Η εξαθλίωση ως θρυαλλίδα της επανάστασης


 του Λεωνίδα Καστανά

Τι είναι οι μετανάστες; Άνθρωποι από χώρες που εξαθλίωσε ο διεθνής καπιταλισμός και η αποικιοκρατία. Που τους έκλεψε τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, που έβαλε τους λαούς τους ή τις φυλές τους να σκοτώνονται μεταξύ τους. Που φεύγουν από τις χώρες τους αναζητώντας όχι απλά μια καλύτερη τύχη αλλά να σώσουν τη ζωή τους. Αν ο δυτικός κόσμος τους υποδεχθεί ως ανθρώπους με δικαιώματα και βρει ένα τρόπο να τους εντάξει στις κοινωνίες του, αυτοί θα αφομοιωθούν, θα γίνουν μέρος του ήδη υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος. Θα τους αρέσει. Αν όμως απλά τους δεχθεί και μετά τους αφήσει στην τύχη τους μέσα σε ένα περιβάλλον τόσο ελκυστικό γι’ αυτούς το οποίο όμως δεν θα μπορούν να ακουμπήσουν, θα μετασχηματιστούν σε επαναστατική δύναμη. Η φτώχια και η εξαθλίωση θα τους οδηγήσουν στο να ζητήσουν μέρος από την πίτα που κυκλοφορεί γύρω τους. Θα γίνουν από κολασμένοι της γης, προλετάριοι, θα αποκτήσουν επαναστατική συνείδηση, θα ενωθούν με τους αυτόχθονες προλετάριους και θα στρατευθούν στον κοινό αγώνα για ανατροπή του συστήματος.   

Τι είναι οι παντός είδους παραβατικοί; Θύματα του καπιταλιστικού συστήματος. Ληστές είναι οι τραπεζίτες που ρουφάνε το αίμα του λαού και όχι αυτοί που τους ληστεύουν. Τρομοκρατία είναι να μην βρίσκεις δουλειά ή να βρίσκεις αλλά να σε εκμεταλλεύεται το αφεντικό και όχι να μάχεσαι με κάθε τρόπο το σύστημα και τα αφεντικά. Οι φυλακές είναι γεμάτες με εν δυνάμει επαναστάτες, με ορκισμένους εχθρούς του συστήματος. Όσους περισσότερους βγάλεις απέξω με κάθε τρόπο, τόσο περισσότερο ενισχύεις τις δυνάμεις της ανατροπής του υπάρχοντος. Σε ένα κομμουνιστικό σύστημα δεν θα υπάρχουν παραβατικοί αφού όλοι θα βρίσκουν αυτό που ζητούν, αφού δεν θα υπάρχουν ιδιοκτησίες, όλα τα αγαθά θα είναι κοινά και δεν θα υπάρχει λόγος να κλέβει ο ένας τον άλλο. Άρα η απελευθέρωσή τους ενισχύει το επαναστατικό κίνημα με τολμηρούς και ανυπότακτους ανθρώπους.

Τι είναι οι φοιτητές, οι μαθητές, οι νεολαίοι; Θύματα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης. Τα σχολεία είναι ένας ισχυρός ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους και η εκπαίδευση που παρέχουν  αναπαράγει τις ταξικές διαφορές, γεννάει εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Η επιστήμη, η τεχνολογία και η γνώση αποτελούν όπλο στα χέρια των ισχυρών για να ελέγχουν τα παιδιά των εργατών, αποτελούν το κόκαλο μέσω του οποίου οι νέοι και οι νέες εντάσσονται και υπηρετούν στο σύστημα Πως τους μετατρέπεις σε επαναστατικές δυνάμεις; Με το να υποβαθμίζεις το αστικό σχολείο και να το μετασχηματίζεις σε χώρο ανάπτυξης των ταξικών αγώνων. Με το να το απομονώνεις από το διεθνές καπιταλιστικό γίγνεσθαι. «Κόκκινο είναι το σχολείο που καίγεται.» Μοιράζεις πτυχία και απολυτήρια για να δώσεις τη δυνατότητα στα παιδιά των εργατών να εισχωρήσουν στις δομές του αστικού κράτους και να το ανατρέψουν.  Η νεολαία πρέπει να μάθει ότι η λύτρωσή της δεν επιτυγχάνεται με την απόκτηση αστικών γνώσεων και δεξιοτήτων που απλά θα αναπαράγουν το σύστημα και μάλιστα διευρυμένα, αλλά μόνο με την κοινωνική χειραφέτηση, με την καταστροφή του σχολείου της αστικής τάξης και το  μετασχηματισμό του σε κοινωνικό εργαστήρι ανατροπής.


Τα έχετε ξανακούσει αυτά έτσι ή περίπου έτσι; Αν ναι ε τότε μην απορείτε για όσα συμβαίνουν γύρω σας.      

Σχόλια

  1. Άρρωστος (καθ' οτι είμεθα κατά της αριστείας) κόκκινος επιστήμονας που φυλακίστηκε για την αντικαπιταλιστική του δράση.

    Συνεπώνυμος καπιταλιστή Έλληνα ακαδημαϊκου, πολιτικου και οικονομολόγου που διετέλεσε πολλές φορές υπουργός. Δεύτερος στην αναζήτηση στο γκουγκλ

    Θα μπορούσε σε 10 χρόνια να κάνει υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση της ρηκτικής Αριστεράς

    Να πως απαντάει στην ερώτηση "Πώς κατέληξες εκεί;"

    «Από νεαρή ηλικία πάντα είχα μέσα στο μυαλό μου την αίσθηση της αδικίας που υπάρχει γύρω μας σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι έξαλλου το βιώνουμε αυτό τα τελευταία χρόνια σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Η συναναστροφή μου με κάποιους φίλους μου όπως ο Θέμης Δήμου αλλά κ.α., αλλά και η κοινή αίσθηση που μας αφήνει αυτός ο κόσμος μας έκανε να περάσουμε στην επίθεση. Να ληστέψουμε αυτούς που ληστεύουν νομιμοποιημένα όλο τον κόσμο. Να ζήσουμε παίρνοντας πίσω λίγα από τα κλεμμένα χρήματα των τραπεζών. Από εδώ που βρίσκομαι φυλακισμένος, αλλά όπου και να μου ξημερώσει, τα μυαλά μου θα σκέπτονται πάντα με τον ίδιο τρόπο και θα είμαι ενάντια σε ότι με χαλάει.

    http://bit.ly/1G5Dk3p

    jd

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ζήτημα είναι αν αυτοί που θέλουν να ζήσουν το ΆΛΛΟ θέλουν να το μοιραστού με τους υπόλοιπους. Η ιστορία έδειξε ότι το θέλουν για την πάρτη τους. Ως εκ τούτου προτιμώ την Αστική Δημοκρατία. Με ότι αυτή συνεπάγεται.

      Διαγραφή
  2. Κι έλεγα - μέχρι να διαβάσω την ακροτελεύτια πρόταση - ΤΙ; τόπιασε το παιδί;
    Όντως, ζούμε στην χώρα του "αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα". Ελπίδα, υπάρχει ;;;
    Μπάμπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΚΑι τα τρια είναι μια άποψη που κυκλοφορεί εδώ και χρόνια στην Αριστερά. Προσωπικά τη σέβομαι έχει μια δομή, ένα ορθολογισμό μέσα στον ανορθολογισμό της. ¨Ολα είναι σχετικά εξάλλου. Το ζήτημα είναι αν με αυτές τις απόψεις μπορείς να κυβερνήσεις μια χώρα εντός άλλου περιβάλλοντος η οποία προς το παρόν δεν επιθυμεί να το δει αλλιώς. Δεν γίνεται. Γιαυτό και ταλαιπωρούμαστε άνευ λόγου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία