Γιώργος Προκοπάκης: Νάναι καλά η αριστερά κι ο Τσίπρας



Την επομένη του Eurogroup που η Ελλάδα πρακτικώς συμφώνησε σε τριακονταετή σφικτή και αυστηρή επιτροπεία, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας δήλωσε: "μετά από έξι χρόνια σκληρής λιτότητας, επί τέλους καλές ειδήσεις".

Ποιές είναι οι καλές ειδήσεις, δεν έχω καταλάβει. Το βέβαιον είναι πως η αριστερά των τσιπροκαμμένων και σπινοζιστών αλτουσεριανών έκανε μια απίθανη υποχώρηση. Δέχθηκε για τριάντα περίπου χρόνια να έχει αποδοθεί (α) η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας σε τρίτους, (β) η εκτέλεση του προϋπολογισμού σε τρίτους. Όλα αυτά για κάποια θολή υπόσχεση διευθέτησης του χρέους - για την οποία διευθέτηση το μόνο σίγουρο είναι πως θα χρησιμοποιηθούν χρήματα (των ομολόγων διακράτησης ΕΚΤ) τα οποία ήταν δικά μας (όχι για το χρέος!) μετά τη διαπραγμάτευση σαμαροβενιζέλων και Στουρνάρα το 2012 και τα οποία Τσίπρας-Βαρουφάκης-Τσακαλώτος απεμπόλησαν.

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτό που παρουσιάζει ο πρωθυπουργός. Η σκληρή λιτότητα ΤΩΡΑ έρχεται. Προδιαφράφηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο με την ψήφιση των μέτρων για το ασφαλιστικό και φορολογικό. Η απώλεια περίπου €60 δισ από το ΑΕΠ ήταν κατά το ήμισυ τουλάχιστον αποτέλεσμα, όχι της λιτότητας και των μνημονίων, αλλά της απουσίας ρευστότητας. Τα μισά της απώλειας του ΑΕΠ χάθηκαν από τις κατασκευές και το εμπόριο πολυτελών ειδών (αυτοκίνητα κυρίως) - €30 δισ συνολικά. Η αγορά κάθισε λόγω, βέβαια της μειωμένης ζήτησης, κυρίως όμως λόγω της έλλειψης ρευστότητας - τραπεζικής και της ίδιας της αγοράς με τις μεταχρονολογημένες επιταγές που κόπηκαν με το μαχαίρι. Αυτά συνέβησαν εντός μερικών μηνών και είναι άσχετα (εν πολλοίς) με την πολιτική των μνημονίων.
Πορευθήκαμε έξι χρόνια με δυσκολία, αλλά όχι εντός συνθηκών καταστροφικών. Κρατηθήκαμε! Λιτότητα υπήρξε, πλην όμως ανεκτή. Με το πακέτο που ψηφίστηκε ως προαπαιτούμενο της συμφωνίας μπαίνουμε στην πραγματικά σκληρή λιτότητα. Η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει εξαντληθεί. Οι πολίτες θα εργάζονται - όσοι εργάζονται - όχι για την οικογένειά τους, την αποταμίευση και το μέλλον των παιδιών τους, αλλά για τη συντήρηση του κράτους το οποίο αρνείται να παραδεχθεί ότι πτώχευσε και πρέπει να συμμαζευτεί και αντ' αυτού περνάει τη χρεοκοπία σε ΟΛΟΥΣ τους πολίτες.
Οι πολιτικές των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές. Πλην όμως τελικά κρατούσαν την κοινωνία. Η πολιτική ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τη διαλύει!
Ποιά είναι τα καλά νέα που κομίζει ο κ. Τσακαλώτος από το Eurogroup; Το ένα είναι η αποφυγή τυπικής χρεοκοπίας. Δεύτερο; Δεν υπάρχει!

Για την πλάκα της υπόθεσης: σε πόσα χρόνια φαντάζεται ο κ. Τσίπρας πως το ΑΕΠ θα επανέλθει στο επίπεδο του 2008; Σύμφωνα με τον προγραμματισμό του μνημονίου ΤΟΥ το 2030! Πότε θα αποκατασταθεί η αγορά ακινήτων και οι αξίες (καλώς ή κακώς, ήταν η αποταμίευση των Ελλήνων); Το πιθανότερο είναι ΠΟΤΕ. Που θα βρεθούν 1.2 εκατ δουλειές για Έλληνες; Άγνωστο! Οι συμφωνίες και τα μέτρα βοηθούν στη μείωση της ανεργίας, έστω και λίγο; Κάθε άλλο - το αντίθετο!
Το ερώτημα είναι: τι έπρεπε να γίνει; Πρώτα απ' όλα, η μετάβαση από τις συνθήκες του Δεκεμβρίου 2014 σ' αυτές του Απριλίου 2016 είναι αποκλειστική ευθύνη των τσιπροκαμένων. Τη στροφή που έκαναν χθες μπορούσαν να την είχαν κάνει την 20/2/2015 και θα ήμασταν σε απείρως καλύτερη κατάσταση, χωρίς επαχθή μέτρα, με καμιά τριανταριά δισ λιγότερο χρέος και με ΑΕΠ στα πάνω του. Ας το ξεχάσουμε αυτό - δεν έγινε, πάει! Σήμερα, υπήρχε άλλη πολιτική; Αναμφίβολα ναι. Ως και το ΔΝΤ μιαν άλλη πολιτική έδειχνε. Δυστυχώς, η ευρωπαϊστική αντιπολίτευση δεν μπόρεσε να αναδείξει τη διαφορετική πολιτική και το εναλλακτικό σενάριο για μια άλλη πορεία. Βολεύεται με το ιδεολόγημα: η αριστερά θα περάσει τα μέτρα. Πλην όμως η ολοκληρωτικής αντίληψης αριστερά περνάει τα μέτρα μεν, φροντίζει όμως την άλλωση του κράτους και τη δημοκρατική έκπτωση.
Τα μέτρα πρέπει και μπορεί να τα περάσει όχι η αριστερά του Τσίπρα εκβιάζουσα, αλλά αυτός που θα τολμήσει να αρθεί πάνω από τις κρατούσες αντιλήψεις πολιτικής επιβίωσης και να δείξει μια πορεία προς το αύριο στους πολίτες. Που θα συγκρουσθεί με τμήματα της κοινωνία προς το συμφέρον της πλειονότητας των πολιτών. Που θα πει την αλήθεια στους πολίτες.
Ο κ. Τσίπρας βρίσκει και τα κάνει! Την υποθήκευση της κοινωνίας όλης την παρουσιάζει ως "καλά νέα". Την πιο βάρβαρη λιτότητα την πλασάρει ως τέρμα της λιτότητας. Κάποιοι θα αντισταθούν. Άλλοι θα βολευτούν. Κάποιοι θα λιμοκτονήσουν.
Λυπάμαι, αλλά τα νέα κάθε άλλο παρά είναι καλά. Για τους πολίτες τουλάχιστον. Αν δεν υπάρξει σύντομα αναστροφή των εφαρμοζόμενων πολιτικών, δυο ή τρεις γενιές θα έχουν χαθεί.
Καθένας ας κάνει τα κουμάντα του!

Σχόλια

  1. Τα + €60 δισ του ΑΕΠ 2008 - δηλαδή όντως οι εξωπραγματικοι τζίροι στις κατασκευές και στο εμπόριο πολυτελών ειδών (αυτοκίνητα κυρίως), οι μακράν κάθε κυκλικότητας και κινητών μέσων όρων αγοραίες αποτιμήσεις των ακινήτων μέχρι και το 2011 (!), η τραπεζική τρόμπα, ο αέρας των μεταχρονολογημένων επιταγών (που κόπηκαν με το μαχαίρι ήδη το 2010) -, ήταν αυτό που δηλώνει το αυτονόητο: Αέρας αρωματισμένος, ελληνική φούσκα.
    Αυτό το γεγονός, η αυτοαποκαλούμενη ευρωπαϊστική αντιπολίτευση καλά θα κάνει να το παραδεχτεί ρητά και επίσημα κάνοντας σκληρή αυτοκριτική για την ανενδοίαστη φιλο-κυκλική πολιτική που εφάρμοζε επί δεκαετίες ως «ευρωπαϊστική» διακυβέρνηση τρέφοντας την λύσσα πλεονεξίας ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων.
    Και καλά θα κάνει να επιδείξει επιτέλους λίγο ρεαλισμό και φιλαλήθεια: Π.χ. ούτε να το σκέφτεται ότι θα μπορούσε να αποκατασταθεί η αγορά ακινήτων και οι αξίες της στα προ της χρεοκοπίας της επίπεδα. Στο ορατό μέλλον τουλάχιστον.
    Διαφορετικά, ποτέ δεν θα ανακτήσει αξιοπιστία και στην καλύτερη περίπτωση θα συναγωνίζεται επάξια τους σημερινούς κυβερνώντες στο ποιός απο τους δύο εξαπατά πιο αποτελεσματικά τους αδύναμους πολίτες. Υπο τα χειροκροτήματα και τους καγχασμούς των μη αδύναμων συμπολιτών τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία