Αυτό που έρχεται είναι χειρότερο από αυτό που φεύγει

            

του Λεωνίδα Καστανά

Όταν έχεις ταυτίσει την πολιτική με την καταγγελία, όταν έχεις εγκλωβιστεί στο στείρο αντιμνημονιακό παιχνίδι, όταν έχεις υποστηρίξει την κατάληψη του κάθε νηπιαγωγείου, όταν έχεις τρέξει πίσω από τον κάθε Ρωμανό, όταν έχεις βγάλει μια ξινή και καθυστερημένη δήλωση για τον εμπρησμό της Athens Voice, ε τότε έχεις χάσει την επαφή με την πολιτική και είναι λογικό να κάνεις τραγικά λάθη. Λάθη που στοιχίζουν ακόμα και όταν ο αντίπαλος είναι στα γόνατα.   

Δεν είχε κανένα λόγο ο Τσίπρας να συρθεί πίσω από τα παραμύθια των Κουρήδων και τις γελοιότητες των ΑΝΕΛ. Όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν αποδείξεις. Όχι μόνο γιατί αυτοί που τα διακινούν  είναι γνωστοί αφερέγγυοι. Όχι μόνο γιατί δεν έχει να κερδίσει τίποτα. Αλλά κυρίως γιατί δείχνει μικρόψυχος και πελαγωμένος, γιατί αβαντάρει την αποσταθεροποίηση μιας κατάστασης η οποία μέχρι προχθές τον πήγαινε πρίμα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ανέχτηκε, αν δεν τα καθοδήγησε, τα βρωμερά υπονοούμενα των δύο φίλα προσκείμενων ανεξάρτητων βουλευτών του, εναντίον έντιμων πολιτικών και δη της Αριστεράς. Άλειψε βούτυρο το λειψό ψωμάκι των Σαμαρά και Βενιζέλου και τώρα τρέχει. Η παλιά καραβάνα ο Μανώλης Γλέζος τόπιασε στον αέρα και έσπευσε να καλύψει την υπόθεση, ζητώντας τον αποκλεισμό των δύο, αλλά αυτός μέσα στο προσωπικό του πέλαγος δεν έπιασε το σωσίβιο που του πρόσφερε. Προτίμησε να χαριεντίζεται με τη Ραχήλ και να θεωρεί την υπόθεση Χαϊκάλη σοβαρή. Γιατί το σκηνικό βόλευε τον καταγγελτισμό του το μόνο μάθημα που έχει πάρει στα λίγα χρόνια που ασχολείται με την πολιτική σε υψηλό επίπεδο.

Αν η κυβέρνηση αναζητούσε ένα Γεγονός για να πείσει βουλευτές εκτός ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να ψηφίσουν Δήμα, ο Τσίπρας της το πρόσφερε. Αν η κυβέρνηση έψαχνε ΤΗΝ απόδειξη για να παρουσιάσει την αξιωματική αντιπολίτευση ως ανεύθυνη, η ενεργός ανάμειξη του ΣΥΡΙΖΑ στα καραγκιοζιλίκια των ψεκασμένων της την υπέδειξε. Αν οι πολίτες ανησυχούσαν για τις εξελίξεις και άρχιζαν να μαζεύουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, η διολίσθηση του πολιτικού κλίματος στο βούρκο, με ευθύνη και του ΣΥΡΙΖΑ, τους έφερε πανικό.  Πώς να πείσει ο Τσίπρας ότι μπορεί να διαχειριστεί τις διαπραγματεύσεις με τους άτεγκτους και έμπειρους πιστωτές όταν ταυτίζεται με γελοίες περιπτώσεις πολιτευτών ενός ακροδεξιού κόμματος; Γιατί, αν οι ψηφοφόροι του περνούσαν μέχρι χτες στο ντούκου τα γλειψίματα προς τους ΑΝΕΛ, τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αυτοί οι τύποι πιθανόν να τους συγκυβερνήσουν και όπως και να το κάνουμε σκιάζονται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρεται σαν κόμμα που είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις και αναζητά να πιαστεί από οτιδήποτε προκειμένου να πλησιάσει τον πρώτο. Σαν κόμμα που επιζητεί να κερδίσει τις εντυπώσεις των ποπολάρων μέσα από θεωρίες συνωμοσίας και όχι σαν κόμμα που είναι έτοιμο να πάρει τις τύχες της χώρας στα χέρια του και να τη βγάλει από την κρίση. Εκθέτει φόρα παρτίδα αυτό που θάπρεπε να κρύβει με επιμέλεια, την απειρία του στη διαχείριση κρατικών υποθέσεων. Γιατί αν οι ψηφοφόροι δεν πληροφορήθηκαν επαρκώς το φιάσκο στο Λονδίνο, αν δεν πρόσεξαν τι τους είπαν οι Προβόπουλος και Στουρνάρας, ή αν δεν έδωσαν σημασία στην έλλειψη plan b, την εμπέδωση κλίματος ανασφάλειας λίγες εβδομάδες πριν τη διαπραγμάτευση την καταλαβαίνουν. Και γνωρίζουν ότι το "κόμμα τους" συνέβαλε τα μέγιστα σε αυτό. Το "κόμμα τους" και όχι το κόμμα τους αφού περαστικοί είναι από την κάλπη του.

Οι εκλογές είναι αναπόφευκτες και όλοι το ξέρουν. Αργά η γρήγορα θα γίνουν μέσα στο 2015. Οι 180 είναι ούτως ή άλλως δύσκολη υπόθεση αλλά δεν αρκούν.  Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν σε ένα κάποιου τύπου μνημόνιο αφού η χώρα είναι αδύνατον να βγει στις αγορές. Οποιαδήποτε μεταρρύθμιση και αν έκανε η κυβέρνηση θα προκαλούσε δυσαρέσκεια σε κάποια ομάδα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καρπωνόταν τα οφέλη. Τι πιο λογικό για τον  Τσίπρα να το παίξει σοβαρός και να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους αφού κυλούσαν προς όφελός του. Και κοινά αποδεκτό πρόεδρο θα μπορούσε να ψηφίσει εμφανιζόμενος ως υπεύθυνη δύναμη και να πάει στις εκλογές με το λούστρο της συναίνεσης και να θριαμβεύσει. Αν λιγάκι βέβαια μάζευε το Λαφαζάνη. Οι ψηφοφόροι του δεν είναι αριστεριστές, ούτε φρικιά. Νοικοκυραίοι είναι που φοβούνται εύκολα. Το μόνο που δεν χρειάζεται η επόμενη κυβέρνηση είναι το μπάχαλο, την αρρυθμία και την ανασφάλεια. Και με την πολιτική του τα προκάλεσε όλα. Μέσα στον πανικό του θα τα κάνει χειρότερα.

Αλλά είπαμε. Όταν η πρόταση που έχουν για την Παιδεία είναι το "κάντε απεργίες και καταλήψεις" είναι πολύ να  ζητάμε από το κόμμα αυτό να κάνει Πολιτική. Αν ο Σαμαράς έχει 20 άσσους στο μανίκι για την τελευταία εκλογή, που πιθανόν να βρήκε ή να βρει, οι εκλογές θα γίνουν σε τελείως άλλο κλίμα και τότε όλα παίζονται. Αλλά ακόμα και αν δεν τους έχει και οι εκλογές γίνουν το Γενάρη ξέρω πολλούς που θα κλείσουν τη μύτη τους και θα ψηφίσουν ΝΔ. Γιατί φοβούνται. Φοβούνται ότι αυτό που έρχεται είναι χειρότερο από αυτό που φεύγει.