Η χώρα καταστρέφεται με σχέδιο και εμείς απλώς ανησυχούμε;




Έκανα αυτήν την πρόταση μέσα από τη Μεταρρύθμιση ορμώμενος από τις προσωπικές μου ανησυχίες και από τίποτα άλλο. Πήρα θετικά και αρνητικά μηνύματα και ευχαριστώ τους φίλους που πρόσεξαν το γραπτό μου. Πολλοί φοβούνται και δικαίως τις αρνητικές συνέπειες, την αντισυσπείρωση. Μπορεί να έχουν δίκιο. Άλλοι πάλι δεν μπορούν να δουν πως ένα κόμμα σαν το ΠΟΤΑΜΙ θα μπορούσε να βρει γραμμή επικοινωνίας με το παλιό πολιτικό σύστημα. Άλλοι δεν ανησυχούν και τόσο γιατί πιστεύουν ακόμα στην κωλοτούμπα των κυβερνώντων. Πολλοί περιμένουν την αποσυσπείρωση και την αλλαγή των προτιμήσεων της κοινής γνώμης. Όλα παίζουν δίχως άλλο. Όλα είναι λογικά. Όμως ακόμα και αν επιτευχθεί μια συμφωνία η πολυχρωμία του κυβερνητικού συνασπισμού θα την αναιρεί κάθε μέρα επιτείνοντας τη σύγχυση και την αβεβαιότητα. 
Επιμένω ότι οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις πρέπει να βρουν ένα δίαυλο επικοινωνίας, πριν είναι αργά. Πέρα από προθέσεις οι ασκούμενες πολιτικές δημιουργούν ένα σουέλ που οδηγεί στην πτώχευση και την επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του 60, έστω και εντός ευρό. 

του Λεωνίδα Καστανά

Δεν πρόκειται για μια κυβέρνηση χωρίς σχέδιο. Πρόκειται για μια κυβέρνηση με ένα πολύ κακό «σχέδιο» που συστηματικά καταστρέφει τις θεμελιώδεις δομές της πατρίδας μας και την οδηγεί πολλές δεκαετίες πίσω. Στην Παιδεία, στη Δικαιοσύνη, στην Οικονομία, στη Βιομηχανία, στη Δημόσια Διοίκηση, στο Ασφαλιστικό, στο Μεταναστευτικό, στην Εξωτερική Πολιτική. Αλλού με νομοθετικές παρεμβάσεις, αλλού με ηθελημένη και προσχεδιασμένη αποφυγή λήψης μέτρων. Είναι το σχέδιο της διάλυσης της αστικής μας δημοκρατίας υπό την σκέπη της ιδεολογίας του εθνολαϊκισμού και τη συνεργασία των δύο άκρων. Κακώς, κάκιστα πολλοί ασχολούνται μόνο με το δανειακό ζήτημα και το πιθανολογούμενο Grexit.  Και να βρεθεί λύση με τους δανειστές, τι θα γίνει με την Παιδεία που διαλύεται, τι θα γίνει τα ασφαλιστικά ταμεία που χρεοκοπούν, τι θα γίνει με την παραγωγική ανάταξη της χώρας; Με ποιες προϋποθέσεις θα πιάσουν τόπο τα λεφτά των εταίρων ώστε να βρούμε ένα δρόμο προς την ανάπτυξη; Σε μια χώρα που διαλύεται με σχέδιο το φιλοευρωπαϊκό - δημοκρατικό τόξο απλώς περιδιαβάζει στα κανάλια και δηλώνει την ανησυχία του. Ή ακόμα χειρότερα περιμένει από την κυβέρνηση να βάλει μυαλό και να αλλάξει ρότα. Μα δεν είναι θέμα μυαλού. Είναι θέμα πολιτικής. Αυτή είναι η πολιτική της. Η διάλυση του κοινωνικού ιστού, ο εκβαρβαρισμός, η έκπτωση του αστικού περιβάλλοντος και η έλευση μιας ολοκληρωτικής κοινωνίας μακριά από τα δυτικά κοινωνικά πρότυπα. Δεν είναι ο σοσιαλισμός σοβιετικού τύπου που επαγγέλλεται το ΚΚΕ είναι ο «αναρχοσοσιαλισμός» τύπου ΣΥΡΙΖΑ.

Να μην τα πολυλογούμε.

Ο κόσμος που ανησυχεί ακόμα και αν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ή βλέπει τις επιλογές της κυβέρνησης και τραβάει τα μαλλιά του, ή τρέχει πανικόβλητος να βγάλει τα λεφτά του από τις τράπεζες, δεν έχει κάπου να στηριχθεί. Ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι τα σύνθημα «να φύγουν αυτοί και όποιος θέλει νάρθει» ήταν απατηλό. Η αντίληψη ότι δεν υπάρχει χειρότερο αποδεικνύεται φενάκη. Υπάρχει χειρότερο και είναι ήδη εδώ.

Αλλά όσοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι παίζει δεν έχουν κάτι ισχυρό να ελπίζουν, κάτι που να τους υπόσχεται ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Γιαυτό δηλώνου αδιάφοροι, γιαυτό γίνονται μοιρολάτρες, γι αυτό μένουν άπραγοι και περιμένουν το τέλος.

Γι’ αυτό χρειάζεται συμπαράταξη των φιλοευρωπαϊκών - δημοκρατικών δυνάμεων εδώ και τώρα.

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΡΑΣΗ και όποιος άλλος θέλει.

Κοινή εκπροσώπηση στη βουλή κοινές επιτροπές  στις γειτονιές, και κοινές θέσεις στα μεγάλα επίδικα. Να υποβαθμιστούν οι διαφορές, να περιοριστεί η έκθεση των ανόητων στη δημοσιότητα και να δημιουργηθεί μια ομάδα αρίστων που θα παρουσιάζει στην κοινή γνώμη τις απαιτούμενες λύσεις.

Με συλλογική ηγεσία με έναν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τόλμησε και συνεργάστηκε με ένα ακροδεξιό κόμμα. Αποενοχοποίησε τη συνεργασία των άκρων και πέτυχε. Με άξονα το αντιμνημονιακό παραμύθι, λέγε με αντιευρωπαϊσμό.
Γιατί να μην το κάνουν και οι άλλοι με άξονα τη σωτηρία της πατρίδας και την παραμονή όχι απλά στην Ευρώπη αλλά στη Δύση. Ο σκοπός είναι ιερός και μεγάλος και φυσικά αγιάζει τα μέσα.

Η δημοκρατία έχει λύσεις. Και η λύση είναι η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Αλλιώς γίνεστε όλοι συνένοχοι στο έγκλημα, στην πτώχευση και την πτώση της πατρίδας.


ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.  

Σχόλια

  1. ΜΠΡΑΒΟ Λεο!

    Συμφωνώ απολυτα με όσα γράφεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προφητικο αρθρο. Τα παιδια του Ρηγα Φεραιου ειναι ετοιμα να αρχισουν να κοβουν χερια αντιφρονουντων. Ειδες τι κανουν οι παρεες με γραφικους φαντασμενους ψεκασμενους. Θα τριζουν τα κοκκαλα του Λεωνιδα Κυρκου. Ο Λεωνιδας (Κυρκος) θα βαφτιζε την προταση του Λεωνιδα (Καστανα) Νεα ΕΑΔΕ, Εθνικη Αστικη Δημοκρατικη Ενοτητα. Πολυ φοβαμαι οτι ο Λεωνιδας (Καστανας) θα βγει μια μερα και θα πει, «σας τα ειπα παιδια, δεν σας τα ειπα, δεν με ακουσατε». Δεν θα ειναι τοτε αργα, ειναι τωρα ηδη αργα.

    Ρεαλιστικα και πρακτικα:

    1) Δεν μπορεις να κανεις business με τον Σαμαρα και τον Βενιζελο. Ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του 41% (των οσων ψηφισαν) ειναι δημιουργημα του ΤΟΤΕ (δηθεν, Λαζαριδικα κατασκευασμενου, «αντιμνημονιακου») Σαμαρα, και του επισης καραδοκουντως στα δικα του Ζαππεια Βενιζελου. Και οι δυο δεν εχουν πια καμια CREDIBILITY, δεν μπορει να αποτελεσουν συστατικο λυσης, ηταν βασικοι πρωτεργατες της διαλυσης. Η Νεα ΕΑΔΕ χρειαζεται νεες ηγεσιες στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτο πρεπει να λεχθει up front! Ποιος θα το πει; Εχει κανενας τα μεζεα να το πει;

    2) Το Ποταμι ενηλικιωνεται. Εδω και ενα μηνα αλλαξε γραμμη μαι σταματησε να χαιδευει τα αυτια του Αλεξακη. Ειναι πολυ θετικο. Σιγα σιγα μπορει να καταλαβει και τον εγκλωβισμο του απο τον (πολυ εξυπνο και καθολου μικρο) Αλεξακη. Μπορει να παρει επανω του το παιχνιδι? Δυσκολο, εδω δεν μπορει να απαντησει στους ψεκασμενους:
    http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=64173153
    Σιγουρα το Ποταμι δεν μπορει να βρει γραμμη επικοινωνιας με το παλιο συστημα, αλλα μπορει να συμβαλει στην διαμορφωση ενα καινουργιου. Ας αρχισει τουλαχιστον να μιλαει με τον Κυριακο Μητσοτακη και οποιους αλλους λιγους λογικους.

    3) Η χωρα ειναι, οτι και να γινει, σε TERMINAL, IRREVERSIBLE DECLINE. Ανιατος Καρκινος Λαικισμου και Πελατοκρατισμου. Η δε μεταπηδηση απο Δημοκρατια σε ΘεοΚομματοκρατια των κομμενων χεριων ειναι πολυ ευκολη. Το πρωτο βημα, η αριστοτεχνικα σχεδιασμενη απαξιωση και η μετατροπη της Βουλης σε Καραγκιοζαδικο εχει αρχισει επιτυχως.

    4) Οι Ελληνες που αγαπανε τα παιδια τους εχουν 2 επιλογες. Να τα βλεπουν να χαζευουν το Καραγκιοζαδικο στο τζαμπα καναλι της Ζωης και να περιμενουν να τα διορισει ο Κατρουγκαλος, η να τα βοηθησουν με καθε τροπο να φυγουν στο Εξωτερικο. ΤΩΡΑ, γιατι για το πρωτο νοικι θα χρειαστουν Ευρω, οι δραχμες δεν θα φτανουν ουτε για παγκακι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστυχώς η πρόταση δεν έχει ανταπόκριση. Το βλέπω πολύ δύσκολο, εκτός και αν οι εξελίξεις το επιβάλλουν. Μπορεί όμως να υπάρξει μια συνεννόηση σε επιμέρους θέματα όπως στο θέμα των αντιμεταρρυθμίσεων στην Παιδεία που είναι σημαντικό. Κάτι θα γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λεωνίδα δεν μπορεί να γίνει τώρα αυτό που λες. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως Έλληνες στηρίζουν σε συντριπτικά ποσοστά τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Έχουμε ακριβώς την κυβέρνηση που θέλει ο μέσος Έλληνας, μια κυβέρνηση που λέει τις μαλακίες που πιστεύει ο μέσος Έλληνας και συμπεριφέρεται με τον αυθάδικο και απερίσκεπτο τρόπο που φέρεται ο μέσος (αγανακτισμένος - δεν πληρώνω) Έλληνας.

    Πρέπει να φάμε μεγάλη σφαλιάρα, να κλείσουν οι τράπεζες και να κάνουμε ουρές στα ATM για να καταλάβουμε πως εθνική υπερηφάνια χωρίς μία στην τσέπη δεν υπάρχει. Τότε ίσως και να έχουν μια τύχη οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις. Τώρα αν τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι θα τους πουν όλοι πουλημένους γερμανοτσολιάδες και τα ποσοστά τους θα εξαφανιστούν. Γιαυτό κάθονται όλοι σαν τις κότες και παρακολουθούν τον Τσίπρα να καταστρέφει τη χώρα. Η κυβέρνηση έχει επικρατήσει 100% στην επικοινωνία και μόνο όταν συγκρουστεί με την πραγματικότητα και χάσει το κύρος της θα μπορέσει να αμφισβητηθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο λαός της.

Κίμων Χατζημπίρος: Σχόλια για τις αξίες της αξίας

Οι καταλήψεις , ο δήμαρχος και ο άλλος άνθρωπος