Το κόκκινα δάνεια των πολύχρωμων διαχειριστών της μιζέριας

 του Λεωνίδα Καστανά

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από εκλογές στην παρούσα φάση. Έχει ανάγκη από σοβαρές μεταρρυθμίσεις που θα της επιτρέψουν να απαλλαγεί κάποια στιγμή από τα μνημόνια και να ανατάξει την οικονομία και την κοινωνία της. Δυστυχώς όμως το πολιτικό σύστημα δεν έχει καμιά διάθεση να προχωρήσει σε αυτές. Είτε η παρούσα συγκυβέρνηση είτε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ψεκασμένους φίλους του ένα στόχο έχουν. Την αποφυγή των μεταρρυθμίσεων που θα θίξουν το σκληρό πυρήνα της πελατείας τους, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τις ποικιλώνυμες συντεχνίες. ¨Ολους αυτούς που με κάθε τρόπο νόμιμο ή παράνομο φώλιασαν στις δομές τους κράτους και τις μετέτρεψαν σε εργαλεία πλουτισμού και λούφας. Όλη αυτή η αθλιότητα σήμερα κοιτάζει προς το ΣΥΡΙΖΑ ακολουθώντας το ρεύμα ελπίζοντας να διασωθεί πίσω από αριστερίστικους παιάνες και οριζόντιες λαϊκίστικες δήθεν λύσεις.

Όλοι αυτοί που σκίζουν κάθε μέρα τα μνημόνια ένα στόχο έχουν. Να σπρώξουν το χρόνο, να διαχειριστούν τη μιζέρια και έτσι να διασώσουν τους πελάτες τους και μαζί με αυτούς και τα κομματικά τους φέουδα. Κανείς τους δεν θέλει να διώξει τους επίορκους ή αυτούς που διορίστηκαν με πλαστά πτυχία. Κανείς τους δεν θέλει να κάνει αξιολόγηση δομών και προσωπικού του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Κανείς τους δεν θέλει να υποστηρίξει την υγιή ιδιωτική οικονομία. Δημόσιες επενδύσεις ψάχνουν και κρατικές τράπεζες που θα διαχειρίζονται οι φίλοι τους, ξεκοκάλισμα των ΕΣΠΑ, ενώ η ακρίβεια βασιλεύει και η αισχροκέρδεια, η φοροαποφυγή και η εισφοροδιαφυγή είναι ο κανόνας.

Το ΠΟΤΑΜΙ έπιασε στον αέρα το κόλπο που πάει να στηθεί με τα 11,5 δις του ΤΧΣ και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Να μη δοθούν οριζόντια για να καλυφθούν τα κόκκινα δάνεια διάφορων απατεώνων που πίνουν τα δανεικά εις υγεία των κορόιδων. Άλλο η βιώσιμη επιχείρηση που θέλει βοήθεια, άλλο αυτός που πάλεψε αλλά δεν τα κατάφερε και άλλο το λαμόγιο που πήρε το δάνειο, το έβγαλε έξω ή το έκανε σπίτια ή το έφαγε. Το οριζόντιο σφουγγάρι που ζητάει η λαϊκίστικη Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ   θέλει να εξισώσει τους τίμιους με τα λαμόγια γιατί ψαρεύει σε θολά νερά και αναζητεί πελάτες. Να στηριχθεί επιτέλους η υγιής οικονομία. Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων θέλει περίσκεψη και αυστηρό έλεγχο και όχι κουκούλωμα.

Επί 40 χρόνια κάποια πανεπιστήμια είναι έρμαιο κομμάτων, παρατάξεων,  αγανακτισμένων, αντιεξουσιαστών, ακτιβιστών, εργασιακών ομάδων, του οποιουδήποτε. Το καθεστώς αυτό είναι μια προσφορά του πελατειακού κράτους προς όλους αυτούς που βλέπουν τα ΑΕΙ ως ένα μηχανισμό εκδόσεως πτυχίων δηλαδή διαβατηρίων προς την κοινωνική ανέλιξη και διορισμό στο δημόσιο. Οι κομματικοί εγκάθετοι που προπηλάκισαν τον πρύτανη και διέκοψαν τη συνεδρίαση της συγκλήτου μας δηλώνουν ότι δεν θέλουν περιορισμούς στην ασυδοσία. Η δράση τους αποσκοπεί στη δυνατότητα να εκβιάζουν κατά το δοκούν προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους που είναι πάντοτε οι διευκολύνσεις της πελατείας τους προς την απόκτηση του πτυχίου. Η πανεπιστημιακή κοινότητα και η Πολιτεία δείχνουν απρόθυμες να αντιδράσουν γιατί προφανώς βολεύονται με την κατάσταση αυτή ή αισθάνονται ότι έχουν πολλά περισσότερα να χάσουν από αυτά που θα κερδίσουν αν εναντιωθούν στην απαξίωση της δουλειάς τους. Η ιστορία δείχνει ότι τα πανεπιστήμια που στελεχώνονται από σοβαρούς και δουλεύουν σοβαρά έχουν απαλλαγεί από την αρρώστια και  προοδεύουν. Τα διοικητικά μέτρα αν και απαραίτητα δεν επαρκούν. Η λύση είναι μόνο η αριστεία. Αλλά αυτή η αριστεία, που θα βοηθήσει να ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη, είναι ο κύριος εχθρός των παλιών κομμάτων και του συστήματος που έχουν επιβάλει.

 Η εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να μείνει ακέφαλη η χώρα, να σταματήσουν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, να πάνε πίσω όλες οι ρυθμίσεις που θα μας επιτρέψουν κάποτε να βγούμε από την επιτήρηση. Γιατί και η παρούσα συγκυβέρνηση δείχνει απρόθυμη να συνεχίσει προκειμένου να μην χρεωθεί τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η Ευρώπη. Προτιμά να πέσει παρά να προχωρήσει σε δραστικές αλλαγές. Η πρόσφατη κρίση με την πτώση του χρηματιστηρίου και την άνοδο των επιτοκίων δανεισμού κατέδειξε ότι οι αγορές δεν μασάνε από φτηνά κόλπα. Ή θα κάνουμε τα αυτονόητα ή θα μας πνίξουν. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα νέο διαχειριστή της πτώσης μας είτε αυτός ομνύει στη Δεξιά είτε στην Αριστερά. Για να διαπραγματευτούμε με αξιώσεις πρέπει να είμαστε ισχυροί. Και ισχυροί θα γίνουμε μόνο όταν θα αλλάξουμε ή όταν αποδείξουμε έμπρακτα ότι θέλουμε να αλλάξουμε Αυτό πρέπει να το χωνέψουν όλοι, ταγοί και πολίτες. Παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι.