Όταν το «Αιέν Αριστεύειν» κόπηκε με «Μπαλτά» και παίχτηκε στον κλήρο

της Άννας Ελευθεριάδου από την Athens Voice

Έχω μια 12χρονη πιτσιρίκα που εδώ και ένα χρόνο έχει βάλει στόχο να δώσει εξετάσεις για να εισαχθεί στο Πειραματικό Γυμνάσιο. Μια πιτσιρίκα που κανείς δεν ρώτησε αν αντέχει να την εμπαίζουν «θα δώσεις, δεν θα δώσεις», σαν να πρόκειται για άψυχο παιχνίδι.

Ως επιστήμονας που κυνήγησα και κυνηγώ την «Αριστεία» σε όλη μου τη ζωή, αισθάνομαι απολύτως ηλίθια ακούγοντας τον κύριο Μπαλτά να με αποκαλεί «στρεβλά φιλόδοξη». Σαν γονιός, δε, μένω παντελώς έκθετη καθώς αδυνατώ να δώσω στο παιδί μου απαντήσεις. Τι το κακό έχει η άμιλλα, γιατί η ικανότητα και τα χαρίσματα είναι μεμπτά και γιατί εντέλει ο κόπος να διακριθείς και να κυνηγήσεις το τέλειο, το ιδανικό, το πλήρες, το απόλυτο, δεν πρέπει να επιβραβεύεται.

Περίμενα από έναν απόφοιτο του Βαρβάκειου, όπως ο κύριος Μπαλτάς, να έχει εντελώς άλλη προσέγγιση. Περίμενα από μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο να στηρίξει ό,τι βρήκε ήδη σωστό, ό,τι φέρει αριστερό πρόσημο. Ήτοι να ενσωματώσει προγραμματικά αλλαγές σε κράτος και θεσμούς, προάγοντας πρωτίστως κοινωνική δικαιοσύνη. Περίμενα να στηρίξει τους κοινωνικά αδύναμους. Τα παιδιά, επί παραδείγματι, της μικροαστικής οικογένειας που δεν διαθέτουν χρήματα για ιδιωτικά σχολεία κι επιπλέον τα παιδιά όπως το δικό μου που ζουν στην ελληνική επαρχία όπου δεν υπάρχουν καν ιδιωτικά σχολεία! Περίμενα δηλαδή να προβεί σε ενίσχυση και διεύρυνση των Πρότυπων σχολείων κι όχι σε κατάργηση και απαξίωση. Και μάλιστα αρχίζοντας να ξηλώνει τα Πρότυπα της Επαρχίας, ενώ κρατά των Αθηνών…

Αριστερό είναι να δημιουργήσει «Κύτταρα Αριστείας» στα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα όλης της Ελλάδας, κι όχι να αφήνει την καλή εκπαίδευση μόνο για τους λίγους που έχουν φράγκα και γνωριμίες στο Κέντρο. Στα έδρανα της Βουλής ανακυκλώνονται οι απόφοιτοι Κολεγίων και Ιδιωτικών Σχολείων. Ηθικό χρέος μια αριστερής κυβέρνησης είναι να φέρει έναν αέρα ίσων ευκαιριών, να έχει τους άριστους μπροστάρηδες κι όχι ουραγούς της κοινωνίας.

Στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία έχουν στηθεί σχεδόν 400 όμιλοι δημιουργικότητας με ένα απίστευτα ευρύ φάσμα αντικειμένων. Από Προγραμματισμό Η.Υ. μέχρι Ρητορική κι από Θέατρο μέχρι Δημιουργική Γραφή. Οι μαθητές εισάγονται με αδιάβλητο σύστημα εξετάσεων και οι υπηρετούντες εκπαιδευτικοί επιλέγονται πολύ σχολαστικά βάση προσόντων. Η κοινωνία ενθουσιάστηκε με το θεσμό και τα παιδιά που ενδιαφέρθηκαν να συμμετέχουν ήταν ανέλπιστα πολλά.

Το ξέρει αυτό ο κύριος Μπαλτάς; Πρόλαβε και μελέτησε όλους τους παράγοντες, είδε τι δουλειά έγινε σε αυτά τα 2,5 χρόνια, μίλησε με γονείς, με εκπαιδευτικούς που υπηρετούν εκεί; Επισκέφθηκε έστω ένα από αυτά; Ποιους επιστημονικούς φορείς συμβουλεύθηκε; Ενημερώθηκε για το τι καθεστώς διέπει το θεσμό των Πρότυπων Σχολείων στο εξωτερικό, σε κοινωνίες που ευημερούν και προοδεύουν; Πώς έκρινε τα Πειραματικά άχρηστα; Μήπως απλά του υπαγόρευσαν οι θεριακλήδες συνδικαλιστές τη μη αναγκαιότητα αξιολόγησης σε κανένα επίπεδο; Μήπως η απαξιωτική στάση είναι απλά και μόνο ιδεοληψία; Και γιατί την ιδεοληψία του κάθε κυρίου Μπαλτά θα την αφήσουμε να ακυρώνει βήματα προόδου; Και οι προεκλογικές υποσχέσεις ότι για το κάθε τι θα συνεργαστούν και θα λάβουν υπόψη όλους τους εμπλεκόμενους πού πήγαν, περίπατο;

Το «Φτάσε εκεί που δεν μπορείς» περίμενα να ’χει παντιέρα η Αριστερά της Ευθύνης, αλλά δυστυχώς βλέπω το «Κάτσε εκεί στα αυγά σου» κατά τη λαϊκή ρήση…