Παρατηρητήριο: ΟΙ Ψευδαισθήσεις Σπινέλη και Μπουτάρη

Ανάποδο Θαύμα ή οι Ψευδαισθήσεις Σπινέλη και Μπουτάρη το Δεκαπενταύγουστο.

Έχετε σκεφτεί ποτέ μια Μεγαλόχαρη που να κάνει ανάποδα θαύματα; Μια Παναγία που να κάνει τους ανοιχτομάτηδες τυφλούς, τους περιπατητές χωλούς, τους υγιείς ασθενείς; Κι όμως, κάτι τέτοιο πρέπει να συνέβη φέτος το Δεκαπενταύγουστο καθώς αμφότεροι Σπινέλης και Μπουτάρης (ναι, Μπουτάρης, αυτός που αφελώς αν και καλοπροαίρετα οι φίλοι του "Μένουμε Ευρώπη" τον ήθελαν να ηγηθεί νέου φιλοευρωπαϊκού πόλου που θα ενώσει όλους τους φιλοευρωπαϊστές) εξαιτίας ενός τέτοιου ανάποδου θαύματος προφανώς αντιλήφθηκαν στην Αριστερά και τον Αλέξη της προτερήματα και αρετές που ουδείς εξ ημών μπορεί να αντιληφθεί.

Ίσως βέβαια απλώς οι άνθρωποι να βίωσαν κάτι ανάλογο προς το θαύμα της Δαμασκού και να άνοιξαν οι οφθαλμοί τους, να φωτίστηκε ο νους τους και να κατάλαβαν τελικά πως η Αριστερά αποτελεί την εν ανθρώποις ευδοκία κι ο Αλέξης Τσίπρας. Όλα μπορούν να συμβούν, γιατί όχι κι αυτό; Αλλά είναι πραγματικά έτσι;

Ας τα πάρουμε χωριστά. Τι μας λέει ο καλός καθηγητής κύριος Σπινέλης; Αρχικά αναφέρεται στη δήλωση Δραγασάκη, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση έσφαλε στις εκτιμήσεις της σχετικά με τις προθέσεις των Ευρωπαίων, εξαίροντας την ειλικρίνεια του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και τονίζοντας ότι τελικά πρέπει να αποδώσουμε στην ανοησία και την άγνοια ό,τι πολλοί εξ ημών αποδίδαμε σε ιδεοληψία ή και δόλο. Ήδη, έχουμε τις πρώτες σοβαρές ενστάσεις. Η ειλικρίνεια έχει τη σημασία της μόνο όταν δεν είναι αναπόφευκτη. Εν προκειμένω ο αντιπρόεδρος μιας κυβέρνησης που επί επτά μήνες κορόιδευε με τον πιο αισχρό τρόπο τον ελληνικό λαό, όταν η κατάσταση έφτασε στο μη παρέκει μας είπε "κάναμε λάθος". Το σημείο που η καλή διάθεση συναντά την αφέλεια (στην καλύτερη των περιπτώσεων).

Και στη συνέχεια τί μας λέει; Ότι η Αριστερά έχει το ηθικό πλεονέκτημα της ιδεολογίας και μπορεί να προσελκύσει τεχνοκράτες και ικανά ως προς τη διοίκηση στελέχη που αλτρουϊστικά κι από διάθεση προσφοράς κινούμενα θα σπεύσουν να στηρίξουν την κυβέρνηση της Αριστεράς. Κι η απορία μας είναι, γιατί δεν το κάνει; Γιατί αντί γι'αυτό που λέει ο κύριος Σπινέλης ζήσαμε έναν ανεκδιήγητο Κορεάτη σύμβουλο του προηγούμενου ΥΠΟΙΚ που ούτε τις απαιτούμενες γνώσεις διέθετε ούτε την εμπειρία και φυσικά δεν προσήλθε από καμία διάθεση προσφοράς ή πεπεισμένος από το ηθικό πλεονέκτημα της ιδεολογίας της Αριστεράς αλλά μάλλον λόγω της παχυλής αποζημίωσης που καλείται το ελληνικό κράτος να του καταβάλλει για τις πρόσφατες "υπηρεσίες" που προσέφερε.

Όταν όμως ο κύριος καθηγητής κάνει λόγο στην τεχνολογική ηγεμονία της ΕΣΣΔ -απότοκη κι αυτή προφανώς του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς υποθέτουμε- εκτίθεται. Η ναζιστική Γερμανία σαφώς και για μεγάλο χρονικό διάστημα υπερείχε πλήρως τεχνολογικά των αντιπάλων της. Αυτό οφείλεται σε κάποιου είδους ηθικό πλεονέκτημα; Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια άποψη. Και πέραν αυτού όμως, αρκεί το παράδειγμα της διαστημικής για να καταλήξει κάνεις σε ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με τη σοβιετική υπέροχη και πολύ περισσότερο δε να δοκιμάσει να κάνει μια τόσο αυθαίρετη αναγωγή στη σημερινή Ελλάδα της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα; Δεν νομίζουμε.

Κι ύστερα, το άρθρο του δημάρχου Θεσσαλονίκης. Εδώ λίγα έχουμε να πούμε. Ο ιδιόρρυθμος κύριος Μπουτάρης, γράφει σα να αγνοεί τί συνέβη στη χώρα από την 26η Ιανουαρίου μέχρι σήμερα. Στα σημεία δε που αρκετά άτολμα ασκεί κριτική, μια εξαιρετικά ήπια κριτική, εντελώς διαχειριστικού θα λέγαμε τύπου, δεν παραλείπει να βάλει στο κάδρο τους προηγούμενους κατά τρόπο που θυμίζει σαφώς το επιχείρημα "γιατί οι Σαμαροβενιζέλοι ήταν καλύτεροι;".

Η συνέχεια είναι απλώς διασκεδαστική και ανάξια σχολιασμού καθώς ούτε ο Νίκος Παππάς - ή ο μπαμπάς του- δε θα χρησιμοποιούσε αυτούς τους χαρακτηρισμούς για τον Αλέξη Τσίπρα και δεν θα του απέδιδε αυτές τις ιδιότητες. "Έξυπνος και ευέλικτος", "έχει τη δυνατότητα να μείνει στην Ιστορία σαν ηγέτης επιπέδου Ελευθερίου Βενιζέλου", ή να συνεχίσει το έργο που δεν ολοκλήρωσε ο Ιωάννης Καποδίστριας(!!!).

Δε θα συνεχίσω περισσότερο τον σχολιασμό. Ο, κατά τα λοιπά, συμπαθής κύριος Μπουτάρης τα γράφει αρκετά χαριτωμένα που είναι αδύνατον να μην προκαλούν στον αναγνώστη από ειρωνικό μειδίαμα μέχρι τρανταχτό γέλιο. Ας είναι. Θεωρούμε πως περισσότερο από τον ίδιο εκτίθενται όσοι υποστηρίζαν πως ο κύριος δήμαρχος θα μπορούσε και θα έπρεπε να ηγηθεί ενός φιλοευρωπαϊκού πόλου απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Τσίπρα.

Η απορία που γεννάται είναι εύλογη. Πώς γίνεται δύο άνθρωποι, κατά τεκμήριο ευφυείς που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας να γράφουν κείμενα που αφενός εκθειάζουν το γνωστό μεταπολιτευτικό παραμύθι για την ηθική υπεροχή της Αριστεράς μπολιάζοντάς το με αρκετή αφέλεια (Σπινέλης) ή υμνώντας "τον Αλέξη" κατά τρόπο που κάνει τη Θεανώ Φωτίου να ζηλεύει που ποτέ δεν εκθείασε όπως του άξιζε τον πρόεδρο. Παρασύρθηκαν από την υψηλή δημοφιλία του ηγέτη; Συμβαίνει κάτι άλλο. Θα δούμε. Εδώ είμαστε. Και το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε όχι απλώς να συμμεριστούμε τις γνώμες τους αλλά ούτε καν να ασχοληθούμε σοβαρά με τα επιχειρήματα πάνω στα οποία τις στηρίζουν.

Και κάπως έτσι ξαναδιαβάζοντάς τα δύο άρθρα καταλήγουμε τελικά να δεχτούμε ως μόνη πιθανή εξήγηση το προλογικό μας συμπέρασμα: γίνονται και ανάποδα θαύματα τελικά.

Υ.Γ. Το απόλυτο highlight του άρθρου του κυρίου Μπουτάρη παρατίθεται αυτούσιο άνευ σχολιασμού:

"Επιπλέον, είναι ο μόνος πολιτικός που προσωποποιεί την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον."

Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ!

Το παρατηρητήριο

Κείμενο Μπουτάρη Η ώρα του Αλέξη