διαγράψει και τα χρέη όλου του Νότου; Κανένας επιτέλους στον έξω κόσμο δεν αντιλαμβάνεται ότι εδώ έχουμε κόμματα εξουσίας που έχουν εύκολες και γρήγορες λύσεις για όλα αυτά που απασχολούν την παγκόσμια οικονομία; Το ένα θα σκίσει το μνημόνιο (στην αυλή της Βουλής!) την πρώτη κιόλας μέρα της νέας διακυβέρνησης. Και την επόμενη μέρα θα καταργήσει (με έναν νόμο και ένα άρθρο!) όλες τις «μνημονιακές υποχρεώσεις». Και από την τρίτη μέρα θα μπορούμε να καθόμαστε. Αλλά επειδή οι Έλληνες είναι ανυπόμονοι και δεν μπορούν να περιμένουν, αυτοί που σήμερ

της Εύης Χατζηανδρέου από την Καθημερινή Μ​​α αλήθεια, δεν έχουμε μάθει τίποτα! Σε έναν τομέα, αυτόν της έρευνα και καινοτομίας, που όλοι ανεξαιρέτως ομνύουν ότι είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της εξόδου από την κρίση και καταλύτης για την πολυπόθητη ανάπτυξη, πειραματιζόμαστε και ικανοποιούμε πρόσκαιρα συμφέροντα. Μάλλον εσπευσμένα ήρθε στη Βουλή προς ψήφιση ένα σχέδιο νόμου για την έρευνα και την καινοτομία, που συζητείται αυτές τις ημέρες, ύστερα από απραξία ετών. Τι είναι όμως αυτό το σχέδιο νόμου και προς τι η αντίδραση; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) υπό την προεδρία του καθηγητή και ακαδημαϊκού Σταμάτη Κριμιζή, 2010-2013, η έρευνα και η καινοτομία προσεγγίστηκαν ολιστικά ως στοιχεία του τριγώνου της γνώσης με αλληλοσυμπληρώσεις και συνέργειες. Η διαδικασία, γνωστή σε όλες τις προηγμένες χώρες: άνοιγμα στους ειδικούς εντός και εκτός συνόρων και σύνθεση για τη δημιουργία του ελληνικ

της Έλενας Πατρικίου από την Εφημερίδα των Συντακτών Το κείμενο που αναρτήθηκε διαδικτυακά ως πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον πολιτισμό ξεσήκωσε την μήνιν και την κατηγορηματική απόρριψη ανθρώπων, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν είναι απλώς εξέχοντες στην τέχνη τους, είναι αποδεδειγμένα Αριστεροί και στην συνείδηση και στην πολύχρονη πολιτιστική πρακτική τους (Νίκος Ξυδάκης, Μισέλ Δημόπουλος, Γιώργος Κουρουπός, Φίλιππος Δρακονταειδής…). Υπό την πίεση της απόρριψης, προσπάθησαν αρχικά να πείσουν ότι το πρόγραμμα συντάχθηκε από έναν άνθρωπο και αναρτήθηκε ως σημείο εκκίνησης για συζήτηση. Εν συνεχεία, υποστηρίχθηκε ότι αποτελεί συνοπτική παρουσίαση της εργώδους προσπάθειας « ομάδων και υπο-ομάδων », όπως αφελώς αποκάλυψε ο Μίλτος Λογιάδης στην Εφημερίδα των Συντακτών και εν συνεχεία με καμάρι υπογράμμισε ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος. Στο μυαλό του μηχανισμού, ο ένας συντάκτης σημαίνει υποβάθμιση του κύρους του κειμένου, ενώ οι πολυάριθμοι συντάκτες των πολυάριθμων ομάδων

Το Ποτάμι επιδιώκει: ·                                   ννα διατυπώνει προτάσεις που οδηγούν σε λύσεις και στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα. · να παρεμβαίνει έγκυρα, με δικαιοσύνη και γνώση στη δημόσια ζωή. ·                                  να παρακολουθεί και να κρίνει τις κυβερνητικές πράξεις και παραλείψεις αλλά και τις προτάσεις και τις ενέργειες της αντιπολίτευσης. Αυτοί είναι και οι λόγοι που δημιούργησε την Επιτροπή Διά Ταύτα, όπου συμμετέχουν καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις εκατοντάδες στελέχη, εθελοντές και φίλοι του Κινήματος. Παράλληλα, το Ποτάμι γνωρίζοντας ότι οι λύσεις πολλές φορές δεν είναι ορατές από τα «κομματικά συστήματα», έστω κι αν αυτά είναι ανοιχτά και καινοτόμα, συγκρότησε την Επιτροπή Διαλόγου μια δεξαμενή πολιτικής, στην οποία σήμερα συμμετέχουν σημαντικοί πολίτες που με τις απόψεις τους και τις πράξεις τους έχουν δείξει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για την χώρα και την κοινωνία. Σήμερα το Ποτάμι ανακοινώνει τους 51 υπεύθυ