Τέλης Σαμαντάς: Η αποχώρηση των «Ενθεμάτων»: η πνιγηρή ατμόσφαιρα της συριζαϊκής «ιδεολογίας»





Η αποχώρηση των «Ενθεμάτων»: η πνιγηρή ατμόσφαιρα της συριζαϊκής «ιδεολογίας»

Όσο και αν διαφωνούσε κάποιος με συγκεκριμένα κείμενα ή ακόμη και με τη γενική ιδεολογική κατεύθυνση των «Ενθεμάτων», του ενθέτου ιδεών της «Αυγής», ήταν το τελευταίο πεδίο όπου θα μπορούσε κανείς να διατηρήσει έναν, στοιχειώδη έστω και επί των αρχών, διάλογο. Από την άποψη αυτή η αποχώρηση από την εφημερίδα του επικεφαλής των «Ενθεμάτων», ιστορικού Στρατή Μπουρνάζου και της συντακτικής ομάδας, όπως και να το δει κανείς, δεν γίνεται παρά να ερμηνευθεί ως απώθηση του ίδιου του διαλόγου –και μάλιστα εντός της Αριστεράς. Με άλλα λόγια, ως προσπάθεια των κομματικών πατρώνων της εφημερίδας να επιβληθεί μία μονοσήμαντη σκέψη, που το μόνο που θα κάνει είναι να εξυπηρετεί την επίσημη κομματική «γραμμή». «Γραμμή», που αλλάζει μέρα τη μέρα και που ακριβώς γι αυτό δεν έχει ανάγκη από τον ακόμη και υποστηρικτικό, πάντως κριτικό λόγο. Χρειάζεται υπάκουα φερέφωνα, άμεσα προσαρμόσιμα στις ταχύτατες μεταμορφώσεις της. Η λογική αυτή όμως, έχει όνομα: λέγεται κομμουνιστική και μάλιστα με τη απεχθέστερη μορφή της, τη σταλινική. 

Αυτή ακριβώς την πνιγηρή ατμόσφαιρα, που έχει δημιουργήσει η πολιτική του Σύριζα, περιγράφει με γνήσια αγωνία ο Στρατής Μπουρνάζος με το αποχαιρετιστήριο κείμενο του: «Νιώθω πια πολύ μακριά από τον Σύριζα και την κυβέρνηση, πιστεύω ότι ο κορμός της πολιτικής τους είναι λάθος και –κάτι ακόμα πιο βαρύ– δεν νιώθω πλέον πολιτική εμπιστοσύνη απέναντί τους. Την ίδια στιγμή, ενώ είμαι βέβαιος για το λάθος, δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό, τι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση. Νιώθω κάθε μέρα να με πνίγουν πολλά […] Κι όμως, στους φίλους μου που έγιναν υπουργοί ή ό,τι άλλο δεν μπορώ να κουνήσω το δάχτυλο, να τους βαράω ή να τους οικτίρω – ακόμα κι όταν τους αξίζει• δεν το έκανα ποτέ αυτό στους φίλους μου. Και αν πάω παραπέρα, το κουβάρι μπλέκεται περισσότερο. Όταν βλέπω συντρόφους με τους οποίους συμπορεύτηκα χρόνια, όχι μόνο να αυτοακυρώνονται πολιτικά μιλώντας για “φασιστερά”, αλλά –κάτι που με τσακίζει– να επιχαίρουν ηδονικά για την κατάντια της κυβέρνησης, ποντάροντας στο μίσος (όπως έκανε κι ο Σύριζα παλιότερα, βέβαια). Αλλά ούτε αυτούς έχω το κουράγιο να τους κοπανάω. Και ξέρω όμως ότι όταν νιώθεις έτσι, όντας σε μια θέση δημόσιας παρέμβασης, δεν κάνεις πια για τούτη τη δουλειά: αν δεν μπορείς να μιλάς για τα «οικεία κακά», ήρθε η ώρα να αποσυρθείς από το πόστο αυτό. […]».

«Ποντάροντας στο μίσος –όπως έκανε και ο Σύριζα παλιότερα», γράφει ο Στρατής Μπουρνάζος. Και προς επίρρωση: ήδη οι νυν υπεύθυνοι της εφημερίδας και οι κομματικοί πάτρωνές τους έχουν αρχίσει να διαδίδουν -κατά τη συνήθη πρακτική της κομμουνιστικής αριστεράς- πως η καταγγελία της συριζαϊκής πολιτικής από τη συντακτική ομάδα των «Ενθεμάτων», δεν είναι παρά «προδοσία» που «κουβαλάει νερό στο μύλο της μαύρης αντίδρασης». Γνωστά πράγματα, τα οποία όμως αν κοστίζουν κάτι στην Αριστερά κοστίζουν πολύ περισότερο σε μια παραζαλισμένη και επιρρεπή σε ακρότητες κοινωνία. Ακριβώς «ποντάροντας στο μίσος» -όχι όμως μόνο «παλιότερα» όπως θεωρεί ο Στρατής Μπουρνάζος: τώρα ακόμη περισότερο -και αυτό είναι το επικίνδυνο. 

Και ένας διάλογος των Ενθεμάτων με τη Βάσω Κιντή ΕΔΩ


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία