Τα καλά και συμφέροντα

του Λυκούργου Λιαρόπουλου από το ΕΘΝΟΣ

Χθες βράδυ, σε δεξίωση του Ελληνο-Αυστραλιανού Επιμελητηρίου μίλησα με ένα παλιό πολιτικό στέλεχος, πρώην υπουργό, της ΝΔ. Με σιγουριά που πήγαζε και από την τεράστια εμπειρία του μου είπε ότι «θα εκλεγεί Πρόεδρος τον Μάρτη». Το επιχείρημα ήταν ότι κανείς από όσους δεν πιστεύουν ότι πρόκειται να επανεκλεγούν δεν θα δεχθεί να χάσει τη σύνταξη, η οποία απονέμεται μόνο μετά από θητεία 48, και όχι 47 ή 46 μηνών. Προσθέτω και τα αρκετά χιλιάρικα που θα χαθούν σε μισθούς κ.λπ., αλλά η σύνταξη είναι σίγουρα η ιερή αγελάδα των Ελλήνων. Ο.ε.δ. όπως λέγαμε και στο γυμνάσιο.

Φεύγοντας, σκέφθηκα ότι μετά την αναθεώρηση του 2001 η ψηφοφορία είναι ονομαστική, άρα κόλπα όπως τα... χρωματιστά ψηφοδέλτια του παρελθόντος δεν μπορούν να υπάρξουν. Αυτό, βεβαίως, περιπλέκει κάπως τα πράγματα, αλλά φαντάζομαι ότι δεν θα δυσκολευθούν οι πατέρες και οι μητέρες του Εθνους να σκεφθούν ότι «τώρα δεν είναι ώρα για εκλογές και περιπέτειες». Μπορεί να μην πείθουν όλοι με τη μέχρι τώρα συμπεριφορά τους και τις δηλώσεις τους, αλλά το επιχείρημα θα είναι βολικό. Κανείς δεν μπορεί να τους απαγορεύσει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ειδικά αν είναι για το καλό του τόπου.

Ο παλιός πολιτικός με έπεισε και, μεταξύ μας, σκέφθηκα αυτό μάλλον θα είναι καλό για τον τόπο. Φτάνει, βέβαια, να αξιοποιηθεί ο πρόσθετος χρόνος αυτής της κυβέρνησης, που, όμως, δεν φαίνεται μέχρι τώρα να κάνει και πολλά για να επιβεβαιώσει αυτήν την ελπίδα. Οπως και να το κάνουμε, ένας Μητσοτάκης μαχόμενος κατά πάντων δεν αρκεί. Μόλις χθες ο «Εκόνομιστ» κατέταξε την Ελλάδα πρώτη στον κατάλογο των χωρών που ΔΕΝ πρέπει κανείς να επενδύσει. Αιτία οι τεράστιες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης και στη διάλυση μιας εταιρείας, μεταξύ άλλων αρνητικών στοιχείων που όλοι γνωρίζουμε καλά.

Σκέφθηκα τις συνεχείς διακηρύξεις για τη «σελίδα» που γυρίζει η Ελλάδα, την ανάπτυξη που έρχεται τρέχοντας, την τρόικα που φεύγει, αλλά ξανάρχεται, τις τράπεζες που σώθηκαν, αλλά κρατάνε τα λεφτά σφικτά στα πουγκιά τους καθώς οι μετοχές τους καταβαραθρώνονται, την ανεργία κολλημένη στα ψηλά διψήφια, τις εξαγωγές που πέφτουν, ευτυχώς λιγότερο από τις εισαγωγές, λόγω φτώχειας και στάσης εργασιών, και αναρωτιέμαι. Οι βουλευτές μας έχουν τον τρόπο να εξασφαλίσουν τη σύνταξή τους. Εμείς οι υπόλοιποι;