Μπροστά στην άβυσσο

του Θανάση Πολλάτου

Καθώς οι παραλυτικές δυνάμεις της καταστροφής απλώνουν πάνω μας την επιρροή τους, οφείλουμε να αναζητήσουμε τις ικμάδες εκείνες της ζωτικής δύναμης που θα μας κρατήσουν όρθιους. Να στερεώσουμε τις διανοητικές μας δυνάμεις, να προσανατολιστούμε, να σταματήσουμε την υπνοβασία ένα βήμα πριν τον όλεθρο. 

Η ζημιά που έχει συντελεστεί στην οικονομία είναι ήδη μεγάλη και θα χρειαστεί αρκετός χρόνος και πολύς κόπος για να αποκατασταθεί. 
Αυτό που έρχεται όμως είναι αδιανόητο. 

Είναι η πλήρης ανατροπή κάθε κανονικότητας στην κοινωνική ζωή, μια δίνη που επαναφέρει τους σκληρότερους όρους επιβίωσης που μπορούμε να φανταστούμε. Η χώρα απέχει πολύ από το να μπορεί να αυτοσυντηρηθεί. 

Η έξοδος από το κανονιστικό πλαίσιο της ευρωζώνης, η άρση των όρων της συντεταγμένης χρεοκοπίας που ζούμε σε συνδυασμό με θεσμικές και πολιτειακές παραμέτρους θα σημάνει την έναρξη ενός πολέμου όλων εναντίον όλων. 

Το πρόβλημα της σπάνης των εισαγομένων βασικών αγαθών δεν μπορεί παρά να επιλυθεί υπό αυτούς τους όρους με την προσφυγή στο δίκαιο του ισχυροτέρου, στη βία. Αυτοί που θα πληγούν περισσότερο θα είναι οι αδύναμοι: οι γέροντες, τα παιδιά, οι άρρωστοι. Όποιος κυνικά μας δείχνει πως δε νοιάζεται γι’ αυτούς δεν δικαιούται να λέγεται άνθρωπος. 
Η κοινωνική διάλυση θα είναι μακροχρόνια. 

Οι στοιχειώδεις διατροφικές ανάγκες, οι ενεργειακές ανάγκες, οι ανάγκες σε φάρμακα δεν θα μπορούν να ικανοποιηθούν. Οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι είναι ήδη ορατοί. 

Η έξοδος από την ευρωζώνη θα κατακρημνίσει τη χώρα σε απύθμενα βάραθρα. Δεν υπάρχει λύση εκτός της άμεσης συμφωνίας με τους δανειστές. Ακόμα και οι χειρότεροι όροι που μπορούμε να φανταστούμε είναι απαραιτήτως καλύτεροι από τον όλεθρο. Ο χρόνος έχει από μέρες εξαντληθεί, η λογική;