μη μαδας τη μαργαριτα

του Στάμου Κυρζόπουλου από το Σχολιαστή Η τραγικότητα και το ιστορικό βάρος των ημερών που ζούμε επιβάλλουν ευκρινείς και κρυστάλλινες τοποθετήσεις από όλους άνευ αστερίσκων και υποσημειώσεων. Ξεκαθαρίζω λοιπόν εξαρχής τη θέση μου: Η απόφαση του Πρωθυπουργού για διενέργεια δημοψηφίσματος με το συγκεκριμένο έωλο ερώτημα, στον συγκεκριμένο χρόνο και υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και συσχετισμούς δυνάμεων σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο αποτελεί ομολογία κραυγαλέας αποτυχίας, τεκμηριώνει αδιανόητη για πολιτικό ηγέτη ευθυνοφοβία και εκθέτει την χώρα και μια βασανισμένη  και καταταλαιπωρημένη κοινωνία σε πρωτοφανείς στην νεότερη ιστορία μας κινδύνους κοινωνικο-οικονομικού χάους και ενδεχόμενων εθνικών περιπετειών.     Μετά τον εκλογικό του θρίαμβο του Ιανουαρίου, ένας νεότατος σε ηλικία, άφθαρτος, επικοινωνιακά χαρισματικός και πολιτικά ταλαντούχος αριστερός ηγέτης σχημάτισε μια στηριγμένη σε ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία κυβέρνηση φαινομενικά ετερόκλητης συμμαχίας με ένα κόμμ

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης (ο πρώην Καιρός της Ελευθεροτυπίας), ο οποίος έγραψε και στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά τις εκλογές, γράφει στο Facebook ένα συγκλονιστικό κείμενο για τα ψέμματα της κυβέρνησης. Γράφει ο «Καιρός»: Μετα και τις χτεσινες εξελιξεις γινεται ολο και πιο φανερο, οτι δυο ειναι τα σεναρια: Ειτε αυτοι που μας κυβερνουν ειναι ανοητοι και ανευθυνοι, ειτε εξ αρχης ειχαν προγραμματισει να μην διαπραγματευονται στα σοβαρα, ωστε μια μερα να εγκαταλειψουν το τραπεζι, κατηγορωντας τους συνομιλητες τους για αδιαλλαξια (!) και να οδηγησουν τη χωρα στη δραχμη. Προσχεδιασμενα. Φυσικα για ολα θα φταινε οι ξενοι.Οπως στη Μικρασιατικη καταστροφη, οπως στον εμφυλιο, οπως στο '97,οπως το '67 και παει λεγοντας. Οι εδω πολιτικες ηγεσιες ηταν παντα θυματα των ξενων μηχανορραφιων.Οι ιδιες ηταν παναγιες αγαθες. Για μενα το παραμυθι του θυματος εχει τελειωσει.Μονο θυμα ειναι ο ελληνικος λαος,που θα πληρωσει και παλι το πανακριβο τιμημα των ψεμματων που του υποσχ

του Λεωνίδα Καστανά Αυτή η κυβέρνηση έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να εγκλωβιστεί  στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές  και να εκθέσει τη χώρα σε μεγάλο κίνδυνο. Ελπίζουμε οι διαφαινόμενες απειλές να μη γίνουν πραγματικότητα. Επί 5 μήνες αναζητούσε πολιτική λύση , χωρίς να κάνει συγκεκριμένες και ολοκληρωμένες  προτάσεις επί των τεχνικών πλην όμως ουσιαστικών θεμάτων. Δηλαδή ζητούσε χρήματα χωρίς δεσμεύσεις. Στις 20 /2 έκλεισε μια συμφωνία «δημιουργικής ασάφειας» χωρίς να εξασφαλίσει χρηματοδότηση πράγμα που στέρεψε τα αποθεματικά του κράτους και των οργανισμών του. Έχασε χρόνο, χωρίς κανένα λόγο, δίνοντας σημασία σε επικοινωνιακά τερτίπια (ποιος μιλάει, με ποιον και που και πως λέγεται), δίνοντας ευκαιρία στους «αντιπάλους θεσμούς» να οργανωθούν. ¨Αφησε την οικονομία στο έλεος του τίποτα με αποτέλεσμα το έλλειμμα να εκτοξευθεί στο 2,5% του ΑΕΠ και να χρειάζονται πρόσθετα μέτρα 4,5 δις για να καλυφθεί. Με ανοίκειες επιθέσεις στους εκπροσώπους των θεσμών από τους

του Plamen Tonchev από το Capital.gr Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για το κλισέ "δίλημμα", αλλά περί αυτού ακριβώς πρόκειται, λίγες μέρες πριν το εξαγγελθέν δημοψήφισμα. Το υπαρξιακό δίλημμα, ενώπιον του οποίου θα βρεθεί στις 5 Ιουλίου η ελληνική κοινωνία είναι το ακόλουθο: θα αποδεχθεί μείωση του βιοτικού της επιπέδου κατά 30% μετά το 2009 ή θα προτιμήσει σε μια πράξη παρανοϊκού λεονταρισμού να κάνει το απονενοημένο βήμα στην άβυσσο και να χάσει ένα συντριπτικό ποσοστό του εθνικού της εισοδήματος σε λίγες εβδομάδες; Η Ελλάδα θα προτιμήσει, έστω και με τεράστιο κόστος, να παραμείνει σε ευρωπαϊκή τροχιά και στον προηγμένο κόσμο ή θα υποβιβαστεί σε πολύ κατώτερη κατηγορία, παρέα με τις οικτρά διαψευσθείσες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις τελευταίες εκλογές - πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ύψους 12 δισ. ευρώ, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, "δεν υπάρχει περίπτωση μία στο εκατομμύριο να διαφωνήσει η Μέρκελ" κι άλλα πολλά. Το εθνικό εισόδημα της Ελλάδας έχει ήδ

του Γιάννη Αναστασάκου από το protagon Φτάσαμε εκεί που πηγαίναμε. Στον γκρεμό χωρίς φρένα. Αν πρόεδρος είχε βγει τον Νοέμβριο, τώρα η Ελλάδα θα έπαιρνε το φθηνό χρήμα του Ντράγκι, το χρέος θα μειωνόταν και σιγά-σιγά o κόσμος θα ανάσαινε. Στην Ευρώπη, στο ευρώ και σχεδόν χωρίς μνημόνιο. Με τη σύνταξη πληρωμένη. Με τον μισθό εξασφαλισμένο. Σε ευρώ. Με τα 35 δισ. του πακέτου Γιουνκέρ συμφωνημένα. Για στέρεες δουλειές. Για λίγη ελπίδα. Είπε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ όχι. Γιατί τάχα ο Π. Παυλόπουλος είναι ουσιωδώς διαφορετικός από τον Σ. Δήμα ή ο Φ. Κουβέλης δεν ήταν αρκούντως αριστερός. Γιατί τον ΣΥΡΙΖΑ τον μάρανε το email Χαρδούβελη που προέβλεπε δημοσιονομικά μέτρα δέκα φορές λιγότερα από όσα πρότεινε ο ίδιος ο Τσίπρας πριν μια βδομάδα. Στις εκλογές εξελέγη ΣΥΡΙΖΑ. Τα μνημόνια δεν σκίστηκαν, αλλά η κατάσταση άλλαξε, η ελπίδα για πολλούς, η ανοχή για άλλους διευρύνθηκαν. Αν ο κ. Τσίπρας στις 20 Φεβρουαρίου, στην διαπραγμάτευση, επέλεγε τη συμφωνία με τους εταίρους, σήμερα, 130 ημέρες μετά

του Γιώργου Στρατόπουλου από το Protagon Ο πιο ευφάνταστος, αιρετικός υπουργός Οικονομικών του πλανήτη, ένας νέος κι εξαιρετικά δημοφιλής πρωθυπουργός, ριζοσπάστες και αντισυμβατικοί κι οι δυο, κατέληξαν στην ίδια συνταγή υπερφορολόγησης με όλους τους προηγούμενους. Ακόμη μια φορά μια ελληνική κυβέρνηση θεωρεί πιο αναπτυξιακή την αύξηση εισφορών και φόρων αντί για τη μείωση των δαπανών. Ετούτη τη φορά μάλιστα, είμαστε υποχρεωμένοι να το θεωρήσουμε κι επιτυχία! Ενώ επί χρόνια αναγνωρίζουμε ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα δεν είναι βιώσιμο, πάλι θυσιάζουμε το δικαίωμα στην εργασία στον βωμό της προνομιακής σύνταξης. Και μάλιστα, ενώ γνωρίζουμε πως η μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης είναι επιβεβλημένη ανεξαρτήτως μνημονίων, αν θέλουμε να διασφαλίσουμε δυνατότητα σύνταξης στις επόμενες γενιές. Είναι μια πράξη ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ γιατί είναι αναπτυξιακή και συνιστά στοιχειώδη μέριμνα κοινωνικής συνοχής και διαγενεακής δικαιοσύνης. Άρα υποχρέωση όλης της κοινωνίας, αριστερών, δεξιών,

του Μάκη Πετράτου από τη Huffington Post Πολλοί κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ με τους 50 υπουργούς ότι δεν έχει κάνει τίποτα μέσα σε σχεδόν 5 μήνες. Είναι άδικοι, επειδή είναι λίγο αδιάβαστοι στη Φυσική.  Δεν έχει περάσει τόσο μεγάλο διάστημα.  Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, ο χρόνος εξαρτάται από την ταχύτητα του συστήματος αναφοράς πάνω στο οποίο βρίσκεται ο παρατηρητής.  Το σύστημα διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στο οποίο βρισκόμαστε όλοι αναγκαστικά σαν παρατηρητές,  κινείται με την αστρονομική ταχύτητα του ρυθμού των συνεντεύξεων του κ. Υπουργού Οικονομικών στα διεθνή και ντόπια ΜΜΕ, ταχύτητα η οποία πλησιάζει αυτή του φωτός.  Σ' αυτή την περίπτωση ο χρόνος κυλάει πολύ αργά. Στην πραγματικότητα έχουν περάσει μόνο λίγες μέρες! Είναι σαν το  κλασσικό παράδοξο των δίδυμων αδελφιών.  Για τη μικρή αδελφή πάνω στο διαστημόπλοιο, που ταξίδευε γύρω στο Γαλαξία με ταχύτητα κοντά σε αυτή του φωτός, το ταξίδι της κράτησε λίγους μήνες. Για τον αδελφό της που την πε