Πολεμικές αποζημιώσεις

Συντάσσομαι με το σύντροφο Τσακυράκη αβλεπεί που λένε

Σταύρος Τσακυράκης

Όλη μέρα με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτούν κατά πόσον ευσταθούν αξιώσεις για πολεμικές αποζημιώσεις ή αποζημίωση για το κατοχικό δάνειο. Εγώ με τη σειρά μου τους ρωτούσα για τι ακριβώς ενδιαφέρονται, για τη νομική πτυχή του ζητήματος ή για την πολιτική. Όλοι μου δήλωναν ότι ενδιαφέρονται για τη νομική γιατί θεωρούσαν ότι αυτή καθορίζει και την πολιτική. Τη νομική πτυχή του ζητήματος δεν την γνωρίζω και δεν μου κινεί το ενδιαφέρον να την μελετήσω. Αξιώσεις για πολεμικές αποζημιώσεις μετά από 70 χρόνια και με την διαμεσολάβηση διαφόρων συνθηκών έχω την εντύπωση ότι είναι δύσκολο να ευσταθούν. Το κατοχικό δάνειο είναι νομικά πιο περίπλοκο. Όπως, όμως, και να έχουν νομικά τα πράγματα, η ανακαίνιση του ζητήματος δεν γίνεται βέβαια με σκοπό να αρχίσει μια νομική διεκδίκηση αλλά προβάλλεται για προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες. Είναι άσκοπο, λοιπόν, να συζητούμε νομικά για ένα ζήτημα απροκάλυπτα πολιτικό που τίθεται με όλες τις σχετικές φανφάρες. Για αυτή την πολιτική πτυχή του ζητήματος έχω άποψη: πρόκειται για τεράστια ανοησία. Προκαλεί χωρίς λόγο, μας απομονώνει ακόμη περισσότερο, γελοιοποιεί την όποια διαπραγματευτική μας προσπάθεια, συσκοτίζει την δεινή μας θέση. Απορώ πώς η αντιπολίτευση συντάσσεται με ανόητα παιχνίδια της κυβέρνησης.